Αγαπητή αμπά, είμαι η κοπέλα αυτής της ερώτησης και σου γράφω 5 μήνες μετά από τη πρώτη ερώτηση. Εν τέλει (και δυστυχώς για εμένα) δεν είχα άδικο σε όσα ένιωθα. Ένιωθα την απομάκρυνση του και γενικότερα την αλλαγή στη συμπεριφορά του, όχι μόνο απέναντι μου αλλά απέναντι σε όλους. Μέρα με τη μέρα τον ένιωθα να αλλάζει παρότι δε μπορούρα να εντοπίσω ούτε την ακριβή αλλαγή ούτε την αιτία. Σαφώς και κάθε ζευγάρι λειτουργεί διαφορετικά. Για εμάς υπήρχαν κάποια πράγματα πολύ αυτονόητα (πχ τα μηνύματα στη δουλειά) που είχαν αρχίσει να φεύγουν. Σαφώς από κάποιο σημείο και μετά, εμένα άρχισαν να μου βγαίνουν ανασφάλειες παρότι με διαβεβαίωνε για το αντίθετο (ενστικτωδώς όμως ένιωθα ότι δεν είναι ο ίδιος) και εκεί υπ[ηρξε και πίεση από τη μερία μου, όχι καβγάδες ή κάτι αλλά να ασχολούμε κατά βάση μαζί του. Πριν 2 μήνες λοιπόν μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο, έχει χάσει κάθε ενθουσιασμό και ενδιαφέρον για τη ζωή του και δε μπορεί να προσφέρει να προσφέρει τίποτα αυτή τη στιγμή. Η ευθύνη για το οτιδήποτε τον βαραίνει απίστευτα και ζήτησε να διακόψουμε γιατί ένιωθε ότι δε μπορεί να δώσει κάτι. Δεν τον έχω δει από τότε, αλλά εχουμε μιλήσει κάποιες φορές, από ότι λέει δεν είναι καλά, ξεκίνησε συνεδρίες σε ψυχολόγο και σύντομα θα ξεκινήσω και γω και γενικότερα προσπαθεί να βρει μια ισοροπία στη ζωή του. Εγώ από μεριάς μου προσπαθώ να καταλάβω πως φτάσαμε ως εδώ, πως αυτός ο άνθρωπος που ήξερα και χαιρόταν απλά που κοιμόμασταν αγκαλιά, μέσα σε 6 μήνες δε βρίσκει κανένα λόγο να χαμογελάει και εν τέλει πόσο λιγο περνάνε τα πράγματα από τα χέρια μου.
-try no more
Μάλλον το τελευταίο είναι αυτό που σε ταλαιπωρεί. Το πώς είναι κάποιος άλλος ψυχολογικά δεν εξαρτάται μόνο από τη σχέση που έχει μαζί σου. Έχει την δική του, εσωτερική ζωή, ανεξάρτητα από τους γύρω του.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτή η πανδημία μας τεντώνει όλους (άλλους περισσότερο άλλους λιγότερο) από εκατό πλευρές. Καλή δύναμη σου εύχομαι.
Εμένα μου φάνηκε πολύ ελπιδοφόρο που ο άνθρωπος αποφάσισε να πατήσει στα πόδια του, να ζήσει με τον εαυτό του και να κάνει ψυχοθεραπεία. Το εύκολο θα ήταν να συνεχίσει να σε χρησιμοποιεί για δεκανίκι. Πονάει βέβαια πολύ το ότι επέλεξε να φύγει και όχι να το αντιμετωπίσετε μαζί, αλλά η επιλογή του σημαίνει κάτι: ότι σε κάποιο βαθμό εκείνος δεν σας έβλεπε ως ομάδα. Κι αυτό μάλλον ήταν εγγενές πρόβλημα της σχέσης, άλλο αν ήταν η κατάθλιψή του που το έφερε στην επιφάνεια. Ναι, στις σχέσεις είμαστε μόνο το 50% και για το άλλο 50% δεν έχουμε τον έλεγχο.… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραίο σχόλιο αιλουροειδέστατο. Η αποδοχή της αδυναμίας να ελέγξουμε πολλά που νομίζουμε ότι μπορούμε είναι δύσκολη πίστα και θέλει δουλειά.
