Αγαπητή «Α, μπα»: Είμαι ρηχή ή απλά έχω απαιτήσεις;

Αμπα μου, θα ήθελα την γνώμη σου στο εξής: έχω γνωρίσει τον Ζ με τον οποίο τραβιόμαστε εδώ και δυο μήνες και γενικά είναι από τις λίγες φορές στην ζωή μου που δεν έχω εντοπίσει κόκκινη σημαία μέχρι τώρα σε κάτι (σεξ υπέροχο και τον νοιάζει πιο πολύ να περνάω εγώ όμορφα, οι απόψεις του στα σημαντικά κοινωνικά είναι ίδιες αν όχι ελαφρώς πιο προοδευτικές από τις δικιές μου, πράγμα σπάνιο σε στρέιτ άντρα και, γενικά, με θέλει και το λέει οπότε έχω και εγώ χώρο να τον γουστάρω χωρίς να περιορίζομαι ή να παίζω παιχνιδάκια). Θέλω να αναφέρω το «αλλά» και ελπίζω να με βάλεις στην θέση μου γιατί κατά βάθος ξέρω ότι είναι άδικο και ντρέπομαι. Με χαλάει το επάγγελμα του. Εκείνος ασχολείται με αθλητισμό (προπονητής ) και εγω είμαι αρχιτέκτονας. Τα ωράρια μας δεν έχουν καμία σχέση (εγώ απασχολούμαι απείρως περισσότερες ώρες) και μισθολογικά επίσης. Αλλά πέρα από αυτό, ο αθλητισμός δεν είναι κάτι κοντά σε μένα, κάτι που θαυμάζω τέλος πάντων και έτσι θεωρώ ότι μέσα μου το υποτιμώ ως ένα βαθμό. γνωριζόμαστε λίγο αλλά με εκνευρίζει που έχω αυτό το αγκαθάκι και δεν με αφήνει να χαρώ όλα τα υπόλοιπα στο βαθμό που θα έπρεπε. Για την ιστορία, για μενα το επαγγελματικό κομμάτι είναι πάρα πολύ σημαντικό στην ζωή μου και γουστάρω ανθρώπους που επίσης είναι έτσι. Βέβαια μέχρι τώρα, πρώην που πχ ήταν πιο κοντά στα κουτάκια μου δεν είχαν όλο το άλλο πακέτο + ότι με έβλεπαν πολλές φορές ανταγωνιστικά (ειδικά οι μηχανικοί) και κατέληγα να χωρίζω. Είμαι ρηχή στον τρόπο που σκέφτομαι ή έχω απλά απαιτήσεις;

Δεν είναι ρηχό να σε απασχολεί η κοινωνική διαφορά, ρηχό είναι να βάζεις το αρχιτέκτονας νομοτελειακά πάνω από τον προπονητή. Το να δουλεύεις απείρως περισσότερες ώρες δεν είναι κατάκτηση, ότι παίρνεις περισσότερα λεφτά συνδέεται και με τις ώρες αλλά και με την αξία που δίνει η κοινωνία σε κάθε επάγγελμα, που δεν είναι πάντα ανάλογα με την προσφορά. Για μένα πχ μια νηπιαγωγός πρέπει να παίρνει απείρως περισσότερα λεφτά από έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή, αλλά και τι έγινε που το λέω εγώ; Άλλοι αποφασίζουν. Υπάρχουν αρχιτέκτονες και αρχιτέκτονες, και υπάρχουν προπονητές και προπονητές. Δεν ξέρω τι είσαι εσύ και τι είναι αυτός, η προσφορά και το στάτους δεν κρίνονται από τις ώρες εργασίες και από τα λεφτά, ή τουλάχιστον, όχι μόνο έτσι. Σίγουρα όχι μόνο έτσι.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που βλέπω είναι ότι έχεις κολλήσει εκεί σε σημείο που προσπερνάς τα υπόλοιπα πολύ εύκολα. Ξέρεις πόσο συχνό είναι να κολλάμε σε κάτι που νομίζουμε ότι είναι σημαντικό και να παραβλέπουμε αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά; Δυο μήνες τον ξέρεις. Είναι από τις λίγες φορές που δεν έχεις δει κόκκινη σημαία, άρα, δεν είναι η μόνη. Υπάρχουν σημαίες που εμφανίζονται μετά τους δυο μήνες. Βιάζεσαι πάρα πολύ να τον κάνεις τέλειο για να επικεντρωθείς στο «αλλά», γιατί αυτό που σε νοιάζει είναι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου.

Σταμάτα να προσπαθείς να είσαι άνετη με κάτι για να μη σε πούμε σνομπ, δεν χρειάζεται, εγρήγορση χρειάζεται, και φοβάμαι ότι ήδη σου έχει ξεφύγει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News