-Ποιος θα βάλει τα παιδιά για ύπνο; (ανοιχτή ερώτηση στην οποία δεν παίρνει θέση και η οποία αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να είναι όλες οι απαντήσεις λάθος)
– Εσύ;
– Α, Γιατί έτσι;
– Γιατί εγώ ασχολήθηκα πριν μαζί τους [χασκογελάει ειρωνικά]
– Γιατί γελάς;
– Δε θα σου πω
– Τι εννοείς;
– Κάτι σκέφτηκα
– Τι σκέφτεσαι και γελάς; Γελάς με εμένα;
– Είναι αυτό που σκέφτηκα και δε θα σου πω.
Όλες οι συζητήσεις με αυτόν που σε κακοποιεί συναισθηματικά είναι μία κινούμενη άμμος με φίδια. Δεν έχει συγκεκριμένο στόχο, δεν ζητάει κάτι. Σε περιβάλλει γύρω γύρω, σε κατακλύζει, χωρίς κανόνες, μέχρι να νιώσεις το δήγμα.
Δεν είναι ποτέ προσχεδιασμένο, είναι όμως η λυτρωτική κατάληξη της συζήτησης με έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί να δει συνθετικά, αλλά μόνο με όρους απόλυτης νίκης και ήττας. Δεν μπορεί να φανταστεί έναν κόσμο στον οποίο συμβαίνει κάτι διαφορετικό.
Φυσικά έχει αναπτύξει δεκάδες μεθόδους με τις οποίες καταστρέφει μία συζήτηση. Δεν έχει κανόνες, έχει όμως ένα στόχο. Την υπεροχή, τουλάχιστον στο μυαλό του ίδιου.
1. Ερώτηση στην ερώτηση. Παλιό και αγαπημένο και μπορεί να παίζεται επ’ αόριστον. Γιατί ρωτάς; Γιατί θέλεις να μάθεις; Δεν ασχολείσαι με τίποτα άλλο; Από όλα όσα έχουμε, αυτό βρήκες να ασχοληθείς; Τι θα κερδίσεις άμα μάθεις;
2. Αλλαγή θέματος. Με κάθε ευκαιρία αλλάζει το θέμα, ώστε να μην ξέρεις τι συζητάς και πώς βρέθηκες να συζητάς, ένα τέρμα με διαρκώς μετακινούμενα δοκάρια:
-Το πρωί με ξεπέταξες.
-Μα πώς, μιάμιση ώρα συζητούσαμε.
-Ναι αλλά είχες αρνητική γνώμη.
-ΟΚ, αυτή είναι η γνώμη μου, μα πώς σε ξεπέταξα;
-Ναι αλλά δεν έχεις μετακινηθεί καθόλου 2 μήνες τώρα.
3. Κάτι άσχετο. Δεν μιλάει, και την τρίτη φορά που λες το ίδιο πράγμα, σου λέει «αρκετά πια». Κάνεις μία ερώτηση και σου λέει «είναι εκτός θέματος». Πώς στο καλό γίνεται μία ερώτηση που κάνεις να είναι εκτός θέματος…
4. Κάτι εμπρηστικό. Μπορεί να είναι αληθινό, μπορεί να είναι ψεύτικο, δεν έχει σημασία. «για άλλη μία φορά ασχολείσαι με το Facebook», «καταφεύγεις στη μανούλα σου», «ααα περιμένω και τηλέφωνο από το δικηγόρο σου ε;», «με βιάζεις». Αν τα διαβάσεις αυτά, συγγνώμη που έχω λογαριασμό Facebook, η μητέρα μου ζει και δε σου έχω κάνει αγωγή ακόμη για να μη μπουρδελέψω λίγο περισσότερο τη ζωή μας και των παιδιών μας, όσο για το τελευταίο, μήπως έχεις να πεις και κάτι παραπάνω, γιατί είναι κάπως χοντρό;
5. Υποτίμηση εξωλεκτική. Είναι μόνιμα με το ένα πόδι έξω από το δωμάτιο, κοιτάζει αλλού, παίζει με το κινητό, ξεφυσάει, χασκογελάει, γκριμάτσες, κάνει ότι δεν ακούει, αντί για απάντηση αφήνει ένα «μ». Άμα το τονίσεις, παίρνεις φοβερές απαντήσεις τύπου: «με τα αυτιά σε ακούω», «κι εσύ κοιτάς το τηλέφωνό σου», «ναι, εδώ είμαι».
