Γεια σου Α μπα μου και ΣΙΑ Είμαι 23 και μόλις τελείωσα τη νομική Αθηνών. Επειδή η καταγωγή μου είναι από επαρχία, έχοντας πάρει το πτυχίο αποφάσισα μετά από σκέψη να γυρίσω πίσω, δεδομένου ότι εκεί υπάρχει στήριξη από τους δικούς μου (δεν είναι δικηγόροι). Όπως καταλαβαίνεις ,η επιστροφή στο σπίτι μετά από 5 χρόνια που εμένα μόνη μου (βασικά εμένα με τον αδελφό μου) έχει και τα καλά της ,έχει και τα κακά της. Με τη μητέρα μου είχαμε πάντα τεταμένες σχέσεις, λογικό αφού αυτή περνούσε τον περισσότερο χρόνο μαζί μας δεδομένου ότι ο πατέρας μου ήταν συναισθηματικά και πραγματικά απών. Σήμερα λοιπόν, ήταν περίεργη μέρα. Αρχικά έπρεπε να πάω στο ΔΣ να κάνω τα χαρτιά μου. Εγώ ντυθηκα βάζοντας ένα άσπρο παντελόνι και μια μπλούζα, τέλος πάντων κάτι όχι ουαου αλλά ούτε και τελείως καζουαλ. Όταν με είδε με κοίταξε με τρόπο που έκανε φανερή την απαξίωση και μου είπε ότι το παντελόνι δεν εφαρμόζει καλά,δεν είναι καλό ,δεν είναι ωραίο. Τώρα θα μου πεις ,τι με πείραξε από ένα απλό σχόλιο για το παντελόνι. Το θέμα είναι ότι η μαμά μου σχεδόν ποτέ δεν εγκρίνει τις στυλιστικές επιλογές μου (δεν φοράω καν κάτι εξτριμ) και πάντα βρίσκει κάτι αρνητικό να μου πει. Πάντα. Δηλαδή,οι φορές που μου έχει πει Τι ωραία που είσαι, είναι μετρημένες στα δάχτυλα! Εγώ στενοχωριέσαι και εκνευρίζομαι Μ αυτό,αλλά αυτή πάντα μου λέει ότι αν δε σου πει η μαμά σου ότι δεν είσαι καλή ποιος θα στο πει,και ότι όταν πχ οι φίλες μου μου λένε ότι είσαι ωραία δεν το εννοούν ,απλά δε θέλουν να σε στενοχωρήσουν . Τέλος πάντων, αυτό το θέμα το είχαμε αποφύγει αυτά τα χρόνια που ήμασταν στην Αθήνα ,και έμαθα κι εγώ όταν μου τα λέει από το ένα αυτί να μπαίνουν και από το άλλο να βγαίνουν , αλλά δεδομένης της επιστροφής στο σπίτι ,με έπιασε άγχος και μόνο στη σκέψη : Δηλαδή,εγώ κάθε μέρα που θα βγαίνω από το σπίτι,θα έχω τον έλεγχο και πολύ χειρότερα τις επικρίσεις πάνω από το κεφάλι μου?! Άσε που τους έχει πιάσει και μια τρέλα με τον πατέρα μου και μου λένε ότι τώρα που θα γίνω δικηγόρος, θα πρέπει 24/7 να είμαι ντυμένη στην τρίχα,γιατί αν πχ με δει κάποιος να πίνω καφέ έξω ,ντυμένη ας πούμε πιο προκλητικά ,πως θα με πάρει στα σοβαρά για τη δουλειά?!? Καταλαβαίνω ότι εδώ πρέπει να μπουν όρια εν τη γεννεση για αυτό η ερώτηση μου είναι αν εσύ ή οι δαιμονιες σχολιαστριες έχετε κάποια πρακτική συμβουλή να μου δώσετε πάνω σε αυτό. Συνεχίζοντας το υπέροχο σεντόνι,συνέβη και κάτι άλλο σήμερα που θα ήθελα να το κρίνουμε χωριστά. Εγώ λοιπόν, έχοντας πάρει το πτυχίο μου, έπρεπε να αλλάξω κάποια πράγματα στο βιογραφικό μου ,και επί τη ευκαιρία, της το έδειξα . Εκεί λοιπόν είδε ότι εγώ στο βιογραφικό αναφέρω ότι εργάστηκα part time σε καφετέρια. Πράγματι ,3 χρόνια όσο σπούδαζα ,δούλεψα σε αυτή την καφετέρια, οι δικοί μου το ήξεραν δεν