Λένα Φουτσιτζή
Αγαπητή α, μπα, θα ήθελα πολύ τη βοήθεια σου σε ένα ζήτημα που με έχει στεναχωρήσει. Είμαι 25 χρονών, έχω τελειώσει Νομική με πολύ καλό βαθμό, και τον τελευταίο χρόνο ήμουν σε μυστηριώδη πόλη του εξωτερικού για μεταπτυχιακά. Σε αυτή τη μυστηριώδη πόλη γνώρισα ένα παιδί, τον ερωτεύτηκα και πλέον είμαστε μαζί 8 μήνες. Είναι η πρώτη μου σχέση, είμαστε πολύ ερωτευμένοι, περνάμε τέλεια, φανταστική επικοινωνία και σεξουαλική χημεία, κοινά ενδιαφέροντα, δε βαριέμαι ούτε στιγμή μαζί του. Τη περίοδο της καραντίνας εγώ επέλεξα να μείνω μαζί του στο εξωτερικό και να μη γυρίσω στο σπίτι των γονιών μου, στην Ελλάδα, όπως έκαναν όλοι οι Έλληνες συμφοιτητές μου, γιατί ήμασταν στις αρχές και μου ήταν αδύνατον να τον αφήσω. Για κακή μου τύχη την ίδια περίοδο αρρώστησα βαριά από μια ασθένεια που κράτησε ένα μήνα, και εκείνος με φρόντισε και ήταν δίπλα μου σε πολύ δύσκολες στιγμές, οπότε αυτή η εμπειρία μας έδεσε ακόμα περισσότερο. Τελειώνοντας το μεταπτυχιακό, προσανατολίστηκα αμέσως στο διδακτορικό και στο να βρω μια πρόχειρη δουλειά εκεί, ώστε να μείνω παραπάνω. Το διδακτορικό στο εξωτερικό ήταν ένας στόχος που πάντα βρισκόταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου, όμως λόγω της πρακτικής δυσκολίας αυτού του βήματος, είμαι σίγουρη ότι δεν θα το προσπαθούσα καν αν δεν ήταν η σχέση μου. Η έρευνα πάντα μου άρεσε, θα μπορούσα όμως να το κάνω στην Ελλάδα, και όχι στο εξωτερικό, ή και να μη το κάνω καθόλου, λόγω των οικονομικών δυσκολιών. Όμως το αγόρι μου μού πρότεινε να μείνω σπίτι του για όλη αυτή τη χρονιά, κάτι το οποίο με διευκολύνει οικονομικά, κι έτσι θα μπορέσω να μείνω έστω ένα χρόνο στο εξωτερικό για την έρευνά μου, και παράλληλα βρήκα μια πρόχειρη δουλειά σε βιβλιοθήκη για τα περαιτέρω έξοδα. Οπότε όλα μέλι γάλα. Γύρισα το καλοκαίρι σπίτι μου για διακοπές, και είχα τρομερές συγκρούσεις με τους γονείς μου επειδή τότε τους αποκάλυψα (λάθος) τη καταγωγή του αγοριού μου, και δεν το δέχονται λόγω στενομυαλιάς και ρατσισμού. Παράλληλα διαφωνούν με την επιλογή του διδακτορικού στο εξωτερικό γιατί θεωρούν ότι θα με πάει πίσω επαγγελματικά. Με τα πολλά το κατάπιαν, κι εγώ γύρισα πάλι στη πόλη του εξωτερικού όπου μένω με το αγόρι μου και ξεκίνησα τη διατριβή. Ένα μήνα μετά με παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας μου να με ειδοποιήσει για μια προκήρυξη σε μια νομική υπηρεσία στην Ελλάδα, πολλή καλή ευκαιρία όντως, όπου έχω μεγάλες πιθανότητες να με πάρουν επειδή ο πατέρας μου γνωρίζει τον υπεύθυνο της υπηρεσίας. Αυτή η δουλειά, πράγματι, είναι ακριβώς στο αντικείμενό μου, και προσφέρει πολύ καλές συνθήκες εργασίας, και δεν νιώθω τύψεις για το “κονέ”, διότι γνωρίζω ότι έχω όλα τα προσόντα για τη δουλειά (θα έλεγα ότι είμαι και overqualified) και επίσης σε αυτή τη θέση ξέρω ότι μόνο με μέσο μπαίνει κάποιος. Με λίγα λόγια, θα ήμουν αρκετά χαρούμενη γι’ αυτό, αν δεν ήταν η σχέση μου. Ακόμα και τη διατριβή θα μπορούσα να κάνω εξ αποστάσεως στην Ελλάδα, αλλά δεν μπορώ να διαχειριστώ πρώτον ότι θα αποχωριστώ το αγόρι μου τόσο νωρίς (με σχεδόν βέβαιο το χωρισμό), και δεύτερον ότι θα τον αποχωριστώ για μια επαγγελματική ευκαιρία που μου βρήκαν οι γονείς μου. Από τη μία σκέφτομαι ότι η δουλειά αυτή θα μου έλυνε το βιοποριστικό μου πρόβλημα ενδεχομένως μόνιμα, με ένα σταθερό μισθό και ωράριο που πλέον σπανίζει στο κλάδο μου, και από την άλλη με πιάνει κατάθλιψη ότι θα καθορίσω τη ζωή μου απ’ τα 25 με βάση το που θα βρω σταθερό μισθό και ωράριο, θυσιάζοντας και μια σχέση. Παράλληλα σκέφτομαι ότι ήδη η επιλογή του διδακτορικού στο εξωτερικό έγινε κυρίως επειδή δεν ήθελα να αφήσω το αγόρι μου, και κατά βάθος και αυτό με προβληματίζει. Εν τέλει έχω κάνει αχταρμά το τί θέλουν οι γονείς μου, τι θέλω εγώ και τι θα έπρεπε να θέλω. Αυτή τη στιγμή παραδέχομαι ότι η πιο δυνατή επιθυμία που έχω είναι το να μην χωρίσω και καταλαβαίνω ότι αυτό είναι επικίνδυνη οπτική γιατί τα πάντα κινούνται γύρω απ’ τη σχέση μου. Δεν ξέρω πως να απεμπλακώ απ’ αυτό, και απλά κλαίω εδώ και μια βδομάδα. Ξέρω ότι δεν μπορείς να αποφασίσεις εσύ α, μπά μου, αντί για μένα, θα ήμουν όμως ευγνώμων για οποιαδήποτε συμβουλή σου, ώστε να μπορέσω τελικά να πάρω μια απόφαση και να είμαι καλά με αυτήν. Με συγχωρείς για το τεράστιο κείμενο και σε ευχαριστώ.