– Γιατί δεν απαντάς;
– Σου μιλάω 2 λεπτά, τόσα σου είπα.
– Δεν άκουσα καμιά ερώτηση.
6. Μερική υποτίμηση λεκτική. Μανούλα σε αυτό, ατελείωτος κατάλογος με εκφράσεις σιγουράκι. «Δεν ασχολούμαι μαζί σου», «δεν την παλεύεις έτσι;», «εεε ναι τι να κάνουμε», Και μια πασπαρτού έκφραση «άκου να σου πω αγόρι μου» με σχετική σύσπαση προσώπου και ύφος Τασσώ Καββαδία. Ειρωνεία ατελείωτη, σε κάθε πρόταση. «Θα μιλάς για πολλή ώρα;». «Λοιπόν έχεις τίποτα άλλο να πεις;» (ενώ καλείται να απαντήσει). Φεύγει την ώρα της συνομιλίας και πάει κάπου αλλού.
7. Λεβέντικη υποτίμηση λεκτική. Είσαι ξεφτιλισμένος (το αγαπάμε αυτό). Είσαι μαλάκας. Είσαι ανώμαλος. Θέλεις γιατρό μαλάκα μου. Είσαι γελοίος. Είσαι ανωμαλάραααααααα. Όλοι γελάνε μαζί σου, οι πάντες γελάνε μαζί σου. Άντε, άδειασέ μου τη γωνιά. Είσαι μία πουτάνα που μου τρώει τα λεφτά. Αν ήσουν ναρκομανής τα ίδια αποτελέσματα θα είχε στην οικογένεια. Το σκληρό είναι όταν γίνεται μπροστά στα παιδιά.
8. Πρακτική υποτίμηση. Πάντα προς τους άλλους η συμπεριφορά δεν είναι άψογη, είναι σχεδόν δουλοπρεπής. Θα έδινα τα πάντα για να μπορώ να πάρω τη συμπεριφορά που δείχνει προς τον καυστηρατζή για παράδειγμα. Θα μιλήσει με άλλους για τα σοβαρά θέματα, θα μοιραστεί με άλλους τα συναισθήματα, εσύ είσαι καλός μόνο για τσακωμό. Ακόμη και αν φέρεις το θέμα θα πάρεις μία απάντηση, «εεε τι να κάνουμε, μάλλον δεν είσαι ικανός να έχεις μία τέτοια σχέση μαζί μου».
9. Καθρεφτάκι. Απλό, εύκολο και βγάζει πάντα από τη δύσκολη θέση.
– Έχω κουραστεί από αυτή τη συνεχόμενη κακή διάθεση
– Εγώ να δεις πόσο έχω κουραστεί.
– Δεν είναι σωστό να μιλάς έτσι.
– Γιατί εσύ πώς μιλάς;
– Είναι απαράδεκτο να μου μιλάς έτσι
– Εσύ είσαι απαράδεκτος. Είσαι κακιασμένος
– Όχι εσύ είσαι.