το κάνα κρυφά ,και η μαμά εξ αρχής,δεν ήθελε να πάω ,πάντα μου έλεγε να φύγω ,και ακόμα και τώρα μου λέει “εγώ σου έλεγα ” να μην πας . Τέλος πάντων,η μαμά θεωρεί ότι για το βιογραφικό μου είναι άσχετη αυτή η πληροφορία, αφού εγώ σε δικηγορικό γραφείο θέλω να βρω δουλειά. Με τον αδελφό μου, προσπαθήσαμε να της εξηγήσουμε ότι υπάρχει άλλη άποψη που υποστηρίζει ότι ο,τι εμπειρία έχει κανείς καλή είναι αφού σε κάθε δουλειά κάτι μαθαίνεις, αν μη τι άλλο soft skills,και στο κάτω κάτω, για ένα νέο παιδί, τι άλλη εμπειρία θα μπορούσε να έχει? Εγώ δεν κρίνω την ορθότητα της μιας ή της άλλης άποψης (να σημειωθεί βέβαια,ότι το βιογραφικό μου έχει και άλλα στοιχεία και αναφέρω τελείως επιγραμματικά την απασχόληση μου στην καφετέρια) ,αν και βέβαια πιστεύω ότι μόνο προσθετει και δεν αφαιρεί το γεγονός ότι ενώ σπούδασα, εργάστηκα κιόλας ,αντί να ξύνω το…και να τρώω τα λεφτά του μπαμπά. Επίσης ένιωσα ότι υποτιμάει τη δουλειά που έριξα αυτά τα χρόνια γιατί πχ εγώ μπορεί να ξυπνούσα και από τις 5 γιατί έπιανα δουλειά στις 6.Εγώ τους είπα ότι ο πραγματικός λόγος που δε θέλει να αναγράφεται είναι επειδή ντρέπονται να μάθει ο κόσμος ότι εγώ δούλεψα και ‘ αυτοί δεν είχαν να μου δίνουν’ σαν να ήταν καημένοι,δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε. Να μη μας κακολογησουν σε κάθε περίπτωση. (Τώρα το κατά πόσο δικαιούται να έχει άποψη η μάνα μου για το πώς φτιάχνουν βιογραφικό, είναι κι αυτό κάτι που υπόκειται ίσως σε συζήτηση) Και εκεί γυρνάει και μου λέει το επικό : Ότι οποίος δει στο βιογραφικό ότι δούλευα σε καφετέρια θα με περάσει για εύκολη! Α μπα μου τρελάθηκα! Έγινε κακός χαμός. Η ίδια μου η μάνα να μου λέει τέτοια πράγματα πως γίνεται? Φυσικά αυτή να μου ανοίξει τα μάτια θέλει, και κανείς άλλος δε θα μου το πει ,αλλά όλοι θα το σκεφτουνε. Δεν ξέρω Α μπα μου. Πληγώθηκα πολύ σήμερα. Καταλαβαίνω ότι και η μαμά μου δεν είχε εύκολη ζωή ( έπρεπε να μας μεγαλώσει μόνη της ,να βοηθήσει το μπαμπά επαγγελματικά, η πεθερά της (που εμενε από κάτω μας) της έκανε τη ζωή δύσκολη,από τους δικούς της είχε δεχτεί πίεση να μείνει στη σχέση με τον πατέρα μου κλπ) Αυτά τα αναφέρω γιατί πάντα προσπαθώ να δικαιολογήσω(?) τη μαμά μου. Ξέρω ότι δεν τα κάνει όλα λάθος. Ξέρω ότι μας αγαπάει και ναι,τα λέει για το καλό μας. Κάποιες φορές σκεφτόμαι ότι είμαι υπερβολική. Εσύ τι πιστεύεις? (ΥΓ. Πιστεύεις ότι αν πάω σε ψυχολόγο εδώ στην επαρχία θα είμαι ασφαλης? Δεν είμαστε βέβαια και η μόνη οικογένεια με τέτοια προβλήματα ,αλλά Φοβάμαι ότι θα μας κουτσομπολευουν όλοι. Όχι επειδή πήγαμε , εννοώ αυτά που θα πω στον ψυχολόγο,τα οικογενειακά μας)
— επιστροφή στο χωριό
Όταν αποφάσισες να γυρίσεις πίσω για να έχεις «στήριξη από τους δικούς σου», τι είχες φανταστεί;
Ορίστε, στήριξη. Μόνο που έρχεται υπό όρους.
