‘Εχεις κανένα tip για την προσαρμογή στον παιδικό σταθμό? Ο γιος μας είναι 2,5 χρονών και θα πάει πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο. Γενικά λόγω πανδημίας δεν είχε πολλή επαφή με άλλα παιδιά και γενικώς άλλον κόσμο εκτός από εμένα και το μπαμπά του τον τελευταίο χρόνο. Πώς θα μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε να προσαρμοστεί πιο εύκολα? Ευχαριστώ!
-Μαμά πρώτη φορά
Έχω ένα τιπ: να του έχεις εμπιστοσύνη! Μεγάλη!
(Έχω κι άλλα: Μην τραβάς πολύ την ώρα του αποχωρισμού, ένα χαρωπό «γεια σου αγάπη, τα λέμε σύντομα», φιλάκι και φεύγεις, χωρίς πολλά πολλά. Και κυρίως, εμπιστέψου τους επαγγελματίες που δουλεύουν εκεί, αυτές θα σε καθοδηγήσουν).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δύο συμβουλές για άμεση ή εντός λίγων ημερών επιτυχία (εννοείται ότι όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες αλλά τα παρακάτω ισχύουν για ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις): 1. Δεν έχεις ενοχές, δεύτερες σκέψεις, είσαι απολύτως σίγουρη για αυτό που κάνεις. Τα καταλαβαίνουν ΟΛΑ. Οπότε, αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα όχι μόνο όταν τον πας αλλά και στο σπίτι όταν κουβεντιάζεις κάτι σχετικό. 2. Χαμόγελο, φιλάκι, γεια και φεύγεις. Όταν λέμε φεύγεις, φεύγεις χωρίς να κοντοσταθείς ούτε δευτερόλεπτο, ούτε να κοιτάξεις πίσω. Μην ξεκινήσεις διάλογο με την παιδαγωγό όταν τον αφήνεις, αν θέλεις μίλα της όταν τον παίρνεις. Επίσης, δεν χρειάζεται να το συζητήσεις μαζί… Διαβάστε περισσότερα »
και επιπλέον όταν γυρίσετε σπίτι μην το ρωτήσεις “πώς τα πέρασες;”
Δεν έχω παιδιά, αλλά έχω περιέργεια! Γιατί δε ρωτάμε πώς πέρασε;
Σοκοφρέτα, ισχύει. Επίσης συχνά οι ίδιοι οι γονείς μεταφέρουν άθελά τους το άγχος τους στα παιδιά.
Ξεκινήστε όσο καιρό πιο πριν μπορείτε να εντάσσετε το σχολείο στη δική σας ρουτινα, με την έννοια αν το πρωί πηγαίνετε κάπου να περνάτε από το σχολείο και να του λέτε ‘κοιτα το Σεπτέμβριο θα ξυπνάμε, θα παίρνουμε την τσάντα και θα μπαίνεις εδώ” κλπ κλπ. Αρχίστε να το χτίζετε με περιγραφές, με βιβλία, με εικόνες, πείτε του ιστορίες από τότε που είσασταν εσείς οι γονείς μικρά στο σχολείο (ας ειναι και δυσάρεστες ιστορίες, το θέμα είναι να δώσετε και τη λύση μέσα στην ιστορία, δεν ειναι όλα ρόδινα στην πραγματική ζωή).
Σε εμένα δούλεψε το να του τονίζω ότι θα επιστρέψω για να τον πάρω. Του εξηγούσα ξανά κ ξανά ότι στο σχολείο πάμε, καθόμαστε λίγες ώρες κ μετά η μαμά έρχεται να σε πάρει πάλι σπίτι.
Δύσκολη περίπτωση. Θέλει αποφασιστικότητα και πυγμή. Πιστεύω ότι ως ένα βαθμό όλοι οι γονείς και τα παιδάκια βιώνουν τέτοιες καταστάσεις. Θυμάμαι τη σύζυγό μου να με παίρνει τηλέφωνο και να κλαίει επειδή μία μέρα τον χαιρέτησε κ γύρισε την πλάτη της κ έφυγε. Ενώ εκείνος από πίσω χτυπιόταν. Τελικά, όμως, όλες τις φορές που χτυπιόταν, πάντα στα 5 λεπτά (για να μην πω λιγότερο) ηρεμούσε. Και, μάλιστα, η νηπιαγωγός μας είπε ότι ήταν εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα προσαρμόστηκε. Μια μέρα, πάντως, η νηπιαγωγός πρότεινε στη σύζυγό μου να τον πάω εγώ για να μην υπάρχει η δυσκολία του… αποχωρισμού. Λίγο… Διαβάστε περισσότερα »
Σε εμένα δούλεψε το να του τονίζω με κάθε τρόπο ότι θα πάω να τον πάρω. Του το εξηγούσα ξανά κ ξανά, ότι στο σχολείο πάμε, καθόμαστε κάποιες ώρες κ μετά η μαμά έρχεται να σε πάρει πάλι σπίτι.
Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω. Δοκίμασε και κανένα σχετικό βιβλιαράκι ώστε να του είναι οικεία η έννοια του σχολείου, δασκάλας κλπ. Εμείς, πριν την προσαρμογή είχαμε πάει και μια μέρα μαζί να δει το σχολείο, να χαζέψει λίγο, να γνωριστεί με το χώρο κλπ. Όλα καλά θα πάνε!
Πολύ σωστή η απάντηση και η συμβουλή της αδερφής ! Και μη σου πω ούτε πεντάλεπτο. Στιγμιαία πολλές φορές το παιδί ηρεμεί, μιλάμε με το που κλείσει η πόρτα (ανάλογα και την ηλικία πάντα).
Αφού βλέπουν τον κόσμο μέσα από εμάς, συνήθως θα το βιώσουν όπως εμείς.
Και εννοείται διαισθάνονται το άγχος μας.
Το βασικό είναι η εμπιστοσύνη στο παιδί! Το αφήνεις να σε οδηγήσει και σίγουρα, εάν δεν υπάρχει κάποιο πραγματικό πρόβλημα στο σχολείο, θα προσαρμοστεί μια χαρά! Ένα tip που πολλές φορές δεν σκεφτόμαστε είναι να λέμε στο παιδί μετά από ποια δραστηριότητα θα το πάρουμε και όχι τι ώρα ή “το μεσημέρι” καθώς δεν έχουν ακόμα αίσθηση της ώρας σε τόσο μικρή ηλικία. Αυτό εμάς μας βοήθησε, ήξερε ότι μετά το φαγητό για παράδειγμα έρχεται η μαμά, κάθε φορά, οπότε του δημιουργούσε ασφάλεια μετά από λίγες μέρες επανάληψης.
Πες του πόσο ωραία θα περάσει εκεί και δείξε κι εσύ το ίδιο σίγουρη με αυτό!
Όπως είπαν και παραπάνω ´ενα ” Γεια σου αγάπη μου, σε αγαπώ πολύ τα λέμε το μεσημέρι” είναι αρκετά!
Σε1 βδομαδα – 10 μερες θα είστε τελεια!