Παρατήρησε τις παραστάσεις, έχεις δει πολλές χοντρές Ιουλιέτες, Μπλανς, Κασσάνδρες κλπ στο θέατρο; Δεν είναι χοντροφοβία;
_____________
Η ιστορία της Μια Απελπισμένη Ηθοποιά όπως την ξεχώρισα σήμερα
Αγαπητή α μπα,
Σκεφτόμουν καιρό τώρα να σου γράψω και δίσταζα συνεχώς. Ωστόσο νομίζω ότι ήρθε η ώρα. Θα ήθελα την γνώμη σου σχετικά με το θέμα της χοντροφοβίας στο ελληνικό θέατρο.
Έχοντας σπουδάσει θέατρο στο εξωτερικό, η επιστροφή στην Ελλάδα ήταν κάπως απότομη. Έχω πάρει μέρος σε άπειρες ακροάσεις, άλλοτε με θετική, άλλοτε αρνητική έκβαση. Ωστόσο σε κάποιες έχω ακούσει επαναλαμβανομενα το σχόλιο “ωραία ηθοποιός,όμορφο κορίτσι, αλλά μάλλον πρέπει να χάσεις κάποια κιλά για να μπορείς να παίξεις”. Ούσα η ίδια μεσογειακή, και αρκετά ψηλή, γνωρίζω πως όσο και να προσπαθήσω η σωματοδομή μου είναι τέτοια που δεν θα στεγνώσω η καψερή.
Και αναρρωτιομουν, είναι τόσο κακό να μην είσαι μικροκαμωμένη και στεγνή; Επιρρεαζει το βάρος την εργατικότητα και το ταλέντο; Παρατήρησε τις παραστάσεις, έχεις δει πολλές χοντρές Ιουλιέτες, Μπλανς, Κασσάνδρες κλπ ; Απλά αναρρωτιεμαι..
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μια απελπισμένη ηθοποιά
____________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Καταπληκτικό θέμα!
Νομίζω η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Από τη μία υπάρχει το στερεότυπο ότι ορισμένοι ρόλοι (και δη πρωταγωνιστικοί) είναι συγκεκριμένοι και δεν θα αλλάξουν ποτέ -αυτοί που αναφέρεις μόνη σου. Κι επειδή ακριβώς μια ηθοποιός θέλει να έχει ανοιχτές ευκαιρίες για πρωταγωνιστικούς ρόλους (της ενζενί ή της ντάμας ή της μεγάλης τραγωδού), της ζητείται να είναι κάπως εμφανισιακά. Όλα αυτά όταν στοχεύει σε πλειάδα ρόλων κι όχι αμιγώς για καρατερίστριες ή σουμπρέτες ή κωμικές -που ΔΥΣΤΥΧΕΣΤΑΤΑ ακόμη αντιμετωπίζονται με κλισέ χοντροφοβικά, πχ. είναι πάντα η καλύτερη φίλη, η η γυναίκα που θεωρείται λιγότερο συμβατικά ελκυστική από την πρωταγωνίστρια…
Αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο σε χώρες που η κουλτούρα θεάτρου τους είναι λιγότερο συμπεριληπτική, καθώς πόσοι άνθρωποι πηγαίνουν τακτικά στο θέατρο στην Ελλάδα; Όχι τόσοι πολλοί ώστε να διακινδυνεύονται παραστάσεις με πιο τολμηρές επιλογές. Αλλά είναι και διεθνές το φαινόμενο, δεν είναι μόνο στα καθ΄ημάς. Πρέπει και να γράφονται συμπεριληπτικοί ρόλοι και να μην βασιζόμαστε σε καθιερωμένα κλισέ, δεν αρκεί μόνο το καλό casting. Καλό casting παρεμπιπτόντως θεωρώ κι αυτό που αποδίδει ποιότητες του χαρακτήρα στην εντύπωση που δίνει ο/η ηθοποιός με την όψη, πχ. μια γλυκιά φυσιογνωμία για έναν ήρωα που δείχνει επιφανειακά καλός αλλά είναι ο villain της ιστορίας είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. Είναι τέχνη το καλό casting.
Kι έπειτα, άντε να καταλάβω μια Ιουλιέτα να είναι μικρόσωμη, στο έργο είναι 15 χρονών, δεν έχει ολοκληρώσει την ανάπτυξή της, είναι μια άγουρη έφηβη. Η Κασσάνδρα όμως, τι στο καλό; Η Μπλανς;
Εδώ στο βίντεο πάντως λέει πάρα πολύ καλά για την στερεοτυπική χοντροφοβία. ΄Όμως υπάρχει και κάτι ακόμη που θα σου πω αφού το παρακολουθήσεις.