Φυσικά και θα υπάρχουν τριβές με τους γονείς σου. όλα αυτά που λες είναι αναμενόμενα και από προβλήματα με γονείς είναι ο μέσος όρος, ίσως και λίγο κάτω από τον μέσο όρο. Η ανικανοποίητη μητέρα που έχει πικρία και είναι επικριτική με την κόρη της, ο συναισθηματικά απών πατέρας, αυτά είναι κοινά πράγματα. Αυτό που με κάνει να απορώ είναι τι φαντάζεσαι ότι θα μπορούσε να γίνει, δηλαδή, τι ακριβώς ρωτάς; Όσο είσαι εκεί, έτσι θα είναι.
Όπως κρίνει το παντελόνι, έτσι θα κρίνει και το βιογραφικό σου, έτσι θα κρίνει και τους φίλους σου, τον σύντροφό σου, αυτό που αποφάσισες να φας για πρωινό. Όχι, δεν το κάνει επειδή σε αγαπάει, η αγάπη δεν έχει να κάνει με αυτή την διαδικασία. Το κάνει γιατί έτσι νιώθει κάποιου είδους έλεγχο στη δική της ζωή, που της έχει ξεφύγει προ πολλού. Μπορείς να την δικαιολογήσεις, βεβαίως, αλλά αυτό που χρειάζεται πρωτίστως είναι να την αποδεχτείς. Όσο ρωτάς «μα γιατί η μητέρα ΜΟΥ είναι έτσι», δεν την αποδέχεσαι. Η μητέρα ΣΟΥ δεν οφείλει να είναι τέλεια επειδή εσύ δικαιούσαι μια τέλεια μητέρα, η μητέρα σου, παρόλο που είναι δική σου, είναι απλώς ένας άνθρωπος, όπως είναι όλοι οι άνθρωποι. Το ίδιο ισχύει και για τον πατέρα σου.
