in

H Ρένα απαντά: Γιατί όλ@ φαίνεται να κάνουν εκπτώσεις στα θέλω τους;

Είναι χαρακτηριστικό της μετα-covid εποχής μας;

Η μετά-covid εποχή μας έχει διάφορα χαρακτηριστικά που έχουν αντίκτυπο και στην κοινωνία. __________________ Η ιστορία της Από την Ουφ… όπως την ξεχώρισα σήμερα. Αγαπητές αναγνώστριες, αγαπητή Ρένα. Διαβάζω εδώ και αρκετό καιρό τη στήλη και αποτελεί για εμένα μεγάλη παρηγοριά και παρέα. Είμαι 27, το τελευταίο διάστημα θα έλεγα οτι βρίσκομαι σε αρκετά μπερδεμένη […] ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

relationsl

Η μετά-covid εποχή μας έχει διάφορα χαρακτηριστικά που έχουν αντίκτυπο και στην κοινωνία.

__________________

Η ιστορία της Από την Ουφ… όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Αγαπητές αναγνώστριες, αγαπητή Ρένα.
Διαβάζω εδώ και αρκετό καιρό τη στήλη και αποτελεί για εμένα μεγάλη παρηγοριά και παρέα.

Είμαι 27, το τελευταίο διάστημα θα έλεγα οτι βρίσκομαι σε αρκετά μπερδεμένη φάση συναισθηματικά, όμως το παλεύω. Έχω πάρει τις αποφάσεις μου και προσπαθώ να θέσω ένα πλάνο για να πορευτώ. Άλλος όμως είναι ο προβληματισμός μου και θα ήθελα πολύ να ακούσω τις γνώμες σας.

Το τελευταίο διάστημα (και ειδικά στη μετά-covid εποχή) παρατηρώ φίλους και γνωστούς να παίρνουν αψήφιστα αποφάσεις για τη ζωή τους. Κάνουν εκπτώσεις στα θέλω τους και ζουν για τη δουλειά τους. Αφήνουν τον εαυτό τους, ψυχικά και σωματικά. Πέφτουν με τα μούτρα σε σχέσεις και χάνονται από τους γύρω τους. Δεσμεύονται σε γάμους με άτομα αμφιβόλου εμπιστοσύνης (και ποιότητας θα έλεγα..).

Είτε δεν έχουν κανένα πλάνο για τη ζωή τους, είτε πασχίζουν να τσεκάρουν κουτάκια χωρίς να είναι τελικά ευχαριστημένοι με τίποτα. Τα όνειρα, οι στόχοι, τα θέλω των νεανικών μας χρόνων ξεχνιούνται και ο χρόνος φαίνεται να περνά όλο και πιο γρήγορα.

Φυσικά δεν τα βλέπω όλα μαύρα και προφανώς αναγνωρίζω οτι ο καθένας έχει το δικαίωμα (και οφείλει στον εαυτο του να το διεκδικεί συνεχώς) να ζήσει τη ζωή που θέλει. Επίσης δεν αγνοώ την αντίθετη όψη, ανθρώπους που καταφέρνουν να ζυγίζουν τις αποφάσεις τους, να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα και να αποτελούν έμπνευση για το περιβάλλον τους. Όμως νιώθω οτι είναι όλο και περισσότερο δυσεύρετοι.

Είναι τελικά σημείο των καιρών μας; Χαρακτηριστικό της μετά-covid εποχής; Δική μου υπερανάλυση; Ή όλο αυτό λέγεται απλά ενηλικίωση (ωριμότητα;) και τσάμπα σκάω και ξεφυσάω;

ΑΠΟ ΤΟΝ – Από την Ουφ…
______________________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Αγαπητή Ουφ χαίρομαι που είμαστε καλή παρέα, ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια.

Νομίζω ότι η παρούσα γενιά, η γενιά που γνώρισε μόνο κρίση και κατόπιν πανδημία πάνω που θα έφτιαχνε τη ζωή της, έχει πάθει έναν πανωλεθρίαμβο που θα’λεγε κι η Μαλβίνα η Κάραλη, καλά να’ναι εκεί που είναι.

Η πανδημία πράγματι δημιούργησε ένα περίεργο φαινόμενο.

Ήταν μια στιγμή Αποκάλυψης, καθώς δεν είχαμε ξαναβιώσει τόσο άμεση απειλή από έναν εχθρό που έμοιαζε ανεξέλγκτος κι εντελώς ακατανόητος, επειδή ποτέ ξανά δεν τον είχαμε αντιμετωπίσει. Και ταυτόχρονα επιβιώσαμε, πράγμα που μας έδωσε μια αίσθηση ότι ήμασταν τυχεροί, επομένως δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι αφού την σκαπουλάραμε πρέπει να είμαστε ευγνώμονες και προσεκτικοί από δω και μπρος, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Αυτή η θεώρηση θα μπορούσε σε άλλους καιρούς να παράξει πάρτυ-άνιμαλς (και βάσει αυτού είχαν πολλοί προβλέψει ότι θα ξαναζήσουμε Années Folles -δηλαδή την ξέφρενη δεκαετία του 1920) ή θα μπορούσε να παράξει ανθρώπους πολύ συντηρητικούς που φοβούνται πλέον και τη σκιά τους.