Η δουλειά στο θέατρο είναι σωματική. Δηλαδή το σώμα σου, μαζί με τη φωνή σου, είναι το εργαλείο σου. Η μη συμμόρφωση στο καλούπι της “γκόμενας” είναι αμιγώς θέμα σεξισμού και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Αν, από την άλλη, τα κιλά εμποδίζουν την σωματικότητα, το να ανεβοκατεβείς σκάλες, να χορέψεις και να τραγουδήσεις χωρίς να λαχανιάσεις, να κάνεις δηλαδή μια σκηνή απαιτητική σωματικά, τότε το θέμα δεν είναι η συμπερίληψη αλλά η πρακτικότητα. Βέβαια αμφιβάλλω ότι στο λένε γι’αυτό, είναι ωστόσο κι ένας παράγοντας που η ίδια θα λάβεις υπόψιν -εξαρτάται από το πώς νιώθεις η ίδια το σώμα σου, πώς το διαχειρίζεσαι, δεν θα το υπαγορεύσει άλλος αυτό. Όπως ένας κλασσικός πιανίστας χρειάζεται συγκεκριμένο μέγεθος παλάμης και δαχτύλων, αλλιώς θα περιοριστεί στο ρεπερτόριο, έτσι κι ένας ηθοποιός βοηθιέται από έναν σωματότυπο που αντέχει σωματικά στο να έχει επαγγελματικές προοπτικές. Η άσκηση, η κίνηση, οι πρόβες βαρύνουν πάντως περισσότερο από την μεζούρα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ο χώρος της τέχνης πηγαίνει σχεδόν πάντοτε χέρι χέρι με αυτό που λέμε “εξιδανίκευση”. Τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην τηλεόραση, και στις περισσότερες θεατρικές παραστάσεις (εκτός κι αν μιλάμε για πιο εναλλακτικούς σκηνοθέτες). Από όλη αυτή την εξιδανίκευση, που είναι το βασικό συστατικό του ρομαντισμού, είναι λάθος να αφαιρεθεί με χειρουργικό νυστέρι ένα σημείο μόνο: το βάρος της πρωταγωνίστριας. Η τέχνη δεν θέλει μόνο την πρωταγωνίστρια αδύνατη. Την θέλει και γενικά όμορφη, με ωραία μαλλιά και πρόσωπο φεγγάρι. Και τον άντρα πρωταγωνιστή έτσι τον θέλει, δεν είναι εμφυλη η διάκριση. Δεν θα έδιναν τον Ρωμαίο σε χοντρό ηθοποιό, ούτε… Διαβάστε περισσότερα »
Παντως μια φορα ειχα δει εναν Siegfried στην οπερα “Götterdämmerung” του Wagner που αν και νεος, ηταν παχυσαρκος, πλαδαρος και αγυμναστος και με κοπο πηδουσε απο δω και απο κει και ανεβαινε τα σκαλια των σκηνικων…..δεν επειθε με τιποτα! Οσο καλη και να ηταν η φωνη του. Ηταν και λαθος τα κοστουμια, σαν τον Οβελιξ φαινοταν. Επρεπε να ειχαν αλλαξει τα κοστουμια και τη σκηνοθεσια….ισως τοτε κατι να σωζοταν…..και ηταν και στη Deutsche Oper Berlin ….Οποτε ειναι αναλογα την περιπτωση καθε φορα…..
Η όπερα ειδικά ίσως είναι μια μικρή εξαίρεση με την εξής έννοια. Οι υψίφωνοι ειδικά ωφελούνται από το μεγαλύτερο ηχείο του λαιμού, που πάει μαζί με αυξημένα κιλά: κάνει τη φωνή γλυκύτερη, πράγμα ουσιώδες στις ψηλές νότες που αλλιώς μοιάζουν τσιρίδες. 🙉
Είναι ο ίδιος λόγος που στα παλιά τηλεφωνικά κέντρα με ροζ γραμμές 090 προτιμούσαν παχουλούλες κοπέλες στα τηλέφωνα με τους πελάτες… 😉🐚
Συμφωνω απόλυτα. Η οπερα ειναι ειδικη κατηγορια. Η Καλλας που εχασε κιλα (και ) για να αποδιδει καλυτερα τους ρολους των ευθραυστων ηρωιδων του bel canto ρεπερτορίου, εχασε τελικα τη φωνη της.