Λες ότι η επιστροφή έχει τα καλά της, δεν ξέρω τι εννοείς (το φαγητό; Την παρέα; ) Αν τα καλά είναι τόσα ώστε να αντισταθμίζουν τα κακά, οκ. Αλλιώς η μόνη λύση είναι να ανεξαρτητοποιηθείς και να μείνεις μόνη σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ενα τεράστιο κομμάτι της ενηλικίωσης (η οποία δεν έρχεται μαγικά οταν γινόμαστε 18) είναι η αποστασιοποίηση από τους γονείς. Δεν έχει καμιά δουλειά η μαμά σου να δει το βιογραφικό σου, εκτός αν είναι διευθύντρια στο HR και μπορεί να σου πει καμιά συγκεκριμένη συμβουλή (και πάλι θα είχα τις ενστάσεις μου, αλλά κουβέντα να γίνεται). Έχεις επιλέξει ένα επάγγελμα στο οποίο παίζει μεγάλο ρόλο ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεις τον εαυτό σου στους άλλους. Δε λέω ότι έχουν δίκιο οι γονείς σου, αλλά ενδεχομένως να φέρουν ψήγματα της κοινωνίας στην οποία ζείτε. Εσύ πρέπει να είσαι σίγουρη για… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ 100% Φούστα Κλαρωτή, το έθεσες πολύ σωστά! Κι εγώ μένω (δυστυχώς) ακόμα με τους γονείς μου χρόνια μετά τις σπουδές, αλλά έχουν μπει όρια. Γράφουσα, η αποστασιοποίηση δεν σημαίνει μόνο “μείνε μόνη σου μακριά από τους γονείς σου” που είναι το ιδανικό, σημαίνει “καλλιέργησε την σιγουριά και την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, ώστε η γνώμη των γονιών να σου είναι αδιάφορη και να μπορείς να την φιλτράρεις”. Προσωπικά, τρόλαρα ανελέητα την μαμά μου όταν σχολίαζε την εμφάνισή μου (τι εννοείς, δεν είμαι κουκλάρα; φτου μου, φυσικά και είμαι) και εννοείται ότι το βιογραφικό μου το έδειξα πρώτα σε φίλους… Διαβάστε περισσότερα »
ξέρω και άτομα που ζουν στην άλλη άκρη του πλανήτη παρ’ολα αυτά η γνώμη της μανούλας συνεχίζει να τα επηρεάζει. Αποστασιοποίηση ψυχική πάνω από όλα.
“Ο ψυχολόγος έχει πρωταρχική υποχρέωση απέναντι στον πελάτη του να τηρεί πλήρη εχεμύθεια για ό,τι περιέχεται σε γνώση του από την ιδιωτική ζωή και τις πράξεις του ακόμα και αν δεν του τα έχει ανακοινώσει ο ίδιος ο πελάτης. ” από τον Κώδικα Δεοντολογίας Ψυχολόγων. Δεν θα σας κάνει βούκινο στην επαρχία κ δεν θα σας κουτσομπολεύουν όλοι. Κ όταν με το καλό πας για να λύσεις τα οικογενειακά σου θέματα λύσε κ το τι θα πει ο κόσμος. Είναι τόσο απελευθερωτικό να τον έχεις γραμμένο στα παλιά σου τα παπούτσια.
Νινάκι καταλαβαίνω πως το λες αλλά το να μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς ως προς το θέμα της εχεμύθιας με τον ψυχολόγο είναι από τα πιο σημαντικά (αν οχι το πιο σημαντικό) για την σχέση εμπιστοσύνης που πρέπει να δημιουργείται μεταξύ επαγγελματία κ θεραπευόμενου. Για αυτό κ ο νόμος το προστατεύει: “Σύμφωνα με τον νόμο 991/79, άρθρο 9 καθιερώνεται το επαγγελματικό απόρρητο του Ψυχολόγου και προβλέπεται ότι: 1. Ο Ψυχολόγος πρέπει να τηρεί απόλυτη εχεμύθεια για όσα μαθαίνει, ή αντιλαμβάνεται κατά την άσκηση τον επαγγέλματός του. 2. Οι παραβάτες τιμωρούνται, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 371 του Ποινικού Νόμου. Οι… Διαβάστε περισσότερα »
Καθόλου too much, φανταστειτε απλα οτι σε ενα επαρχιακο χωριο οι παντες γνωρίζονται και καλουνται αναγκαστικα να ερθουν συχνα σε κοινωνικη επαφη. Μπορει για παραδειγμα ο γιος της ψυχολογου να βγαινει με μια κοπελα που η μανα της εκανε συνεδριες και της εκμυστηρευτηκε οτι η κορη της παιρνει αντικαταθλιπτικα… Λετε να μη το πει στον γιο της; Το σωστο και αυτο που οριζει ο νομος μπλα μπλα μπλα λεει οχι. Οι ανθρωποι ομως παραμένουν ανθρωποι με παθη και ελαττώματα. Προσωπικα ξερω μικροβιολογο στο χωριο που ελεγε στη μανα μου ποιοι εχουν aids, ηπατιταδα και προσφατως κορονοιο. Σε μια απλη ψυχολογικη… Διαβάστε περισσότερα »
Η μικροβιολόγος αυτή, αν καταγγελθεί, θα της αφαιρεθεί η άδεια, και ο νόμος δεν είναι μπλα μπλα, παρά μόνον αν εσείς τον αντιμετωπίζετε έτσι, και κάθεστε και ακούτε, χωρίς να μιλάτε, τις πληροφορίες που σας δίνει. Ο νόμος για την παραβίαση του ιατρικού απορρήτου είναι πολυ αυστηρός, και αν οι αποκαλύψεις γίνονται με την ανοχή σας είστε ηθικώς συνυπεύθυνοι.Όσο για την ψυχολογο του παραδείγματος σας, (αν υποθέσουμε ότι μπορεί να παρακολουθεί την μητέρα της κοπέλας του γυιου της) , ναι, δεν θα το πει.
