Γεια σου Α-μπούλα και καλή χρονιά! Είμαι 35, σε μία σχέση 1 χρόνο τώρα με συνομήλικο, η οποία σε μεγάλο βαθμό μου προσφέρει πολλά πράγματα που χρειαζόμουν. Τρυφερότητα, εμπιστοσύνη, όμορφες στιγμές και ηρεμία. Ωστόσο υπάρχει ένα βασικό θέμα… νιώθω ότι συχνά βαριέμαι. Για να δώσω ένα background, έχω κάνει αρκετές σχέσεις στη ζωή μου, μακροχρόνιες και σύντομες, έχω φλερτάρει και έχω χορτάσει από ποικίλες σεξουαλικές εμπειρίες. Έχω υπάρξει σε καταπιεστικές σχέσεις, σε τοξικές σχέσεις, σε σχέσεις μεγάλου έρωτα και σε σχέσεις με μεγάλη χημεία οι οποίες δεν λειτούργησαν όταν έπρεπε. Έχοντας περάσει πολλά, έχω γίνει ρεαλίστρια και ίσως πιο αυστηρή με τους ανθρώπους. Και πλέον βρίσκομαι σε σχέση με ένα άτομο το οποίο θεωρητικά έχει όλα όσα αναζητούσα και χρειαζόμουν τόσα χρόνια, ένα άτομο που νοιάζεται, φεμινιστή, με καλοσύνη, ευφυϊα, συνοδοιπόρο και υποστηρικτή σε όλα. Τον θέλω, τον θαυμάζω και τον αγαπώ. Ωστόσο ποτέ δεν ένιωσα αυτό που λέμε το «κλικ», σαν στην σχέση πολλά πράγματα να μην κυλάνε απρόσκοπτα. Π.χ δεν γελάμε συχνά με τα ίδια πράγματα, σαν να μην καταλαβαίνουμε ο ένας το χιούμορ του άλλου. Αν αποφασίσουμε να συζητήσουμε, μπορούμε να μιλάμε αρκετή ώρα, αλλά δεν είναι πάντα αυθόρμητες οι συζητήσεις, όπως θα έκανες με τον κολλητό σου. Σε κάποια πράγματα δεν έχουμε κοινή νοοτροπία, αλλά με συζήτηση τα λύνουμε. Εγώ είμαι πιο πολύ άνθρωπος ενθουσιώδης, αυτός είναι χαμηλών τόνων. Νιώθω γενικά ότι περνάμε καλύτερα μαζί όταν μπορούμε να βγαίνουμε έξω και να οργανώνουμε να κάνουμε πράγματα, αλλά όταν δεν υπάρχει αυτό, ατονώ. Η καραντίνα σίγουρα δεν βοηθάει σε αυτό, αλλά επειδή έχω βιώσει σχέσεις όπου υπήρχε αυθόρμητη επικοινωνία και σύνδεση σε κάθε επίπεδο (σαχλαμάρας μέχρι τα πιο σοβαρά ζητήματα) και συζητήσεις που δεν σταματούσαν μέχρι να νυστάξουμε, αυτό μου λείπει. Γιατί ξέρω ότι υπάρχει και το έχω βιώσει. Υπάρχει προσπάθεια και από τις 2 πλευρές για να κάνουμε όμορφη την καθημερινότητα και να περνάμε καλά, αλλά σκέφτομαι ότι αν ήμασταν οι 2 μόνοι μας κάπου χωρίς μία κοινή δραστηριότητα να μας ενώνει, δεν ξέρω αν θα περνάγαμε καλά χωρίς προσπάθεια. Εν τέλει το πρόβλημα όπως το βλέπω βρίσκεται στην χημεία της επικοινωνίας μας. Είμαι προβληματισμένη γιατί δεν ξέρω αν βλέπω θέμα εκεί που δεν υπάρχει και αν αυτή η χημεία είναι τόσο πια αναγκαία για να μείνεις με έναν άνθρωπο σε μία σχέση όταν υπάρχουν όλα τα υπόλοιπα που θες. Είμαι και σε μία ηλικία πλέον που θέλω να κατασταλάξω και να κάνω οικογένεια και μπορώ να δω αυτόν τον άνθρωπο στο μέλλον μου, αλλά με προβληματίζει το κομμάτι που ανέφερα. Μήπως έχω μεγαλώσει πολύ για να αναζητώ ενθουσιασμό και αυτή τη σύνδεση; Κανείς δεν μπορεί να μου εγγυηθεί ότι θα τη ξαναβρώ τώρα αν το προσπαθήσω. Είναι τελικά υπερτιμημένη η χημεία;
