Αγαπητή Α, Μπα έχω φτάσει στο απροχώρητο. Είμαι 25 χρονών και μόλις τελείωσα το μεταπτυχιακό. Ψάχνω συνεχώς για δουλειά αλλά δε βρίσκω κάτι με τα χρήματα που χρειάζομαι για να μείνω μόνη μου οπότε αναγκαστικά μένω με τους γονείς μου. Έχω 5 χρόνια σχέση με ένα πολύ καλό παιδί που τελειώνει το μεταπτυχιακό του και τα πηγαίνουμε πολύ καλά. Δυστυχώς είμαστε και οι 2 άνεργοι και δε μπορούμε να μείνουμε μαζί. Οι γονείς μου με πιέζουν για όλα, δε με αφήνουν να βγω, μου τηλεφωνούν αν πάει 22.00 και δεν έχω επιστρέψει. Γενικά με πνίγουν. Να σημειώσω πως βοηθάω στο νοικοκυριό χωρίς να μου το ζητάνε και είμαι κυρία σε όλα. Δυστυχώς περνάω κατάθλιψη με την όλη κατάσταση και σαν δε φτάνει αυτό μου λένε ότι δεν πρέπει να έχω σχέση καθώς ακόμα δεν έχω την κριτική σκέψη που χρειάζεται αλλά το αφήνω ασχολίαστο. Θέλω επειγόντως να φύγω από το σπίτι, όσο όμως δε δουλεύω δεν έχω τη δυνατότητα. Πες μου την άποψή σου σε παρακαλώ…
Βρες δουλειά κα συγκάτοικο. Στην ανάγκη μείνε μαζί με το αγόρι σου. Κάποια δουλειά θα βρεθεί.
Μακάρι να υπήρχε άλλη λύση, αλλά δεν υπάρχει. Αυτή είναι η μοναδική που θα κάνει τη διαφορά.
Για να σου φερθούν διαφορετικά οι γονείς σου, πρέπει να αντιμετωπίσεις εσύ διαφορετικά τον εαυτό σου. Πιέζουν όσο βλέπουν ότι αντέχεις. Αλλά δεν μπορώ να σου προτείνω κάτι δραστικό, γιατί δεν ξέρω μέχρι πού μπορούν να φτάσουν.
Οπότε, συνέχισε να ψάχνεις για δουλειά, και μην περιμένεις να βρεις από την αρχή μισθό που θα σου επιτρέψει να μείνεις μόνη σου. Θα μοιραστείς τα έξοδα με κάποιον, αλλά αυτός ο κάποιος δεν θα είναι ο πατέρας σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Βρες δουλεια, δευτερη δουλεια, συγκατοικο και μια αθλια τρυπα με ενοικιο οσο ο ενας σου μισθος. Αυτο ειναι το τιμημα της ελευθεριας στην Ελλαδα εν ετει 2020…
Ρε παιδιά, τι γίνεται; Για να είναι η κοπέλα 24, οι γονείς θα είναι πάνω κάτω 50-60 χρονών. Αυτά τα άτομα ήταν 20 χρονών (ή 10) τη δεκαετία του 80, πώς είναι δυνατόν να συμπεριφέρονται έτσι σε έναν νέο άνθρωπο και να του λένε ότι δεν είναι το μυαλό του έτοιμο για σχέσεις;
Ελα ντε…25 χρονων κ τη θεωρουν μικρη για να εχει σχεση…Να’σαι 15 κ να πιστευουν οι γονεις σου οτι ισως δεν εισαι ακομη ετοιμη για σχεση παει κι ερχεται, να’σαι 18 κ να το πιστευουν αυτο υπερβολη, αλλα οχι κ του θανατα….Αλλα στα 25;;; Σοβαρα τωρα;;; Στα 25 ακομη κι αν υποθεσουμε οτι καποιος/α ειναι ψυχοσυναισθηματικα πολυ ανωριμος κ δεν ξερει ακομη πως να λειτουργει σε μια σχεση (που βεβαια εχω την εντυπωση οτι μονο σε κανα μικρουτσικο ποσοστο 5 10% των περιπτωσεων ατομων που ειναι σ’αυτην την ηλικια κι εχουν τοσο υπερπροστατευτικους γονεις που δεν τους θεωρουν ετοιμους για… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ μίλησε στην καρδιά μου αυτή η ερώτηση. Είναι πια πάρα πολύ δύσκολο για έναν νέο άνθρωπο σήμερα να ζει ανεξάρτητα, οι συνθήκες είναι πολύ σκληρές. Όμως, παρά τον κόπο και τις δυσκολίες, είναι κάτι που για μένα αξίζει κάθε θυσία. Είναι μαραθώνιος και όχι κατοστάρι και θέλει σταδιακά βήματα. Αλλά πολλές φορές διψάμε και για μια πιο καλή δουλειά και για σπίτι και για όλα μαζί, είναι ανθρώπινο και κατανοητό. Κάνε ένα πλάνο και ιεράρχησε τους στόχους σου. Βάλε ως πρώτο στόχο μια όποια βασική δουλειά, να φύγεις από το σπίτι και να συγκατοικήσεις, είτε με το φίλο σου… Διαβάστε περισσότερα »
Πνίγηκα εγώ που το διάβασα. Ξεκινά με ο,τι δουλειά βρεις, να αρχίσεις να μαζεύεις ότι μπορείς και ψάχνε για συγκάτοικο. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά είναι απαραίτητο.
