Την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010, στις 5.15 μ.μ., είχε νυχτώσει και χιόνιζε όταν η Γιάρα Γκαμπιράζιο έφυγε από το σπίτι για να πάει στο γυμναστήριο, μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι της. Φορούσε το μαύρο της μπουφάν και ήθελε να αφήσει ένα στερεοφωνικό στον εκπαιδευτή της, λίγες μέρες πριν την επίδειξη ρυθμικής γυμναστικής για την οποία προετοιμαζόταν καιρό. Αποχαιρέτησε την οικογένειά της που ήξερε πού πήγαινε και έφυγε από το σπίτι.
Το δεκατριάχρονο κορίτσι δεν επέστρεψε ποτέ και αυτή είναι μία από τις πιο περίπλοκες έρευνες φόνου στην ιστορία της Ιταλίας. Το τελευταία σημάδι που άφησε ήταν ένα μήνυμα στη φίλη της Μαρτίνα στις 6:44 μ.μ., για να συναντηθούν την Κυριακή.
Η αναζήτηση της Γιάρα δεν καθυστέρησε καθόλου. Ζούσε σε μια οικογένεια αξιοσέβαστη, ήσυχη, με τα άλλα τρία αδέρφια της σε ένα μικρό μέρος την κοινότητα Brembate di Sopra με πληθυσμό 8.000 κατοίκων, μεταξύ των ποταμών Brembo και Adda. Ήταν ένα χωριό με ήσυχα δρομάκια, με λεύκες και κυπαρίσσια, μπορείς να δεις τα κατάφυτα βουνά των Άλπεων στο βάθος, μια ώρα βόρεια του Μιλάνου, και ακριβώς νότια του Μπέργκαμο.
Οι γονείς της την αναζήτησαν στο τηλέφωνο. Βγήκε τηλεφωνητής και ειδοποίησαν κατευθείαν την αστυνομία. Την έρευνα ανέλαβε μια δυναμική πρώην αστυνομικός που τα είχε βάλει με την Κόζα Νόστρα στη Σικελία, η Λετσίσια Ρουγκέρι που ανέλαβε δράση από το πρώτο λεπτό. Ήξερε ότι ο χρόνος, όσο καθυστερούσαν, δεν ήταν με το μέρος τους.
Οι έρευνες της Ρουγκέρι δεν οδηγούσαν πουθενά, τα μέλη της οικογένειας δεν έμοιαζαν να έχουν μυστικά και εξετάστηκαν τα κινητά όλων όσων είχαν περάσει από την περιοχή. Οδηγούνται σε έναν Μαροκινό που τον έχουν ακούσει να λέει τη φράση: «Συγχώρεσέ με Θεέ μου, δεν τη σκότωσα». Ο ξένος, ήταν ο πιο εύκολος ύποπτος. Τελικά αποδείχθηκε πως δεν είχε σκοτώσει το μικρό κορίτσι.
Το χωριό κάνει πορείες και λιτανείες, οι τηλεοράσεις παίζουν το θέμα ασταμάτητα, όλοι προσεύχονται να είναι η Γιάρα ζωντανή. Όλη η Ιταλία έκανε εικασίες για το πού βρισκόταν το παιδί. Η 13χρονη Γιάρα βρέθηκε μετά από τρεις μήνες νεκρή σε ένα χωράφι. Δεν την είχαν βιάσει. Αλλά την είχαν χτυπήσει, μαχαιρώσει και αφήσει να αργοπεθάνει μόνη της μέσα στο χιόνι. Βρήκαν το iPod και τα κλειδιά του σπιτιού της καθώς και την κάρτα sim και την μπαταρία για το τηλέφωνό της, αλλά η συσκευή έλειπε.
Η κηδεία της Γιάρα πραγματοποιήθηκε ένα ζεστό πρωινό στα τέλη Μαΐου του 2011. Ο κόσμος χειροκροτούσε το λευκό φέρετρο, το οποίο ήταν πάνω από ένα τεράστιο μπουκέτο λευκών λουλουδιών, καθώς η νεκροφόρα οδήγησε αργά προς το γυμναστήριο της. Η τελετή έγινε στο αθλητικό κέντρο όπου είχε περάσει πολλές ώρες προπόνησης και όπου την είχαν δει για τελευταία φορά ζωντανή. Έξω, ένα μεγάλο πλήθος παρακολούθησε την κηδεία σε μια γιγαντιαία οθόνη και άκουσε τα συλλυπητήρια του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, του προέδρου της Δημοκρατίας.
Η Ρουγκέρι αρχίζει μια έρευνα πρωτοφανή στα χρονικά. Στο σώμα της Γιάρα έχει βρεθεί ένα DNA που θεωρείται ότι ανήκει στον ύποπτο άνδρα. Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία, η μλάδα της Ρουγκέρι βρισκόταν υπό έντονη πίεση για να βρει τον δολοφόνο. Χιλιάδες άνθρωποι υποβλήθηκαν σε τεστ DNA και η εισαγγελέας είχε βάλει σκοπό της ζωής της να εντοπίσει τον δολοφόνο της μικρής.
Οι έρευνες διαρκούν τέσσερα χρόνια, καθιστώντας μια από τις πιο ασυνήθιστες και περίπλοκες ποινικές έρευνες στην ιταλική ιστορία. «Είναι σαν μυθιστόρημα», είπε κάποτε ένας εκδότης εφημερίδας, κουνώντας το κεφάλι του.
Το τρέιλερ της ταινίας
Οι πολιτικοί έκαναν προσωπικές επιθέσεις στη Ρουγκέρι, κατηγορώντας την ότι ήταν γυναίκα, άρα ανίκανη. Ένας πολιτικός, ο Daniele Belotti, κατήγγειλε δημόσια την ανικανότητά της, γράφοντας μια ανοιχτή επιστολή τον Ιανουάριο του 2012 στον υπουργό Δικαιοσύνης ζητώντας να αντικατασταθεί από κάποιον «με αποδεδειγμένη εμπειρία».