-Ολονύχτιες συζητήσεις με κρασί
Λες πολλές φορές τη λέξη «χημεία» σα να είναι κάτι μαγικό και ονειρεμένο, κάτι αόριστο και ασαφές και άπιαστο, και είδες πόσο μας παγιδεύουν οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, και πόσο σημαντικό είναι να ακριβολογούμε;
Αν αντικαταστήσεις τη λέξη «χημεία» που δεν θα πει τίποτα, και βάλεις στη θέση της τη λέξη «επικοινωνία» σκέτη, χωρίς τις χημείες, που είναι αυτό που εννοείς, θα κάνει φόκους η εικόνα. Δεν ταιριάζετε πνευματικά. Δεν είναι ο ένας σωστός και ο άλλος λάθος, ούτε ο ένας έξυπνος και ο άλλος όχι, όμως, δεν υπάρχει επικοινωνία. Ότι είναι καλός/τρυφερός/έξυπνος δεν αρκεί για να ταιριάξετε ως ζευγάρι, ίσως δεν αρκεί και για να είσαστε φίλοι.
Για τα πράγματα που δεν έχετε κοινή νοοτροπία αλλά με συζήτηση τα λύνετε, έχω απορίες. Πώς λύνεται η διαφορά στη διαφορετική νοοτροπία; Ένας από τους δυο λέει «είχα λάθος νοοτροπία» και μετά έχετε την ίδια; Αν εννοείς ότι καταλήγετε στο ότι διαφωνείτε, χωρίς να μπείτε στον κόπο να καταλάβετε την αφετηρία σκέψης του άλλου, αυτό δεν λέγεται λύση, αποφυγή λέγεται. Δεν λέμε να υπάρχει πλήρης συμφωνία στα πάντα, το λέω ως σχόλιο του γενικότερου κλίματος που περιγράφεις. Χρησιμοποιείς τη λέξη «βαριέμαι», και όταν διαφωνείς με ουσία, αν μη τι άλλο τουλάχιστον, δεν βαριέσαι.
Έγραψα «δεν αρκεί για να ταιριάξετε ως ζευγάρι», αλλά αυτό δεν συνεπάγεται «δεν μπορείτε να είσαστε ζευγάρι». Μπορείτε, άλλωστε, ήδη είσαστε. Αυτό, είναι και η μεγάλη παγίδα. Όπως λες, ξέρεις ότι αυτή η επικοινωνία, υπάρχει. Δεν μπορεί να σου πει άλλος τι να θέλεις και τι να μην θέλεις από τη ζωή σου. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί τίποτα, ούτε όμως ότι αν μείνεις σε αυτή τη σχέση, θα έχεις για πάντα αυτό που τώρα περιγράφεις ως «ηρεμία».
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μου φαίνεται ότι είμαστε εγκλωβισμένες σε μία τάφρο, ανάμεσα στην επιθυμία για μία σχέση όλο πάθος, σεξ, τρέλα, αυθορμητισμό, ερωτισμό κτλ και σε μία σχέση με ηρεμία, ασφάλεια, επικοινωνία με ένα βλέμμα, απόλυτη ταύτιση ιδεών και απόψεων, χωρίς συγκρούσεις και διαφωνίες. Αυτά τα δυο δεν θα συμπίπτουν ποτέ, ίσως να διασταυρώνονται για λίγο αλλά δεν μπορούν να συνυπάρχουν με απόλυτη αρμονία και για μεγάλο χρονικό διάστημα διότι επί της ουσίας αυτοαναιρούνται. Πώς σε μία σχέση με πάθος και αυθορμητισμό να υπάρχει και ηρεμία και ασφάλεια; Πώς να υπάρχει τρέλα και παραγωγική επικοινωνία; Σίγουρα κάποιοι θα το έχουν βιώσει ή να… Διαβάστε περισσότερα »
Αψογο σχόλιο το εθεσες τελεια.
