Ένα πρωινό καθόμουν στην κουζίνα με την μητέρα και την θεία μου και μπαίνει ο αδελφός μου να πάρει πρωινό. Παίρνει ένα μικρό σχετικά πιάτο και φτιάχνει έναν πύργο από φρυγανιές. Πηγαίνει στο άλλο δωμάτιο που είναι το ψυγείο και η μητέρα μου μουρμουρίζει “Μικρότερο πιάτο δεν βρήκε;”. Έχοντας παιγνιώδη διάθεση, ανοίγω το ντουλάπι και βρίσκω ένα πιατάκι τσαγιού, βάζω πάνω του τον πύργο απ’ τις φρυγανιές χαζογελώντας γιατί ήξερα ότι ο αδελφός μου θα πιάσει το αστείο και η μητέρα μου με κοιτάει με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο και μου λέει: “Εντάξει, δεν είσαι ακόμη έτοιμη να γίνεις μανούλα.”
Εκνευρίστηκα, σοκαρίστηκα λίγο, της ζήτησα να ξανασκεφτεί αυτό που μόλις είπε και μου είπε “Ώχου τι έπαθες πάλι, (πάλι γιατί η πολλή έκθεση στο α, μπα μου έχει ανοίξει τις κεραίες και διαρκώς σχολιάζω πράγματα στην τηλεόραση ή κάποια πολύ χτυπητά που θα πει) νόμιζα ότι θα πιάσεις τον δίσκο για τον αδελφό σου και πρέπει να είσαι μανούλα για όλους τους ανθρώπους, να τους φροντίζεις” μπίρι μπίρι μπίρι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σιγά μη γίνεις και η μάνα του Έθνους.
Τι ζούμε ρε φίλε..
ΑΧΑ! Γι’ αυτό γίνονται μπέμπηδες ολκής, και μετά φτάνουν 50+ χρονών και οι αντιδράσεις τους παραμένουν παιδαριώδεις, μην πω τίποτα χειρότερο.
Αυτό φίλη γράφουσα μου θύμισε τη δική μου μαμά! Η οποία είναι πολύ “μαμά” (δεν ξέρω αν αυτό το θεωρήσετε καλό ή κακό), δηλαδή είναι πολύ στοργική, μας φροντίζει όλους, δε μας χαλάει χατίρι, γίνεται χαλί να την πατήσουμε και κυρίως για τα αρσενικά της οικογένειας. Όπως μου έχει πει στο παρελθόν, οι γυναίκες είναι πιο ικανές και δυνατές ενώ οι άντρες ψιλοανίκανοι και αδύναμοι και πρέπει να τους φροντίζουμε. Ακόμα γελάω για να μην κλάψω, διότι όπως καταλαβαίνεις φίλη μου, οι μαμάδες μας έχουν ταϊστεί πατριαρχία με το κουτάλι και θεωρούν σωστό να μας την ταΐσουν κι εμάς.
Ποιο κουτάλι; Με το χωνί που ταΐζουν τις χήνες για να παχύνουν.
Δεν είναι ψιλοανικανοι,οι μαμάδες τους,τους μεγαλώνουν έτσι επίτηδες για να ναι υποχείρια τους!! Αυτό δεν έχουν συνειδητοποιήσει!! Μια χαρά μπορούν κ αυτοι αν τους εκπαιδευσουν από μικρούς,όπως εμάς από πριν πάμε σχολείο!!
Εδώ κι αν κολλάει το “καλά ρε μαμά, δεν έχεις καθόλου χούμορ; Ούτε ένα αστείο δεν μπορούμε να κάνουμε;”
Ένα μπιαξ μέσα από την καρδιά μου να πω.
Αυτό το παλι στο λαιμό μου κάθεται! Αντί να σκεφτουν λίγο τι τους λέμε, αμέσως να μας βγάλουν… Υπερβολικές!
“Να είσαι μανούλα για όλους τους ανθρώπους, να τους φροντίζεις!” ΜΟΥ ΣΗΚΩΘΗΚΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΡΙΧΕΣ!!! μιλάμε για δουλεία, όχι αστεία!!!να γίνεις οικειοθελώς μια ωραία δούλα!!! Αυτό σου πε η μαμά σου!!
Λοιπόν, πώς γίνεται, οι άντρες που τα καταφέρνουν στο παρκάρισμα, που κοβουν με το μάτι αν χωραει το αυτοκίνητο, να μην μπορούν να υπολογίσουν το φαγητό στο ανάλογο πιάτο; Ποτέ όμως;