Πίσω από αυτές τις επικρίσεις στην Ρουγκέρι κρυβόταν ένα ισχυρό υπόγειο ρεύμα σεξισμού: ποια ελπίδα υπήρχε ότι αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να λύσει ένα τόσο περίπλοκο έγκλημα; Ήταν αντισυμβατική, μια μόνη μητέρα με μακριά μαλλιά ξέπλεκα και πέντε σκουλαρίκια στο αριστερό της αυτί. Έπαιζε κλασική κιθάρα, πήγαινε στη δουλειά με μια παλιά βέσπα και είχε μαύρη ζώνη στο καράτε. Η Ρουγκέρι ένιωσε ότι στοχοποιούνταν επίσης επειδή είχε αποφασίσει να παραιτηθεί από την υπόθεση κατά του Μαροκινού εργάτη, Μοχάμεντ Φίκρι. «Πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι είχα πάρει τη λάθος απόφαση», έλεγε η Ρουγκέρι, «και το κράτησαν εναντίον μου. Η κριτική ήταν άγρια… τη βρήκα πολύ σκληρή».
Οι έρευνες προχωρούσαν αργά, το DNA που βράθηκε στο χώρο του εγκλήματος ανήκε τελικά στο εξώγαμο παιδί ενός οδηγού λεωφορείου που είχε πεθάνει πριν από δεκαπέντε χρόνια. Οι έρευνες έδειξαν άλλα τέσσερα παιδιά εκτός γάμου, με μητέρες που είχαν γάμους με άντρες που δεν είχαν ιδέα τι συνέβη. Στην καθολική Ιταλία, το διαζύγιο, αλλά και οι εκτρώσεις ήταν μια πολύ δύσκολη υπόθεση.
Η Ρουγκέρι έχοντας να αντιμετωπίσει το κόστος της έρευνας προχωρούσε αργά.. Οι γενετιστές στην Πάρμα, την Παβία και τη Ρώμη δούλευαν ασταμάτητα. Το κόστος, σε μηχανήματα και ανθρώπινο δυναμικό, ήταν τεράστιο και η έρευνα θα συνεχιζόταν για να γίνει ένα από τα πιο ακριβά ανθρωποκυνηγητά στην ιταλική ιστορία.
Για να βρούν το δολοφόνο πρέπει να βρουν τη μητέρα του βάσει του γενετικού υλικού. Με το μυστήριο να έχει αιχμαλωτίσει τη φαντασία της χώρας και την «η πόλη του βουνού» να είναι ιδιαίτερα σιωπηλή και να κρατά τα μυστικά της ψάχνουν σε ορφανοτροφεία και σπίτια για ανύπαντρες μητέρες και γυναίκες που είχαν εγκαταλείψει τα βουνά για το Κάτω Μπέργκαμο. Τελικά, η γυναίκα που έψαχναν, κατάλαβαν, μάλλον δεν ήταν ούτε ανύπαντρη, αλλά κρυμμένη πίσω από τους τοίχους ενός γάμου.
Είχε μυστική σχέση με τον οδηγό του λεωφορείου και έκανα μαζί του δίδυμα.
Το αγόρι ονομαζόταν Μάσιμο Μποσέτι, ήταν αδύνατο, του άρεσε να κάνει πάρτι, οι φίλοι του του έδωσαν το παρατσούκλι «το ζώο». Ήταν τώρα 42 ετών, οικοδόμος, παντρεμένος με τρία παιδιά και ζούσε στο Μαπέλο, τον οικισμό κοντά στη γενέτειρα της Γιάρα, όπου είχε καταγραφεί το τελευταίο σήμα από το κινητό τηλέφωνό της 26 Νοεμβρίου 2010.
Τρεις εβδομάδες πριν μπει η υπόθεση στο αρχείο με την εξέταση του DNA του συνελήφθη. Το DNA του στάλθηκε αμέσως για ολονύκτια τεστ και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ταίριαζε ακριβώς με αυτό που είχε βρεθεί στη Γιάρα. Στις 16 Ιουνίου, ο Μποσέτι συνελήφθη και κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της Γιάρα.
Το ιστορικό του υπόπτου στο Διαδίκτυο ήταν ανησυχητικό, χρησιμοποιώντας λέξεις αναζήτησης που υποδήλωναν καταναγκασμό για εφηβικά νεαρά κορίτσια. Για την Ρουγκέρι, η σύλληψη ήταν η ανταμοιβή για σχεδόν τέσσερα χρόνια επίμονης ερευνητικής εργασίας.
Την 1η Ιουλίου 2016 το Corte d’Assise του Μπέργκαμο καταδίκασε τον Μποσέτι σε ισόβια κάθειρξη. Μέχρι το 2021 προσπαθεί να ανατρέψει την υπόθεση. Δε τα έχει καταφέρει.
Η Γιάρα είναι θαμμένη ανάμεσα στους δύο παππούδες της σε ένα νεκροταφείο ακριβώς απέναντι από το γυμναστήριό της. Γύρω από τον τάφο υπάρχουν αναμνηστικά που άφησαν οι φίλοι της: παπούτσια γυμναστικής, μια μεταλλική τουλίπα, κούκλες, πλαστικοί άγγελοι και μικρά βραχιόλια. Συχνά, νωρίς το βράδυ, βλέπεις τον πατέρα της Γιάρα, Φούλβιο, να στέκεται εκεί και να κοιτάζει τον τόπο ανάπαυσης των γονιών του και της κόρης του.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
