Αγαπητή Α, Μπα,θα σου πώ και την δικιά μου ιστορία. Είμαι σε μια σχέση εδώ και 2 χρόνια, εγώ 25 χρονών και αυτός 26.Τον αγαπάω με αγαπάει και νοιαζόμαστε πολύ ο ένας για τον άλλο. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα…Όταν είμαστε μαζί αν δεν μιλάω εγώ αυτός δεν μιλάει σχεδόν καθόλου. Οκ δεν είναι τόσο κοινωνικός όσο εγώ, θα έλεγα ότι γενικά είναι ντροπαλός αλλά πως γίνεται να μην μπορεί να συζητήσει μαζί μου??Που υποτίθεται ότι με αγαπάει και μπορεί να μιλήσει μαζί μου για το οτιδήποτε? Πολλές φορές σταματάω να μιλάω απλά για να δώ αν θα πει κάτι και αυτός τίποτα. Και αυτή η απόλυτη ησυχία, η σιωπή του με κάνει να νευριάζω και να χαλιέμαι μαζί του. Δεν με νοιάζει τα θα συζητήσουμε απλά να πούμε κάτι!!Έστω για τον καιρό, για την πολιτική ή και για κουτσομπολιό. Κάτι τελοσπάντων!!Γενικά όταν είμαστε μαζί ενώ νιώθω όμορφα που είναι μαζί μου ΒΑΡΙΕΜΑΙ παααρα πολύ..Και καταλήγω στο τέλος να θέλω να περνάω περισσότερο χρόνο με τους φίλους μου ή με την οικογένεια μου. Γιατί αυτοί θα συζητήσουν μαζί μου, θα πούνε κάτι έστω και αν μιλάμε για χαζομάρες, θα με κάνουν να γελάσω, θα με κάνουν να κλάψω, να νευριάσω με κάτι πoυ δεν συμφωνώ…Θα συζητάμε!!!!Μαζί τους μπορώ να συζητησω, να επικοινωνήσω.Το έχω συζητήσει πολλές φορές μαζί του και αυτός μου λέει αφού δεν έχω κάτι να πώ. Αν και ξέρει ότι με ενοχλεί και με χαλάει δεν κάνεί τίποτα για αυτό γιατί απλά δεν το βρίσκει σημαντικό.Πως γίνεται η επικοινωνία να μην είναι σημαντική? Η επικοινωνία σε μια σχέση για εμένα είναι πολύ σημαντική..Τι να κάνω?Αγαπητή Α, Μπα μπορείς να αγαπάς και κάποιον και ταυτόχρονα να τον βαριέσαι?Δεν ξέρω τι να κάνω…. Να μείνω ή να φύγω?
Το «δεν έχω κάτι να πω» δεν είναι ντροπαλοσύνη. Ντροπαλοσύνη είναι «έχω κάτι να πω, αλλά ντρέπομαι». Και αυτοί που δεν έχουν κάτι να πουν, δεν έχουν κάτι μέσα στο κεφάλι τους, ώστε να νιώθουν την ανάγκη να το πουν. Οπότε, αναρωτιέμαι: αν δεν επικοινωνείτε, πώς ξέρεις ότι ο ένας αγαπάει τον άλλον και τον νοιάζεται; Πώς έφτασες σε σημείο να λες ότι τον αγαπάς; Τι θα πει «νιώθω όμορφα όταν είναι μαζί μου;» (σα να είναι κατοικίδιο;) Πώς πέρασαν δύο χρόνια χωρίς επικοινωνία; Ή ήταν αλλιώς πιο πριν; Ή μιλάει όταν είναι και άλλοι μπροστά;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“(σαν να είναι κατοικίδιο)” Δεν ξέρω για τους άλλους, εγώ πάντως με τη γάτα μου μια χαρά συζήτηση κάνω.
Εννοείται έκανα κουβέντα με τη γάτα μου !!
Δεν ξέρω,μου έφερε μια αμηχανία αυτή η ερώτηση.
Είμαι κι εγώ ένας μαλλον λιγόλογος άνθρωπος. Που βαριέται να λέει κοινοτοπίες, αυτό το small talk, που αν δεν έχει κάτι σημαντικό να πεί δεν λέει τίποτα και που σιχαίνεται αυτούς που μιλούν πολύ και συνήθως λένε αηδίες. Αναγκασμένη στη δουλειά μου να μιλώ αρκετά συνήθως “φορτίζω” μπαταρίες σιωπηλή, σε σημείο που ούτε τηλέφωνα δεν θέλω κάποιες φορές να σηκώνω.
Μιλώ (και μάλιστα πολύ) αν υπάρχει λόγος και αντικείμενο, ενδιαφέρον και περιέργεια, σκοπός που να καταλήγει σε συμπέρασμα.
Δεν ξέρω αν αυτό με χαρακτηρίζει ” βαρετή”.Λέτε να είμαι?
Άλλο είναι βρε παιδί μου να μη σου αρέσει το small talk (same here) και άλλο να μην έχεις τίποτα να πεις με τον σύντροφό σου, καμία συζήτηση, ποτέ.
και γω είμαι έτσι. Δεν αντέχω την πολυλογία και εννοείται δεν έχω όρεξη για τηλέφωνα! Αλλά με τον άνθρωπό μας η επικοινωνία είναι όχι απλά απαραίτητη, αλλά ορίζει τη σχέση. Επίσης δείγμα οικιότητας είναι και η σιωπή, αλλά όχι όταν γίνεται μονίμως.
Ένας πρωην μου δε το βουλωνε καθόλου και επίσης έλεγε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Είχα μαθει απ εξω τα λόγια κ τους μορφασμούς του. Στην αρχή βαριομουν αλλά μετα με εκνεύριζε απίστευτα. Δεν καταλάβαινε οτι γινόταν φορτικός. Επίσης η αδερφή μου μιλάει πολύ κ εγώ λίγο αλλά τα έχουμε βρεί απλα την ακούω, δε με ενοχλεί, αλλά ουτε η ίδια περιμένει απάντηση. Απλα έρχεται μιλάει μιλάει μιλάει και ξεφορτωνει
Συμφωνώ!
Για μένα είναι κατάκτηση να μπορείς να βαριέσαι μαζί -να μη χρειάζεται να μιλήσεις, να μην πρέπει να αποδείξεις κάτι, να είσαι 5 ώρες κάτω από την ομπρέλλα στην παραλία και να διαβάζετε και οι δύο τα βιβλία σας και η μόνη κουβέντα να είναι “ποιός θα φέρει καφέ;”. Σημαντικό, πολύ σημαντικό.
Αχ, εγώ είχα παντρευτεί έναν τέτοιον άνθρωπο. Λάθος, μεγάλο λάθος.
Είσαι πολύ νέα ηλικιακά και από τον τρόπο που γράφεις θα έλεγα και συναισθηματικά.
Αργότερα ίσως διαπιστώσεις και μόνη σου λοιπόν ότι η σιωπή είναι αυτή που μας κάνει να τεστάρουμε αν ταιριάζουμε με τον άλλο.
Αν καποιος από τους δυο σας νιωθει δυσφορία , αμηχανία ή και εκνευρισμό στις στιγμές παύσης και βιαζεται να καλυψει το κενο τότε δεν ταιριάζετε.
Είναι βαρετός και θα πρέπει να του το πείτε. Οι σχέσεις χαλάνε κυρίως απο βαριεστημάρα
Ρε κοπέλα μου πραγματικα… Πως έχεις μείνει 2 χρόνια σε αυτή τη σχέση;