-Anna
Άννα, δεν μπορώ να σου απαντήσω, όπως καταλαβαίνεις, και κυρίως, δεν μπορώ να σου απαντήσω χωρίς να σου πω τι θεωρώ εγώ τι είναι σωστό, κι αυτό δεν έχει σημασία.
Η απάντηση δεν περιορίζεται στο «σχέση ή όχι», ούτε είναι κακό να αποφασίζεις με βάση μια σχέση, όμως. Η απάντηση, όπως το βλέπω εγώ, είναι μια συνολική απάντηση στο πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου, ποιο είναι το όραμα ευτυχίας σου, κάτι που θα έπρεπε να είναι σαφές στα 25: θέλεις να είσαι στην Ελλάδα, σε μια σίγουρη (ας πούμε) δουλειά, για πάντα, ή θέλεις να μείνεις στο άγνωστο, που δεν ξέρεις πού ακριβώς θα σε βγάλει; Γιατί αν πας εκεί, άντε και το τελειώνεις το διδακτορικό, αλλά σε αυτή την περίπτωση, γιατί να το τελειώσεις;
Ουσιαστικά, πήρες θέση για τη ζωή σου – θα είσαι σε μια καλή δουλειά με καλό μισθό και ένα καλό εξασφαλισμένο μέλλον, με καλό ωράριο, όπως λες. Ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αυτό, συνολικά, για τη ζωή σου, έτσι δεν είναι; Μέχρι πού θα σε πάει αυτό, πού είναι το ταβάνι αυτής της απόφασης. Ξέρεις επίσης τι σημαίνει η έλλειψη σιγουριάς, αν μείνεις εκεί που είσαι. Τι θέλεις για τον εαυτό σου;
Επίσης, θα ήθελα να πω ότι πολύ σκοινί κορδόνι το δέσατε ότι θα πάρουν εσένα. Ο πατέρας σου μπορεί να ξέρει τον υπεύθυνο, αλλά ο υπεύθυνος δεν ξέρει μόνο τον πατέρα σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ένα λεπτό σιγής για όσους έχουν προσόντα αλλά δεν έχουν μέσο για δουλειά και βλέπουν να παίρνουν τις θέσεις άλλοι που θεωρούν ότι το αξίζουν από πάνω.
Και άλλοι έχουν τα προσόντα, και περισσότερα, το γεγονός ότι το θεωρείς οκ να πάρεις μια θέση από άλλον με αναξιοκρατικο τρόπο, λέει πολλά για την ηθική σου.
Αηδίασα κάπως βλέποντας αυτό το entitlement σε τόσο μικρή ηλικία. Η νοσηροτητα της ελληνικής πραγματικότητας σε ένα ποστ: ρατσισμός και διαφθορά.
Πες τα ρε X ris, πες τα.
Να βλέπεις συνέχεια να παίρνουν τη δουλειά άλλοι με λιγότερα προσόντα, γιατί είχαν μπάρμπα στην επιτροπή και να θεωρούν από πάνω ότι το άξιζαν… Νομίζω ότι πολλές από εμάς εδώ το βιώνουμε αυτό.
Το έχω ζήσει στο μεταπτυχιακό όπου αρχικά ήμουν επιτυχούσα από τις εξετάσεις και ξαφνικά βρέθηκα πρώτη επιλαχούσα ,επειδή δώσαν την θέση μου σε γνωστό ενός καθηγητή που… δεν είχε πάρει ακόμα το πτυχίο!!! Ευτυχώς, με προτροπή των φίλων μου, το πάλεψα πολύ και κατάφερα να πάρω ξανά την θέση.
Έτσι έγινε με αδελφικό μου φίλο που έδωσε κατατακτήριες για ιατρική και από εκεί που είχε περάσει με τα μπούνια (άριστος των άριστων μιλάμε ο άνθρωπος) ξαφνικά βρέθηκε εκτός και πηγαίνοντας να δει το γραπτό του είδε το βαθμό του διορθωμένο και “πατημένο” από πάνω με μαρκαδόρο. Τους πήγε δικαστικά και δικαιώθηκε μετά από 2 χρόνια μετά από πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία. Τελείωσε ιατρική εν τέλει με 9.6 βαθμό πτυχίου για να καταλάβετε για τι φοιτητή μιλάμε.
Ευτυχώς που δικαιώθηκε, Εντελβάις. Είναι ντροπή να έχεις λιώσει πάνω από ενα βιβλίο, να έχεις κοπιάσει και να σου παίζουν τέτοιο βρώμικο παιχνίδι για να βολευτούν κάποιοι άλλοι
Αχ και εγώ με τα ακαδημαϊκά έχω τραύμα. Τώρα ετοιμάζω μια αίτηση αναθεώρησης (που θα πάει στο βρόντο, αλλά ήταν εξόφθαλμος ο νεποτισμός), οπότε η γράφουσα μου πάτησε τον κάλο.
Πραγματικά τι ήταν αυτό;; Όχι μόνο θέλει να μπει με βύσμα αλλά το παινεύεται κιόλας ότι το αξίζει. ΕΛΑΠΑΝΑΓΙΑΜΟΥ.
Μα το παρουσιάζει ότι έτσι γίνεται σε αυτή τη θέση. Σε ποιά θέση στο δημόσιο είναι έτσι; Έτσι είναι το ανεπίσημο. Επισήμως υπάρχουν προκηρύξεις, διαδικασίες, αιτήσεις, αξιολογήσεις…
Αυτή είναι η πραγματικότητα, δυστυχώς. Αν δεν έχεις κάποια γνωριμία δύσκολα αποκαθίστασαι επαγγελματικά. Έχουμε μάθει βλέπεις στην ευκολία: το μέσον. Και όσο πιο υψηλά υστάμενο το μέσον τόσο ευκολότερα βρίσκεις θέσεις “διαμαντια”
Εντάξει υπερ του δέοντως σκληρή κριτική ! Το πρόβλημα με τα κονέ προυπάρχει της κοπέλας ας μην πέφτουμε απ´ τα σύννεφα για το ότι παίρνουν τις θέσεις οι μιλημένοι! Το ότι έχει τουλάχιστον τα τυπικά προσόντα για την δουλειά (και ας μην είναι η μόνη) είναι αν μη τι άλλο ευχάριστο καθώς η έλλειψη τους σπάνια σταματάει τέτοιες προσλήψεις στην Ελλάδα (και εκεί τρελαίνεσαι). Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορώ να σκεφτώ μεγαλύτερη επαγγελματική τιμωρία από το να προσληφθείς στο Ελληνικό Δημόσιο όπου είναι γνωστό ότι τα όνειρα πάνε για να πεθάνουν. Το ότι νέος άνθρωπος φλερτάρει με την ιδέα αυτή… Διαβάστε περισσότερα »
Το ότι προϋπάρχει της κοπέλας δε σημαίνει ότι θα το εφαρμοζει κιόλας. Έτσι διαιωνίζεται η νοοτροπία του ελληναρα. Δε βλέπω κάποια διαφορά με αυτόν που παρκάρει σε θέση ανάπηρου, επειδή αν όχι αυτός κάποιος άλλος θα το κανει. Το entitlement είναι ακριβώς το ίδιο.
