Α, μπα μου σε διαβάζω χρόνια. Είσαι καθημερινή συνήθεια πια. Σου στέλνω γιατί βρίσκομαι σε μια δυσχερή θέση εδώ και χρόνια την οποια αδυνατώ να λύσω. Ειμαι στα 26, άνεργη, αποφοιτη καλών τεχνών και ζω στο πατρικό μου. Μέχρι στιγμής έχω καταφέρει μόνο για ένα μικρό διάστημα μηνών να μείνω μόνη. Μόνο ευκαιριακες δουλειές του μεροκάματου έχω κάνει, που και σε αυτές έμεινα λιγότερο από χρόνο. Αυτή τη στιγμή τα οικονομικά μου είναι στο μηδεν, γιαυτό και με συντηρούν οι δικοί μου, κοινώς με χαρτζιλικωνουν. Νιώθω τρομερή ντροπή για το γεγονός αυτό και φυσικά πιστεύω πως δεν είμαι αξία σεβασμού κι ούτε συζήτησης ζώντας ως πριγκίπισσα σε αυτή την ηλικία. Συχνά διαβάζω τις απαντήσεις σου και με πιάνω να συμφωνώ ή να εικάζω πριν τις δω τι θα έχεις γράψει. Παρα την δύναμη που παίρνω από τις δικές σου απαντήσεις όπως και των αναγνωστριών-ων νιώθω ντροπή μόνο που σκέφτομαι πως μπορώ να αποκαλώ τον εαυτό μου φεμινιστρια. Γιατί φεμινιστρια του καναπέ δεν γίνεται. Θα ήθελα να γίνεται, αν και έχω διαβάσει την άποψη σου για τις περιπτώσεις ανθρώπων που ζουν εις βάρος τρίτων πόσο μάλλον γονέων, για τόσο καιρό, να μου πεις αν έχω δικαίωμα να είμαι και να υποστηρίζω στο κίνημα του φεμινισμού με το σθένος που το κάνω.
-Άλμα
Αναρωτιέμαι τι διάβασες για τους ανθρώπους «που ζουν εις βάρος τρίτων» και κατέληξες στο συμπέρασμα να νιώθεις ανάξια σεβασμού. Ή, τι διάβασες για τον φεμινισμό, και κατέληξες στο συμπέρασμα ότι είναι τιμητικός τίτλος που λαμβάνεις υπό προϋποθέσεις μετά από εξετάσεις.
Έχω πει ότι αυτός που πληρώνει έχει τον έλεγχο. Αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει ο καπιταλισμός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός που εξαρτάται οικονομικά από τους γονείς του (κάτι τρομερά συνηθισμένο στη γενιά σου αυτή την δεκαετία) δεν είναι άξιος σεβασμού. Η ανεργία είναι ένα υπαρκτό, εξουθενωτικό πρόβλημα, και δεν χτυπάει τους ανίκανους.
Φυσικά και υπάρχει φεμινίστρια του καναπέ. Και του μπάνιου, και της πισίνας. Δηλαδή, δεν επιτρέπεται μια άνεργη γυναίκα, ή μια φτωχή γυναίκα, να είναι φεμινίστρια; Δεν επιτρέπεται να είναι φεμινίστρια μια πρωθυπουργός; Μια πλούσια γυναίκα που δεν δούλεψε για τα λεφτά της; Κάθε μια από αυτές έχει τον δικό της αγώνα, και άλλα προβλήματα έχει, αλλά μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα πράγμα: υπάρχει συστημική ανισότητα μεταξύ των φύλων, που δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Άλμα, θα μπορούσα να είχα γράψει εγώ το κείμενο. Δεν είσαι μόνη. Αισθάνομαι άχθος αρούρης και η ντροπή του κόσμου. Είμαι 29 και δεν έχω ούτε ένα ένσημο. Ένα απόβλητο του παλαιού ΠΑΣΟΚ ή μία μιλλένιαλ σε κρίση; Έχω σπουδάσει, έχω κάνει μάστερ σε ξένη χώρα και έπειτα μία πρακτική με οδήγησε στην Ολλανδία. Ψυχοθεραπεία και αντικαταθλιπτικά ξεκίνησα πριν 4 χρόνια διότι κάτι δε μου κόλλαγε- ένιωθα κομμένα τα φτερά μου πριν καν βγουν, γεννήθηκα με προνόμια (αρτιμελής, οκ σε όψη, εύστροφη) και ντρεπόμουν για αυτά. Μεγάλωνα στην επαρχία και ένιωθα τόσο μόνη και απελπισμένη που δεν ταίριαζα με τους… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα σου πρότεινα μαζί με τις αιτήσεις να γράφεις πολύ, 1ον για σένα, 2ον γιατί γράφεις πολύ όμορφα και 3ον γιατί όταν θα καταφέρεις αυτά που θέλεις θα θυμάσαι πώς ένιωθες και τι κατάφερες! Μακάρι να ξεκινούσες και νωρίτερα για να έβλεπες τι έχεις καταφέρει ως σήμερα. Hang in there! 🙂
Δεν είσαι μόνη, μη παίρνεις πάνω σου την ευθύνη όλου του κόσμου…
Είσαι πολύ δυνατή που ζήτησες βοήθεια!
