Καλοκαίρι, ζέστη, χαλάρωση των μέτρων και επιστροφή στις παιδικές χαρές.
Για εμάς πρώτη επίσκεψη στην παιδική χαρά με τον ενός έτους γιο μας. Κι ενώ κάνει κούνια τρισευτυχισμένος, παρατηρώ ένα γλυκύτατο κοριτσάκι να μπουσουλάει στο βάθος. Ξανακοιτάω το γιο μου που χαμογελάει στην κούνια, κάνω σκέψεις αισιοδοξίας για ένα μέλλον πιο φυσιολογικό. Όταν έστρεψα ξανά το βλέμμα μου προς το μέρος του μικρού κοριτσιού, το βλέπω να παίζει με ένα αγόρι ηλικίας 6-8 χρονών (ίσως τον αδερφό της;). Τότε, με τρόμο διαπιστώνω ότι το αγοράκι είναι ξαπλωμένο ανάσκελα με το μωρό πάνω απο τη λεκάνη του και προφανώς τρίβεται πάνω του. Το μωρό δυσανασχετεί και προσπαθεί να απομακρυνθεί. Τότε το αγοράκι σηκώνεται, περιεργάζεται τα γεννητικά του όργανα και τραβάει το μωρό να σταθεί στα πόδια του, πιέζοντας το κεφαλάκι του πάνω στα γεννητικά του όργανα ενώ αυτό πλέον κλαίει.
Ευτυχώς επεμβαίνει η μητέρα του μωρού και το απομακρύνει. Ξανακοιτάω τον γιο μου έντρομη. Κάζουαλ σεξουαλική παρενόχληση/βιασμός και στην παιδική χαρα;! Είναι ακραίος ο χαρακτηρισμός; Αν το σκεφτώ καλύτερα, σίγουρα θα θυμηθώ και άλλα τέτοια περιστατικά. Με θύμα ένα μωρό που μόλις μπουσουλάει;! Μα και ο “θύτης” είναι παιδί. Ξέρει τι κάνει; Ξέρει ακριβώς τι κάνει; Θεωρεί ότι μπορεί να το κάνει; Είναι απλά ένα παιδί που ανακαλύπτει το σώμα του και κανείς δεν έχει ασχοληθεί μαζί του ως προς την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση; Ξέρει τι νιώθει και τι κάνει αλλά κανείς δεν του μίλησε για τη συναίνεση; Αν ήταν δύο παιδιά ίδιας ηλικίας θα με σόκαρε το ίδιο; Πως είναι δυνατόν να θεωρεί έστω και ένα μικρό παιδί ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει για την ευχαρίστησή του κάποιον άλλο, πιο αδύναμο, παρά τη θέλησή του (και ουσιαστικά αδύναμο να έχει οποιαδήποτε θέληση);
Αυτό το αγόρι, μεγαλώνοντας, θα θυμηθεί αυτό το περιστατικό και θα ντραπεί ή θα συνεχίσει να κάνει ακριβώς το ίδιο και στην ενήλικη ζωή του; Μπορεί μια τέτοια σκηνή να θεωρηθεί αθώα επειδή πρωταγωνιστούν μικρά παιδιά; Και αν ήταν το δικό μου παιδί αυτό το αγόρι…;
Τι θα έπρεπε να κάνω; Τι μπορώ να κάνω για να μη γίνει ποτέ αυτό το παιδί; Θα του μιλήσω. Θα του διδάξω το σεβασμό απέναντι στους άλλους. Θα του ξηγήσω ότι δεν επιβάλλουμε στους γύρω μας τίποτα ενάντια στη θέλησή τους. Φτάνει; Εύλογα μπορεί να με ρωτήσει γιατί του επιβάλλουμε εμείς, ως γονείς, πράγματα ενάντια στη θέλησή του (πχ να σταματήσει το παιχνίδι ή να πάει για ύπνο). Θα του πω ότι για να παίξει οποιοδήποτε παιχνίδι ή να κάνει κάτι που του αρέσει με κάποιον άλλο, θα πρέπει να καταλαβαίνει το παιχνίδι και ο άλλος και να θέλει να παίξει.
Με τι όρους μιλάει κανείς για τη συναίνεση σε τόσο μικρές ηλικίες;;;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είμαι η μεγαλύτερη ξαδέρφη στο σόι. Μεγάλωσα με ξαδελφάκια ενάμισι, τρία, πέντε, οκτώ, εννέα χρόνια μικρότερά μου και όταν ήμουν 11 γεννήθηκε ο αδελφός μου. Το πρώτο πράγμα που μου είπαν για τα μικρότερα παιδιά, ξανά και ξανά, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είναι ότι τα μωρά δεν είναι ούτε κούκλες ούτε παιχνίδια αλλά άνθρωποι όπως κι εμείς, ότι τα προσέχουμε πολύ, ότι τα μικρότερα παιδιά τα προστατεύουμε και δεν τους κάνουμε πράγματα που τα ενοχλούν. Στα 7 μου το είχα πια εμπεδώσει. Για ένα νήπιο 2-3 ετών είναι απολύτως φυσιολογικό να βλέπει τους άλλους ανθρώπους σαν παιχνίδια… Διαβάστε περισσότερα »
Το πρώτο που μου ήρθε στο νου είναι ότι το αγοράκι είναι το ίδιο θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, γιατί οι χειρισμοί που περιγράφεις θυμίζουν ενήλικες πρακτικές. Είναι γνωστή σου η οικογένεια αυτή; Θα έκανα κάποια ανώνυμη καταγγελία στο χαμόγελο του παιδιου- δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να γίνει .
