Η Ρένα απαντά: Ποιά η γνώμη σου για το coaching?

Κι εδώ μιας μορφής coaching κάνουμε….

__________________

Η ιστορία της Έχω Ανάγκη να τα Βγάλω από Μέσα Μου όπως την ξεχώρισα σήμερα. 

Καλημέρα αγαπημένη Ρένα!

Αρχικά συγχαρητήρια για την στήλη σου. Ως κοπέλα γεννημένη και μεγαλωμένη στα 90s, η σελίδα σου με έχει βοηθήσει εξαιρετικά να διαπιστώσω πολλά πράγματα για τον τρόπο που μεγαλώσαμε αυτή η γενιά παιδιών αλλά και να γνωρίσω και να αγαπήσω τον φεμινισμό.

Τον τελευταίο χρόνο (πλησιάζω τα πρώτα άντα) παρατηρώ ότι είμαι αρκετά ευαίσθητη, κλαίω πιο συχνά, αδυνατώ να υπερασπιστώ με πυγμή τον εαυτό μου.. Από πάντα ήμουν πιο παθητικός άνθρωπος και προσπαθούσα να βρίσκω την μέση λύση, αλλά νομίζω τώρα τελευταία έχει κάπως παραγίνει.. Ταυτόχρονα, αισθάνομαι ότι η αντοχή μου στις άσχημες συμπεριφορές και στην αγένεια που αντικρίζω γύρω μου, έχει φτάσει το ναδίρ, παρόλα αυτά απλώς επιλέγω να φεύγω από τις άσχημες καταστάσεις, παρά να αντιμιλήσω ή ακόμη και να τσακωθώ. Μην παρεξηγηθώ, αν χρειαστεί θα ανοίξω το στόμα μου, αλλά και πάλι θα προσπαθήσω να κρατήσω ένα επίπεδο και ίσως δεν πω και ακριβώς αυτό που θα ήθελα.

Επίσης, παρατηρώ ότι πολλές φορές λέω αυτό που θέλει να ακούσει ο άλλος ή ακόμη ενστερνίζομαι και εγώ απόψεις των άλλων, χωρίς απαραίτητα να με εκφράζουν απόλυτα. Γενικά ακολουθώ μία αμυντική στάση με κάποιες εξάρσεις θυμού, που εξαπολύω προς συγγενικά μου πρόσωπα και προς τον σύντροφο μου. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι λάθος και προσπαθώ να το περιορίσω.

Επισκέφτηκα ένα σύμβουλο ψυχικής υγείας και η άποψη του ήταν να κάνω κάποιες συνεδρίες coaching αναφορικά με την ενδυνάμωση και την διεκδικητικότητα, και ότι δεν βρίσκει λόγο να κάνω ψυχοθεραπεία. Λίγο που το έψαξα είδα ότι το coaching είναι πιο πρακτικό και ίσως πιο εφήμερο σε αποτελέσματα.

Ποιά η άποψη σου για το coaching; Θεωρείς αξίζει τα λεφτά του ή θα ήταν καλύτερο με τα ίδια χρήματα να ξεκινούσα ψυχοθεραπεία; Επίσης, μήπως είμαι κάπως drama queen και υπερβάλλω; Εγώ μέσα μου αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον..

ΑΠΟ ΤΗΝ – Έχω ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου

_____________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση. 

Ευχαριστούμε για τα όμορφα λόγια!

Υπάρχει coaching και coaching. Χωρίς να είμαι επί της αρχής αρνητικά προδιατεθειμένη, παρουσιάζει το εξής πρόβλημα: δεν πιστοποιείται κάπου έγκριτα η επιστημοσύνη του coach. Αντίθετα με ένα ψυχοθεραπευτή απόφοιτο Πανεπιστημίου που έχει μια επίσημη κρατική πιστοποίηση. Αν και ούτε στο επάγγελμα του ψυχολόγου υπάρχει στην Ελλάδα το νομικό πλαίσιο που θα υπαγόρευε συγκεκριμένες προδιαγραφές, συγκεκριμένη εκπαιδευτική εμπειρία και ατομική του ψυχοθεραπεία πριν αναλάβει επαγγελματικά κόσμο (πράγμα που απαιτείται στους ψυχαναλυτές επί παραδείγματι).

Η καλλιέργεια, η γενικότερη σφαιρική παιδεία, το γνήσιο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, η καλοπροαίρετη οριοθέτηση, η μεθοδολογία που εξατομικεύεται -αντί για γενικές συνταγές δια πάσαν νόσον- αποτελούν κατά την γνώμη μου στοιχεία του καλού coach. Αντίθετα όμως με έναν εξομολόγο, ρόλος τους είναι να προτείνουν μια κατεύθυνση -ή σωστότερα ένα πρίσμα μέσα από το οποίο να κρίνεις καταστάσεις. Δεν είναι δηλαδή μόνο για ψυχικό ξαλάφρωμα.

Επομένως με τέτοια κριτήρια πρέπει να κινηθείς.

“Πάσχεις” πιθανολογώ από το σύνδρομο να τους έχεις όλους ευχαριστημένους, μέχρι που γίνεται το μπαμ και τους παίρνουν τα σκάγια. Για να βοηθηθείς δεν πιστεύω ότι πρέπει να καταπιεστείς, αλλά αντιθέτως να εκφράζεσαι έγκαιρα στα θέματα που διαφωνείς ή πιέζεσαι, προτού συσσωρευτεί θυμός και πικρία μέσα σου. Σε ήπιο τόνο συζήτησε τι σε ενοχλεί και γιατί. Θα νιώσεις πολύ καλύτερα. Κι οι άλλοι θα οριοθετηθούν σωστότερα.

Γνώμη μου είναι ότι θα σε βοηθούσε πολύ, σε αρχικό στάδιο, η διατήρηση ημερολογίου κι η φωνητική καταγραφή συναισθηματικών ξεσπασμάτων σου όταν είσαι μόνη (Το να ακούς τη φωνή σου είναι αποκαλυπτικό). Αυτά θα αποτελούσαν άριστο υλικό για βαθύτερη επεξεργασία σε δεύτερο χρόνο, εφόσον ακολουθήσεις ψυχοθεραπεία.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News