Αγαπητή Αμπα, Ζω με τον αρραβωνιαστικό μου εδώ κ 3 χρόνια σε επαρχιακή πόλη. Αγαπιόμαστε πολύ, στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και υπάρχει πλήρης εμπιστοσύνη και από τις δυο μεριές. Σαν ζευγάρι βέβαια έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας. Είμαστε κ οι δυο σχεδόν 30 κ πρόσφατα ξεκινήσαμε μια δίκη μας επιχείρηση η οποία πηγαίνει καλά. Το θέμα είναι ότι ενώ μου αρέσει να ασχολούμαι παρά πολύ με το αντικείμενο της επιχείρησης και να περνάω χρόνο με τον σύντροφος μου, πολλές φορές νιώθω να «πνίγομαι». Μπορεί να γίνει πολύ επικριτικός και αυστηρός δε λέω ότι έχει άδικο, αλλά νιώθω ότι πρέπει συνέχεια να αποδεικνύω την αξία μου. Γενικά ενώ είχα πολύ αυτοπεποίθηση και στη δουλειά μου κ γενικά, νιώθω ότι με προσγειώνει πολλές φορές. Πχ όταν κάνω κάτι που θα επιφέρει πολύ καλές πωλήσεις, θα το αναγνωρίσει μεν, αλλά αν τύχει να το αναφέρω μελλοντικά, γιατί όπως κ να το κάνουμε χαίρομαι πολύ όταν κάνω κάτι πετυχημένο (χωρίς να γίνομαι ψώνιο), πάντα θα θεωρεί ότι παίρνω ψηλά τον αμανέ και θα με γειώνει. Αυτο με κάνει εν τελεί να ξενερώνω και να χάνω την αυτοπεποίθηση μου στη δουλειά. Αυτός απτην άλλη είναι ειδικός στο αντικείμενο κ έχει πολλά πτυχία, εμπειρία και όλοι γύρω του αναγνωρίζουν ποσο τέλειος είναι. Δεν τον βλέπω ανταγωνιστικά σε καμία περίπτωση, ούτε τον ζηλεύω, απλώς νιώθω ότι ακόμα κ αν δεν είμαι το σούπερ ταλέντο, προσφέρω παρά πολλά στην επιχείρηση και θέλω να το χαρώ με τον άνθρωπο μου. Βασικά σκέφτομαι πολλές φορές ότι δεν τον θέλω τελικά πάνω απτό κεφάλι μου, καλύτερα να κάνω κάτι μόνη μου κ ας είναι πιο ασήμαντο αλλά τουλάχιστον δεν θα ‘χω να αποδείξω την αξία μου σε κανέναν. Δεν ξέρω αν φταίει αυτό αλλά ο σύντροφος μου προέρχεται από μια οικογένεια που ο,τι κάνουν πρέπει να το καυχιούνται και γενικά το καλύτερο παιδί της οικογένειας είναι πάντα αυτό με τις πιο πολλές εεπιτυχιες (λες και είναι οι Καρντασιαν ξέρω γώ), κ υπάρχει συνέχεια ένας Υποβόσκων ανταγωνισμός σε όλο του το σόι ποιος θα έχει το καλύτερο σπίτι, αυτοκίνητο κλπ. Εγω ποτέ δεν ήμουν έτσι κ ξαφνικά νιώθω σαν να είμαι αυτή που προσπαθεί να αποδείξει την αξία της περισσότερο! Αν αφήσω την επιχείρηση νομίζω θα έρθει κ μια ρήξη στη σχέση μας. Όχι ότι δεν θα καταλάβει, απλα θα επηρεαστεί όλη η καθημερινότητα μας. Κ είναι ένα αντικείμενο που με ενδιαφέρει πραγματικά ενώ πιο πριν έκανα πάντα δουλειές του ποδαριού και δεν θέλω να γυρίσω σε αυτές. Φαίνεται αδιέξοδο αλλά μήπως υπάρχει κάτι που δεν βλέπω;
–Φουρκα
Θα ήθελα να σου επισημάνω ότι στην αρχή γράφεις «στηρίζουμε ο ένας τον άλλον». Μάλλον είναι ώρα να επαναπροσδιορίσεις την περιγραφή της σχέσης σας, γιατί αυτό που συμβαίνει στη δουλειά δεν είναι εκτός σχέσης. Δείχνει μια δυναμική.
Προφανώς και έχει σχέση με τον τρόπο που μεγάλωσε η συμπεριφορά του στη δουλειά, όπως και η συμπεριφορά του σε όλα τα θέματα, όπως και σε αυτά που τα βρίσκετε. Δεν έχει σημασία από πού έχει προκύψει άλλωστε, δεν είσαι η θεραπεύτρια του.