😊
Πραγματικά αυτό δεν υπάρχει τέλεια σχέση όπως δεν υπάρχει τέλειος τόπος να ζεις ή επάγγελμα . Το να ξέρεις ποιες είναι οι προτεραιότητες σου και να πρατεις σύμφωνα με αυτό είναι το κλειδί . Φυσικά χρειάζεται αυτογνωσία και δουλειά με τον εαυτό του ο καθένας ώστε να δει πραγματικά τι είναι αυτό που χρειάζεται.
Και ξέρεις τι λέμε πάθος τις περισσότερες φορές; Το ότι ο άλλος είναι μία μέσα μία έξω, κατά τα κέφια του. Οπότε ζεις σε μια κατάσταση μόνιμης εγρήγορσης, όπου τη μία πλακώνεσαι, την άλλη νιώθεις ανασφαλής, την παράλλη αφήνεσαι και δείχνεις το ενδιαφέρον σου, μετά ο άλλος θα κάνει μία και μοναδική κίνηση για να δείξει το δικό του (που τις περισσότερες φορές είναι meh απλά θέλεις να είναι κάτι ουάου που του βλέπεις σουπερουάου) και όλο αυτό το γαϊτανάκι της παράνοιας θα το πεις πάθος και “αχ εμείς μπορεί να είμαι ασύμβατοι, αλλά η ουσία μας δεν αντέχει χωρίς… Διαβάστε περισσότερα »
“Αλλιώς θα κυνηγάμε μία ζωή μία Χίμαιρα. Και όλοι ξέρουμε πως τελειώνει το έργο”👏👏👏
Πες τα ρε Mitsi. Mας έχει φάει το Χόλιγουντ με τους “αταίριαστους ιδανικούς έρωτες”. Λες και οι σχέσεις, εντωμεταξύ, είναι γραμμικές και προκαθορισμένες, δεν έχουν εξάρσεις και υφέσεις, δεν εξελίσσονται, δεν επηρεάζονται από χίλιους παράγοντες…
Δεν είναι Χιμάρα. Ευτυχώς μπορούν να συνυπάρχουν το πάθος η τρέλα , ο αυθορμητισμός με ψυχική ηρεμία, ταύτιση απόψεων , επικοινωνία. Γινεται ο άλλος να είναι ο καλύτερος φίλος σου, εραστής και σύντροφος. Είναι λάθος να συνδέουμε το πάθος με ζήλια και ανασφάλειες ή τον ενθουσιασμό της αρχής της γνωριμίας.
😊 πολύ τιμητικό από την νεαρή σχολιάστρια του αμπά
Το γράφω και στο σχόλιο μου , κάποιοι τον βιώνουν αυτόν τον υπέροχο συνδυασμό. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν τον βιώνει η πλειοψηφία, και όσοι κυνηγάμε την απόκτηση μιας σχέσης που διαθέτει αυτόν τον απόλυτο συνδυασμό πάθους, σεξ, ασφαλείας, απόλυτης επικοινωνίας και αυθορμητισμού σε βάθος χρόνου, σε όλη την διάρκεια της σχέσης ,καταλήγουμε ή μόνοι ή απογοητευμένοι. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που είχαν την τύχη και ίσως και το ταλέντο, την ικανότητα να το βιώνουν αυτό σε όλες τις σχέσεις τους ή στην πλειοψηφία, δεν το καθιστά κανόνα. Ήταν ίσως τυχεροί και ικανοί για να το πετύχουν.
Συμφωνω.Ισα ισα το να εχει κανεις στο μυαλο του το διπολο ή το ένα ή το αλλο δεν θα οδηγησει καπου.
Είναι, προφανώς, μια νέα εμπειρία για σένα και αναρωτιέσαι αν σε καλύπτει ή όχι, κι αν ναι, με ποια κριτήρια. Δε χρειάζεται να βιάζεσαι. Ένιωθα κάπως έτσι τον πρώτο καιρό με τον άντρα μου… ήμουν κι εγώ μαθημένη σε ολονύχτιες, αυθόρμητες συζητήσεις και τρελό γέλιο με όλους τους πρώην, όλους τους φίλους, όλη την οικογένειά μου, και ξαφνικά αυτά δεν τα είχα πια. Ήταν πρώτη φορά που οι συζητήσεις ήταν τόσο σύντομες – μα ήταν επίσης κι η πρώτη φορά που ήταν τόσο μεστές και που κατέληγαν κάπου. Έμαθα, ακόμα, μια νέα πλευρά της επικοινωνίας άγνωστη ως τότε: το μοίρασμα… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ σωστά. Κυρίως, πολύ μεγάλο πράγμα το “έχουμε φτιάξει δικά μας αστεία τα οποία δεν καταλαβαίνει κανείς άλλος” (δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι ζευγάρι με κάποια που δεν έχει αίσθηση του χιούμορ) και η “επικοινωνία με ένα βλέμμα” που αναφέρει παραπάνω η Λουίζ.