Εγω προσωπικά δεν επεσα από τα σύννεφα για το κονε, αλλα με την έπαρση. Το “θα πάρω τη θεση με κονε γιατι όλοι έτσι κανουν” ειναι κακό, αλλα το “θα την πάρω με κονε και δεν νιώθω τυψεις επειδη είμαι η καλύτερη”, ειναι προκλητικό και αξίζει σκληρής κριτικής.
Εμένα μου έκανε εντύπωση που λέει μετά βεβαιότητας ότι είναι overqualified και άρα ιδανική για τη θέση ενώ είναι 25 ετών με σχεδον ανύπαρκτη εργασιακή εμπειρία ( έτσι πως τα λέει το πήγε πτυχίο, οκ και ασκηση-μεταπτυχιακο- διδακτορικό). Δηλαδή δεν υπάρχουν πιθανότητες να βρεθεί ένας απόφοιτος νομικής που να έχει και τα πτυχία και να είναι 35 με δέκα χρόνια εμπειρίας στον τομέα που θέλει η θέση σε όλη την Ελλάδα;
Πραγματικά με εξέπληξε ο τρόπος σκέψης της και το πόσο entitled είναι.
Εγω καταλαβα οτι υπονοει και ξενες γλωσσες και υπολογιστες και τα συναφή.
Αυτο το ειμαι *overqualified* για εργασια στον κλαδο της νομικης ειναι οπως και να το κανουμε overstatement
Preach sister!!!
Γιατί τόσο σκληρή κριτική; πως γνωρίζεις τα προσόντα της; αν είχε μόνο απολυτήριο λυκείου και έμπαινε εκεί λόγω κονε θα δικαιολογουσα τη κριτική σου αλλά η κοπέλα κάνει διδακτορικό και σκοπεύει να πιάσει δουλειά μέσω του πατέρα της πάνω στο αντικείμενο της, με γνώσεις, πτυχία κλπ. Οπότε είναι τελείως ατοπο το ” όσοι έχουν τα προσόντα” γιατί όντως τα έχει. Επίσης έχω άλλη μια ερώτηση να κάνω.. Εσύ δε θα βοηθούσες το παιδί σου αν μπορούσες με τον οποιοδήποτε τρόπο; θα το άφηνες να βασανίζεται ειδικά σε μια χώρα βουτηγμένη στη κρίση και εφόσον έχει κάνει κόπο με πανελλήνιες, διάβασμα… Διαβάστε περισσότερα »
Να τι εννοούμε οταν λεμε για παθολογια της ελληνικής κοινωνίας. Μα τα προσόντα τα έχουν και αλλοι. Δεν εχουν ανάγκη οι αλλοι; μόνο αυτή εχει ανάγκη την δουλεια; χιλιάδες έχουν διδακτορικό στη νομική, και πρεπει να υπάρχει αξιοκρατια. Και οχι,ξερω πολλούς που δε θα βοηθούσαν το παιδι τους. Δεν ειναι στον δρόμο να μην έχει να φάει. Δεν εχει καν ψάξει για δουλειά. Ελπίζω να τρολαρεις και εσύ, αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοείς ότι δεν ειναι κατακριτέο να παρακάμπτεις τον νόμο για τις προκυρηξεις και να εξασφαλίζεσαι εις βάρος άλλων χωρίς να διαγωνιστείς. Ας καταργήσουμε όλους τους διαγωνισμούς… Διαβάστε περισσότερα »
Ούτε και η ίδια γνωρίζει τα προσόντα των άλλων που είναι υποψήφιοι για τη θέση, οι οποι@ ενδεχομένως να έχουν ήδη διδακτορικό και ίσως να έχουν προϋπηρεσία σε παρόμοια θέση. Δεν το ξέρει γιατί δε μπήκε στη διαδικασία να αξιολογηθεί σύννομα. Επίσης από μενα η κριτική έχει να κάνει με τη νοοτροπία του entitlement, η κοινώς ρουσφετιου. Με τον ίδιο τρόπο ο υπεύθυνος θα ζητησει από την ίδια αργότερα να βοηθήσει το δικό του παιδί/βαφτηστηρι/ανήψι κτλ και η γραφουσα δεν θα μπορεί να αρνηθεί. Και τέλος όχι δεν έχουν βοηθήσει όλοι οι γονείς τα παιδιά τους με ρουσφέτι (ενώ μπορούσαν)… Διαβάστε περισσότερα »
@cycling in the rain
Αν το να έχεις ένα γνωστό για να βοηθήσεις το παιδί σου είναι ρουσφέτι τότε οκ. Μιλάμε σε άλλο μήκος κύματος γιατί βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς.
Σαν τι είναι δηλαδή όταν η θέση είναι στο δημόσιο; Ποιος είναι ο ορισμός του ρουσφετιού αν όχι αυτός;
Ο καθένας με τη γνώμη του
Χαρουλιδιο δεν αγιάζει ο σκοπός τα μέσα. Κάπως έτσι διδάσκουν οι γονείς στα παιδιά τους ότι είναι οκ να πατάς επί πτωμάτων και η αδικία διαιωνιζεται.
Παίρνεις κάτι που ανήκει σε άλλον επειδή έχεις τη δύναμη να το κάνεις.