Επειδή ζούμε ένα γενικότερο πισωγύρισμα των ηθών διεθνώς (έναν νεοπουριτανισμό που ήρθε χέρι με χέρι με τον τραμπισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς) η τάση αυτή της προφύλαξης καλού κακού γιγαντώθηκε. Άλλωστε χαρακτηριστικό της ενηλικίωσης είναι η αποδοχή της ρεαλιστικής αποτίμησης του κόσμου: ο νεανικός ιδεαλισμός, που είναι η εργοστασιακή ρύθμιση, αναγκάζεται να συμβιβαστεί μερικώς με την πραγματικότητα. Και προφανώς όσο μεγαλώνουμε, τόσο ο χρόνος λιγοστεύει, αφού ο χρόνος μας είναι ούτως ή άλλως πεπερασμένος. Η πανδημία μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε το πεπερασμένο πρωτύτερα από όλες τις άλλες εποχές προ των παγκοσμίων πολέμων. Ίσως αυτό να αιτιολογεί την βιασύνη για τα “κουτάκια”.

Εντούτοις είναι για όλους τους παραπάνω λόγους που η γενιά αυτή βιώνει αυτό που περιγράφεις. Η επαυξημένη πραγματικότητα, η παραπληροφόρηση, οι αλγόριθμοι, η κλιματική αλλαγή δημιουργούν θύλακες όπου η μοναχικότητα ξεσαλώνει κι ο κυνισμός θεριεύει.

Μην αγχώνεσαι όμως, δεν είσαι η μόνη, ούτε είσαι μόνη μέσα σε αυτόν τον προβληματισμό. Μπορείς να διαβάσεις μια έρευνα για τις κοινωνικές αλλαγές που επήλθαν εδώ. Καθώς κι εδώ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

3 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Pocahontas
Pocahontas
1 χρόνος πριν

Είμαι 35 …Φυσικά και φάγαμε απανωτά χαστούκια…Πάθαμε τα πάντα ,είδαμε και βλέπουμε τα πάντα ,περιμένουμε τα ακόμη χειρότερα….
Αλλά έχω και μια κρυφή ελπίδα ότι όταν πάω 43/45 ,θα δω μια καλύτερη Ελλάδα ,μια καλύτερη ζωή ,έναν άλλο καλύτερο κόσμο .Θα είμαστε ακομη νέοι όταν θα έρθουν οι ευτυχισμένες μέρες…Ελπίζω ,αν ζήσω φυσικά ,αν ζήσουμε .Εδώ είναι που διατηρώ τις επιφυλάξεις μου ,στο αν θα τα καταφέρουμε,γιατί απ’ ότι φαίνεται,πολλοί νέοι άνθρωποι έφυγαν και ίσως φύγουν και αλλοι.Παιζουμε σε ταινία τρόμου .Αυτή είναι η αλήθεια .Ας ελπίσουμε όταν ολοκληρωθεί η…τριλογία 2020/2023 ,οι περισσότεροι να είμαστε εδώ .

Τελευταία επεξεργασία 1 χρόνος πριν από Pocahontas
Pocahontas
Pocahontas
1 χρόνος πριν
Απάντηση σε  Pocahontas

Το έγραψα λίγο χαριτολογώντας αλλά ίσως και όχι …Κοίτα μη μου δίνεις σημασία ,πιστεύω στα προμήνυματα ,στις αστρολογικές προβλέψεις,σε μοίρα ,σε θεό σε Χριστό σε όλα ….Ναι σε όλα .Έχω διαβάσει ότι Θεού Προσώπο θα δούμε από το 2030 και έπειτα .Και ότι ανάσες θα πάρουμε από το 2025 .Πολλοί λένε ότι το 2024 οριακά ,μέχρι και κομήτης μπορεί να πέσει και να χαθούν ολόκληρες χώρες.Υπερβολλες;Δε ξέρω …Γιατί τα όσα ζούμε είναι φυσιολογικά;Είναι νορμάλ;Που έχουμε καταντήσει να πρωταγωνιστουμε στο “Βλέπω το Θάνατο σου “(πολύ καλό θρίλερ ,αχ τα νιάτα μου );Δε ξέρουμε από πού θα μας έρθει.Μεχρι και ορθολογιστές τα… Διαβάστε περισσότερα »

Pocahontas
Pocahontas
1 χρόνος πριν
Απάντηση σε  Pocahontas

Με γαληνεψες❤️❤️❤️ σευχαριστω τόσο πολύ !!!Ο Θεός μαζί μας!