Με την ιδια σιγουριά που σας κανει να γνωριζετε οτι δεν θα το πει, με την ιδια σιγουρια λοιπον σας απαντω κι εγω οτι θα το πει. Κοινως ειναι 50-50 οι πιθανότητες και ποτε δεν μπορεις να εισαι σιγουρος. Απο τη στιγμη που γυρω μας βριθουν παραδειγματα με αντιεπαγγελματικες συμπεριφορες. Η καταγγελια που αναφερετε με υπόνοια οτι φτιαχνομαστε να μαθαινουμε τα κουτσομπολια δεν γίνεται σε μικρες κοινωνιες, για λογους που δεν θα αναλυσω γιατι προφανως ζουμε σε διαφορετικα περιβάλλοντα.
Σίγουρος δεν θα είσαι ποτέ, αν δεν καταγγελεις τους λίγους τόσο κακούς επαγγελματίες για να φεύγουν από τη μέση, αλλά κοιτάς παντα να φυλάς τον εαυτούλη σου, με πρόσχημα το περιβάλλον που ζεις, και δεν κατανοείς τις υποχρεώσεις που έχεις. Αυτό με τις υπόνοιες είναι δικο σας κατασκεύασμα, εγώ μίλησα για ανοχή, που θα πει για έλλειψη διαμαρτυρίας. Δηλαδή ούτε ένα « σε παρακαλώ, Ελένη μου, δεν θέλω να ξέρω» δεν μπορείτε να πείτε στην ασυνείδητη μικροβιολόγο; Αν η γιατρός αυτή σας αποκαλύπτει ζητήματα ΔΙΚΩΝ ΤΗΣ πελατών πρεπει οπωσδήποτε να κάνετε κάτι για να σταματήσει. Αυτό δεν ισχύει αν σας… Διαβάστε περισσότερα »
Και μόνο να σε δουν να μπαίνεις στο γραφείο του ψυχολόγου, μπορεί να σχολιαστεί κι αυτό λειτουργεί αποτρεπτικά. Είναι ένας από τους λόγους που οι ψυχολόγοι αποφεύγουν να δουλέψουν σε μικρά μέρη. Το κουτσομπολιό τους κόβει τις δουλειές.
Αυτό που λέει το Αιλουροειδέστατο ήθελα να πω κι εγώ. Μπορεί ο ψυχολόγος να είναι σωστός και να μην πει τίποτα. Αλλά στην επαρχία είναι εύκολο να σε δουν να μπαίνεις στο γραφείο του ψυχολόγου και τότε είναι που αρχίζουν τα σχόλια. Αυτό είναι το δύσκολο με την ζωή στην επαρχία, δεν τους ξεφεύγει τίποτα, που πας, τι κάνεις κλπ.
Το έχω δει κι εγώ να συμβαίνει σε μεγάλη επαρχιακή πόλη. Οπότε, αν όπως κατάλαβα στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για μικρή πόλη, βαθιά επαρχία, θα το σκεφτόμουνα πολύ και μάλλον θα προτιμούσα μια λύση σε ασφαλή απόσταση.
