Πως γίνεται να αγαπάς μέλη της οικογένειας σου ακόμα κ όταν σιχαίνεσαι ενα κομμάτι του χαρακτήρα τους? Η μαμά μου κ ο αδερφός μου πετάνε απίστευτα ρατσιστικά, σεξιστικα, ομοφοβικα κλπ σχόλια. Παλιότερα προσπαθούσα να κάνω αντίλογο, είτε συγκρουσιακα, είτε συναινετικα αλλα το μόνο που πετυχαινα είναι να νιώθω χειρότερα γιατί το χάσμα έμοιαζε ακόμα μεγαλύτερο όταν το έβαζες κάτω προς συζήτηση. Το ρατσιστικο σχόλιο γινόταν ακομα πιο ρατσιστικό κ εγώ γινόμουν ο εμμονικός με το political correctness. (Αληθεια σας λέω, ο ρατσισμός τους βγάζει τόσο ματι που και χωρίς ίχνος political correctness πάλι ακραία ρατσιστικό είναι- δεν παραθέτω παραδείγματα γιατί ντρεπομαι πραγματικά). Μετά μπήκα στη φάση που προσπαθούσα να τους δικαιολογήσω μέσα μου, ότι οκ αυτά ξέρουν αυτά λενε. Αλλα με εκνευρίζε όχι μόνο ότι τα πιστεύουν, αλλά κ ότι παρουσιάζουν την έκφραση του ρατσισμού ως αυταπαγγελτο δικαίωμα ελευθερίας λόγου και τη δική μου στάση ως φίμωση και φασισμό (κλασσικ…). Από ένα σημείο και μετά σταμάτησα απλά να ασχολούμαι. Η απόσταση (ζω στο εξωτερικό) ενδεχομένως και να βοήθησε γιατί πλέον δεν υπήρχε η αντίστοιχη τριβή. Αλλά όταν βρισκόμαστε πάλι θα ακουσω μια ρατσιστική μπούρδα που πρεπει να αγνοήσω. Δεν είναι ότι δεν με πονούν τα ηλιθια σχόλια τους απλά συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Και ίσως αυτό που με πονάει πιο πολύ δεν είναι τα ίδια τα λόγια, αλλά το ότι προέρχονται από ανθρώπους που (πρεπει να) αγαπάω. Σκέφτομαι πως αν η μαμά μου ήταν μια τυχαία κυρια που γνώριζα στο δρόμο, και άκουγα να λέει αυτά που λέει, σίγουρα θα την αντιπαθουσα. Ποτέ δε θα επιδιωκα φιλία με τον αδερφό μου με τις καφρίλες που λέει κι όμως τον θεωρώ φίλο μου. Αρα γιατί τους αγαπω? Μονο κ μόνο επειδή είναι οικογένεια μου, μπορώ να παραβλέψω τα έτη φωτός που απέχουν οι αντιλήψεις μας γύρω από τη ζωή?
-Γ
Δεν είμαι σίγουρη αν τους αγαπάς ή αν σε προβληματίζει ότι πρέπει να τους αγαπάς, αλλά τελικά νομίζω ότι αυτό που σε έχει μπλοκάρει είναι η λέξη «αγάπη».
Υπάρχει μια εξιδανικευμένη χρήση αυτής της λέξης, καθολικά, και δημιουργεί θέματα σε όλες τις σχέσεις. «Η αγάπη νικάει τα πάντα», «το μόνο που έχει νόημα είναι η αγάπη», και άλλα τέτοια. Αυτά, δεν ισχύουν, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύπλοκες, τα συναισθήματα μπλέκονται μεταξύ τους, δεν είναι σα να αγοράζεις κουτάκια από το σούπερ μάρκετ, το καθένα περιορισμένο στην συσκευασία του. Τι ακριβώς νιώθουμε, ειδικά για τους πολύ κοντινούς μας, είναι ένα μίγμα, και όσο πιο κοντά μας είναι αυτοί οι άνθρωποι, τόσο αυξάνεται η ένταση και η πολυπλοκότητα. Είναι καλύτερο να μην προσπαθείς να βάζεις οπωσδήποτε λέξεις σε αυτό που αισθάνεσαι για την άμεσή σου οικογένεια, όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί χρειάζεται τεράστια αυτογνωσία και γενναιότητα για να το κάνεις, και συχνά αυτό γίνεται μόνο μέσω θεραπείας. Δεν ξέρω αν θεωρείς φίλο σου τον αδερφό σου. Δεν ξέρω τι εννοείς με τη λέξη. Δοκίμασε να αφήσεις τα συναισθήματα να κυκλοφορήσουν μέσα σου χωρίς να τους δίνεις χαρακτηρισμούς.
Αν σε απασχολεί σε σημείο που να σου προκαλεί θέματα στη καθημερινότητά σου, κάνε θεραπεία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν χρειάζεται να εκτιμάς, να σέβεσαι ή να συμφωνείς με κάποιον για να τον αγαπάς, ρώτα όποιον σύζυγο της δεκαετίας του ’30 να στο πει. Δεν αμφιβάλλω ότι αγαπούσαν τις γυναίκες, τις μάνες και τις κόρες τους, απλά δεν τις θεωρούσαν αρκετά έξυπνες για να ψηφίσουν, να δουλέψουν ή να έχουν λογαριασμό τραπέζης στο όνομά τους. Μπορείς να αγαπάς την οικογένειά σου και να αναγνωρίζεις τα όσα σου έχουν προσφέρει χωρίς να σέβεσαι τις απόψεις τους. Άλλωστε είναι θύματα- όπως όλοι μας- του κοινωνικού συνόλου μέσα στο οποίο ζουν σε συνδυασμό με την όποια ικανότητα να αναλύουν και την όποια… Διαβάστε περισσότερα »
Τους αγαπάς αλλά δεν τους εκτιμάς. Αυτό γίνεται και παραγινεται.
