Αγαπητή «Α, μπα»: Έκανα όλη την εργασία και πήραν άριστα

Α μπα πώς βρισκεις τη συμπεριφορα αυτη? Ημουν σε ενα γκρουπ 5 ατομων για μια εργασια 15 σελιδων για το μεταπτυχιακο μου που ειναι σε γνωστο πανεπιστημιο του εξωτερικου. Τα γκρουπ δεν τα διαλεξε ο καθηγητης αλλα εμεις. Ομως επειδη το προγραμμα γινεται εξ αποστασεως λογω κοβιντ, οι περισσοτεροι δεν εχουμε αναπτυξει σχεσεις μεταξυ μας οποτε διαλεξαμε τους συμφοιτητες μας για το γκρουπ σχετικα τυχαια. Εγω ετυχα στην απιστευτη περιπτωση να ειμαι η μονη απο τα 5 ατομα που ενδιαφερθηκα για την εργασια, εψαξα πολλα, εχασα μερες ολοκληρες απο αλλα μαθηματα και ξενυχτησα γιατι ηταν δυσκολη. Αρχικα επειδη δεν τους ειδα ιδιαιτερα ψημενους και φοβηθηκα οτι τελευταια στιγμη θα πουν δεν προλαβαμε ή οτι θα εδιναν κατι κακο ειπα να παρω εγω το μεγαλυτερο μερος της εργασιας που επιανε κ το 70% του βαθμου. Εκατσα μερες και το εγραφα και ειμαι χαρουμενη για το πώς βγηκε αφου πηρε το μεγαλυτερο βαθμο σε ολο το μεταπτυχιακο. Οι αλλοι, 4 τον αριθμο, πηραν ενα μερος που ειναι συνολικα 1,5 σελιδα. Τους παρακινουσα για μερες στο τσατ που εχουμε να κατσουν να ψαξουν, τους ειχα στειλει κ υλικο γιατι δεν εμπιστευομουν οτι θα κατσουν να ψαξουν πηγες και τελικα μου εστειλαν την παραμονη της εργασιας ενα κειμενο μεσα στα συντακτικα λαθη και χωρις καμια συνοχη απλα γιατι τους πιεσα τοσες μερες να στειλουν το κομματι τους. Εστειλαν απλα κατι απαραδεκτο για να βγαλουν την υποχρεωση υποθετοντας οτι εγω θα το διορθωσω. Τελικα εκατσα εγω και εγραψα κ αυτο το κομματι που ευτυχως μου βγηκε γρηγορα και παρεδωσα την εργασια, εκανα εγω ολα τα φουτνοουτς και τη βιβλιογραφια που ειναι εξαιρετικα κουραστικο και χρονοβορο. Στη μια ρωτουσα να μου πει τον αριθμο της για να τον βαλω στην εργασια, δε μου απανταγε ποτε. Στην αλλη που εστειλα προσωπικο μηνυμα πώς το προχωραει μου ειπε να ηρεμησω και οτι δε μπορει να εγγυηθει οτι θα το στειλει πριν την προθεσμια. Η αλλη δεν εμφανιστηκε ποτε στο τσατ και ο ενας μονο ηταν λιγο πιο συνεπης αλλα για γελια κ αυτος. Στην κοινη μας συνομιλια δεν απαντουσαν ποτε. Ο μονος λογος που δεν επικοινωνησα με την καθηγητρια εξαρχης ηταν οτι ειχαμε μια βδομαδα μονο για την εργασια και μεχρι να με εβγαζε απο το γκρουπ κ να απαντουσα θα ειχα αλλαξει δεκα χρωματα απο το αγχος μου και επιπλεον δεν περιμενα οντως να στειλουν κατι τοσο απαραδεκτο, πιστευα οτι απλως καθυστερουν. Τελος παντων, δε με πειραξε τοσο οτι αυτοι πηραν αριστα εξαιτιας μου (γιατι ολοι του γκρουπ παιρνουν τον ιδιο βαθμο). Αυτο που με πειραξε κυριως ειναι οτι δεν αναγνωρισαν καν τη δουλεια μου και δεν ειπαν ουτε ενα ευχαριστω. Συγκεκριμενα ο μοναδικος που ηταν πιο συνεπης μου ειπε πολυ καλη, ειδικα αν σκεφτεις οτι ειχες λιγο χρονο. Και ευχαριστουμε σκετο. Ενω ηταν δουλεια πολυ υψηλου επιπεδου οπως εγραψε κ η καθηγητρια στο φιντμπακ και ειχε περιπου 100 πηγες που τις ειχα διαβασει ολες. Ουτε καν το οτι εκατσα και διαβασα τοσα πραγματα δεν εκτιμησαν, ενω θυμαμαι σε προηγουμενη εργασια που ημουν σε αλλο γκρουπ και η μια κοπελα αρρωστησε και της εκανα εγω το μερος της μονο που δεν επεσε στα ποδια μου απο τα ευχαριστω και με εχει βοηθησει απο τοτε σε καποια πραγματα απο μονη της ενω το ειπε και στον καθηγητη. Και γενικα σε ολες τις εργασιες που κανω (επειδη ασχολουμαι και γραφω καλα γενικα) μου το αναγνωριζουν παντα. Επειδη δε μπορουσα να τους πω ακριβως αυτο, τους ειπα απλα οτι η συνεργασια μας ηταν απαραδεκτη και στον ενα προσωπικα ειπα οτι απογοητευτηκα πολυ απο αυτους. Μου απαντησε με θρασος “ναι, ξερεις με τοσα ατομα γινεται χαμος. Θα επρεπε να την καναμε ατομικα, ξερεις”. Ουτε καν να πει ενα συγγνωμη που δε σου απαντουσαμε στο τσατ τοσες μερες. Να πω εδω οτι δεν εστελνα σαν καμια τρελη καθε μερα στο τσατ, απλως ρωτουσα την πορεια τους καθε δυο μερες και τους ανεβαζα υλικο. Και δεν απαντουσαν απολυτως τιποτα, οποτε αναγκαζομουν να στελνω προσωπικα στα οποια μονο μερικοι απαντησαν. Α και το κορυφαιο ο ενας στο τελος μου ειπε οτι εχω κανει δυο ορθογραφικα, αυτο ηταν το μονο του σχολιο μεσα σε ενα κειμενο 20 χιλιαδων λεξεων. Πώς να το χειριστω να το πω στην καθηγητρια κατοπιν εορτης ή να το ραψω? Δεν ξερω τι νοημα εχει ή πώς θα φανει τωρα.

