Αγαπητή Α,μπά, Η ερώτησή μου δεν είναι πρωτότυπη και έχει να κάνει με τη σχέση μου με την οικογένειά μου. Είμαι λίγο μετά τα 30, ζω στο εξωτερικό και πριν ενάμιση χρόνο χώρισα από μακροχρόνια σχέση. Τον πρώην σύντροφό μου τον γνώριζαν οι γονείς μου και η ευρύτερη οικογένειά μου και από ότι φαίνεται ήταν πεπεισμένοι ότι θα παντρευτούμε. Εδώ να σημειώσω ότι οι γονείς μου πάντα με ενθάρρυναν στις σπουδές μου και στα επαγγελματικά μου όσο ήμουν μικρότερη και ποτέ δε με πίεσαν για γάμους και παιδιά. Τώρα όμως έχουν πάθει μετάλλαξη. Από τότε που χώρισα ακούω συνέχεια σχόλια ότι όλοι μου οι φίλοι, φίλες και παλιοί συμμαθητές παντρεύονται και κάνουν παιδιά. Εδώ και μερικούς μήνες έχω μια κανούρια σχέση και περνάω πολύ καλά. Αν και είναι νωρίς σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο συγκατοίκησης σύντομα. Το θέμα είναι ότι οι γονείς μου δεν γνωρίζουν για τη σχέση μου και δε θα ήθελα να τους το πω ακόμα. Δε θέλω να ξαναζήσω την ίδια κατάσταση, που χώρισα και είχα να διαχειριστώ και τη ματαίωση των προσδοκιών τους. Όμως νιώθω τύψεις που τους κρύβω ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου γιατί αυτό αναπόφευκτα μας απομακρύνει. Ξέρω πώς με αγαπάνε και ότι λένε είναι με καλή πρόθεση όμως εγώ πιέζομαι. Τους έχω εξηγήσει ότι δεν με ενδιαφέρει άμεσα να κάνω οικογένεια και τα σχόλια έχουν μειωθεί. Φοβάμαι όμως ότι αν μάθουν ότι έχω σχέση θα αναθαρρύσουν γιατί στο μυαλό τους κάθε σχέση στην ηλικία μου αποσκοπεί σε γάμο και οικογένεια. Δεν αποκλείω ότι αυτό μπορεί να συμβεί στο μέλλον με τον τωρινό μου σύντροφο, αλλά δεν είναι σίγουρα στα άμεσα πλάνα μας. Νιώθω ότι ζω δεύτερη εφηβεία με αυτή την κατάσταση γιατί ποτέ πριν στην ενήλικη ζωή μου δεν ένιωσα ότι έπρεπε να κρύψω πράγματα από την οικογένειά μου, και μου φαίνεται γελοίο να το κάνω τώρα, κοτζάμ μουλάρα. Σκέφτομαι επίσης ότι είμαι εγωίστρια γιατί μάλλον θα χαρούν αν το μάθουν και θα σταματήσουν να ανησυχούν που είμαι μόνη μου. Πιστεύετε ότι φέρομαι ανώριμα;
-Δεσποινίς ετών 31
Κατά μια έννοια ναι, γιατί δεν έχεις καταλάβει ότι οι γονείς σου σε στήριζαν και σε στηρίζουν όσο κάνεις αυτό που θεωρούν αυτοί σωστό, όχι επειδή σε αγαπάνε χωρίς όρους. Δεν είχε χρειαστεί να κρύψεις κάτι επειδή πρώτη φορά έκανες κάτι που δεν τους αρέσει. Σε ενθάρρυναν για σπουδές όχι επειδή εκτιμούν την αυτοπραγμάτωση σου αλλά επειδή έτσι είναι η σωστή σειρά, πρώτα σπουδές, μετά γάμος.