Είναι το ίδιο με το να αρπάξεις τα υπάρχοντα κάποιου και να τον πετάξεις στο δρόμο επειδή το κάνουν και άλλοι και επειδή έχεις τη δύναμη να το κάνεις. Είναι κλέψιμο. Είναι ανήθικο.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι είναι όλες οι γνώμες σωστές/άξιες να ακουστούν/ηθικές κλπ
Χαρουλιδιο απαντάς σε άλλο πράγμα. Καταρχάς όχι, δεν θα “βοηθούσαν” όλοι τα παιδιά τους με οποιοδήποτε τρόπο, αν αυτό σημαίνει να βάλουν μέσο. Αλήθεια το αναρωτιέσαι αυτό;! Γιατί από τον τρόπο που λέει στην ερώτηση μιλάμε για θέση δημοσίου, δεν είναι ότι ο μπαμπάς της έχει φίλο έναν ιδιώτη και θα του συστήσει την κόρη του. Υπάρχει τεράστια διαφορά. Έπειτα στην πράξη η κόρη δεν χρειάζεται καν βοήθεια. Έχει αρχίσει να φτιάχνει τη ζωή της στο εξωτερικό, έχει βρει δουλειά, σχέση, διδακτορικό και ο μπαμπάκας της έβαλε λυτους και δεμένους να της βρει θέση με βύσμα για να τη δελεάσει… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι ρατσιστές σίγουρα και αυτό είναι ανεπίτρεπτο και συμφωνώ με αυτό που λες αλλά δε σχολίασα το λόγο που προσπάθησαν να τη φέρουν εδώ αλλά την πράξη. Παρόλαυτα δε θα πω άθλιους τους γονείς ενός ξένου άνθρωπου που δε γνωρίζω προσωπικά, με την ανωνυμια που προσφέρει το ίντερνετ γιατί είναι βαρύ ως χαρακτηρισμός και οι λέξεις πληγώνουν και δεν είναι ωραίο να το διαβαζει αυτό κάνεις για τους γονείς του έτσι αυθαίρετα και δημόσια.
Κοτσυφι ποσο σωστο σχολιο!
Κι εμενα μου κακοφανηκε πολυ που την καλεσε ο πατερ φαμιλιας της να της κλεισει δουλεια.
Ξεκαθαρα παρεμβατικοι
γονεις -ελικοπτερο.
Η κορη απο την αλλη φαινεται να μην ξερει τί της γινεται και αφηνει αλλους να αποφασιζουν: ο γκομενος για το διδακτορικο της και οι γονεις για τη δουλεια της.
Χαρουλίδιο όλοι βοηθάνε το παιδί τους, αλλά η δικαιολογία οτι είναι Ελλάδα κρίσης, είναι δεν υπάρχει τίποτα, άρα άρπαξε οτι προλάβετε και τον εαυτουλη μας; Και οι άνεργοι χωρίς κονε στην ίδια χώρα ζουν.
Εγώ δε συγκρινα ανθρώπους και έβγαλα νικητή όμως… Ούτε είπα ότι οι γονεις της είναι αγιοι άνθρωποι που στερηθηκαν κ το βρακι τους για να τη βοηθήσουν..
Χαρουλιδιο αυτά γίνονταν και χειρότερα πριν την κρίση άρα δεν στέκει σαν επιχείρημα.Και όχι δεν πιστεύω σε αυτόν τον τρόπο σκέψης.γι αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Εμένα ήξερε ο πατέρας μου διευθυντή μεγάλης επιχείρησης και ψαχνανε υπάλληλο.καλα λεφτά για την εποχή μας.αυτο που έκανε ο πατέρας μου ήταν να μου εξασφαλίσει συνέντευξη.γιατι δεν ήξερα καν ότι άνοιγε η Χ θέση στην τάδε εταιρεία.με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής και μου είπε”μου είπε ο πατέρας σου έχεις τελειώσει αυτό κι αυτό..θα σου κλείσω συνέντευξη αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα γιατί θα δω και άλλους” Αυτό μάλιστα είναι βοήθεια χωρίς να αδικουνται άλλοι.Αλλο να… Διαβάστε περισσότερα »
Συγνώμη, αλλά δε κάνουν όλοι οι γονείς “τα πάντα” για να βοηθήσουν τα παιδιά τους, αν αυτό καταπάτα τις αρχές τους. Επίσης “τα παιδιά” που είναι ενήλικες άνθρωποι τις περισσότερες φορές έχουν ή τουλάχιστον οφείλουν να έχουν δικές τους αρχές. Ένας άνθρωπος που έχει πραγματικά προσόντα, που έχει παλέψει γι’ αυτά τα προσόντα, γνώμη μου είναι ότι δε θα δεχόταν τον μπάρμπα ή τον μπαμπά από την Κορώνη να βάλει το χεράκι του. Έχει να κάνει με τον ποιος είσαι εσύ και τι όνειρα έχεις για τη ζωή σου φυσικά: αν το όνειρο ζωή σου είναι να σε βάλει ο… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ είπα ότι οι γονεις που μπορούν και θέλουν βοηθάνε τα παιδιά τους και στα μάτια μου αυτό δεν είναι κατακριτέο. Για μένα κατακριτέο ξέρεις ποιο είναι; το να υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που δε δουλεύουν είναι τεμπέληδες και μπήκαν είτε με μέσο η χωρίς με ούτε απολυτήριο λυκείου δε σηκώνουν τηλέφωνα όταν τους χρειάζεσαι και μιλάνε και άσχημα. Το να έχεις παλέψει για να αποκτήσεις γνώσεις και πτυχία για τα οποία αφιερώνεις κόπο, κούραση και χρήμα και μπαίνεις κάπου που σε βοηθάει κάποιος αλλά δεν επαναπαύεσαι στο ότι έχεις γνωστό και είσαι τυπικός, μαθαίνεις τη δουλειά και προσπαθείς να τη… Διαβάστε περισσότερα »
Εμείς που κρίνουμε είμαστε στην άλλη θέση. Είμαστε αυτοί που έχουν περισσότερα προσόντα και βγαίνουμε δεύτεροι πίσω από τους κλέφτες.
Αν θέλει να μπει καπου με βοήθεια, να μπει σε ιδιωτική επιχείρηση, τo δημόσιο δεν είναι το τσιφλίκι του μπάρμπα της.
Εμείς που κρίνουμε, λέω τώρα μια χαζομάρα να περνάει η ώρα, μπορεί και να είπαμε όχι στο μπάρμπα στην Κορώνη, γιατί το να μη χρωστάς σε κανένα είναι και μεγάλη ελευθερία και άγρια χαρά. Και μπορεί και να το πληρώσαμε το τίμημα, αλλά χίλιες φορές το τίμημα, παρά η αδικία. Κι αν έχει κάποιος καμιά απορία, μπορούμε να τα βάλουμε κάτω και να τα μετρήσουμε κι όχι να κρυφτούμε πίσω από τη μαμά μας και τον μπαμπά μας, καλή τους ώρα.
Συγχαρητήρια και μπράβο σου.. Έχω το δικαίωμα να πω τη γνώμη μου όμως φίλη demolition!
Χαρουλιδιο δεν είναι το θέμα αν έχει τα προσόντα ή όχι, το θέμα είναι αν έχει τις ηθικές αξίες να σταματήσει μια τέτοια άδικη πρόσληψη. Και να μην αυταπατάται ουτε αυτή ούτε οι γονείς της ότι αυτό που θα προσπαθήσουν να κάνουν είναι έννομο και ηθικό. Κάποια στιγμή ειδικά απο την νέα γενιά περιμένω να σταματήσει αυτό και ειδικά από νέα γενιά που ασχολείται με συγχρονες νομικές σπουδές.
