Η Ρένα απαντά: Δεν έκανα coming out και οι γονείς μου περιμένουν να κάνω οικογένεια…

Οι γονείς περιμένουν να είσαι ευτυχισμένη. Το εξισώνουν με την οικογένεια στο μυαλό τους, αλλά ίσως δεν είναι αυτό το θέμα.

_____________
Η ιστορία της Δ όπως την ξεχώρισα σήμερα

Ρένα γειά σου, και ευχαριστώ και εσένα και τη στήλη για όλα. Βρίσκομαι σε αδέξοδο,βλέπω μόνο τοίχο μπροστά μου, και θέλω πολύ τη γνώμη σου. Γυναίκα εδώ, 26 χρονών και ομοφυλόφιλη.

Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω Ρένα, είναι πώς παλεύω ούσα μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι, με το γεγονός ότι οι γονείς μου κάνουν όνειρα για έναν μελλοντικό γάμο μου, για εγγόνια, και για το πώς θα αξιοποιηθεί η αξιόλογη περιουσία που έχουν δημιουργήσει, πάντα εντός του συγκεκριμένου πλαισίου, δηλαδή συνάπτοντας εγώ γάμο και αποκτώντας παιδιά και εκείνοι εγγόνια. Εννοείται πως δέν έχω κάνει come out, δέν μπορώ,δέν τολμώ, δέν υπάρχει περίπτωση. Δέν έχω κάνει come out στους 3 πιό στενούς μου φίλους που γνωριζόμαστε από παιδιά, θα κάνω στους γονείς μου; Άν το έκανα ποτέ, θα το έκανα στον πατέρα μου που είναι πιό ανοιχτόμυαλος και διαλλακτικός, σε αντίθεση με τη μητέρα μου που έχει “παραδοσιακές” αντιλήψεις σε ακραίο βαθμό πολλές φορές.

Το μόνο που με “σώζει”,είναι ότι το στύλ μου είναι απόλυτα θηλυκό, οπότε δέν έχω εγείρει υποψίες και στους μεν και στους δε(φίλους και γονείς δηλαδή).Έκανα προσπάθειες κάνοντας ετεροφυλική σχέση 2 φορές στο παρελθόν, όμως δέν άντεξα περισσότερο από 5-6 μήνες την κάθε φορά. Ίσως να ήταν λάθος μου, είχα μπεί όμως σε μία διαδικασία πειραματισμού ώστε να σιγουρευτώ για αυτό που είμαι και για αυτό που θέλω (ίσως να είχα και άρνηση αποδοχής της σεξουαλικότητας μου) τελικά όμως τώρα ξέρω, το έχω αποδεχθεί πλήρως και μου αρέσω πολύ για αυτό που είμαι.

Συνέβη να σχετιστώ συναισθηματικά και ερωτικά με 3 κοπέλες, όμως δέν επρόκειτο για κάτι ιδιαίτερο και δυνατό, και συνεπώς ήρθε το τέλος πολύ σύντομα. Εδώ και 6 μήνες όμως, έχω σχέση με μία κοπέλα, και όσο και άν θεωρηθεί υπερβολικό, θα πώ πως ζώ ίσως την καλύτερη στιγμή της ζωής μου. Γνωριστήκαμε μέσω του ευρύτερου επαγγελματικού μας κύκλου (παραπλήσια επαγγέλματα) υπήρξε μία σταδιακή γνωριμία, και τελικά τώρα ζούμε κάτι πολύ όμορφο, ζούμε αυτό που θα ευχόμουν να ζήσει σε μία σχέση κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλου.

Και όλα αυτά, ενώ εγώ στην ουσία κρύβομαι, πρωτίστως από τους γονείς μου, και έπειτα από όλους τους άλλους. Είχα την τύχη να βρώ δουλειά πάνω στο αντικείμενο των σπουδών μου και με πολύ καλές απολαβές για την εποχή, εδώ και καιρό ζώ μόνη μου το ίδιο και εκείνη, και πηγαινοερχόμαστε η μία στο σπίτι της άλλης.Θέλουμε πολύ να συγκατοικήσουμε, άν όμως γίνει αυτό, εγώ ποιά δικαιολογία θα πώ στους γονείς μου; Ήδη έγραψα πολλά, και σίγουρα κατάλαβες Ρένα ποιό είναι το πρόβλημα μου.

Κάθε φορά που σκέφτομαι τη ζωή μου,νιώθω πόσο απογοητευτική είμαι για τους γονείς μου(παρ’όλο που δέν ξέρουν) και ότι δέν θα φανώ ποτέ αντάξια των προσδοκιών τους. Τους αγαπώ, δέν θέλω να τους χάσω από τη ζωή μου, είμαι σε ένα τέλμα μήν ξέροντας τί είναι σωστό να κάνω, και μέσα σε αυτό τον κυκεώνα, κάποιες φορές δέν μπορώ να ευχαριστηθώ αυτό το τόσο όμορφο που ζώ.