Έχουν όρους, και δεν θέλω να πω ότι αυτό δεν είναι αγάπη, αγάπη είναι ό,τι νομίζει ο καθένας ότι είναι, αν τους ρωτήσεις, αγάπη είναι. Θέλω να πω όμως ότι δεν ισχύει αντίστροφα αυτό, δηλαδή δεν ισχύει ότι ό,τι κάνουν, είναι από αγάπη. Και αυτό έχει επακόλουθο: δεν χρειάζεται να έχεις τύψεις όταν δεν κάνεις αυτό που θεωρούν εκείνοι «σωστό».
Με άλλα λόγια, αν και 31, δεν έχεις ενηλικιωθεί γιατί δεν έχεις ακόμα καταλάβει ότι δεν χρειάζεσαι την έγκρισή τους για να είσαι ευτυχισμένη, και δεύτερον και πιο σημαντικό, αν απομακρυνθείτε επειδή προσπαθούν να σε περιορίσουν σύμφωνα με τα δικά τους οράματα, αυτοί φταίνε. Εσύ δεν θέλεις να φύγεις από κοντά τους, αυτοί σε διώχνουν, επειδή έχουν δείξει ότι δεν σε δέχονται όπως είσαι αλλά μόνο όπως αυτοί θέλουν.
Δεν είσαι το κοριτσάκι τους, δεν είσαι η πριγκίπισσα τους, δεν είσαι η καλή κόρη που θα τους κάνει ευτυχισμένους. Είναι υπεύθυνοι για την δική τους ευτυχία, ανεξάρτητα από τις δικές σου αποφάσεις. Εσύ αποφασίζεις τι θα πεις και τι όχι, όπως και πότε θα το πεις και γιατί. Η ιδέα ότι θα λες ό,τι σου συμβαίνει και πάντα θα σε καταλαβαίνουν και θα συμφωνούν και θα σε ενθαρρύνουν είναι παιδική. Αν κάνεις παιδιά, προσπάθησε να γίνεις εσύ αυτός ο γονιός, ως κόρη, πρέπει να δεχτείς τους γονείς σου με τις αδυναμίες τους.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πάντως, η μετάλλαξη ολοκληρώνεται όταν παντρευτείς.
Μια από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής μου είναι η μητέρα μου να λέει στην αδελφή μου “παράτα τα επαγγελματικά σχέδια, τώρα είναι καιρός να κοιτάξεις τον άντρα σου και το παιδί σου”. Η μητέρα μου, η επιτυχημένη επαγγελματίας, που μια ζωή μας έλεγε πρώτα οι σπουδές και η καριέρα.
Την ίδια ατάκα είχα από συγγενικό πρόσωπο, να αφήσω τις καριέρες στα εξωτερικά και να κοιτάξω να κάνω κανένα παιδί “τώρα που είμαι νέα ακόμα και περνάει η μπογιά μου”.
Ξέρεις @Melia, καταλαβαίνω οτι ο γονεικός ρόλος είναι τόσο πολύπλοκος που πολλοί γονείς αρκούνται στο να τικάρουν κουτάκια (σπούδασε; τσέκ, παντρεύτηκε; τσέκ, έκανε παιδί; τσέκ) απ’ το να κάνουν το τόσο ουσιαστικό και τόσο δύσκολο: Να μάθουν, να αγαπήσουν και να φροντίσουν πραγματικά τα παιδιά τους.
Αυτό τον προβληματισμό του να μην μείνεις μόνη τον έχω αντιμετωπίσει κι εγώ και πολλές άλλες γυναίκες εννοείται. Και είναι κάτι που ακόμη κι αν παντρευτείς και κάνεις παιδί, δεν σου εγγυάται κανείς ότι δεν θα συμβεί. Ξέρω περιπτώσεις που ο σύντροφος βγήκε από την εικόνα είτε λόγω χωρισμού είτε λόγω θανάτου και τα παιδιά πήγαν εξωτερικό, επομένως πάλι μόνηονη δεν είσαι; Απλά μιλάμε για την κλασική ελληνική νοοτροπία κάνε παιδιά να έχεις παρέα στα γεράματα.