Rock Kastoras επειδή το λέει ο νόμος,δεν σημαίνει πως ο εκάστοτε ψυχολόγος θα τον τηρήσει.Εδω έχουμε διάφορες ιστορίες για αντιεπαγγελματικη συμπεριφορά ψυχολόγων,στο κουτσομπολιό θα διστάσουν νομίζεις;
Και πως ακριβώς θα αποδείξει κάποιος πως ο ψυχολόγος παραβίασε τον νόμο;η θαρρείς στην Ελλάδα και δη σε επαρχίες θα ασχοληθούν να επιβάλλουν κυρώσεις;
Καλύτερα κάποιος έξω απ’ τον τόπο καταγωγής της κοπέλας να έχει το κεφάλι της ήσυχο.
Δεν συμφωνώ με την παρατήρηση σας. Και στις επαρχίες υπάρχουν δικαστήρια. Και όλοι αυτοί που ξέρουν από πρώτο χέρι, όπως δηλώνουν πιο πάνω, ότι το γνωρίζουν και το έχουν δει να συμβαίνει, ας πάνε να το καταγγείλουν ή ας πάνε μάρτυρες, είναι υποχρέωση τους μαλιστα θα έλεγα, αφού είναι σίγουροι γι αυτό, δεδομένου ότι για την παράβαση υπάρχουν και ποινικές και πειθαρχικές κυρώσεις. Δεν είναι δυνατόν να τα αντιμετωπίζουμε όλα με τόση ελαφρότητα.
Ο σοβαρός επαγγελματίας θα είναι εχέμυθος είτε βρίσκεται στον Τύρναβο είτε στη Νέα Υόρκη. Αν το έχεις δει να συμβαίνει, πρέπει να το καταγγείλεις για να υπάρξουν οι συνέπειες.
Η λύση είναι δουλειά σε καφετέρια αφού έχεις και εμπειρία, συγκάτοικος/οι με την πρώτη ευκαιρία και στρώμα στο πάτωμα μέχρι να έχεις αρκετά λεφτά για έπιπλα. Θα είναι το δικό ΣΟΥ ΣΤΡΩΜΑ, στο δικό ΣΟΥ σπίτι, όπου μόνο εσύ θα αποφασίζεις τι θα φοράς. Όσο αφορά το βιογραφικό, γενικά πολλοί εργοδότες θέλουν να βλέπουν μόνο όσα τους ενδιαφέρουν, δηλαδή όσα σχετίζονται με τη θέση, αντε και γλώσσες/ ομαδικά χόμπι και να μην χάνουν χρόνο, άλλοι θέλουν να βλέπουν προσωπικότητα κτλ. Και οι δύο σχολές έχουν λογική και τη θέση τους (εγώ προτιμώ τη δεύτερη, η δουλειά μαθαίνεται, τα κοινωνικά skills… Διαβάστε περισσότερα »
Ετσι ακριβως. Επιπλεον αναρωτιεμαι σε ποια αρρωστημενη πραγματικοτητα ισχυει οτι αν δεν σε επικρινει (κραξει) η μαμα σου και οι φιλοι σου τοτε δεν σ αγαπουν πραγματικα; Γιατι εγω το αντιθετο ηξερα. Ποσο κριμα ειναι, νεοι ανθρωποι να αποκτουν τοσο στρεβλη εικονα και αποψη περι αγαπης.
Πράγματι @este μου, όπως πάντα τόσο insightful παρατήρηση!
Αγαπημενη μου @Anna! Μα ποσα ακομα εγκληματα διαφορων ειδων θα γινονται στο ονομα της αγαπης, αναρωτιεμαι.
Φαντάζομαι τα περισσότερα @este μου.. Ούτε στους εαυτούς μας δεν παραδεχομαστε συνήθως ότι κάνουμε κάτι από εγωισμό ή κακία. Θέλει προσπάθεια για να μην γίνεσαι αμυντικός και να μπορεις να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και συνήθως κρατάμε την αυστηρότητά μας για τους άλλους.
Ανθρώπινες αδυναμιες.