10. Φωνές. Πολλές φωνές. Ένα επίπεδο έντασης το οποίο αυξάνεται διαρκώς. Διαρκώς δέκα ντεσιμπέλ πάνω από το δικό σου. Κάποια στιγμή ακολουθείς, δεν ξεπερνάς ποτέ, αλλά αυτό αρκεί για να δικαιολογήσει όλα αυτά που γίνονται. «Κι εσύ φωνάζεις». «ΕΕΕΕ όχι δε φωνάζω. Εσύ ξεκινάς, εσύ αυξάνεις, εσύ φωνάζεις και αν μιλάω κι εγώ λίγο πιο έντονα μετά από 15’ συζήτησης, σίγουρα όχι τόσο έντονα όσο φώναζες εσύ στο ξεκίνημα, πόσο μάλλον τώρα».
11. Διακοπές. Δεν μπορείς ποτέ να ολοκληρώσεις μία φράση. Δεν είναι εφικτό αμα μιλάνε πάνω από εσένα με ένα συνδυασμό από όλα τα από πάνω. Όταν πεις «περίμενε να τελειώσω» οι απαντήσεις είναι σιγουράκι. «τέλειωνε γιατί έχουμε και δουλειές», «ααα δεν ήξερα, πες μου πότε έχεις τελειώσει για να ξεκινήσω» και μετά από λίγο… «τελείωσες τώρα, ωραία για να ξέρω»
12. Ενοχές. Φταις. Πάντα φταις. Γενικά φταις. Ένας κυκλώνας γύρω από τον οποίο φταις. Φταις που υπάρχει θέμα συζήτησης, φταις για όλα τα παραπάνω που αναγκάζεται να σου φέρεται έτσι, φταις που δεν είσαι άψογος, φταις που μετά από μισή ώρα φωνασκιών φώναξες και είπες «ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ».
13. Διαστρέβλωση. To πιο περίεργο από όλα. Ποτέ δεν καταλαβαίνεις αν αυτό που συμβαίνει μπροστά σου είναι αυτό που πιστεύει γιατί έχει κάποιου είδους αποκόλληση από την πραγματικότητα, αν εσκεμμένα λέει κάποιο ψέμα ή αν συμβαίνει κάτι ενδιάμεσο. Τα πάντα βγαίνουν εκτός κειμένου. «Πήγες να απαγάγεις τα παιδιά μου». Εεεε όχι, συζητάγαμε ενώ ήμουν διακοπές με τα παιδιά μας, μου είπες ότι «άκου να σου πω αγόρι μου, στα αρχίδια μου αν έρθεις ή δεν έρθεις πίσω στο σπίτι» και σου απάντησα «ξέρεις.. δεν είναι τόσο απλό, αν δεν έρθω εγώ τα παιδιά πού θα πάνε; Μάλλον δε θα έρθουν ούτε αυτά».
«Δηλαδή μου απαγορεύεις να μιλάω;». Εεεεε όχι, απλά σου εξηγώ ότι όταν βρίζεις και υποτιμάς διαρκώς τίποτα καλό δεν προκύπτει για κανέναν. «Δε με αφήνεις να έχω φίλους, όποτε μιλάω στο τηλέφωνο μαζί τους έχεις ένα πρόβλημα», εεε το αντίστροφο σε ενθαρρύνω, έχω κάνει αρκετές διευκολύνσεις για να έχεις και έχω το συγκεκριμένο πρόβλημα για το οποίο σου συζητάω κάθε φορά, όχι που έχεις φίλους. «Εσύ είχες πάθει παράκρουση με τη φίλη μου και ήθελες να σταματήσω να επικοινωνώ μαζί της». Εεεεε όχι, σου είχα πει ότι είναι κρίμα να είναι η συγκεκριμένη το 100% των επαφών σου και ότι δε σε βοηθάει και άλλωστε εσύ την έκοψες στο τέλος γιατί έλεγες ότι είναι εντελώς ακατάλληλη για εσένα.
