Τι είναι (ήταν;;) ο θεσμός της θεματικής εβδομάδας στα σχολεία;

Από την αναγνώστρια “Μάνα Κουράγιο“

Τι είναι (ήταν;;) ο θεσμός της θεματικής εβδομάδας;

Ξεκίνησε το σχολικό έτος 2016-2017 με εισήγηση του τότε Δ.Σ. του Ι.Ε.Π. (44/03-11-2016) και στα 3 χρόνια εφαρμογής του συμμετείχε το σύνολο των Γυμνασίων της χώρας μέσω της δραστηριοποίησης των συλλόγων διδασκόντων και των μαθητικών κοινοτήτων. Συγκεκριμένα, το σχολικό έτος 2018-19, όπως προκύπτει από την αξιολόγηση του προγράμματος που διενήργησε το Ι.Ε.Π., έλαβαν μέρος 1.656 Γυμνάσια από τα 1.700 της χώρας και τα θέματα και η συχνότητα με την οποία τα προσέγγισαν ήταν:

1. Δημοκρατική Συνύπαρξη και Ανθρώπινα Δικαιώματα (1.004)

2. Διατροφή και ποιότητα Ζωής (1.015)

3. Έμφυλες ταυτότητες (876)

4. Πρόληψη εθισμού και εξαρτήσεων (993)

5. Οδική Ασφάλεια και Κυκλοφοριακή Αγωγή (913)

Αυτά τα στοιχεία τα άντλησα από το ΙΕΠ. Η δική μου εμπειρία ως καθηγήτρια σε Γυμνάσιο τις χρονιές 2016-17 και 2017-18 ήταν η εξής:

Με επιφύλαξη διαβάσαμε αρχικά την εγκύκλιο, αλλά σύντομα το σύνολο των συναδέλφων αντιληφθήκαμε την τεράστια ευκαιρία που μας δινόταν να μιλήσουμε στα παιδιά για θέματα που δεν είχαμε θίξει ποτέ μέσα από το επίσημο σχολικό πρόγραμμα, όπως τα βλέπετε παραπάνω. Είχα δε την τύχη και τις δύο χρονιές να έχω θαυμάσιες Διευθύντριες, οι οποίες κάλεσαν ψυχολόγους στο σχολείο να μιλήσουν στα παιδιά, συντόνισαν το πρόγραμμα, βρήκαν υλικό και γενικά έγινε ωραία δουλειά από όλους. Τα ίδια τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό και ωριμότητα. Ρωτούσαν, κατέθεταν εμπειρίες, έκαναν εργασίες σε ομάδες – και σας μιλάω για επαρχιακά σχολεία της τάξης των 90-100 μαθητών το κάθε ένα.

Ένα παράδειγμα: στην Α Γυμνασίου, στο μάθημα της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, μιλήσαμε για τη γυναίκα στην αρχαία Αθήνα, στη Σπάρτη και συγκρίναμε με το σήμερα. Μιλήσαμε για τα βήματα που πρέπει να γίνουν, για τους ρόλους με τους οποίους φορτώνεται η γυναίκα από την κοινωνία σήμερα και είναι απίστευτα συγκινητική η κρυστάλλινη καθαρότητα με την οποία έβλεπαν τα δεκατριάχρονα παιδιά την πραγματικότητα και οι προτάσεις τους για ουσιαστική αλλαγή σε όσα πρέπει στ’ αλήθεια να αλλάξουν.

Δεν έλειψαν φυσικά τα παρατράγουδα: δύο τρεις γονείς ήρθαν στο γραφείο διαμαρτυρόμενοι (απόφοιτοι ΑΕΙ όλοι, για να προλάβω την απορία σας). Όχι, τα δικά τους παιδιά δε θα συμμετείχαν. Θα απείχαν όλη την εβδομάδα από τα μαθήματα. Θα τους δικαιολογούσαν τις απουσίες. Μα γιατί; Γιατί είχαν πληροφορηθεί ότι θα γινόταν στα παιδιά τους “φεμινιστική προπαγάνδα”. Ότι θα τους μιλούσαμε για τους gay, για τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και “όχι κυρία μου, δε θα τους αγαπήσουμε κιόλας τους ανώμαλους. Δε θα τους πούμε και μπράβο“. Με χαρά σας λέω ότι όλοι αυτοί αντιμετωπίστηκαν με ωραίο τρόπο από τις διευθύντριες και έφυγαν χωρίς φασαρίες, εκτός από έναν που όντως κράτησε τις κόρες του στο σπίτι μια εβδομάδα.

Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι οι φωνές διαμαρτυρίας ήταν περισσότερες από όσες νόμιζα. Έτσι λοιπόν πληροφορήθηκα από εκπαιδευτικά sites ότι η θεματική εβδομάδα… ως εδώ ήτανε. Εδώ που έφτασε, μεγάλη δόξα. Καταργείται και θα αντικατασταθεί από άλλο πρόγραμμα με διαφορετική θεματολογία. Το ποια θα είναι αυτή, θα σας γελάσω. Ίσως να είναι το ευπρεπές μήκος της φούστας, το κατάλληλο απορρυπαντικό για πλύση σε χαμηλές θερμοκρασίες, ή ο σωστός συνδυασμός λουλουδιών για τη δημιουργία ενός χαριτωμένου μπουκέτου. Σίγουρα κάτι που δε δημιουργεί αντιδράσεις και δεν παρεκκλίνει από την κανονικότητα. Το συμπέρασμα είναι πως μια ευκαιρία να ακούσουν τα παιδιά κάτι ουσιαστικό και αληθινό χάνεται οριστικά κι αυτό, όπως και να το κάνουμε είναι μεγάλο κρίμα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News