Κατηγορείς την μητέρα σου αλλα και εσύ κρίνεις πολύ. Ότι αλλοι φοιτητές είναι σε φαση”να ξύνω το…και να τρώω τα λεφτά του μπαμπά” ή ότι οι γονείς σου είναι αντίθετοι επειδή “ντρέπονται να μάθει ο κόσμος ότι εγώ δούλεψα και ‘ αυτοί δεν είχαν να μου δίνουν’”. Αν δεν θέλεις να μάθεις την άποψη τους τότε πολύ απλά μην δείχνεις το βιογραφικό σου. Την επόμενη φορά που θα βγεις από το σπίτι πες εμένα αυτά τα ρούχα μου αρέσουν. Και αν όλο αυτό σε φθειρει μπορείς πάντα να φύγεις.
Συμφωνώ απολυτως μαζί σας. Ο άνθρωπος που λέει ότι οι φοιτητές που δεν εργάζονται ξύνονται, που δείχνει το βιογραφικό του στη μαμα του, και που αναρωτιέται αν είναι εχέμυθοι οι επαγγελματίες ψυχολόγοι δεν έχει soft skills. Αληθεια, της ίδιας θα της άρεσε να λένε οι συντοπίτες της μωρε ας πάμε σε δικηγόρο κάπου άλλου, αυτή μπορεί να μας κάνει βούκινο;
Άνοιξε τα φτερά σου και βγες από το comfort zone σου. Γιατι περιμένεις να βρεις δουλειά στο χωριό ενώ μένεις με τους γονείς; συνέχισε δουλειά στην καφετέρια και ψάχνε όσο πιο πολύ μπορείς να βρεις δουλειά στο αντικείμενό σου, αν βασικά αυτό θες να κάνεις. Είσαι 23 και η ζωή ανοίγεται μπροστά σου, μην μείνεις στο όνειρο των γονιών, να δουλέψεις στο γραφείο του δικηγόρου του χωριού, μεχρι να ανοίξεις δικό σου, κλπ κλπ. Δεν το υποτιμώ, αλλά μην ψάχνεις την αποδοχή της μητέρας σου, ψάξε να βρεις εσύ που θες να είσαι, κάνε επιλογές, κάνε λάθη, ρίσκαρε.
Ως ασκουμενη δικηγόρος κι εγω, θα ελεγα να μη βαλεις τη δουλειά στη καφετερεια. Δε νομιζω οτι θα παιξει καποιο ρολο κι αν παιξει μαλλον θα ειναι αρνητικο. Οσον αφορα στα υπολοιπα που σου λεει η μαμα σου, σχετικα με το ντυσιμο, εχει και δικιο και αδικο γιατι: εχει άδικο γιατι ειναι αθλια νοοτροπια, αλλα δικιο γιατι το επαγγελμα αυτο βασιζεται στις δημόσιες σχεσεις και πρεπει να είσαι comme il faut, αλλα στην επαρχια που βρισκεσαι αυτο γιγαντωνεται ακόμα περισσοτερο διοτι η κοινότητα είναι ασφυκτικη. Η γνωμη της μητερας σου δηλαδή αντανακλά δυστυχώς τη περιρρέουσα νοοτροπια. Πρεπει να σκεφτεις σοβαρά… Διαβάστε περισσότερα »
Ρε παιδιά θέλουμε να πεθάνει η περιφέρεια;; Να μείνει χωρίς επαγγελματίες, δικηγόρους, γιατρούς, επιστήμονες, τίποτα; Να είναι οι κάτοικοι μόνο αγρότες, καφετζήδες και υπάλληλοι σουπερμάρκετ;; Ετσι θέλουμε τα χωριά και τις πόλεις πλην των 3-4 μεγαλύτερων;;
Η γράφουσα είναι μόλις 23 χρονών, φρέσκια απόφοιτος, υποθέτω έχει βρει να κάνει άσκηση εκεί, θα μετακομίσει σύντομα μόνη της -σε αυτό δε θα ακούσει μα μου των γονιών – θα βρει το δρόμο της, όλα θα πάνε καλά. Αυτό που πιστευουμε πως η ποιοτητα και το νόημα της ζωής είναι να είσαι Αθήνα για να μη σε κουτσομπολεύουν δεν το καταλαβαίνω.