Αυτό με το μην μείνεις μόνη έχει και να κάνει με την κλασική ελληνική νοοτροπία που λες Melian, παρέα στα γεράματα κλπ, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις έχω την αίσθηση πως σχετίζεται και με την αίσθηση ασφάλειας. Δηλαδή: ‘παντρεύτηκε, άρα θα είναι ασφαλής, γιατί αν της συμβεί κάτι θα τρέξει ο σύντροφος, οπότε ας είμαι ήσυχος σαν γονιός. Ίσως αυτό να προέρχεται από μια εποχή που ο άντρας μόνος του δεν ήταν ασφαλής γιατί δεν ήξερε να βράσει ούτε αυγό, και η γυναίκα επίσης, γιατί δεν είχε οικονομική ανεξαρτησία. Πλεόν αυτά αλλάζουν και για τους γονείς μπορεί να είναι δύσκολο να… Διαβάστε περισσότερα »
Οταν ρωτησα τη μαμα μου ιδιαιτερως γιατι πρηζουν τοσο τον αδερφο μου, μου ειπε αυτο ακριβως, να εχει εναν ανθρωπο δικο του γιατι η ζωη ειναι δυσκολη και αυτοι θα φυγουν (οι γονεις του που τωρα τον συντρεχουν). Εν τω μεταξυ, τα τελευταια 2 χρονια χρειαστηκε ο αδερφος μου βοηθεια σε καποια πραγματα που του ετυχαν, εκει να δεις αναστεναγμο η μανα. Να σου πω, απο τη μια το καταλαβαινω, αλλα απο την αλλη δε ξερεις τι σου επιφυλασσει το μελλον. Κι εγω που ειμαι παντρεμενη, πες χωριζω, πες πεθαινει, πες φευγει μακρια στα ξενα. Καλυτερα δεν ειναι να εχεις… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ, πολύ καλύτερα να έχεις ένα ευρύτερο υποστηρικτικό δίκτυο. Για τη γενιά των γονιών μας όμως ακόμα και αυτό είναι δύσκολη ιδέα. Σκέψου πχ πως πολλά προσωπικά προβλήματα δεν τα μοιράζονται με κανέναν. Οι φίλοι τους είναι για παρέα κυρίως. Τα εν οίκω μη εν δήμω. Στους δικούς μου έσω δει αλλαγή μεγάλη, πλέον έχουν τα δικά τους δίκτυα και μας αφήνουν και μας να έχουμε τα δικά μας. Αργά αλλά σταθερά βήματα.
Join the club! Κι εγώ στα τριάντα σταμάτησα να τους μιλάω για τα προσωπικά μου. Όταν εγώ προσπαθούσα να ξεδιαλύνω τι θέλω επειδή ο σύντροφος έφευγε μόνιμα σε άλλη χώρα, και αυτοί ενδιαφέρθηκαν μόνο για το αν θα με αρραβωνιαστεί. Δεν μου πέρασε από το μυαλό να ακούσω τις συμβουλές τους, αλλά αισθάνθηκα σαν να είμαι καταπλακωμένη από πέτρες και να ήρθαν κι αυτοί να προσθέσουν άλλη μια κοτρόνα.
Ποτέ ξανά!