Αχ αυτό με το χιούμορ…τελευταία ρε γαμώτο πέφτω σε τόσο ξενέρωτους τύπους χωρίς ίχνος χιούμορ, βέβαια είναι και υποκειμενικό, μπορεί το δικό μου χιούμορ να μην ταιριάζει με το χιούμορ του άλλου
Τι ωραιο σχόλιο!
Εβαλες σε λόγια αυτό που σκεφτόμουν διαβάζοντας την ερώτηση. Πολλές φορές κολάμε σε αυτό που νομίζουμε ότι θα θέλαμε και μας ταιριάζει και στην πράξη βλέπουμε ότι και με κάτι άλλο αισθανόμαστε το ίδιο οκ.
“Είμαι και σε μία ηλικία πλέον που θέλω να κατασταλάξω και να κάνω οικογένεια”. Αν δεν ίσχυε αυτό, θα τον είχες ήδη χωρίσει. Αυτό τα λέει όλα.
Προφανως, αλλα ακουω αυτο που λεει. Ερχονται καποιες ματαιωσεις και καποιες ψευδαισθησεις περι μεγαλου ερωτα, παθους, ΄κλικ΄ καταρριπτονται στα 35.
Και εγώ, τον χρόνο ένιωσα να την πιέζει και το “ε να μην ειμαστε και αχάριστες”. Το έχω βιώσει και εγώ, και χώρισα πολύ δύσκολα, αλλά η επόμενη μέρα ήταν πολύ πιο ειλικρινής για εμένα από την προηγούμενη. Το σώμα μου πιο χαρούμενο και πιο ευγνώμων. Η περιγραφή αυτής της σχέσης μου κάνει ότι βάζουν και οι δύο την σχέση μπροστά από τις ανάγκες του καθενός τους. Η σχέση δεν είναι ο στόχος, είναι το αποτέλεσμα μιας επικοινωνίας που εδώ δεν υπάρχει. Υπάρχει η διάθεση επικοινωνίας για να διατηρηθεί η σχέση, πράγμα που είναι τελείως διαφορετικό. Είναι λογικό να έχουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Το θέμα είναι, και στα 25, και στα 15, και στα 35 και στα 55, να “τραβάει η ομάδα”. Το τι θέλουμε σε κάθε ηλικία ποικίλλει. Στα 25 μου μπορεί να μη με ικανοποιούσε η σχέση που έχω σήμερα, αλλά και πάλι, σήμερα δεν θα με κάλυπτε μια σχέση που στα 25 μου θα τη θεωρούσα ιδανική… Κάπου διάβασα κάποτε πως το “till death do us part” ήταν πολύ πιο εύκολο να εκπληρωθεί όταν οι άνθρωποι ζούσαν 50 ή 60 χρόνια μέσες άκρες στην ίδια ρουτίνα, στο ίδιο σπίτι, κάνοντας τα ίδια πράγματα, από ό,τι σήμερα που ζούμε 90 χρόνια,… Διαβάστε περισσότερα »
Θα πω κάτι που ακούγεται απαισιόδοξο, γιατί μάλλον είναι. Ταυτόχρονα το θεωρώ ρεαλιστικό. Δεν πιστεύω πως όλοι μας θα βρούμε την *ιδανική* σχέση, με επικοινωνία, πυροτεχνήματα, ασφάλεια, αγάπη, εμπιστοσύνη, πάθος, κλπ κλπ. και αυτό για χρόνια. Είναι πάρα πολλές οι προσδοκίες. Νομίζω το πιο σοφό είναι να ιεραρχήσεις τις ανάγκες σου, να εντοπίσεις που είσαι διατεθειμένη να κάνεις υποχωρήσεις και να είσαι όσο το δυνατό ειλικρινής απένταντι στον εαυτό σου, αλλά και απέναντι στον σύντροφό σου. Δηλαδή, αν ο άνθρωπος θέλει και αυτός να κάνει οικογένεια και εσύ το έχεις ενθαρρύνει αυτό είναι κάπως άχαρο μια μέρα να ξυπνήσεις, να… Διαβάστε περισσότερα »
