Η εγκυμοσύνη, η λοχεία και η μητρότητα είναι γεγονότα που σκεπάζονται από ένα υποχρεωτικό πέπλο ευδαιμονίας, τόσο υποχρεωτικό, που όταν τα πράγματα δεν είναι όπως σε διαφήμιση απορρυπαντικού, κάνει τις γυναίκες να έχουν τύψεις που δεν πετάνε στα σύννεφα. Είναι συνταρακτικές αλλαγές στη ζωή μιας γυναίκας που μπορεί πράγματι να τη φέρουν σε μια κατάσταση μόνιμης ευτυχίας, αλλά πολύ συχνά έχουν μια δύσκολη, ανείπωτη πλευρά, που συζητιέται μόνο ψιθυριστά, ή και καθόλου. Υπογονιμότητα. Εξωσωματική. Αποκόλληση πλακούντα. Αποβολή. Διαβήτης κύησης. Υποχρεωτική ακινησία για μήνες. Υπέρταση. Πρόωρη γέννα. Βρέφος με προβλήματα υγείας. Πάμπολλες επιπλοκές, δυσκολίες, ματαιώσεις και πάρα πολύ άγχος, αγωνία, και ευθύνη, τεράστια ευθύνη.
Ζητήσαμε από γυναίκες να μας γράψουν για αυτή την πλευρά, την πραγματική, αυτή που δεν λέγεται και οι περισσότερες ζουν μόνες τους, γιατί σχεδόν ντρέπονται να ομολογήσουν ότι φοβούνται, ότι δεν ξέρουν πώς θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα. Η ανταπόκριση ήταν χειμαρρώδης.
Η ιστορία της bikouti, με τα δικά της λόγια
Ας ξεκλέψω λίγο χρόνο τώρα που κοιμάται η μικρή δίπλα μου να πω κι εγώ μια ιστορία. Χαζεύω τα στρουμπουλά της χεράκια και σκέφτομαι πόσο λαχταρούσα πριν λίγο καιρό να τη δω να στρογγυλεύει. Παχουλοδροσάτη που τη λέει κι ο άντρας μου.
Λαχτάρα πάντως με τη μητρότητα δεν είχα ποτέ μου. Τα είχα βρει με τον εαυτό μου, σε αυτό το κομμάτι, και είχα καταλήξει πως αν δεν βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος δεν πειράζει, συμπαθητική μου είμαι (τις περισσότερες φορές) και θα την βρούμε την άκρη. Ούτως ή άλλως επαφές με παιδιά δεν είχα ποτέ ούτε σκιρτούσα βλέποντας τα και συν τοις άλλοις όλοι στο άμεσο περιβάλλον μου ήταν πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση μ’ εμένα.
Παρόλ’ αυτά βρέθηκε ο άνθρωπος και χτίσαμε μια πολύ όμορφη και αρμονική σχέση και μας βγήκε αβίαστα να είμαστε μαζί όπως και να συζήσουμε και να παντρευτούμε. Ήμασταν τυχεροί και έτσι εύκολα έμεινα έγκυος και είχα μια εγκυμοσύνη υπέροχη. Ούτε που το κατάλαβα ότι ήμουν έγκυος. Εν τω μεταξύ επιμορφώθηκα όσο μπορούσα· βιβλία, σεμινάρια κ.λ.π και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα ανάμεσα σε άλλα: θα θηλάσω. Και ήρθε η ώρα και γέννησα με φυσιολογικό τοκετό και μου την έβαλαν αμέσως στο στήθος και είχα και rooming in και κάναμε και skin to skin και όλα by the book που λένε μιας και πήρα φόρα με τα αγγλικά. Πέρασαν οι πρώτες δέκα μέρες και το μωρό ήταν κολλημένο στο στήθος. Ώσπου ήρθε η παιδίατρος και διαπιστώσαμε ότι η μικρή δεν είχε πάρει καθόλου βάρος. Μα πώς; Αφού άλλη δουλειά δεν κάνω και το καημένο ήταν ήσυχο, δεν ήταν να πεις ότι έσκουζε και εγώ σφύριζα αδιάφορα. Και οι πάνες τόσες όσες έπρεπε ήταν. Κάθε 5′ τις έλεγχα. Ε, λέει η παιδίατρος, ας περιμένουμε μια εβδομάδα ακόμα.
Κάπου εκεί εγώ χάθηκα. Φέρνω στο νου μου τον εαυτό μου τότε και είναι λες και αιωρούμουν στο δωμάτιο και παρακολουθούσα τη σκιά μου να λειτουργεί στον αυτόματο. Κάθε δύο ώρες θηλασμός (αν είχε διακοπεί από το προηγούμενο δίωρο) , ζύγισμα του μωρού σε εμμονικό βαθμό, σχεδόν καθόλου ύπνος και πολύ κλάμα. Περνάνε οι μέρες και η μικρή είχε πάρει με τη βία 100 γραμμάρια. Απογοήτευση εγώ, ας περιμένουμε λίγες μέρες ακόμα η γιατρός. Ναι, οκ, ήθελα πολύ να θηλάσω αλλά είχα αρχίσει πια να προβληματίζομαι με τη στάση της αναμονής. Απευθύνθηκα σε τρεις γραμμές βοήθειας – στήριξης του θηλασμού. Η απάντηση σχεδόν ίδια. Θηλασμός πάνω απ’ όλα, να μην διανοηθώ να δώσω μπουκάλι γιατί θα χάσω τη μάχη λέει (λες και πολεμούσα με το παιδί μου ας πούμε) και το καλύτερο ήταν ότι στην τελική λέει, μπορεί να έχω μια λεπτοκαμωμένη μπαλαρίνα λέει.