Μια μεγάλη αγκαλιά από μένα!
Αγία ελληνική πολυκατοικία, γροθιά το καταπληκτικό κείμενό σου.
Σου εύχομαι τα καλύτερα, είναι σίγουρο ότι θα σου έρθουν, η ζωή σου μόνο καλύτερα μπορεί να πάει.
…τους είχαν κάνει σεμινάριο για τη διαφορετικότητα αλλά δεν πρόσεχε…
Προς θεού, ΜΗΝ ζηλεύεις (ούτε με την καλή έννοια, εννοώ) αυτόν τον άνθρωπο. Να την οικτίρεις και να λυπάσαι το παιδάκι της.
Λες οτι ο συντροφος σου δεν θελει να συγκατοικησετε μεχρι να βρεις δουλεια.
Πιο κατω γραφεις οτι μισεις που ζεις με συγκατοικους.
Αρα αν μεινεις με τον συντροφο σου δεν προκειται ν´αλλαξει και πολυ το status: παλι με συγκατοικο θα εισαι. Αφου αυτος σαν συγκατοικο θα σε βλεπει.
Εγώ λέω, αντί να ψάχνεις για δουλειά, δε γράφεις κάνα βιβλίο; Τι έγινε βρε κορίτσια, όλες οι καλές πένες εδώ μαζευτήκατε; Γράφεις υπέροχα!!
Έφτιαξα account για να σου πω ότι μαρεσει ο τρόπος που γράφεις και για να στείλω μια αγκαλιά! ❤️
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεσαι πως επειδή είσαι άνεργη δεν είσαι “άξια” για να είσαι φεμινίστρια… Καθότι ήμουν άνεργη για χρόοονια παρά τις προσπάθειες για ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ δουλειά, γνωρίζω καλά πόσα άλλα πράγματα αισθάνεται κάποιος, που δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητος ενώ το επιθυμεί, οπότε μην προσθέτεις και αυτό στη λίστα. Λέγοντας αυτό θα ήθελα να εκφράσω και τη δυσαρέσκειά μου για κάποιους σχολιαστές που σε παρόμοιες ερωτήσεις έχουν αντιδράσεις τύπου “τόσο χρονών και να μένει με τους γονείς” ή “είναι δυνατόν να μην έχει βρεθεί δουλειά” ή “βρες οποιαδήποτε δουλειά αρκει να φύγεις, βρες συγκατοικο”… Και για να προλάβω… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό με την προυπηρεσία για τα φυλλάδια μου το είπαν κι εμένα. Έχω ακούσει και το κορυφαίο σε δουλειά με φυλλάδια παλιά, οτι έχω ευθύνη αν οι άνθρωποι που πήραν το φυλλάδιο θα έρθουν να αγοράσουν την υπηρεσία! Οτι η στάση του σώματος θα το καθορίσει, γτφ. Δηλαδή φυλλάδια και pr μαζί, νομίζω δεν υπάρχουν ρεαλιστικές προσδοκίες.
Άλμα έχω βρεθεί στη θέση σου, και μάλιστα στα 26 δούλευα φουλ ταιμ μαύρα και πάλι δεν μπορούσα να μείνω μόνη μου. Είχα κάνει ο.τι ήταν δυνατόν να κάνω, πτυχίο, μεταπτυχιακό, σεμινάρια, δύο ξένες γλώσσες, εξ αρχής σπουδές σε άλλο κλάδο, δημοσιευμένες έρευνες, εργασιακη εμπειρια στον τομεα μου απο τα 22, όλα με τη μέγιστη επιτυχία. Οικονομική εξασφάλιση δεν έβρισκα πουθενά.. Μόνο άθλιες δουλειές παρά τον τριψήφιο αριθμό βιογραφικών που είχα στείλει …προφανώς και ένιωθα σαν εσένα και χειρότερα, ο πιο άχρηστος άνθρωπος του κόσμου, το παράσιτο με τις κακες επιλογές…ώσπου τελικά μου χαμογέλασε η τύχη και χωρις να κανω… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτή η λογική ότι επιτυχημένος και άξιος σεβασμού είναι ο άνθρωπος που έκανε καριέρα και βγάζει καλά λεφτά από τη δουλειά του είναι λογική δεκαετίας 80-90, είναι εντελώς ξεπερασμένη και πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Έχει καταδικάσει τα περισσότερα άτομα ηλικίας 25 με 45 σε μια συνεχή αίσθηση αποτυχίας και αυτομαστίγωσης. Λίγο είναι το ότι μπήκες στην Καλών Τεχνών και ότι αποφοίτησες; Με εξετάσεις μπαίνεις αν δεν κάνω λάθος. Και άλλοι θέλησαν να μπουν και δεν τα κατάφεραν. Δεν είναι επιτυχία αυτό και άξιο σεβασμού; Η εργασία δεν είναι μόνο μέσο, είναι και δικαίωμα. Και είναι ένα δικαίωμα που έχει… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι σίγουρη ότι το λες καλοπροαίρετα, αλλά για όσους την έχουμε δει από μέσα, η καλών τεχνών είναι ένα τσίρκο 😂 Η χαρά του ότι περάσαμε κρατάει γύρω στις 10 μέρες.