-Εξοργισμενη

Λες ότι δεν σε πείραξε ότι πήραν άριστα εξαιτίας σου αλλά ότι δεν αναγνώρισαν τη δουλειά σου και δεν είπαν ευχαριστώ. Αυτό πώς θα αλλάξει αν το πεις στην καθηγήτρια;

Η αξία των ομαδικών εργασιών μεταξύ άλλων είναι αυτή, να διαχειρίζεσαι (να μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι) διαφορετικές ποιότητες συνεργασίας κάθε φορά. Θα σου συμβεί και στο μέλλον, και τότε δεν θα υπάρχει καθηγήτρια, θα υπάρχει αφεντικό, και θα έχει ακόμη λιγότερη όρεξη να ακούσει τα παράπονά σου. Ό,τι και να έγινε, εσύ ξέρεις ότι εσύ είσαι αυτή που έχει την ικανότητα να γράφει την καλύτερη εργασία σε όλο το μεταπτυχιακό, και αυτή την ικανότητα θα έχεις και στο μέλλον. Επικεντρώσου στο τι θέλεις να πετύχεις εσύ: να βγεις πρώτη στο μεταπτυχιακό, γενικότερα, ας πούμε;

Αν ναι, αυτό που έγινε δεν σε έβγαλε από τον δρόμο σου. Όπως λένε και στα ριάλιτι, δεν είσαι εκεί για να κάνεις φίλους. Δεν σε αφορά αν αναγνωρίζεται η δουλειά σου ή αν σου λένε ευχαριστώ. Μην ψάχνεις συναισθηματική κάλυψη από συνεργασίες. Είναι εντελώς λάθος μέρος για κάτι τέτοιο. Αυτούς τώρα τους  ξέρεις, στο μέλλον θα λάβεις τα μέτρα σου. Κράτα μόνο την πληροφορία που σου είναι χρήσιμη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News