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ αναρωτήθηκα το ίδιο με τις κινήσεις του παιδιού: αν κάποιος τις έχει κάνει στον ίδιο ή αν απλά τις έχει δει κάπου. Όχι, δεν γνωρίζω την οικογένεια. Ήμουν απλά μάρτυρας σε αυτό το περιστατικό.
Φρικτή ιστορία. Μπορείς να μιλήσεις με πολύ απλά λόγια για την συναίνεση σε παιδιά από 1-2 ετών. Τα μαθαίνεις να λένε «στοπ αυτό είναι το σωμα μου» ή σκέτο «σταμάτα» όταν κάποιος τα ακουμπάει χωρίς να θέλουν. Είτε είναι πείραγμα από συμμαθητή στον παιδικό, είτε χτύπημα είτε ανεπιθύμητο χάδι. Αυτό ισχύει κ πρέπει να γίνει σεβαστό ΠΑΝΤΑ κ από τους γονείς. Σταματάμε το γαργάλημα κ το πείραγμα όταν λένε στοπ. Μπορείτε να το συζητάτε ξανά και ξανά και ξανά. Ένα παιδί που το σέβονται θα μάθει να μην κάνει πράγματα σε άλλους όταν τους βλέπει να δυσανασχετούν. Σίγουρα θα υπάρχουν… Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για αυτό αλλά ειλικρινά λίγο αηδίασα με τη γράφουσα που σκέφτηκε κάτι τέτοιο. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, και ακόμα και στα μισά τους χρόνια, ξέρουν για τις ερωτογενείς ζώνες γιατί απλά νιώθουν ωραία όταν τρίβονται αυτές. Δεν έχουν γνώση του γιατί γίνεται αυτό. Δηλαδή αν ένα παιδάκι τεσσάρων ετών τρίβει τα γεννητικά του όργανα, είναι εγκληματίας; Και σίγουρα δεν θα τι θυμάται αργότερα. Και η γράφουσα τριβόταν μικρή, άλλο που δεν το θυμάται γιατί αυτό είναι φυσιολογικό για τη σεξουαλικη ανάπτυξη των παιδιών. Σε ό,τι αφορά την παρουσία ενός άλλου παιδιού που μπορεί να… Διαβάστε περισσότερα »
Μιλάς σαν ειδικός; Γιατί σαν μη ειδικός, διαφωνώ μαζί σου. Όπως διαφωνώ και με τον τρόπο με τον οποίο μιλάει για τη γραφουσα. Ότι αηδιασες μαζί της. Επίσης, δεν μιλάμε για 4χρονο, αλλά για παιδί 6-8 ετών. Έχει τεράστια διαφορά.
Με τη γράφουσα γιατί αηδίασες ; αυτή φταίει γι αυτό που είδε ;
Γιατί αηδίασες με τη γράφουσα; Η διαφορά σ αυτά που λες και σ αυτό που περιγράφει είναι ότι κι εμείς μικρά ξέραμε για τις ερωτογενείς ζώνες και τριβόμασταν αλλά όχι σε άλλα παιδάκια / μωρά και όχι με το ζόρι, όπως περιγράφει η γραφουσα. Καμία σχέση, εδώ μιλάμε για χειρισμούς που παραπέμπουν σε ενήλικες πρακτικές, όχι να τρίβεται σε δέντρα και μαξιλάρια μόνο του
Χωρίς να είμαι ειδικός, θα γράψω μια γνώμη. Καταρχήν πιστεύω ότι η ίδια η πράξη καθορίζει αν ένα άτομο είναι θύτης και όχι οι ιδιαιτερότητες του ατόμου. Το αν έχει επίγνωση της πράξης του ή όχι, δεν την κάνει λιγότερο η περισσότερο παραβιαστική είτε μιλάμε για ένα παιδί, είτε για άτομο με κάποια νοητική αναπηρία κλπ. Αντίστοιχα, ένα μωρό ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνει/θυμάται, μπορει να είναι θύμα κακοποιητικής συμπεριφοράς. Ίσως να μην ξέρει ακριβώς τι κάνει. Μπορεί να έχει μια γενικοτερη αίσθηση ότι κάνει κατι “κακό” ή κάτι που δεν πρέπει να καταλάβουν οι μεγάλοι (δηλαδή όπως αν αυνανιζοταν… Διαβάστε περισσότερα »
Αναγουλα. Πραγματικά. Η μάνα του που το πήρε απλώς το απομάκρυνε; Δεν του είπε τίποτα δηλαδή;; Εγώ ένα σκύλο έχω και τον είχα μαλώσει πολύ όταν ήρθε μια φίλη της γιαγιάς μου στο σπίτι και τριβόταν στο πόδι της. Αηδιαστικό σκηνικό, καταλαβαίνω γιατί φρικαρες. Νομικά δεν μπορεί να του καταλογιστεί του παιδιού η πράξη, αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι παρενόχληση. Καραμπινατη ευθύνη των γονιών που προφανώς και κάτι δεν έχουν μάθει στο παιδί τους, και δεν το προσέχουν την ώρα που παίζει και παρενοχλεί αλλά παιδακια. Έχω παίξει κι εγώ με αγοράκια, δεν μου συνέβη αυτό. Δεν είναι κάτι… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς: η μητέρα απομάκρυνε το μωρό χωρίς να πει απολύτως τίποτα στο άλλο παιδί.