τυχαίνει να είμαι συνάδελφος με τη γράφουσα. έκανα μεταπτυχιακό στην Ελλάδα μένοντας εστίες λόγω χαμηλού εισοδήματος και με διάφορες χαμαλοδουλειές (ούτε λόγος για έξω). Αφού έφαγα μια τριετία δουλεύοντας χωρίς να βγάζω φράγκο σε διάφορα δικηγορικά και με το αντικείμενό μου να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο έτυχε και ήρθε ο κόσμος ανάποδα και ήμουν από τους λίγους που είχαν σπουδές και μια υποτυπώδη εμπειρία με ένα αντικείμενο με το οποίο δεν ασχολούνταν κανείς. Δούλεψα τέσσερα χρόνια σαν το σκυλί, έβγαλα καλά λεφτά για Ελλάδα της κρίσης και έφυγα στο εξωτερικό για να κάνω επιτέλους το διδακτορικό μου με φουλ υποτροφία.… Διαβάστε περισσότερα »
Σφήκα ξαναμπήκα τυχαία μετα από μέρες και συνδέθηκα μόνο και μόνο για να απαντήσω στο υπέροχο σχόλιο σου. Ακριβώς την ίδια εικόνα έχω και εγώ για τον κλάδο σας, όχι λόγω σπουδών, αλλά από ότι μου έχει μεταφέρει αδερφικη φίλη. Κι αυτή έφτυσε αίμα στις σπουδες, στην πρακτική, να μπει με το σπαθί της σε δωρεάν μεταπτυχιακό (αυτή Αθήνα, όχι εξωτερικό), να μάθει κι άλλες γλώσσες, πάντα φοβούμενη ότι δεν ξέρει αρκετά, ότι πρέπει να γίνεται καλύτερη, ότι θέλει να παραμείνει αξιοπρεπής. Φυσικά, προερχόμενη από μέση τάξη και όχι από γονείς δικηγόρους ή πολιτικούς. Εγώ τη γραφουσα δεν την κακίζω… Διαβάστε περισσότερα »
Πραγματικά υπέροχο σχόλιο.
Σε μερικούς ανθρώπους, γράφουσα & Χαρουλίδιο,
έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε.
Έρχομαι να ρωτήσω κι εγώ η άσχετη. Στο δημόσιο δεν μπαίνεις πλέον με Ασεπ; Όχι απαραίτητα γραπτό διαγωνισμό, αλλά και με τα προσόντα. Είχα την εντύπωση ότι εδώ και κάποια χρόνια είχε σταματήσει το κονέ του μπάρμπα. Όχι;
βασικά, αυτό, αυτό για το entitlement σε αυτήν την ηλικία είναι πηγή του κακού για τον χαμό που ζούμε γενικά
Ολόσωστη τοποθέτηση.
Ο πατέρας σου έβαλε “λυτούς και δεμένους” για να σε γυρίσει πίσω και να σε χωρίσει από τον ξένο. Το όνειρο των περισσότερων ελλήνων γονιών: το παιδί δημόσιος υπάλληλος και να μένει, αν όχι μαζί με τους γονείς, τουλάχιστον σε διαφορετικό όροφο στην ίδια πολυκατοικία. Από τα 25 θα θαφτείς σε μια δημόσια υπηρεσία; Με το διδακτορικό που κάνεις στο εξωτερικό, μπορείς να αναζητήσεις εργασία όπου θες, πχ υπάλληλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως ένας φίλος μου δικηγόρος. Το όραμα ευτυχίας, που πολύ σωστά τονίζει η Λένα σε πολλές απαντήσεις, πρέπει άμεσα να γίνει δικό σου, με όποια λάθη ή επιτυχίες,… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απόλυτα!
Σιγά μην είναι overqualified. Υπάρχουν τόσοι με τα ίδια πτυχία και περισσότερα και πολυετή εργασιακή εμπειρία που δουλεύουν για τρεις και εξήντα. Λίγη αυτογνωσία δεν θα έβλαπτε τη γράφουσα.
Έχω ξεπεράσει το στάδιο του θυμού για το θέμα, έχω συναντήσει πολλά 25χρονα που θεωρούν ότι έχουν πολλά προσόντα, και συνήθως οι θέσεις που τους τάζουν πολιτικά είναι συμβασούλες που θα μετατραπούν σε αορίστου (νοτ) και μετά συνέρχονται.
Πολύ ωραίο σχόλιο.
Avis ότι μα ότι περιγράφεις το νιωθω στο πετσί μου. Χρόνια σκληρής μελέτης και κανένας δεν σε προετοιμάζει για τη ζωή.
Εμένα η κοπέλα μου φαίνεται τυχερότατη.
Άπειρη μεν αλλά με την τύχη να πέσει πάνω σε αγόρι που της φέρεται καλά και θα της δώσει και την ευκαιρία να κάνει ένα διδακτορικό που άλλιώς δεν θα μπορούσε.
Ελπίζω να κοιτάξει τις απαντήσεις και να διαβάσει οπωσδήποτε την δική σου!!!
Οι περισσότερες στην Ελλάδα το έχουμε βιώσει το σκηνικό. Εμένα μου έταξαν αυτοκίνητο, αν έμενα στην πόλη που μεγάλωσα, πήρα το δίπλωμα με τη δέσμευση να τους πηγαίνω στο χωριό (εκείνοι δεν είχαν αμάξι) αλλά εγώ συνέχισα τις σπουδές Αθήνα με χαμαλοδουλειές και αμάξι πήρα μόλις φέτος (25 χρόνια μετά) λόγω κοβιντ.
Συμφωνώ avis στο 99%. Στο μόνο που θα διαφωνήσω κάπως είναι στο ότι το διδακτορικό σου ανοίγει πόρτες. Ναι, σου ανοίγει 5 πόρτες, αλλά σου κλείνει και άλλες 5 γιατί σε πολλές δουλειές ΔΕΝ σε παίρνουν με διδακτορικό. Δουλειές που αν τις είχες πιάσει μετά το μεταπτυχιακό θα είχες εξελιχθεί πολύ περισσότερο επαγγελματικά μέσα στα 4-5-6 χρόνια που παίρνει συνήθως. Επίσης, τελειώνοντας το διδακτορικό μισθολογικά είσαι σε κατώτερη θέση σε σχέση με κάποιον που έχει δουλέψει αυτά τα 4-5-6 χρόνια. Κατ’εμέ, διδακτορικό χρειάζεται μόνο αν θες 1000% να κάνεις έρευνα ή να πας για επιστημονική θέση σε εταιρεία. Και δεν… Διαβάστε περισσότερα »
ούτε εγώ διαφωνώ σε αυτά που λες για το διδακτορικό, πέρασα μια περίοδο με αυτό το δίλημμα και ευτυχώς αποφάσισα ότι δεν ταιριάζει με την προσωπικότητά μου. Αλλά είναι πολύ προσωπικό το ζήτημα, πχ μπορεί να της ταιριάζει περισσότερο η έρευνα από το σκληρό περιβάλλον των εταιριών.