Οι γονείς σου δεν σου τα λένε αυτά με καλή πρόθεση, σου τα λένε με εγωιστική και ελεγκτική πρόθεση. Εγωιστική γιατί προσπαθούν μέσα από έναν άλλον άνθρωπο (εσένα) να εκπληρώσουν δικές τους προσδοκίες και ελεγκτική γιατί θέλουν να σου κανονίσουν τη ζωή. Καλή πρόθεση θα ήταν αν οι γονείς σου ήταν διακριτικά standby να σε στηρίξουν στο δικό σου όραμα ευτυχίας όποτε και αν τους το ζητήσεις. Ίσως δεν το έχεις συνειδητοποιήσει, αλλά αυτό που περιγράφεις είναι ασφυκτική και διαρκής πίεση σε σημείο να τους κρύβεις πράγματα που (θεωρείς ότι) κανονικά το σωστό θα ήταν να τους πεις – τα… Διαβάστε περισσότερα »
Όπως λέει κι η παροιμία, “Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις”. Οταν πρόκειται δε για την κόλαση μέσα στην οποία θα ζήσουν οι άλλοι, οι”καλές προθέσεις” αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο…
Έχω βρεθεί ακριβώς στη θέση σου. Μετά απο ματαίωσή τους λόγω χωρισμού μου απο μακροχρόνια σχέση (οχι απλά ματαίωση αλλά και κράξιμο και συναισθηματικό εκβιασμό), αναγκάστηκα να τους λέω ψέματα για την επόμενη σχέση μου. Έμαθαν την ύπαρξη αυτής της σχέσης μια μέρα πριν τον γνωρίσουν οπου με το που τον γνώρισαν τους ανακοινωσαμε οτι αποφασίσαμε να παντρευτουμε και τους ανακοινωσαμε ημερομηνία η οποία ήταν δσε μερικούς μήνες. Χάρηκαν μεν αλλα πολλές φορές μου ειπαν οτι τους ήρθε ξαφνικο και να προλάβουν να μαζεψουν λεφτά για τον γάμο και γιατί βιαζόμαστε. Καθόλου δεν βιαζόμαστε, 4 χρόνια τα έχουμε τους ειπα.… Διαβάστε περισσότερα »
Τον τελευταίο καιρό διακρίνω ένα μοτίβο σχετικά με τις απαντήσεις που έρχονται για γονείς και πιθανή απομάκρυνση. Χαίρομαι πάρα πολύ γι’αυτό. Είναι τόσο σημαντικο οι νέοι άνθρωποι (και οι μεγαλύτεροι) να μη νιώθουν εγκλωβισμένοι σε σχέσεις παίζοντας ενα ρόλο που ικανοποιεί τις προσδοκίες των γονιων.
Και κάνω φυσικά μια προβολή της δικής μου συμπεριφοράς στα παιδιά μου και αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να προσπαθήσω περισσότερο να κρατήσω τα θέλω μου για τον εαυτό μου.
Τέτοιες ηλίθιες συζητήσεις μου ξεκινάει μια 80χρονη (κατά τα άλλα αγαπημένη) θεία μου.
– Αν δεν παντρευτείς, θα μείνεις μόνη στη ζωή κι η μοναξιά δεν είναι καλό πράγμα, λέει.
– Κι εσύ που παντρεύτηκες, πάλι μόνη σου έμεινες, λέω (είναι χήρα από 15ετίας).
Δεν καταλαβαίνει Χριστό, ό,τι και να της πω.
@Mitsi, καταλαβαίνω την μαμά σου και τους φόβους της. Η αλήθεια όμως είναι οτι η μοναξιά ενώ είσαι με άλλους είναι πολύ περισσότερο σκληρή απ’ την μοναξια που έχουμε όταν είμαστε χωρίς σύντροφο. Μπράβο της που δεν επιμένει.
Mitsi έκανα ακριβώς το ίδιο και ηρεμήσαμε όλοι. Τους είπα την αλήθεια, πως δηλαδή με πληγώνει να με ρωτάνε, και σταμάτησαν. Το εκτίμησα πολύ που το σεβάστηκαν και επίσης ανακουφίστηκα που δε χρειάζεται πια να λέω δικαιολογίες ή να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου για το γιατί δεν έχω γκόμενο.
Μένεις στο εξωτερικό, είσαι οικονομικά ανεξάρτητη οπότε δε βλέπω το λόγο να μοιράζεσαι λεπτομέρειες για την προσωπική σου ζωή αν δε νιώθεις άνετα. Δεν είναι ότι μένετε στην ίδια στέγη και σε ρωτάνε πού πας όταν βγαίνεις εξω (που και πάλι δεν οφείλεις να δώσεις λεπτομέρειες). Δες το εναλλακτικά: αν είχες μια σχέση για την οποία δεν ένιωθες σίγουρη, την εβλεπες με ημερομηνία λήξης, τι θα έκανες; Γιατί και εκεί λογικά δε θα ήθελες να μοιραστείς με τους γονείς σου λεπτομέρειες.