Έτσι λέει. Ακριβώς. Με βάζει και μια φίλη μου σ’ ένα γκρουπ στο facebook για να με βοηθήσουν υποτίθεται αλλά μόλις διαπίστωσα το φανατισμό που επικρατεί και ενίοτε την αποστροφή απέναντι στις μη θηλάζουσες αποχώρησα (μιλάω για το συγκεκριμένο γκρουπ, έτσι; Δεν γενικεύω). Φωνάζω και σύμβουλο θηλασμού για να διαπιστώσει ότι όλα καλά τα κάνουμε και να μας δείξει πως να την ταϊζουμε με σύριγγα για να μην μάθει την εύκολη ροή του μπιμπερό λέει. Έτσι λέει. Ωστόσο, έχουμε πάρει την παιδίατρο και της προτείνουμε εμείς να της δώσουμε σκόνη. Αυτό όμως αφού πρώτα έμαθα ότι έπιασε μια γνωστή μου που την ρώτησε τι κάνω και είπε το ιστορικό μας και ότι δεν έχω γάλα αλλά δεν μου το λέει για να μην με στεναχωρήσει και να μου το πει κάποιος κοντινός μου. Μάλιστα. Αλλάζουμε γιατρό. Και έρχεται ο επόμενος ο οποίος με το που μπαίνει μέσα πήρε ένα μπουκάλι μπιμπερό (απ’ αυτά με την εύκολη ροή) και το έχωσε στη μικρή λέγοντας μου “Ξέρεις γιατί υπάρχουν γυναίκες με προβλήματα θηλασμού; Για τον ίδιο λόγο που υπάρχει και υπογονιμότητα. Για τον ίδιο λόγο που πάμε στο πανεπιστήμιο. Γιατί έχουμε σταματήσει καιρό τώρα να είμαστε μόνο θηλαστικά”. Δεν ξέρω αν έχει δίκιο ή άδικο, τον κράτησα πάντως, μου άρεσε.
Δεν παραιτήθηκα φυσικά. Δεν έφτανε μέχρι εκεί το μυαλό μου. Μαζί με τη σκόνη πήγα και πήρα θήλαστρο και όλη μέρα πια ασχολούμουν με το στήθος μου. Θήλαζα, έβγαζα γάλα, τάιζα, θήλαζα, έβγαζα γάλα, τάιζα…Η μικρή πήρε τα πάνω της αλλά εγώ δεν έβλεπα καν προς τα που είναι το πάνω. Ωστόσο, πρέπει να πω ότι ο άντρας μου σε όλη αυτή την ιστορία ήταν δίπλα μου, με στήριζε και με βοηθούσε συνέχεια. Με παρότρυνε να σταματήσω όλη αυτή την τρέλα και να χαρώ το παιδί αλλά που εγώ. Ένιωθα τόσο μόνη που δεν τον έβλεπα καν.
Μέχρι που πήρα την απόφαση στον 4ο μήνα πια (όχι, για να δεις τι σου κάνει η εμμονή) και πήρα τηλέφωνο στο κέντρο ψυχικής υγείας Φαιναρέτη για εγκυμονούσες και λεχώνες και άρχισα να κλαίω στη γραμμή χωρίς σταματημό. Και έκλαψα κι άλλες μέρες και θυμό ένιωσα απίστευτο και τη μητέρα μου κατηγόρησα για τα πάντα και φώναξα πολύ αλλά συνέχισε να με παρακολουθεί ειδικός και κάποια στιγμή σταμάτησα να αιωρούμαι και επέστρεψα στο σώμα μου και στην οικογένεια μου. Είδα και μαία (στο ίδιο κέντρο) η οποία μου εξήγησε τι πήγε στραβά και κάπως έτσι μπόρεσα να πάω παρακάτω.
Ξεκίνησα λοιπόν τη σχέση μου με την κόρη μου κάνοντας ένα μεγάλο λάθος. Τώρα την χαζεύω και δεν την χορταίνω και της ζητάω συγγνώμη για το χρόνο που χάσαμε. Γιατί δεν θα είναι ξανά νεογέννητο και δεν την χάρηκα τότε αλλά τώρα ξέρω καλύτερα. Είμαι λίγο, πολύ λίγο, σοφότερη κι ας μην έχω συγχωρέσει ακόμα τον εαυτό μου.
Και για όλες όσες έχουν το οποιοδήποτε θέμα με το θηλασμό: παιδιά, δεν πειράζει. Αλήθεια σας λέω, δεν πειράζει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