14. Ατέρμονο λουπ. «Σου απάντησα νωρίτερα». Μα τόση ώρα μιλάμε και δεν έχεις απαντήσει σε αυτό που σου λέω. «ναι αλλά απάντησα νωρίτερα». Μα δεν απάντησες; «Για εμένα έδωσα απάντηση, φτάνει, άμα δε σου αρέσει να πας αλλού».«Σε παραπέμπω σε προηγούμενη συζήτησή μας»
15. Δεν υπάρχει ποτέ Συγγνώμη. ΠΟΤΕ. Δεν έχει φταίξει ΠΟΤΕ και για ΤΙΠΟΤΑ. Άμα ζητήσεις εσύ συγγνώμη, είσαι καταδικασμένος από δικαστήριο, πάντα η καταδίκη σου θα έρχεται εναντίον σου για να αποδείξει την ποιότητα του χαρακτήρα σου, την οποία εσύ ο ίδιος έχεις αποδεχτεί ότι είναι ανάξια λόγου.
16. Διάλυση. Κάθε συζήτηση είναι πιθανό να καταλήξει στο έρεβος. Απειλές, υστερίες, δικηγόροι, βρισίδια, υποτίμηση των πάντων, ενίοτε και ελαφριά βία. Δεν υπάρχει τέλος κανένα, κάποιο νοητό όριο, κάτι να μας περιορίζει.Οι συνέπειες αυτών είναι τεράστιες. Εγκλωβίζεσαι σε μία κατάσταση που ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι δεν είναι φυσιολογική, χάνεις την αυτοεκτίμησή σου, γίνεσαι παθητικός. Ο απέναντι, δεν έχει κανένα πρόβλημα να ζει με αυτή την τοξικότητα, μπορεί μεν να τον ζορίζουν, αλλά αυτό ξέρει, είναι ανθεκτικός, είναι το φυσιολογικό, «σε έχει βάλει στη θέση σου».
Και πράγματι με έχει στη θέση μου, το μυαλό μου μετά από χρόνια είναι ένας πουρές, που λειτουργεί με πολύ περίεργο τρόπο. Δεν μπορώ να χαρώ τον εαυτό μου, μου ζητάει συγγνώμη κάποιος που με σκουντάει στο τρένο και εκπλήσσομαι σα να βρήκα στο δρόμο διακοσάευρο. Εκατοντάδες, στην κυριολεξία, χαμένες ώρες έτσι, σε μία ατελείωτη κακοπροαίρετη συζήτηση. Απέναντι σε έναν άνθρωπο ο οποίος σου λέει «είσαι ο μεγαλύτερος εχθρός μου».
– Να σου πω λίγο; [καμία απάντηση] – Να σου πω λίγο;
– Δεν έχω χρόνο (μουρμουριστά)
– Θέλω να σου πω λίγο
– ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ;
– Μπορούμε να ηρεμήσουμε λίγο; (τσακωθήκαμε γενναία το προηγούμενο βράδυ, φυσικά ζήτησα συγγνώμη, έκανα προσπάθεια προσέγγισης, αγνόησα μία τρισάθλια συμπεριφορά, πάντα θέτω τις προτάσεις έτσι ώστε να μην έχουν κάποια ευθεία κατηγορία και να μην ζητάνε μονομερή μέτρα)
– ΚΑΛΑ ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ; (Και για να απαντήσω στις δύο ερωτήσεις που έχει σίγουρα όποιος έχει φτάσει μέχρι εδώ. Αφενός, σίγουρα δεν είναι σε θέση να πάει σε ειδικό, μία φορά που βρεθήκαμε στον ειδικό μαζί, φερόταν σαν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος, ο άνθρωπος που αγάπησα. Αφετέρου, έχουμε 2 παιδιά μαζί που δε θέλω να τα χάσω, ούτε να εγκαταλείψω τον άλλο γονιό τους.
ΥΓ: Μην αναρωτηθείτε για την απάντηση σε όλα αυτά. Αφενός δεν υπάρχει ερώτηση, αφετέρου:
– Υπερβάλλεις και λες ψέματα, όπως συνηθίζεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
