Όλοι έχουμε δει αμάξια παρκαρισμένα σε θέσεις αναπήρων, μηχανές πάνω σε μπάρες ειδικά τοποθετημένες για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, τραπεζάκια, καρέκλες, πινακίδες και αυτοσχέδιες διαφημιστικές προεκτάσεις καταστημάτων, να κατακλύζουν τα πεζοδρόμια και τους χώρους διάβασης πεζών.
Αντιμέτωποι με την δυσάρεστη πραγματικότητα, τον φτωχό πολεοδομικό σχεδιασμό της πόλης και την κατάφωρη έλλειψη σεβασμού, τα άτομα με κινητικά προβλήματα δυσκολεύονται καθημερινά να μετακινηθούν και καλούνται να βρουν μόνοι τους τον τρόπο να τα καταφέρουν.
Η ταινία μικρού μήκους «Ο αδερφός μου», σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Παπαδουλάκη, αποτυπώνει μέσα σε 4 λεπτά αυτήν την κατάσταση και στέλνει ένα συγκλονιστικό μήνυμα για το πόσο «αφιλόξενες» μπορεί να γίνουν οι πόλεις για τα άτομα με αναπηρίες.
Η Ελληνοαμερικανίδα, Αλεξάνδρα Μανουσάκη, παραγωγός της ταινίας και ιδρύτρια της ηλεκτρονικής εκστρατείας ευαισθητοποίησης, # RespectLife, θέλει να στρέψει την προσοχή στα καθημερινά προβλήματα και την έλλειψη σεβασμού που αντιμετωπίζουν τα άτομα με κινητικά προβλήματα στην Ελλάδα. «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αμερική και πάντα όταν ερχόμουν τα καλοκαίρια στην Ελλάδα, έβλεπα μία διαφορά στο πώς αντιμετωπίζονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες στην Ελλάδα» ανέφερε σε συνέντευξη της στο κανάλι OpenTv.
Η εμπνεύστρια της ταινίας μίλησε για το δικό της βίωμα που στάθηκε αφορμή για να ξεκινήσει αυτήν την εκστρατεία. «Έχω μία αδερφή με ειδικές ανάγκες. Κάπως έτσι ξεκίνησε το σκεπτικό, να δημιουργηθεί ένα βίντεο και να καταδείξει ότι, εάν μετακινείσαι με αναπηρικό αμαξίδιο δεν μπορείς να κάνεις μία δουλειά, να περάσεις το δρόμο» είπε.
Η Αλεξάνδρα Μανουσάκη, η Οινοποιία Μανουσάκη, η Παγκρήτια Ένωση Αμερικής και η Ελληνική εταιρεία παραγωγής Indigo View, ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν αυτήν την εξαιρετική ταινία με σκοπό να προσελκύσουν περισσότερη προσοχή και να δείξουν πως είναι ένα θέμα που μας αφορά όλους.
«Με ένα βίντεο δεν θα αλλάξουν όλα αυτά, αρκεί να ανοίξει μία συζήτηση».
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν μου άρεσε καθόλου το βιντεο. Ναι, οι δρόμοι είναι χάλια, τα δημοσια κτιρια δεν ειναι προσβάσιμα, οι άνθρωποι ειναι αγενεις και ο οικτος στο βλεμμα μπορει να σου ποδοπατησει τη ψυχη. Ωστόσο, η βια δεν δικαιολογειται ποτε και η απεικόνιση της αναπηριας στο βιντεο αναδυει κακομοιρια, παραιτηση και οργη. Γιατι οι γονεις των δυο νεοτατων παιδιών μοιαζουν σαν χαροκαμένοι γονεις ασπρόμαυρης ταινιας; Γιατι ο μικρός εχει τοση οργη που φτάνει να σπάσει με λοστο το αμαξι; Η λύση στα προβληματα των ΑΜΕΑ ειναι η οργη; Δεν θα ήταν καλύτερο να δειξει μια δημιουργικοτερη εκφραση του θυμου του; Ουσιαστικά δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί κάποια πράγματα να μην είναι αυτονόητα; Άρχισε να μ ενδιαφέρει το θέμα όταν πριν 5 χρόνια έπρεπε να βοηθάω τη γιαγιά μου στις μετακινήσεις της στο κέντρο του Πειραιά, περπατούσε κανονικά αλλά είχε ένα χέρι σε ακινησία και δύο ισχια σε άθλια κατάσταση (όπως και τώρα δηλαδή). Ακόμα κι έτσι καταλάβαινες πόσο δύσκολο ήταν να μετακινηθεί με έναν άνθρωπο που έχει δυσκολία σε αυτό. Τώρα με το καρότσι του μωρού το ίδιο. Μερικές φορές αν δε βιωσεις από κοντά κάποια πράγματα, ίσως δεν μπορείς καν να αντιληφθείς το πρόβλημα, απ’την άλλη ο σεβασμός στη ζωή όπως λέει και το… Διαβάστε περισσότερα »
Το βίντεο είναι συγκινητικό και στενάχωρο, πραγματικά σχεδόν εβαλα τα κλάματα βλέποντας το. Αλλά συνεχίζω να είμαι κατά του θεσμού της αυτοδικίας οποιασδήποτε μορφής. Όταν αυτοδικουμε γινόμαστε δικαστές ένορκοι και εκτελεστική εξουσία ταυτόχρονα. Αυτό μπορεί να είναι σε περιπτώσεις που χρειάζεται, όπως στο βιντεάκι, μπορεί όμως και απλά να είναι κάποιος άνθρωπος που θα κινηθεί ενάντια σε άλλους γιατί έτσι του κάπνισε και να πιστεύει όμως ότι έχει δίκαιο. Αυτό είναι που φοβάμαι, και αναγκάζομαι να καταδικάσω αυτό το πραγματικά συγκινητικό βίντεο που όντως δείχνει μια μεγάλη παθογένεια, όχι μόνο της χώρας και του κρατικού μηχανισμού, αλλά περισσότερο των ανθρώπων… Διαβάστε περισσότερα »
Καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Όποιος βιώνει την αδικία να διοχετεύει την οργή του στις οξείες γωνίες του οριγκάμι και να μακαρίζεται με τη βασιλεία του επέκεινα.
Μη μου τους κύκλους τάραττε καλέ ναυτάκια.
Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε καταφύγει στη σκέψη να τα σπάσουμε όλα στο πέρασμά μας, ως αποτέλεσμα της πίεσης στην καθημερινότητα, της αίσθησης ότι η φωνή μας δεν ακούγεται, της αγανάκτησης απέναντι σε δυσκολίες και τρικλοποδιές που μας εμποδίζουν να διεκπεραιώσουμε ακόμη και μια απλή και αυτονόητη διαδικασία. Βλέποντας, ωστόσο, το βίντεο, ένιωσα ότι αδικεί, υποτιμά και προσβάλει τους ανθρώπους με αναπηρία και τις οικογένειές τους. Ειδικά οι οικογένειες, έχουν ως βασικό τους χαρακτηριστικό την υπομονή, την καρτερικότητα και την ανοχή απέναντι σε δυσλειτουργίες και δυσκολίες, ίσως γιατί η δυσκολία που βιώνουν μέσα στο σπίτι τους, το έχει διδάξει (με… Διαβάστε περισσότερα »