Υπάρχει το ταμπού οι γονείς να μην συμπαθούν τα παιδιά τους σε ανθρώπινο επίπεδο,αλλά και το αντίστροφο, τα παιδιά να μην συμπαθούν τους γονείς τους. Προτείνω να αντικαταστήσεις την λέξη αγάπη,με την λέξη νοιάξιμο. Γίνεται να νοιάζομαι για τη μάνα μου παρ’ολο που είναι ρατσίστρια του κερατά;; Και η απάντηση είναι ,γίνεται. Αν της τύχει κάτι, θα τρέξεις, θα βοηθήσεις ,θα συνδράμεις σε ανθρώπινο επίπεδο. Από κει και έπειτα όσο λιγότερα λέτε μεταξύ σας, τόσο το καλύτερο. Ως πιό ευφυές συναισθηματικά άτομο από τους δικούς σου ,θα βρείς τρόπους να αποφεύγεις να ακούς τις απόψεις τους,είτε απομακρυνόμενος από το χώρο,… Διαβάστε περισσότερα »
Όσο περνάνε τα χρόνια και συζητάω με φίλους και διαβάζω ιστορίες, αυτό που έχω διαπιστώσει είναι πόσο σιχαίνεται το μυαλό την ασάφεια. Συχνά βρίσκομαι να συζητάω με ανθρώπους που μπερδεύονται από τα αντιφατικά συναισθήματα που νιώθουν, σαν να πρέπει όλα να είναι άσπρο-μαυρο, ή αγαπώ ή μισώ. Από τη δική μου εμπειρία θα πω ότι είναι πιθανό να αγαπάμε και να μισούμε ταυτόχρονα, να μας αρέσει κάτι ενώ μας αηδιάζει και λίγο, να μας γοητεύει ένας διαφορετικός τρόπος δράσης που εμείς δε θα υιοθετούσαμε ποτέ. Τα γράφω όλα αυτά γιατί μου φαίνεται και μένα πάρα πολύ λογικό να αγαπάς τους… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σου πρότεινα να αφήσεις κατά μέρος τα λογικά επιχειρήματα και να κάνεις επίκληση αποκλειστικά στο συναίσθημα πλαισιώνοντας την επίκληση με όρους ελαφρώς κολακευτικούς προς εκείνους. ‘Αχ να χαρείς, ξέρω ότι το λες για αστείο και δε θα σου πω αν είναι σωστό ή λάθος, αλλά όταν τα ακούω αυτά στενοχωριέμαι. Μου χαλάει η μέρα. Σε παρακαλώ μην τα λες μπροστά μου, μπορεί να είμαι ξενέρωτος αλλά πραγματικά ασφυκτιώ και αισθάνομαι άσχημα. Κι εσύ που με νοιάζεσαι, σίγουρα δε θες να στενοχωριέμαι, ε?΄ Ναι, σα να είναι δίχρονα που σου τραβάνε το μαλλί. Είναι ποταπό σε σχέση με μια ανταλλαγή… Διαβάστε περισσότερα »
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που είναι αυτοί ρατσιστές τους αγαπάς. Ακούγεται παράξενο το ξέρω θα μου απαντήσεις κατευθείαν… μα εγώ δεν είμαι ρατσίστρια! Το να είσαι ρατσιστής σημαίνει ότι δεν αντέχεις κάτι διαφορετικό από την ‘’ράτσα σου’’ η ράτσα σε πρωτογενές επίπεδο είναι και η οικογένεια σου, δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ακόμα ότι η αγάπη αυτή είναι αποτέλεσμα ενστίκτου και όχι λογική διεργασία. Ποτέ δεν θα σβήσεις από το ασυνείδητο σου αυτά που σου έμαθαν όταν ήσουν πολύ μικρή και ποτέ δεν θα σβήσεις το ότι κάποιοι σε γέννησαν και σε μεγάλωσαν. Καταλαβαίνεις τον ρατσισμό τους και αυτό φτάνει,… Διαβάστε περισσότερα »
Για σκέψου, αυτοί οι άνθρωποι που αγαπάς και σε αγαπάνε, πώς θα σου φέρονταν αν αύριο ανακοίνωνες ότι έγινες μουσουλμάν@; Αν έφερνες σχέση με κάποι@ από την Αφρική; Είναι εύκολο να σε αγαπούν τέτοιοι άνθρωποι όταν τυχαίνει να ταιριάζεις στα κουτάκια τους, το θέμα είναι τι γίνεται όταν η τύχη σου τελειώσει και αρχίσουν να διαφωνούν και με τις δικές σου επιλογές/ συνθήκες…
Κι εγώ λόγω απόστασης σκέφτομαι συχνά κατά ποσο αξίζει τον κόπο να διαπληκτιστώ όταν μου τη δίνουν οι δικοί μου (για αλλά θέματα)
Είναι τεράστιο θέμα η σχέση με τους γονείς , από την λίγη συμβουλευτική που έχω κάνει έχουν ήδη βγει πολλά στην επιφάνεια κι όμως έχω ξύσει ίσα ίσα λίγο την κορυφή του παγόβουνου …
Να ναι καλά, μακριά από εμάς! Και να το λες χωρίς τύψεις, δεν χρωστάς αγάπη σε κανέναν. Όταν αγαπάς θέλεις να βλέπεις στον απέναντί σου την αντανάκλασή σου σε ένα ανώτερο επίπεδο. Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωσή σου. Οπότε ονόμασέ το δεσμοί αίματος και αστο εκεί.