Οι σχέσεις θελουν προσπαθεια αλλά, έχοντας βιώσει και τις δυο βερσιον, μπορώ να πω με σιγουρια οτι υπαρχουν σχεσεις που σε γεμιζουν με ενεργεια και αλλες που μονο στην ρουφανε, κ αυτες οι δευτερες δεν είναι παντα οι κακοποιητικές ή οι τοξικές. Συχνα ειναι αυτες που θελουν προσπαθεια για να κανεις πραγματα της καθημερινοτητας που οταν λειτουργουν από μονα τους σε γεμίζουν χαρα και σε θωρακίζουν για να κάνεις άλλα, πιο δυσάρεστα πραγματα. Εγώ αυτό που διαβάζω είναι ότι δεν κάνετε καλή παρεα, το οποίο δεν ξέρω πώς το αντιπαρέρχεσαι. Oι κοινες αξιες ειναι φυσικα πολυ σημαντικες αλλά και το… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ σωστό σχόλιο!! Πραγματικά είναι φοβερό πόσο η ποπ κουλτούρα έχει συμβάλει σε αυτό. Και απ το πιο απλό πράγμα βλέπεις μια ρομαντική ταινία και για 1μιση ώρα βλέπεις τον έναν να θέλει τον άλλον, να χωρίζουν να μαλώνουν να υπάρχουν εντάσεις στο τέλος έρχεται το happy end και έχει τελειώσει η ταινία και δεν βλέπουμε ποτέ πως είναι η σχέση. Πως μετά να μη συνδέσεις τον έρωτα και το πάθος με τα «εμπόδια» στη σχέση και τα προβλήματα. Έχουμε μάθει να κυνηγάμε συνέχεια αυτο το αίσθημα της αδρεναλίνης και δεν ξέρουμε πως είναι μια σχέση στην ουσία της
Όχι ότι δεν είμαι ρομαντικιά αλλά πριν διαβάσω την ερώτηση, συμπέρανα από τον τίτλο ότι η γραφούσα είναι μαθήτρια λυκείου και αναρωτιέται αν είναι σημαντικό το μάθημα της χημείας.
Τέλος πάντων, για να πω και εγω τον πόνο μου, όυτε μια χημική ένωση δεν χρειάστηκε να κάνω στην ενήλικη ζωή μου.
Η χημεία είναι πολύ γενική έννοια. Αν εννοείς οτι είσαι με κάποιον που θεωρητικά κάνει τικ σε όλα τα κουτάκια σου αλλά στην ουσία είτε είστε μαζί είτε όχι δεν αλλάζει κάτι τότε κάτι δεν πάει καλά. Αν με χημεία εννοείς κάποιον που να τον βλέπεις και να πέφτεις στα πατώματα, να μιλάτε με τις ώρες μέχρι τα ξημερώματα πίνοντας κρασί ή να σου λείπει αν δεν είστε κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλον τότε μάλλον θεωρείς πολύ ιδεατές τις σχέσεις. Οι σχέσεις δεν έχουν καλούπια και νόρμες αρκεί και οι δυο να είστε καλά. Υπάρχουν πολλών ειδών σχέσεις. Υπάρχουν… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες χημεία. Χημεία ονομάζουμε τον πόθο που είναι αμοιβαίος μεταξύ δύο ανθρώπων. Τώρα αν εσύ μπορείς κάνεις σχέση χωρίς να ποθείς τον άλλον, με γειά σου με χαρά σου. Για να ρωτάς όμως , μάλλον η καλοσύνη και η ευγένεια δεν σου αρκούν, αν και κατά τη γνώμη μου, ένας άνθρωπος που διαθέτει τόσες αρετές που λες, είναι ερωτεύσιμος. Επίσης δεν έχουμε πάντα χημεία με ανθρώπους που επικοινωνούμε. Γενικά ο πόθος δεν αναλύεται. Ίσως αναλύεται ψυχαναλυτικά, αλλά και πάλι αν και γνωρίζεις τα γιατί και τα πως , στην πράξη δεν εφαρμόζεται. Μαθαίνεις να σου… Διαβάστε περισσότερα »