Δεν ξέρω αν είναι παρενόχληση ή όχι, ξέρω όμως ότι πρέπει οι γονείς να κάνουν μια συζήτηση με το αγοράκι. Ελπίζω ότι απλά ανακάλυπτε το σώμα του και ήταν αυθόρμητο αυτό που έκανε και δεν έχει δει κάτι αντίστοιχο π.χ. στο σπίτι, γιατί τότε πιθανόν να υπάρχουν σημαντικά προβλήματα (μην ξεχνάμε ότι πολλοί θύτες ξεκίνησαν ως θύματα). Δεν μας λες κάτι για τους γονείς του παιδιού, μόνο για τη μαμά από το κοριτσάκι. Βέβαια, δεν αρκούσε να απομακρύνει το δικό της παιδί, έπρεπε να πει στο αγοράκι ότι αυτό που έκανε δεν είναι σωστό, γιατί το άλλο παιδί έκλαιγε, δείγμα… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ ότι ενδεχομένως δεν είχε συναίσθηση του τι έκανε ακριβώς. Ίσως ο λόγος που έφαγα περισσότερο σκάλωμα από τη συμπεριφορά αυτή καθ’εαυτή του ίδιου του παιδιού, ήταν ακριβώς ότι κανείς δεν του είπε απολύτως τίποτα εκείνη τη στιγμή. Ίσως όμως δεν ήταν και η κατάλληλη στιγμή και ο χώρος για να γίνει κουβέντα. Όπως σχολιάστηκε και πιο πάνω, θα με ενδιέφερε και εμένα η θέση της ψυχολόγου. Ποιά θα ήταν η ενδεδειγμένη στάση απέναντι στο παιδί που επιδεικνύει μια κακοποιητική συμπεριφορά; Η μητέρα του μωρού (ή μητέρα τους είναι αδέρφια) απομάκρυνε το μωρό χωρίς να πει κουβέντα στο άλλο παιδί.… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω ακούσει για πιτσιρίκια δημοτικού που έκαναν στοματικό (ή τέλος πάντων κάτι σαν) σε άλλα πιτσιρίκια γιατί κάπου το είδαν και θέλανε να το δοκιμάσουν (ξεκλειδωτο λάπτοπ γονιών μάλλον).. Αυτό είναι παρενόχληση;
Ναι, κι εγώ το έχω ακούσει επανειλημμένως. Και γι’αυτό έθεσα το ερώτημα κατά πόσο θα με σόκαρε το ίδιο αν ήταν ίδιας ηλικίας παιδάκια. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ποτέ συνθήκες κάτω από τις οποίες θεωρείται οκ κάτι τέτοιο Σίγουρα πάντως, αν ήταν ίδιας ηλικίας και το ένα από τα δύο έκλαιγε η τέλος πάντων το ένα ανάγκαζε το άλλο να συμμετέχει σε κάποιο πειραματισμό, θεωρώ ότι θα ήταν ξεκάθαρα παρενόχληση.
Ναι μπορεί να συμβεί και σε τέτοιες ηλικίες. Το έχω δει κι εγώ να γίνεται μπροστά στα μάτια μου στη θάλασσα και σηκώθηκα αμέσως και έτρεξα και έβαλα τις φωνές. Ο ένοχος 10-11 χρονών, παράτησε το πολύ μικρότερο θύμα του και έφυγε τρέχοντας. Είμαι πολύ απαισιοδόξη στο εάν θα μπορούσε να διορθωθεί μια τέτοια συμπεριφορά.
Δεν ξέρω αν είναι κακοποίηση με συναίσθηση του τι κάνει το παιδί στο μωρό, ξέρω όμως οτι εδώ έχουμε δυο ανήλικα που πρέπει να προστατευτούν και όχι ένα μόνο.
Ακόμα κι αν δεν έχει κακοποιηθεί το αγόρι και απλά κάνει ο,τι βλέπει, (συχνός ο πειραματισμός στα πιτσιρίκια) είναι “παρατημένο” το παιδί, κανείς δεν του εξηγεί τίποτα και κανείς δεν το διαπαιδαγωγεί!