Είναι πιθανό να αλλάξει η δυναμική αν απομακρυνθείτε επαγγελματικά, γιατί συχνά ζευγάρια που τα πάνε καλά στο σπίτι δεν μπορούν να συνεργαστούν, δεν είναι κάτι σπάνιο. Η δικαιολογία σου όμως για να μην το κάνεις δεν είναι και πολύ… διαφανής να το πω; Αν ανοίξατε την επιχείρηση μαζί, με ίσους όρους, αν έβαλες λεφτά, τότε είναι και δική σου δουλειά και δεν πρέπει να φύγεις. Αν όμως την άνοιξε αυτός βάζοντας χρήματα και γνώση, και εσύ ασχολήθηκες ως αρραβωνιαστικιά, και βρέθηκες σε αυτή τη θέση λόγω συγκυρίας, τότε δεν είναι και πολύ στέρεο το επιχείρημα «με ενδιαφέρει πραγματικά το αντικείμενο». Τότε, βρες την ίδια δουλειά με το ίδιο αντικείμενο, αλλά με άλλο αφεντικό. Πιο ξεκάθαρα πράγματα, και αληθινή ανεξαρτησία για σένα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχωντας ζήσει κάτι αντίστοιχο με άγγιξε βαθιά η ερώτηση σου. Μετά από πολλούς μήνες που πνιγόμουν κατ αυτόν τον τρόπο, μου μείωνε ότι έκανα με προσχημα να παραμείνω προσγειωμένη, που φώναζε αλλά έλεγε ότι το κάνει για να γίνω καλύτερη στη δουλειά και μετά με κατηγορούσε ότι δε μπορώ να ξεχωρίσω τη δουλειά από τη σχέση, έφυγα τρέχοντας. Το πνίξιμο έγινε μίνιμος πόνος στο στέρνο και απόγνωση. Άφησα μια επιχείρηση που είχα σαν παιδί μου μαζι και ότι έβαλα μέσα και ενω ακόμα τη σκέφτομαι, έφτασα πιο ψηλά μόνη μου και από την πρώτη κιόλας μέρα που έφυγα, ανέπνεα ξανα!!!!
Νταν νταν νταν νταν Ντιν Ντιν Ντιν Νταν Ντιν Ντον. Οι καμπάνες ηχούν, χειριστικός σύντροφος εν όψει. Το να υποτιμά τις ικανότητες σου και να μειώνει τις επιτυχίες σου είναι τόσο λάθος. Απαιτείται συζήτηση σοβαρή.
“Δεν τον βλέπω ανταγωνιστικά σε καμία περίπτωση, ούτε τον ζηλεύω”
Σε ζηλεύει όμως αυτός είναι ξεκάθαρο. Το ξέρω είναι δύσκολο να αποδεχτείς ότι κάποιος που σε αγαπάει σε ζηλεύει και σε ανταγωνίζεται, αλλά αυτό συμβαίνει! Σε μειώνει σε κάθε ευκαιρία που τα πας καλύτερα από αυτόν γιατί σε ζηλεύει. Δεν είσαστε σύμμαχοι, είστε ανταγωνιστές δυστυχώς. Ελπίζω να είναι μόνο στη δουλειά, αν και η εμπειρία μου μου έμαθε ότι αυτό ξεδιπλώνεται σε όλες τις εκφάνσεις της κοινής ζωής….
Που διάβασες στην περιγραφή πως τη μειώνει επανειλημμένα; Δεν νομίζω ότι προκυπτει από κάπου πως τη ζηλεύει ο σύντροφός της. Η δυναμική που περιγράφεται μπορεί να είναι αποτέλεσμα πολλών άλλων παραγοντων.
Σε ολο το κείμενο της αυτό λέει, εντοπίζοντας το στην επιχείρηση που άνοιξαν … Εσύ τι πιστεύεις ότι κάνει; το ότι την μειώνει προέρχεται από αισθήματα κατωτερότητας και ζήλεια που νιώθει, ότι εκείνη τα καταφέρνει καλύτερα ενώ αυτός σπούδασε το αντικείμενο. Αυτή είναι η άποψη μου και μιλάω από αντίστοιχη εμπειρία. Η ερωτωσα όμως ξέρει καλύτερα.