Και κάθε χρόνο βγαίνουν μερικές εκατοντάδες ακόμα.
Εχμ, παιδιά, Άννα, είναι λίγο προκλητικό ότι θεωρείτε πως κάποιες θέσεις του δημοσίου *πραγματικά* τις δικαιούστε ορισμένοι γιατί αξιολογείτε οι ίδιοι τους εαυτούς σας ως overqualified, ως οι έχοντες τα πιο γαμάτα κονέ, ή επειδή μόνο *έτσι γίνεται*. Δεν λέγεται τυχαία “προκήρυξη”, και θέλω απλά να ενημερώσω ότι αυτά τα αυτονόητά σας έχουν κάπως κουράσει.
Άυτό που κάνει είναι ο ορισμός του “adding insult to injury”.
Προσωπικά με σόκαρε το ύφος (αν και δεν θα πρεπε) το attitude (αν και δεν θα πρεπε) η γαματοσύνη (αν και δεν θα πρεπε) η άγνοια (αν και δεν θα πρεπε). Και λέω δεν θα πρεπε, γιατί η αλήθεια είναι αντίστροφη. Αυτή(οι) είναι η κανονικότητα και εγώ η μύγα στο γάλα.
νομιζω οτι απλα συγκρινει τον εαυτο της με βυσματα που ΚΑΙ μεσον βαζουν ΚΑΙ τα προσόντα ΔΕΝ τα εχουν. Δλδ, ναι μεν θα μπει με μεσον, αλλα θα μπορει να κανει τη δουλεια κ δε θα ξυνεται ολη μερα
Σωστό.
Παιδιά όλοι στα 25 είχατε έτοιμο όραμα ευτυχίας; Απαντήστε κι ας πονέσει όπως τότε που ρωτούσαμε μετά το διαγώνισμα των μαθηματικών τις απαντήσεις…
Στα 25 νόμιζα πως είχα κ πήγαινε μια χαρά. Στα 30 είναι που μπερδεύτηκα κ στα 32 ψάχνω ακόμα να το αναπροσδιορισω…
Ταυτίζομαι δήθεν.. ποσο ταυτίζομαι 💪💡🙈🐣
δήθεν, όχι μόνο πέτυχες το timecourse, πέτυχες και τις ηλικίες….
Είμαι 25 και απαντάω ειλικρινά: όχι 😆 ακόμα δεν ξέρω σε έναν χρόνο που θα μένω, με ποιους θα κάνω παρέα και τι συνήθειες θα έχω 🤷🏻♀️
Και έτσι πρέπει.
Σου εύχομαι να σε εκπλήσσει πάντα η ζωή.
Γέλασα @Nana μου!
Εγώ προσωπικά, στα 25 μου (αν θυμάμαι καλά) το βασικότερο κομμάτι της ευτυχίας μου αποτελούσε η διοργάνωση ταξιδιών, εκδρομών, εξόδων, συναθροίσεων και άλλων αντίστοιχων δραστηριοτήτων. (Στα εργασιακά μου ήμουν πιο οργανωμένη).
Κι εγώ αυτό έκανα este μου πριν τον κορονογιό..Τώρα έχω αφήσει στην άκρη ένα bacardi μήπως με ξανακαλέσουν πουθενά☘
@Nana, αχ σε καταλαβαινω! Που θα παει, παλι με χρονια (μηνες) με καιρους…
δηλαδή εγώ που είμαι 32 και ακόμα κάνω αυτά, να ανησυχώ;;;
Ο Χ Ι
όχι προφανώς και είναι δύσκολο να έχεις πλήρες όραμα ευτυχίας στα 25. Για αυτό πρέπει όσο πιο νωρίς γίνεται να αποκτούμε εμπειρίες και να μαθαίνουμε τον εαυτό μας. Αν από τα 18 ως τα 22-23 που διαρκούν οι σπουδές στην Ελλάδα το μόνο που κάνει κάποιος είναι να διαβάζει για τη σχολή και να ασχολείται με τη σχολή μόνο (άντε κανά σχετικό συνέδριο/σεμινάριο) είναι πολύ δύσκολο να μάθει τα όρια του και τί ψάχνει. Υπάρχει η λύση της παράλληλης εργασίας, του εθελοντισμού, πολλές “εξωσχολικές δραστηριότητες”, πρακτικές και γενικά άπειροι συνδυασμοί και επιλογές. Εννοείται δε θα χαθεί ντε και καλά κάποιος… Διαβάστε περισσότερα »
Πολλοί φοιτητές ονειρεύονται την περίοδο αυτή ως περίοδο ζωάρας και κραιπάλης με τα λεφτά των γονιών.
Φυσικά και είχα. Ήταν βασισμένο στα φιλαράκια, αλλά ότι είχα, είχα!
Ωραία!Γιατί λίγο έλειψε να αγχωθώ 😇😂
Στα 25 ήθελα να φύγω από το σπίτι των δικών μου κ είχα σιχαθεί τη διαφθορά της ελληνικής κοινωνίας, τον ωχαδελφισμό κ τους βυσματίες. Κ εμένα με δελεάσανε αλλά αρνήθηκα. Best choice ever!
Μπράβο ρε Κάστορα!
χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Nana, μακράν το καλύτερο σχόλιο!
εγώ είχα όραμα στα 25. Στα 27 είχα άλλο, στα 30 άλλο κλπ και τώρα στα 48 άλλο.
Όχι καλέ ούτε καν. Κι αυτό το “θέλεις να είσαι στην Ελλάδα σε σίγουρη δουλειά ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ” της Λένας με άγχωσε λίγο, μπορεί τώρα να θέλει και του χρόνου όχι. Αλλά σίγουρα για τέτοιες μεγάλες αποφάσεις χρειάζεται ένα ρίσκο κι αυτό παίρνεται μόνο αν κάπου γέρνει η ζυγαριά.
Εγώ είχα. Αλλά δεν το πραγματοποίησα, γιατί κι εγώ βρέθηκα στο δίλημμα γονείς-και-Ελλάδα ή σύντροφος-και-εξωτερικό, ενώ το όραμά μου ήταν Ελλάδα-και-όλοι. Κράτησα το πρώτο κομμάτι σκεφτόμενη ότι είμαι νέα και θα βρω άλλον… τελικά δεν βρήκα.
