Χαιρετώ την παρέα του ampa!
‘Εχω κι εγώ κάτι που με προβληματίζει και αποφάσισα να το μοιραστώ. Πριν περίπου 1,5 χρόνο βρήκα δουλειά πάνω στο αντικείμενό μου και μάλιστα πολύ κοντά στην πόλη που ζω. Πραγματικά θεώρησα τον εαυτό μου πολύ τυχερό που βρήκα τη συγκεκριμένη δουλειά, μόλις λίγο καιρό μετά την αποφοίτησή μου και μάλιστα χωρίς να χρειάζεται να μετακομίσω κάπου αλλού και να έχω και επιπλέον έξοδα (ενοίκια κτλ), εφόσον μένω στο πατρικό μου.
Το περιβάλλον της δουλειάς ήταν μια χαρά, δηλαδή οι συνάδελφοι ήταν όλοι πολύ καλοί, ευγενικοί και βοηθητικοί σε οτιδήποτε χρειαζόμουν. Ωστόσο το πρόβλημα ήταν ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που από την πρώτη στιγμή είχε άσχημη συμπεριφορά απέναντί μου, μου φώναζε χωρίς λόγο, χωρίς να κάνω κάποιο λάθος, με πρόσβαλλε και μάλιστα αρκετές φορές μου είχε φωνάξει και μπροστά σε συνεργάτες μας (και πάλι χωρίς λόγο), πράγμα το οποίο με έκανε να νιώσω ακόμα πιο άσχημα.
Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να πηγαίνω στη δουλειά με φόβο και άγχος για το τι θα συμβεί, αν θα μου φωνάξει, τι θα μου πει για να με προσβάλλει, ξυπνούσα το πρωί με ταχυκαρδία σκεπτόμενη το τι θα έχω να αντιμετωπίσω στη δουλειά και πολλές φορές έκλαιγα στο σπίτι ή ακόμα και στο αυτοκίνητο φεύγοντας από το γραφείο.
Κάποια στιγμή, μετά από περίπου έναν χρόνο και κάτι, μη μπορώντας να διαχειριστώ άλλο αυτή την κατάσταση, αποφάσισα να παραιτηθώ για να διαφυλάξω την ψυχική μου υγεία, γιατί δεν άντεχα άλλο να έχω αυτόν τον φόβο κάθε μέρα πηγαίνοντας στη δουλειά.
Πλέον είμαι σε αναζήτηση νέας δουλειάς και είμαι αρκετά αγχωμένη για το αν θα βρω κάτι και ορισμένες φορές αναπολώ τις στιγμές που ήμουν στο γραφείο, είχα τη δουλειά μου, έβγαζα τα δικά μου χρήματα, δούλευα πάνω στο αντικείμενό μου και αναρωτιέμαι μήπως ήμουν υπερβολική στην αντίδρασή μου να παραιτηθώ, μήπως έπρεπε να κάνω λίγη υπομονή και ίσως κάτι να άλλαζε με τον καιρό… Να σημειώσω ότι αφού παραιτήθηκα, έφυγαν και άλλα 3 άτομα το επόμενο διάστημα, από διαφορετικά τμήματα της εταιρείας, όλοι για τον ίδιο λόγο που έφυγα κι εγώ.
Οι γονείς μου με στήριξαν στην απόφασή μου να φύγω εφόσον δεν ένιωθα καλά ψυχολογικά, αλλά μου λένε πως τέτοια αφεντικά θα συναντήσω πολλά στη ζωή μου και ότι έτσι είναι παντού και για αυτό θα πρέπει να ανδρωθώ και να μάθω να το διαχειρίζομαι, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να μείνω σε μια δουλειά.
Ειλικρινά θα ήθελα πολύ να ήμουν εκεί ακόμα, γιατί η δουλειά μου άρεσε πολύ αλλά δεν μπορούσα να αντέξω αυτή τη συμπεριφορά… Εσείς τι πιστεύετε;
ΑΠΟ ΤHΝ – Προβληματισμένη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Οι γονείς σου ειναι λάθος αγαπητή. Σαν τους δικούς μου. Μου λένε “έτσι είναι παντού, πρεπει να εχεις στομαχι να αντέχεις”. Οταν τους λέω “α ναι? Εσεις δηλαδή γιατί γίνατε ελ.επ?” ξαφνικά βραχυκυκλώνουν. Δε χρειάζεται να το ανέχεσαι αυτό ολη σου τη ζωή. 1ον υπάρχουν και νορμάλ ανθρωποι εκεί έξω. 2ον συμβουλή μου, μάθε τη δουλειά, μάζεψε λεφτά και κάνε ελευθερο επάγγελμα. Ή ανοιξε κάτι δικο σου. Ας είναι και άσχετο με το αντικείμενο σου, αρκεί να σου αρέσει. Ας γεμίσουμε παντού επιχειρήσεις του ενός ατομου με έδρα τα σπίτια μας, δεν πειράζει. Κι όταν δε θα έχει μείνει ΟΥΤΕ… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι δεν είναι όλα τα αφεντικά έτσι και ναι αν ξαναβρεθεί κάποιο αντίστοιχο στο δρόμο σου θα ξέρεις να φύγεις ακόμα πιο γρήγορα. Η αναζήτηση εργασίας θέλει υπομονή και επιμονή και σίγουρα θα βρεις καλύτερα. Καλή τύχη σου εύχομαι!!