Το μόνο συγκεκριμένο περιστατικό που λέει είναι πως όταν πήγε πολύ καλά στις πωλήσεις, αρχικά την αναγνώρισε αλλά αργότερα τη “γειωσε”. Δεν εξηγεί πως έγινε αυτή η γείωση ώστε να συμπεράνουμε πως ήταν μειωτικα τα σχόλια του. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως η γράφουσα έχει όντως σημεία που χρειάζεται να βελτιώσει επαγγελματικά και ο φίλος της της τα επισημαινει. Αυτό δε νομίζω πως είναι μειωτικό αλλά αναμενόμενο στον χώρο εργασιας (όπως θα μπορούσε να κάνει και εκείνη προς αυτόν άλλωστε). Φυσικά για τη δική σου εμπειρία, ξέρεις μόνο εσυ οπότε καταλαβαίνω γιατί δίνουμε διαφορετική ερμηνεία στο… Διαβάστε περισσότερα »
Επικριτικος και αυστηρος, δεν μου κανει και πολυ supportive.
Ασχετο τελειως το ξερω αλλα δεν ειναι τρελο που οι ανθρωποι αρραβωνιαζονται;;
@Este, έλα μου ντε, εγώ όταν ακούω τη λέξη αρραβώνας έχω το mental image των αντρών να δίνουν τα χέρια και να πουλάνε τη νύφη για 100 κατσίκες και 5 στρέμματα ελιές, άντε και καλούς απογόνους!
Και επιπλεον σε τι βοηθαει ο αρραβωνας στις μερες μας;;; Βεβαια μπορει καποιος οταν λεει οτι ειναι αρραβωνιασμενος να μην το εννοει κυριολεκτικα, απλα να θελει να υπογραμμισει το ειδος της σχεσης. Τελοσπαντων, μου φαινεται λιγο αστειος ο ορος..
Κοιτα, υπαρχουν κοινωνιες ακομα που ειναι τοσο κλειστες, με ανθρωπους που εχουν ιδεες τοσο παλιες (οι οποιοι θεωρουνται τις περισσοτερες φορες οικογενειαρχες, νοικοκυρηδες που κρατουν τα ηθη και τα εθιμα) που δεν μου κανει τελικα εντυπωση αυτο που σου ειπε η φιλη σου. Εγω ομολογω οτι εχω μονο μια περιπτωση στο σχετικα κοντινο μου περιβαλλον με ζευγαρι που αρραβωνιαστησε (κανονικα με παπα και ολα τα συναφη). Ειναι φιλος μας ο γαμπρος ο οποιος μας ειπε κατι του τυπου “οι γονεις της μαριας μωρε ειναι λιγο παλιων αρχων, δε βαριεσαι δεν πειραζει”. Και ολοι το αφησαμε εκει.
Επιπλέον να θυμάσαι ότι αυτό που σου φαίνεται απλώς δυσάρεστο τώρα, αυτό που σε κάνει μην κάθεσαι καλά στην καρέκλα σου και σου δημιουργεί αβεβαιότητα, σε μερικά χρόνια θα είναι μια καθημερινότητα που θα σε πιέζει από παντού και θα σε κάνει να κοιτάς τον σύντροφό σου με αποστροφή.
“…κ υπάρχει συνέχεια ένας Υποβόσκων ανταγωνισμός σε όλο του το σόι ποιος θα έχει το καλύτερο σπίτι, αυτοκίνητο κλπ.”.
Η ματαιοδοξία σε όλο της το μεγαλείο.
Σίγουρα το ότι είναι τόσο ανταγωνιστικός και επιδειξίας δεν στο έχει δείξει μόνο στη δουλειά…
Απλά στη δουλειά το έδειξε περισσότερο.
Σίγουρα σου έχει δώσει κι άλλα τέτοια σημάδια στη σχέση σας, απλά πιο μικρά και τα αγνόησες.
Διαφωνω με την πρωτη παραγραφο της Α,μπα. Δεν αναφερει η γραφουσα κατι για την προσωπικη σχεση με τον φιλο της και την δυναμικη της αλλα πιστευω οτι η δουλεια ΕΙΝΑΙ και πρεπει να ειναι εκτος της σχεσης. Εχω βρεθει σε σχεση που με τον συντροφο μου δουλευαμε μαζι και ηθελα να τον κοπανησω πολλες φορες στη δουλεια. Οταν ημασταν στο σπιτι ομως, δεν ημασταν πια συναδελφοι, ημασταν συντροφοι και αυτη η δυναμικη ηταν εντελως διαφορετικη απο την επαγγελματικη. Θα προτεινα να συζητησεις μαζι του πως νιωθεις με την επαγγελματικη σας σχεση, αν δεν το εχεις κανει ηδη και να του… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως έχει ενδιαφέρον να αναρωτηθείς γιατί “θέλεις μονίμως να αποδεικνύεις τον εαυτό σου” – ανεξάρτητα από το πώς σου συμπεριφέρεται ο σύντροφός σου. Η ανασφάλεια που αισθανόμαστε πηγάζει πρωταρχικά από μέσα μας. Και είναι και κάτι που μπορεί να δουλευτει.