(το ήξερα ότι θα καταλήξω να κράζω σε αυτό το ποστ)
Mitsi, πιστεύω πως ειδικά σε αυτό το θέμα οι άντρες είναι πολύ ευαίσθητοι, γιατί υπάρχει ο μύθος του πετυχημένου, του κουβαλητή, και το βαρύ στίγμα της αποτυχίας. Έχω δει κοντινούς μου ανθρώπους να ντρέπονται που αναπνέουν και να νιώθουν σκουπίδια επειδή ήταν άνεργοι, παρότι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βρουν δουλειά. Κι έχω δει και γονείς να εξευτελίζουν αισχρά τους γιους τους επειδή η δουλειά (των γιων) δεν ήταν αρκετά κυριλέ, καθωσπρέπει, family material κτλ. για τα γούστα τους. Έχω δει επίσης και γυναίκες να απορρίπτουν συνομήλικούς τους άντρες γιατί “δεν έβγαζαν αρκετά” ενώ οι ίδιες δεν είχαν δουλέψει ποτέ.… Διαβάστε περισσότερα »
@Αιλουροειδέστατο με κάλυψες πλήρως, αυτά ήθελα να πω. Ακόμα χειρότερα νιώθουν οι άντρες.
Θα μπορούσες να το πεις και λάθος επί ποινή εξορισμού. Τώρα ελπίζω να είναι απλά λάθος εξ’ ορισμού:)
Αγαπητή γράφουσα, είσαι πολλή σκληρή με τον εαυτό σου. Είμαστε κοντά ηλικιακά και μένω κι εγω με τους γονείς μου. Θα ήθελα να ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη αλλά τι να κάνουμε; Δεν είμαι…μην απελπίζεσαι όμως
Σε καμια περιπτωση δεν σε θεωρω πριγκπηπισσα. Εχω περασει απο τη δικη σου θεση και ξερω το ψυχικο κοστος που εχει η οικονομικη εξαρτηση.
Πωπω ξεκινησα να διαβάζω κ λέω ποτε το έγραψα ! Εμένα προσωπικά
με βοήθησε το να δουλεύω σεζόν , θα σου έλεγα να το δοκιμάσεις για να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση:)
Είναι φρικτό, εξουθενωτικό, άδικο και τσακίζει ζωές να είσαι 26, να λαχταράς να σταθείς στα πόδια σου, να αποδείξεις την αξία σου, να κερδίσεις μια καλύτερη ζωή και να μην μπορείς γιατί δεν σου δίνεται η ευκαιρία. Απόλυτα κατανοητό να νιώθεις όλο αυτό να σε συντρίβει, γι’ αυτό δε θα σου πω αυτό που υπαγορεύει η κοινή λογική, δηλαδή να κοιτάξεις γύρω σου να δεις πόσοι συνομήλικοί σου (και όχι μόνο) είναι στην ίδια κατάσταση με σένα και για ποιο λόγο. (Εγώ που δουλεύω από τα 18 μου, με δύο πτυχία και τρεις ξένες γλώσσες τότε που υπήρχαν δουλειές, έμεινα… Διαβάστε περισσότερα »
Ο καπιταλισμός μας έχει κάνει δυστυχώς να πιστεύουμε ότι φταίμε εμείς που δεν έχουμε δουλειά, χρήματα, στάτους, και ότι είναι αποκλειστικά στο χέρι μας να βρεθούμε σε καλύτερη θέση, και ντρεπόμαστε κιόλας από πάνω όταν δεν το καταφέρνουμε. Δεν χρειάζεται να είσαι σκληρή με τον εαυτό σου. Όταν οι επιλογές είναι γονείς ή αστεγία, καταλαβαίνεις ότι είσαι τυχερή που οι γονείς σου σε βοηθούν σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, και αυτό δεν σε κάνει λιγότερο φεμινίστρια ή άξια σεβασμού.
Προφανώς και δεν είναι ανάξιος σεβασμού όποιος είναι άνεργος σε μια τόσο χτυπημένη οικονομία, αλλά επειδή η ανεργία χτυπάει και στην αυτοπεποίθηση, μήπως να ασχοληθείς με τον εθελοντισμό;
Και χρήσιμη θα νιώσεις, και σίγουρα είναι μια καλή απάντηση για να δίνεις στον εαυτό σου όταν νιώθεις ότι δεν έχεις το δικαίωμα να μιλάς για αγώνες. Αμέσως αμέσως θα κάνεις περισσότερα από ‘μένα ας πούμε, άνετα θα μου την έλεγες αν προσπαθούσα να σε θίξω, που αντικειμενικά είμαι πολύ καλά επαγγελματικά.