Χαιρομαι που ενας απο τους δυο βρηκε την δυναμη και το τελειωσε κ δεν εμεινε στο συνηθισμενο βαλτωμα που πολλοι μπορει να βρεθουμε και που διαβαζουμε συνεχεια εδω. Ετσι τα πραγματα ειναι πιο ξεκαθαρα.Προσωπικα νιωθω οτι δεν εχω την δυναμη να το κανω…κ οι μηνες περνανε..κ τα χρονια περνανε…και φταιω εγω και μονο εγω.
Αν ποτε καταφερω να δεχτω αυτο το ποσο λιγο περνανε τα πραγματα απτα χερια μου, αντι να κατηγορω τον εαυτο μου για τα παντα, νομιζω θα πεθανω απτην πολλη ευτυχια! 😬
Νομιζω οτι εχεις αποδεχτει ηδη την κατασταση στις πραγματικες της διαστασεις, αλλα κ ο ψυχολογος σιγουρα θα σε βοηθουσε.
Δεν το έχω ζήσει , αλλά πάνω κάτω αυτό το σκηνικό είναι από τα πράγματα που φοβάμαι περισσότερο. Προφανώς πας παρακάτω με τον καιρό αλλά η ανασφάλεια που νιώθεις μέχρι να έρθει ο χωρισμός (που φοβάσαι και ελπίζεις να μην έρθει) και μετά η αποδοχή της νέας κατάστασης (ειδικά αν χωρίζεις με έναν άνθρωπο που πίστεψες και είχατε καλές υποδομές) είναι καταστάσεις ψυχολογικά πολύ βαριές πιστεύω.
Καλή σου δύναμη και εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον!
Εγώ θα ήθελα να εστιάσω σε κάτι άλλο καθότι αναρωτιέσαι πώς φτάσατε ως εκεί : τους λόγους θα έπρεπε να τους ξέρεις, έστω και κατά προσέγγιση. Ας σταματήσουμε πια να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Δε μπορεί να έχεις σχέση με κάποιον και να μην έχεις ιδέα τί τον βασανίζει, γιατί απομακρύνεται και δε νιώθει καλά. Λεπτομέρειες ίσως να μη σου δώσει και καλύτερα έτσι, όμως αυτό το ότι οι άνθρωποι είναι μαζί και χώρια γιατί δεν επικοινωνούν, δε μοιράζονται, μου φαίνεται τρομερά βλαβερό!
Λυπάμαι που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα και σου εύχομαι καλή δύναμη. Μου έκανε εντύπωση το εξής και στα δυο γράμματά σου. Γράφεις για έναν άνθρωπο που ήσασταν 3 χρόνια μαζί στον οποίο συμπεριφερόσουν, κατά τη γνώμη μου, σαν παιδί. Ήθελες να τον κινητοποιήσεις στην πρώτη καραντίνα, να σου στέλνει μηνύματα στη δουλειά 2 φορές τη μέρα και όχι 1 επειδή ήταν σημαντικό για τη σχέση σας (ειλικρινά πιστεύω ότι ήταν σημαντικό για σένα και όχι για τη σχέση σας), τον πίεσες γιατί δεν ήταν αυτός που ήταν, αυτά τουλάχιστον αναφέρεις. Αυτόν τον ρώτησες τι θέλει; Όταν τον έβλεπες πιεσμένο, τον… Διαβάστε περισσότερα »
Πέστα χρυσόστομη! Μου έβγαλαν έναν εγωκεντρισμό και τα 2 μηνύματα, σα να περιστρέφονται όλα γύρω από αυτήν. Ο άνθρωπος δεν είναι καλά, μπορεί και να έχει κατάθλιψη, και η κοπέλα αντί να εστιάσει σε αυτό και να κάνει ό,τι μπορεί για να τον βοηθήσει, την απασχολεί το ότι της στέλνει 1 μήνυμα αντί για 2. Ο άνθρωπος θέλει βοήθεια και η κοπέλα ενδιαφέρεται μόνο για το πόσο έχει αλλάξει η συμπεριφορά του προς αυτή. Δεν ξέρω, μπορεί και να το βλέπω λάθος, αλλά επειδή έχω υπάρξει σε κατάσταση, πραγματικά θα μου την έσπαγε αν τον σύντροφό μου τον απασχολούσε το… Διαβάστε περισσότερα »