Δεν ηξερα πολλα για τον εαυτο μου στα 25.
Ουτε λογος τότε για οραμα ευτυχιας!!
Είμαι 25, έχω μεταναστεύσει για δουλειά, και το όραμά μου φτάνει μέχρι του χρόνου.
Μωρέ το ξέρω ότι είναι η αφέλειά της ηλικίας και χαλαω το ονειρο αλλα:
overqualified χωρις να εχεις δουλεψει μια μερα της ζωης σου δεν εισαι σιγουρα. Υπήρξες μια πολύ καλή φοιτήτρια και έχεις τα τυπικά προσόντα (όπως τα είχε και η Μπέτυ) και καλές οικογενειακές διασυνδέσεις που σημαίνει ότι πιθανότατα τα επαγγελματικά σου σχέδια στην Ελλάδα θα πάνε καλά(όπως πήγαν και της Μπετης).
Εκτός αν η θέση είναι γραμματειακή υποστήριξη στην νομική Υπηρεσία που τότε πάω πάσο (και καλό θα ήταν να μην βαλτώσει από τα 25)
μα έβγαλε τη σχολή με καλό βαθμό έχει και γλώσσες και μεταπτυχιακό. Δε φτάνει αυτό; Μίλα ξεκάθαρα! 😒😮
Δεν ξερω πως να εξηγήσω γλυκά ότι το πτυχίο και το μεταπτυχιακό στην αγορά είναι βασικά απλά τυπικά προσόντα. Η μέση ελληνική οικογένεια έχει μεγαλωσει τα τέκνα της θεωρωντας μεταπτυχιακο=υπερ-γαματωσυνη επιπέδου MENSA. Πως να εξηγήσω τώρα εγώ στα 37 με 14 χρονια προυπηρεσιας στο 25χρονο που δεν έχει δουλέψει μια μέρα στη ζωή του ότι βασικά δεν είναι αυτό που νομίζει. Απλά βουρλιζομαι γιατί ας πούμε γι’αυτή τη κωλοθεση που λέει, μπορεί να κάναμε και οι δύο αίτηση (θεωρητικα μιλωντας) και θα την έπαιρνε φυσικά το βύσμα νομίζοντας ότι ειναι overqualified κιόλα. Αλλά εγώ αποχαιρετησα την Ελλάδα εδώ και 10… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν μπορεί να το καταλάβει, διότι εάν το καταλάβαινε δε θα έστελνε την ερώτηση με αυτή τη διατύπωση.
Πολύ σκληρή διατύπωσή @allesgoed για ένα κορίτσι που δεν το ξέρεις και το περνάς 12 χρόνια .
Δεν πέρασε τόσος καιρός από τότε που ήσουν εσύ 25.Θυμήσου λίγο τι έλεγες στον εαυτό σου για να αντλήσεις αυτοπεποίθηση ,τον κατηγορούσε μήπως ότι δεν έχει δουλέψει ούτε μια μέρα;
Για να μην πω ότι τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν στην κρίση με capital controls ,διενέξεις,αυτοκτονίες κλπ τραγικα γεγονοτα που καμια ασφαλεια δεν προσφερουν σε αυτη την ηλικια.
Προφανώς θυμώνεις κι εγώ θυμώνω αλλά επειδή είναι άγνωστη και δεν την βλέπουμε δεν πάει να πει ότι είναι οκ να ξεσπαθώσουμε πάνω της στα σχόλια.
Και τελος παντων ο καθενας εχει τη μοίρα του και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα φτάσει εκεί.
μπορει στη θεση να μην ειναι απαιτουμενη η εμπερια! συμβαινει στο δημοσιο
Ναι συμβαίνει στο δημόσιο να βγάζουν θέσεις χωρίς προϋπηρεσία για να βολεύουν τα παιδιά ημετέρων μολις βγουν από το Πανεπιστήμιο, όντως…
Καταπληκτικό σχολιο. Απλά να πω ότι η γραμματειακή υποστήριξη απαιτεί soft skills τα οποία δεν είναι αυτονόητα μέσα από πτυχία και απολυτηρια.
Cycling, δεν είχα ιδέα για τον όρο soft skills. Διάβασα σχετικά και νιώθω ότι έχουν ανεβεί οι μετοχές μου! Πόσο σε ευχαριστώ! Μια γραμματέας
Αυτό ακριβώς!
Σταμάτησα να διαβάζω μετα το “όπου έχω μεγάλες πιθανότητες να με πάρουν επειδή ο πατέρας μου γνωρίζει τον υπεύθυνο της υπηρεσίας” και “και δεν νιώθω τύψεις για το “κονέ”, διότι γνωρίζω ότι έχω όλα τα προσόντα για τη δουλειά (θα έλεγα ότι είμαι και overqualified)”. Αν ειναι δημόσια προκυρηξη, αισχος εχω να σου πω. Αν δεν ειναι, κατέβα από το καλαμι. Ξέρεις ποσοι overqualified ειναι εκεί εξω; Ε ρε τι ακούμε. Αν ειναι έτσι, να σας δώσουμε κάποιου είδους πιστοποίηση overqualification να μην ξαναπεράσετε από εξετάσεις διαγωνισμούς και συνεντεύξεις. Εσεις ξέρετε καλύτερα αν είστε η καλύτερη από τους υπολοιπους διαγωνιζομενους.… Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικά και δεν είναι τρολ. Φυσικά και νομίζει ότι είναι overqualified με ένα πτυχίο και ένα μεταπτυχιακό χωρίς εργασιακή εμπειρία. Κλαίνε και τα πόμολα στο σπίτι μου…
Ότι η διαφθορά θεωρείται δεδομένη είναι πραγματικά εμετικό. Είναι ένας από τους σημαντικοτερους λόγους που έχουν φύγει και φεύγουν τόσοι πολλοί. Εγώ λέω να πάρουν την καλύτερη υποψήφια μεσα από μια διαφανή διαδικασία, όχι όποια έχει το μέσο ούτε όποια κλαίει περισσότερο.
Και μάλιστα θεωρεί ότι είναι οκ αφού έχει τα προσόντα! Λες και δεν έχουν άλλοι τα ίδια προσόντα ή περισσότερα.
Και το γράφει χωρίς ίχνος ντροπής!
Και ναι είναι ο ένας από τους δυο λόγους που έφυγα από την Ελλάδα και δεν θέλω να ξαναγυρίσω.