Η Καλλας εχασε τα κιλα πολυ νωρις στην καριερα της και οι θρυλικες επιτυχιες ηρθαν μετα. Δεν εχασε τη φωνη της απο αυτο.
Ρενα δεν ισχυει πια αυτο…..υπαρχουν πολλες διαφορετικες τεχνικες. Εχω πολλες φιλες στο επαγγελμα και το εχω συζητηαει επανειλημμενως μαζι τους….Ο μυθος της χοντρης σοπρανο εινια πλεον ξεπερασμενος…..δεν παιζει κανεναν ρολο. Η μεγαλη Καλλας ηταν μεγαλη ανεξαρτητως κιλων, και τοαες αλλες φυσικα.
Στην οπερα βεβαια θα δεις ολες τις ηλικιες και ολα τ μεγεθη να παιζουν ολους τους ρολους, οποτε σαφως δεν υπαρχει χοντροφοβια.
Στατιστικα το μονο που ισχυει ειναι οτι οι πιο ψηλες γυναικες ειναι συνηθως μετζο ή αλτο, με πολλες εξαιρεσεις φυαικα.
Η κοινωνία είναι χοντροφοβικη και το θέατρο αντίστοιχα. Επίσης αυτό δε συμβαίνει στο ελληνικό θέατρο μόνο. Έχω δει παράστασεις στο εξωτερικό και αντίστοιχα δεν έχω δει χοντρό άνθρωπο να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και ειδικά γυναίκα. Δε νομίζω ότι απαντάω στον προβληματισμό σου απλά αναφέρω μια διαπίστωση μου.
Πάντως υπάρχει κ η κ.Ελενη Κοκκίδου στο θέατρο σε πρωταγωνιστικους ρόλους.
Το Ελληνικό θέαμα(τηλεόραση κ θέατρο) είναι τόσο χοντροφοβικο όσο η κοινωνία που το επανδρωνει και το παρακολουθεί. Δυστυχώς ακόμα στην ρημάδια κοινωνία μας τη χοντροφοβικη, προκαλει εντύπωση όταν μια κοπέλα με παραπάνω κιλά βρει αγόρι (και μάλιστα όμορφο αγόρι). Ακόμα οι μανάδες και οι θειαδες των κοριτσιών τους λένε να κάνουν δίαιτες γιατί αλλιώς “ποιος θα γυρίσει να τις κοιτάξει; “. Επίσης σε πολλές περιπτώσεις οι παχιές κοπέλες στις κοριτσοπαρέες ζουν μέσα απ την ερωτική ζωή των φιλεναδων τους που ανταποκρίνονται πιο καλά στα πρότυπα ομορφιάς. Στο θέατρο τωρα:η πλειονότητα των έργων ρεπερτορίου αλλά και νεότερων έχει θεματική τον έρωτα,… Διαβάστε περισσότερα »
Τότε γιατί το ημερολόγιο της Bridgette Jones είναι από τις πιο πετυχημένες ρομαντικές κομεντί? Η πρωταγωνίστρια είναι στρουμπουλή και γλυκούλα. Η ηθοποιός έκανε ειδική δίαιτα για να κερδίσει κιλά αντί να χάσει, μόνο και μόνο για να ταιριάξει στον ρόλο. Αυτή η ταινία δημιούργησε άλλες 3 λόγω της εισπρακτικής επιτυχίας της πρώτης. Ποιον εμποδίζει η κοινωνία να γράψει μια καινούργια ρομαντική κομεντί?