Αυτό ακριβώς!
Δεν πρέπει να μάθει “να το διαχειρίζεται”, πρέπει απλούστατα να μάθει να τα αποφεύγει.
Σου παραθέτω ένα άρθρο από κάτω που λέει ότι το συναισθηματικό αντίκτυπο που έχουν τα αφεντικά μας είναι μεγαλύτερο από αυτό των γιατρών και ψυχολόγων / ψυχιάτρων μας , ίσως και ισάξιο με αυτό των συντρόφων μας : https://www.forbes.com/sites/tracybrower/2023/01/29/managers-have-major-impact-on-mental-health-how-to-lead-for-wellbeing/?sh=3dea6db02ec1 Όποτε καλά έκανες που έφυγες και διαφύλαξες τον εαυτό σου ! Ατυχείς στιγμές στη δουλειά μπορεί να υπάρξουν αλλά δεν θα πρέπει να είναι αυτός ο κανόνας . Εγώ προσωπικά και αρκετοί φίλοι μου τριγύρω έχουν πολύ καλή σχέση με τα αφεντικά τους και ας είναι πρωτάκουστο για μια χώρα σαν την Ελλάδα . Υπομονή και θα βρεθεί μια καλή θέση… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά έκανες και έφυγες.. Μην γυρίσεις πίσω. Το βίωσα σε κάποιες δουλειές αυτό και αναγκαστικά παραιτήθηκα, δεν γινόταν αλλιώς. Να μαζέψεις κομματια και να ψάξεις να βρεις.
Ξέρεις, δεν σου έκανε χάρη να δουλεύεις εκεί ουτε τον ανάγκασαν. Ησουν εκεί για να παράγεις συγκεκριμένο έργο. Δεν του αρέσει? Δεν γουστάρει υπαλληλους? Νιώθει πως τον πνίγει το άδικο? Ας τα κάνει μόνος του λοιπόν. Οχι αγαπητή μου, εγώ κι ο κάθε σαν εσένα είμαστε η βάση της εργασίας, κι ψοφήσω ή δεν υπάρξω δεν θα υπάρξει ούτε η αλυσίδα που στηρίζεται πάνω μου. Οπότε ας είναι τουλάχιστον ευγενικοί. Πολύ ορθά έκανες να φύγεις αφού δεν ήσουν με την πλάτη στον τοίχο. Προφορά και ζήτηση δεν λένε πως είναι όλα? Ε, ας βρεί τότε με αυτά που προσφέρει να… Διαβάστε περισσότερα »
Το έχω γράψει και σε άλλα ποστ, ο προιστάμενος δεν έχει κανένα δικαίωμα να σου φωνάξει ή να σου μιλήσει άσχημα. Ακόμα κι αν είχες κάνει κάτι λάθος. Αν δεν του αρέσει η δουλειά του μπορεί απλά να σε απολύσει αλλά είναι ανεπίτρεπτο να σου μιλήσει άσχημα ή να σε μειώσει. Είστε ενήλικες όχι παιδιά στο προαύλιο του σχολείου. Εκανες πολύ καλά και έφυγες! Και όχι, δεν είναι παντού έτσι υπάρχουν και σωστοί εργοδότες.
Χαίρομαι που είχες την υποστήριξη και την οικονομική συμπαράσταση να παραιτηθείς από ένα τοξικό εργασιακό περιβάλλον. Επεδή όμως οι υπέροχοι γονείς σου έχουν δίκιο, και επιδή δεν θα είναι πάντα εκεί να σε στηρίζουν, την επόμενη φορά απλά βρες πρώτα μια άλλη δουλειά, και μετά παραιτήσου.
φιλικά
Η τουλάχιστον, αν στην επόμενη δουλειά αναγκαστεί να φύγει πριν βρει μια άλλη δουλειά, ας φροντίσει τουλάχιστον να φύγει πάνω στην εντονότερη αιχμή δουλειάς, αφήνοντας ξεκρέμαστο το απαράδεκτο αφεντικό μέσα στη φούρια.
Είναι μια μικρή πράξη εκδίκησης, από εκείνες που σου ζεσταίνουν την καρδιά.
Και πολυ καλά εκανες.
Τι θέλεις; Να τα σκας σε ψυχιάτρους μελλοντικά??
Χαίρομαι που οι γονείς σου σε υποστήριξαν γιατί σκέψου οι δικοί μου είναι της λογικής σε πληρώνουν κάνε υπομονή και βλέπουμε.
Εννοείται πως όλα τα αφεντικά δεν είναι ίδια. Αλλά δεν είναι μόνο το αφεντικό που μπορεί να σε οδηγήσει σε παραίτηση υπάρχουν και άλλοι παράγοντες όπως οι υπεύθυνοι έργων, η συμπεριφορά των συναδέλφων, τοξικό περιβάλλον, η μη ανέλιξη κλπ κλπ
Θα βρεις εργασία ξανά πάνω στο αντικείμενο σπουδής σου ίσως όχι τώρα άμεσα. Μην σε παίρνει από κάτω!