Εγω θα σταθω στο ”δουλευα αντι να ξυνω το….. και να τρωω τα λεφτα του μπαμπα”.Δεν ειναι κατι ανωτερο ουτε κατι κατωτερο οποιος επιλεγει να δουλεψει σαν φοιτητης,ουτε και οποιος δεν εχει την αναγκη να το κανει.
Δεν ειμαι του κλάδου, αλλα δεν νομίζω οτι η δουλεια στην καφετέρια θεωρείται soft skill για τη δικηγορια. Κάποιος συνάδελφος σου ισωςς μας πει μια πιο εμπεριστατωμενη αποψη, αλλα εγω πχ δεν έβαλα τη δπυλεια σε καφετέρια ποτε. Αντίθετα έβαλα τα μαθήματα υπολογιστή σε γονεις παιδιών γυμνασιου που είχα παραδωσει κάποτε στα 18 μου
Διαφωνω, η δουλεια σε καφετερια δινει την εμπειρια να συναναστραφεις και να μαθεις εξυπηρετεις πελατες με ευγενεια και κοινωνικοτητα. Ειναι πολυ σημαντικο soft skill αυτο και η δικηγορια ειναι εξαιρετικα κοινωνικη δουλεια. Στις περισσοτερες δουλειες ειναι σημαντικο εδω που τα λεμε.
Ειλικρινά, γιατί γύρισες; Φαντάζομαι πως είναι καθαρά οικονομικοί οι λόγοι. Από το κείμενό σου όμως σχηματίζω την εντύπωση πως δεν το θεωρείς προσωρινή λύση. Αυτό από μόνο του καλό θα ήταν να σε προβληματίσει. Ποιο είναι το μεσοπρόθεσμο πλάνο σου; (γιατί, προφανώς, το βραχυπρόθεσμο είναι να βρεις δουλειά ή να κάνεις την άσκησή σου αν δεν την έχεις ήδη κάνει). Πού σκέφτεσαι να μείνεις και με ποιους, και πόσα χρήματα χρειάζεσαι γι’ αυτό; Κατάστρωσε ένα σχέδιο ζωής – για αρχή. Γιατί το να γυρίσεις στη γονεϊκή κατοικία, προφανώς, δεν είναι στόχος. Στην καλύτερη είναι ένας ενδιάμεσος σταθμός. Στη χειρότερη, είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Συγκατοίκηση με γονείς μόνο ως προσωρινή λύση μετά τις σπουδές. Εδώ δεν μπορείς όταν τα πάτε τέλεια και δεν ασχολούνται καθολου με το τι κάνεις.
Δεν ξέρω για όλα τα άλλα που λες, αλλά μη βάλεις στο βιογραφικό σου ότι δούλευες σε καφετέρια. Όχι γιατί είναι υποτιμητικό , αλλά γιατί είναι άσχετο και γιατί κάποιοι πιθανοί δικηγόροι εργοδότες μπορούν να συνδέσουν αυτή την πληροφορία με ότι πχ δεν είχες χρόνο να διαβάσεις ώστε να είσαι καλή ή ότι αναφέρεις κάτι παιδικό άρα δεν είσαι συγκροτημένη και γενικά στα βιογραφικά βάζουμε πληροφορίες μόνο για τα επαγγελματικά μας προσόντα.
Η κοπέλα είναι δικηγόρος. Δε σε παίρνουν στα δικηγορικά γραφεία επειδή έχεις δουλέψει σε καφετέρια, γιατί δεν θέλουν να δουν αυτό , ούτε αυτή η εργασία συνδέετε με τη δικηγορία. Αντιθέτως φαίνεται πολύ άσχετο και δεν κάνει καλό στην εικόνα σου. Ούτως ή άλλως παντού σε δοκιμαζουν άσχετα από το τι δηλώνεις, αλλά αυτή η πληροφορία είναι πολύ σαμποτάζ για τη συγκεκριμένη θέση