1ον Πάνω σ αυτό θα θέσω φιλοσοφικό ερώτημα:γιατί πήραν μια αδύνατη ηθοποιό και έκανε ειδική δίαιτα για να πάρει κιλά και δεν πήραν μια υπέρβαρη ηθοποιό εξαρχής; Μαλλον για πολλούς λόγους της παραγωγής αλλά ίσως ένας εξ αυτών να ηταν γιατί ήθελαν συγκεκριμένων διαστάσεων και σωματοτυπου υπέρβαρο σώμα.Το ποσο τζουσι και σε ποια σημεία,φαίνεται στην σκηνή που είναι ντυμένη λαγουδάκι. 2ον Αυτό ακριβώς λέω ότι άν δεν μιλάμε για μια ρομαντική κομεντι που έχει θεμα “μια γλυκούλα κοπέλα που έχει κάποια παραπάνω κιλα και είναι γι αυτό κομπλεξικη και αδέξια, μετά από περιπέτειες βρίσκει την αγάπη”, μια παχιά κοπέλα σπανια… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί να ακουστεί based αυτό που θα πω (anti-woke), ωστόσο σκέψου το “απελπισμένη ηθοποιός”. Αν ο ρόλος της Ιουλιέτας έχει συγκεκριμένη προδιαγραφή, γιατί δεν παράγεις εσύ η ίδια ένα θεατρικό με πρωταγωνίστρια παχουλή όπως την θέλεις? Το “είσαι το ταίρι μου” είναι η πρώτη τηλεοπτική σειρά για μένα που είχε παχουλή ηθοποιό σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ποτέ δεν άκουσα τότε γιατί να μην ξαναπαιχτεί το “Μεν και Δεν” με παχουλή στο ρόλο της Νανάς Δάγκα. Νομίζω το ίδιο μπορεί να γίνει και στο θέατρο, που όντως σπάνια πηγαίνω κι εγώ. Δεν υπάρχει παρθενογένεση, αλλά φτιάξε όσο μπορείς ένα πρωτότυπο θεατρικό σενάριο… Διαβάστε περισσότερα »
Μην ρίχνεις λάδι στη φωτιά που έχει ρημάξει το ελληνικό θέατρο. Ο κάθε ηθοποιός/σκηνοθέτης/άσχετος αυτοχρίζεται θεατρικός συγγραφέας (όπως εξάλλου έχουν γεμίσει και τα ράφια των εκδοτικών οίκων από τα χειρόγραφα του κάθε πικραμένου, στη συντριπτική πλειονότητά τους για πέταμα) και παίζεται άφθονη σαβούρα που σε κάνει να διστάζεις να ποντάρεις το 15ευρώ σου Χ 2 για καινούριους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Είναι πολύ δύσκολο πράγμα η συγγραφή θεατρικού έργου, δεν είναι για τον καθένα. Εδώ η μετάφραση θεατρικού έργου είναι τέχνη που διδάσκεται χωριστά και πολλοί ταλαντούχοι μεταφραστές μυθιστορημάτων αδυνατούν να αποδώσουν σωστά τα θεατρικά έργα. Αυτή τη στιγμή, προσπαθούμε να… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητέ, ανάγκα και θεοί πείθονται. Αν η ηθοποιός νιώθει ότι δεν μπορεί ποτέ να είναι πρωταγωνίστρια, έχει μεγαλύτερο κίνητρο είτε να στραφεί σε επιτυχημένη γραφή ή να πείσει κάποιον (εν σύντροφο/θεατρικό συγγραφέα ίσως?) να γράψει για κείνη. Εδώ ο Καπουτζίδης έβγαλε τις Σέρρες. Δεν λέω, πέρασε καιρός μέχρι να το κάνει.
Μου άρεσε η ερώτηση, με έβαλε να σκεφτώ. Θα σου μιλήσω ως θεατής, οχι του θανατά θεατρόφιλη οπότε συγχώρεσε με αν πετάξω καμιά μπούρδα. Θεωρώ πως το παρουσιαστικό όπως και το σκηνικό είναι ένα μέσον να ενισχύσει την επιθυμητή εντύπωση στον θεατή. Μπορείς κάλλιστα να το βγάλεις απο την μέση όμως μετά περνάμε σε άλλο επίπεδο διαχείρισης και δυσκολίας. Όπως θυμήθηκα στο dogville όπου τα σπίτια ήταν μια γραμμή κι ο σκύλος ένα κολάρο, δεν μου έλειψε ο ρεαλισμός, πείσθηκα, έτσι κι η Ιουλιέτα θεωρητικά μπορεί να είναι 60χρονη, ο Οθέλλος ξανθιά, η Λυσιστράτη drag. Αλήθεια θα φανταζόσουν να παίζεις… Διαβάστε περισσότερα »
Μήπως έχει σχέση κ πώς δένει το συνολο εμφανισιακά, εννοώντας η όλη ομάδα των ηθοποιών που παίζουν στην παράσταση. Επειδή λες ότι έχεις κ το ύψος, κ στην Ελλάδα γενικά ο μέσος όρος για μια γυναίκα είναι 1.67 κ για τους άντρες 1.80(?), αν εσύ είσαι για παράδειγμα 1.80, μήπως απλά δεν δένει εμφανισιακα όλο αυτο; (δεν έχω κάποια σχέση με θέατρο, απλά μου ήρθε σαν σκέψη)