Παρεπιπτόντως, το πρόβλημα τους δεν είναι ότι δεν έχεις στην κριτική σκέψη για να κανείς σχέση, το πρόβλημα τους είναι ότι μάλλον κανείς σεξ με τη σχέση. Κάτι μου λέει ότι αν ήσουν αγόρι θα κάναμε πολύ διαφορετική συζήτηση.
Είσαι 25.
Θα πρέπει να βρεις τρόπο να ζεις τον εαυτό σου.
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο και ότι πολλοί συνομίλικοι σου έχουν άλλου είδους υποστήριξη και ότι είναι δύσκολο να βρεις δουλειά και να συμβιβαστείς σε λιγότερα και φθηνότερα πράγματα και σε συγκάτοικο και σε μικρό σπίτι και σε δουλειά που δεν ήταν το όνειρό σου και σε λιγότερα έξοδα.
Αλλά θα είσαι ανεξάρτητη. Που σημαίνει ότι θα επιλέγεις εσύ να γυρίσεις πριν τις 22.00 γιατί είσαι ψόφια από τη δουλειά.
Μην περιμένεις να αλλάξουν οι γονείςνσου, πάρε τη ζωή στα χέρια σου. Μέχρι που μπορεί να φτάσεις αρκεί να μην μένεις εκεί; Το αγορι σου ειναι προθυμο να συγκατοικήσετε ακόμα και αν ειναι να χασετε καποιες ανέσεις; Μπορείτε να μείνετε μαζί σε ένα παλιό δυαρι ή και γκαρσονιέρα και να αραιώσετε τις εξόδους και τις αγορές σας; Να μην παίρνετε οτι σας κανει κεφι στο σουπερ; Πως εισαι διατεθειμένη να ζησεις αρκει να μη τους ανέχεσαι; Προσωπικά επειδη είχα γονείς σαν τους δικούς σου, ήρθαν περιοδοι μετά τις σπουδές που προτίμησα να τρώω κάθε μερα σκέτα μακαρονια με λαδι να… Διαβάστε περισσότερα »
25 χρονών δεν έχεις κριτική σκέψη για σχέση;θέλουν να μείνεις παρθένα μέχρι να παντρευτείς.μεχρι τότε φυσικά θα μένεις μέσα να κάνεις δουλειές και να τους υπακούς.με την 5 χρόνια σχέση σου τι είπαν;η ζούσες μόνη σου και τώρα επέστρεψες;
Δουλειές υπάρχουν απλά δεν είναι αυτές που ενδεχομένως ψάχνεις.αν θες να αυτονομηθεις θα πιάσετε και οι δύο δουλειές που δεν έχουν απαραίτητα να κάνουν με τα πτυχία σας.
Για αρχή βρες μια οποιαδήποτε δουλειά. Να φεύγεις από το σπίτι, να κάνεις γνωριμίες, να είσαι σε κίνηση, να ανοίξει το μυαλό σου, να μαζέψεις κάποια λεφτά στην άκρη. Ταυτόχρονα ψάχνε και για την δουλειά που ψάχνεις τώρα. Το ίδιο να κάνει και ο φίλος σου. Σε πέντε μήνες με 10 χαμηλούς μισθούς θα έχετε μαζέψει ένα ποσό για να πιάσετε μαζί μια γκαρσονιέρα έστω και ένα ικανοποιητικό ποσό για υποστήριξη μέχρι να βρείτε τις επόμενες δουλειές σας.
Οι γονείς σου δεν πρόκειται να αλλάξουν, μην ελπίζεις σε κατανόηση από την πλευρά τους. Ίσως η μόνη λύση είναι να κάνεις οποιαδήποτε δουλειά σου προκύψει, με οποιοδήποτε έσοδα και να κάνεις φρικτή οικονομία σε όλα όσο μένεις δωρεάν (καφές, κομμωτήριο, ρούχα, σινεμά)! Μην πεις πόσα κερδίζεις ούτε πόσα ξοδεύεις με στόχο να μαζέψεις όσα μπορείς και την τελική σου έξοδο. Δεν είναι εύκολο, είναι σκληρό αλλά κάτι πρέπει να κάνεις και αυτό είναι το σχέδιο προς την ανεξαρτησία! Οι αντίστοιχες ενέργειες από τον φίλο σου ίσως κάνουν πιο γρήγορη την επίτευξη του στόχου! Αλλά είναι κάτι που θα κάνεις… Διαβάστε περισσότερα »
Λύσεις υπάρχουν, δεν θα σε ρωτήσω αν το θέλεις όντως πολύ γιατί μαζί κ με την κατάθλιψη που αναφέρεις περνάς πολύ δύσκολα, η πρώτη δουλειά δεν χρειάζεται να είναι πάνω στο αντικείμενό σου απαραίτητα, όπως και ο μισθός μπορεί να μην είναι μεγάλος, εδώ άτομα με εμπειρία και πάλι πληρώνονται λίγο. Μόλις βγάλεις λίγα χρήματα θα πρότεινα να δεις κάποιον ειδικό και στην συνέχεια η συγκατοίκηση είναι πολύ καλή ιδέα.