Η παθολογια της ελληνικης οικογενειας. Εχεις δυο επιλογες: ειτε μενεις πιστη στα δικα σου θελω ειτε πας με τα νερα της οικογενειας. Εγω θα επελεγα το πρωτο, η ανεξαρτησια και η αυτονομια εχουν κοστος αλλα κερδιζεις πενταπλασια. Επισης ποτε δεν καταλαβα ρε παιδια, να μου εξηγησει καποιος. Γιατι στην καραντινα πατε και μενετε πισω με τους γονεις σας και φοβαστε μη μεινετε μονοι σε ενα σπιτι? Πανδημια ειναι οχι zombi apocalypse.
Προχθές ο Μητσοτάκης προσπαθούσε να δελεάσει με φοροαπαλλαγές τους Έλληνες του εξωτερικού για να γυρίσουν και σκεφτόμουν ότι καλά είναι τα λεφτά αλλά δυστυχώς είναι και άλλα και κυρίως διάφορες νοοτροπίες που μάλλον δεν έχουν αλλάξει.
“όπου έχω μεγάλες πιθανότητες να με πάρουν επειδή ο πατέρας μου γνωρίζει τον υπεύθυνο της υπηρεσίας.”
Ξέρω, not to the point και παντού συμβαίνουν αυτά, αλλά είναι αυτή η γενικευμένη, κανονικοποιημενη ξεδιαντροπια που ανέκαθεν με ενοχλούσε.
Είχαμε την κουβέντα με τον άντρα μου..εμείς φύγαμε γιατί νιώθαμε πολίτες β κατηγορίας ως ιδιωτικοί υπάλληλοι (με διδακτορικό και οι δύο). Η νοοτροπία δεν έχει αλλάξει στην Ελλάδα και όσο βλέπουμε νέους ανθρώπους να τη διαιωνίζουν τοσο σκεφτόμαστε ότι καλά θα κανουμε να μεινουμε εδώ που είμαστε.
Και εγώ αυτό σκέφτομαι Cycling in the rain. Αυτή η νοοτροπία δεν παλεύεται. Αν δεν αποφασίσεις να φερθείς με τον ίδιο τρόπο θα νιώθεις πάντα κορόιδο.
Ακριβώς αυτό.
Καθόλου κορόιδο να μη νιώθεις και να μη νιώθει κανείς που μένει πιστός στις αρχές του. Όσοι το κάναμε στηριχτήκαμε στα πόδια μας κι ότι μας ήρθε, λίγο ή πολύ, είναι δικό μας. Δε χρωστάμε σε κανέναν και κάνουμε αυτό που επιλέξαμε να κάνουμε κι ας είναι δύσκολο.
Κάτι τέτοια διαβάζω και λέω πως ούτε οι στάχτες μου δε θέλω΄να γυρίσουν στην Ελλάδα.
@Demolition kiwi, αυτό ακριβώς λέω στη μαμά μου, αν καταφέρω να φύγω, να ξέρεις ότι ούτε για να θαφτώ δε θα γυρίσω!
@Alethiometer στο εύχομαι ολόψυχα να μπορέσεις να φύγεις, ακόμα κι αν είναι για λίγο, για την οπτική του πράγματος. Όχι ότι όλα είναι ρόδινα (εγώ τα πρώτα χρόνια ζορίστηκα πολύ), με κανέναν τρόπο, αλλά τουλάχιστον έχεις την ευκαιρία να παίξεις δίκαια και να κερδίσεις ή να χάσεις. Τώρα δε θα άλλαζα τη ζωή μου με κανέναν τρόπο.
Ακριβώς αυτό, cycling in the rain. Δεν έχουμε σωσμό. Μείνετε εκεί που είστε και περιμένετέ με να ‘ρθω κι εγώ!
Ναι τα έβλεπα κάθε γω και γελουσα. Λες και ο μόνος λόγος που φύγαμε ειναι η φορολογία.
Να καταθέσω και εγώ τα διαπιστευτήρια μου και να δηλωσω ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ,ΔΕΝ ΓΥΡΝΑΩ!
Ποια φορολογία που μας έβγαινε η Παναγία να ξεφύγουμε του μισθού κατω από το αφορολόγητο οριο. Και βγήκαμε έξω και κάναμε καριέρες και μας κανουν αυξήσεις και μας πληρώνουν training.
No thank you Kyriakos! You can keep your “overqualified” personnel with the vysma.
Δεν ξεχνιέται AllesGoed. Εσύ θα το καταλαβεις, γελούσαμε με τον άντρα μου και λέγαμε παμε 7 χρόνια στην Ελλαδα όσο κρατάει η μείωση φορολογιας και μετά πίσω Ολλανδία να ξαναπάρουμε το ruling.
Αυτο ακριβως, alpha. Το συζητουσαμε κ εμεις με τον αντρα μου, ειναι τοσο αφελες να πιστευει κανεις οτι μονο το οικονομικο θα φερει πισω το εργατικο δυναμικο. Η κοπελα ξεκαθαρα και περηφανα μας μιλα για αναξιοκρατια και το δικαιωμα της να παρει θεση με μεσο. Μετα διαβαζα οτι στην Ελλαδα το 85% των γυναικων εχει υποστει σεξουαλικη παρενοχληση στο χωρο εργασιας τους (https://www.actionaid.gr/enhmerwsou/nea/ellada-shedon-9-stis-10-gunaikes,-parenohloyntai-sexoualika-stin-ergasia-tous/). Οσο υψηλο μισθο και φοροαπαλλαγες να χεις, πως μπορεις να εισαι καλα μεσα σ αυτες τις συνθηκες;
Σιγά μην πήρε ο πόνος το Μητσοτάκη για τους Έλληνες του εξωτερικού ή μην είναι τόσο χαζός που δεν καταλαβαίνει ότι το σούπερ ουάο μέτρο είναι μια τρύπα στο νερό. Να μειώσει το φόρο σε τίποτα δικούς του θέλει και βρήκε μια ατάκα να δώσει παράλληλα σανό.
“δεν νιώθω τύψεις για το “κονέ”, διότι γνωρίζω ότι έχω όλα τα προσόντα για τη δουλειά”
Άρα γιατί χρειάζεσαι το “κονέ”; Όταν ανοίγει μια θέση εργασίας η πλειοψηφία των ατόμων που κάνουν αίτηση έχουν τα απαιτούμενα προσόντα.
Εάν είσαι όντως η καλύτερη για τη θέση θα σε πάρουν χωρις κονέ. Εάν πιστεύεις ότι δεν θα σε πάρουν χωρίς κονέ μάλλον αναγνωρίζεις ότι ίσως να κάνουν αίτηση και άτομα πιο κατάλληλα από εσένα.
Οχι, σου λέει. ΑΥΤΗ η θέση πάει μόνο σε qualified με κονέ.
Αυτή είναι και overqualified.