Συγγνώμη Ρένα για το σεντόνι,σε ευχαριστώ για την υπομονή σου,και κάθε συμβουλή σου θα με βοηθούσε.

ΑΠΟ ΤΗΝ – Δ

_____________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση

Κατανοώ τον προβληματισμό σου. Το coming out είναι μια λεπτή κατάσταση και δεν μπορούμε να απαιτήσουμε να γίνει, το κάθε άτομο παίρνει τον δικό του χρόνο για να προβεί σε αυτό (ή να μην προβεί).

Νομίζω ότι έχεις ενοχοποιηθεί υπερβολικά πολύ για την σεξουαλική σου κατεύθυνση, η οποία εντάσσεται άλλωστε ακριβώς στο στάδιο που περνάει από το να σιγουρέψεις ότι όντως έτσι είναι προτού αποκαλύψεις την ταυτότητά σου.

Ειλικρινά, πέραν υπερσυντηρητικών καταστάσεων με τόνους ιδεοληψίας περί ηθικής, αμαρτίας ή οτιδήποτε τέτοιο, ένας γονιός θέλει το παιδί του να είναι ευτυχισμένο κατά βάση. Τα περισσότερα κολλήματα απορρέουν είτε από αίσθηση προσωπικής τους αποτυχίας με την αποκάλυψη (πού έκανα λάθος; γιατί σε μένα; τι δεν είδα και δεν το κατάλαβα πιο νωρίς;), είτε από αίσθηση φόβου για την κοινωνική αποδοχή του παιδιού τους και το αν θα του δυσκολέψει τη ζωή. Όσο πιο γρήγορα αποδεχτούν ότι δεν αφορά κάποια δική τους σημαδιακή επιλογή και ότι η ευτυχία του παιδιού δεν εξαρτάται τόσο από τον κόσμο, αλλά από την εσωτερική του συγκρότηση και την αποδοχή των κοντινών του, τόσο πιο εύκολα θα έρθουν σε ισορροπία και αποδοχή του γεγονότος.

Για το θέμα της δημιουργίας οικογένειας, φαντάζομαι η επιλογή να ΜΗΝ γίνεις μητέρα είναι δυνατή και θεωρητικά πιθανή και για μη ομοφυλόφιλα άτομα, δηλαδή δεν είναι νομοτελειακό ότι όλες οι γυναίκες θα προσφέρουν εγγονάκια κι είναι και λάθος προσδοκία εξαρχής. Ωστόσο αν εσύ η ίδια θα ήθελες να γίνεις μητέρα, αυτό είναι τεχνικώς κι επιστημονικώς δυνατόν, ώστε ακόμα κι εγγόνι να μπορείς να τους “προσφέρεις” αν υπάρχει τόσο μεγάλη κάψα. Πώς θα αποδεχόταν ένα παιδί εξωσωματικής γονιμοποίησης, αν ο σύντροφός σου ήταν άντρας; Πάλι κάτι αντίστοιχο θα ήταν, δεν θα προέκυπτε με τον πατροπαράδοτο τρόπο, κι αυτό θα ήταν ΟΚ.

Σχετικά με τη συγκατοίκηση, νομίζω αυτό δεν είναι κάτι που οφείλει να συζητηθεί με τους γονείς, είναι αποκλειστικά δική σας απόφαση, ιδιαίτερα καθώς είστε αυτόνομες και ανεξάρτητες οικονομικά. Μάλιστα αν δεν είναι καθόλου υποψιασμένοι σχετικά με τη σεξουαλική σου ταυτότητα, θα μπορούσε να γίνει η θρυαλλίδα για να υποψιαστούν και να οδηγηθεί το θέμα σε ένα τελικό coming out.

Κι εδώ θέλω να ρωτήσω: πώς και δεν έκανες coming out στους 3 πιο στενούς σου φίλους; Τι είναι αυτό που σε μπλοκάρει, μήπως πρέπει να το επεξεργαστείς; Ποιός φόβος σε κρατάει πίσω; Ποιά προηγούμενη εμπειρία σε κάνει να διστάζεις;

Σε κάθε περίπτωση, επειδή αναγνωρίζω πως αυτά δεν είναι εύκολα θέματα, κι επειδή βλέπω μια αυτοενοχοποίηση που σε βαραίνει, δεν θα ήταν κακή ιδέα να αναζητήσεις την συμβουλευτική ψυχοθεραπευτή -ειδικευμένου σε λοατκι θέματα- που θα μπορούσε να σε βοηθήσει να διαχειριστείς την εσωτερική σου σύγκρουση. Πιστεύω θα βοηθηθείς πολύ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News