Αγαπητή «Α, μπα»: Πότε κάτι είναι παρενόχληση;

Αγαπημένη μου αμπά, από τότε που ξέσπασε το metoo, κάθισα και σκέφτηκα τις παρενοχλήσεις που έχω υποστεί. Στάθηκα ιδιαίτερα σε δύο περιστατικά, με το ίδιο άτομο, έναν τύπο απ’ την ευρύτερη φοιτητοπαρέα τα οποία, κάθε φορά που τα σκέφτομαι, παγώνω ολόκληρη. Φλερτάραμε με τον τύπο και παραλίγο να γίνει κάτι αλλά το πρώτο απ’ τα δύο αυτά περιστατικά με κράτησε απ’ το να προχωρήσω. Το δεύτερο απλώς επιβεβαίωσε πως το ένστικτό μου ήταν σωστό. Στο πρώτο ήμασταν μαζεμένη όλη η παρέα σε σπίτι, εννοείται προ κορονοϊού, και θα βγαίναμε σε κλαμπ μετά, οπότε εγώ, που ήμουν από προπόνηση, πήγα στο μπάνιο να αλλάξω ρούχα. Ήταν κάτι που πολλά άτομα κάναμε συχνά σ’ αυτό το σπίτι, νιώθαμε άνετα. Το σπίτι είχε δύο μπάνια και όλη η παρέα ήξερε πως εγώ ήμουν στο μεγάλο. Όση ώρα ξεντυνόμουν άκουγα ήχους έξω απ’ την πόρτα αλλά δεν έδωσα σημασία. Κάποια στιγμή, αφού έβγαλα το αθλητικό μπουστάκι για να βάλω το σουτιέν μου, την ώρα που κρατούσα τον ένα μαστό στην παλάμη μου για να τον τοποθετήσω σωστά στο σουτιέν, άνοιξε η πόρτα, μπήκε μέσα αυτός ο τύπος που μου άρεσε, έσκασε στα γέλια και βγήκε γρήγορα. Όταν ντύθηκα και βγήκα απ’ το μπάνιο του είπα “Καλά, δεν έχεις πόρτες σπίτι σου να χτυπάς πριν μπεις;” για να λάβω την απάντηση “Το αόρατο χέρι της αγοράς άνοιξε την πόρτα, όχι εγώ”. Μου κλεισε και το μάτι και έφυγε πριν προλάβω να πω κάτι ακόμη. Ασχολούμασταν όλη η παρέα με την πολιτική τότε και λέγαμε συχνά-πυκνά ανέκδοτα γύρω από την πολιτική θεωρία αλλά εκείνη η στιγμή δεν μου φάνηκε κατάλληλη για “αστεία”, ούτε ήθελα ν’ ακούσω κάποιο “αστείο”. Και δεν μου φάνηκε καθόλου “αστείο” αυτό που είπε, αλλά μια άσκηση εξουσίας, σα να ήθελε να μου πει “έχω δικαίωμα να το κάνω αυτό, γιατί οι στρειτ cis άντρες ρυθμίζουμε τα σώματά σας όπως το αόρατο χέρι της αγοράς τις τιμές”. Ένα “συγγνώμη” ήθελα ν’ ακούσω, βασικά, που δεν ήρθε ποτέ. Το ίδιο βράδυ, ο τύπος μου ανέλυσε τις απόψεις του για το ποιες γυναίκες είναι πιο “εύκολες” και πιο “ανοιχτές” στο κρεβάτι, με βάση την φοιτητική παράταξη στην οποία ανήκουν. Έκανε και πολλά σχόλια για “ξυρισμένες” και “αξύριστες”, φαντάζεστε εύκολα το περιεχόμενο. Εμένα αυτό με έκανε να σιχαθώ την ζωή μου, οπότε γενικά απομακρύνθηκα αρκετά, μην θέλοντας πια να γίνει κάτι. Όταν μου έλεγε το οτιδήποτε, απαντούσα ειρωνικά και πολύ συχνά τον τάπωνα, ώστε να παύει να μιλάει και να παύει να με προσβάλλει. Λίγους μήνες αργότερα, είχαμε πάει όλη η παρέα, και αυτός μαζί, παραλία. Την ώρα που στεκόμουν όρθια δίπλα στη θάλασσα ένιωσα κάτι υγρό να τρέχει στους γλουτούς μου και τον είδα πίσω μου, με ένα αντηλιακό στο χέρι να μου λέει “κρίμα να καεί ο κώλος σου”. Ένιωσα θυμό γιατί δεν του είχα δώσει την άδεια να ρίξει οτιδήποτε στο σώμα μου. Νομίζω πως επιστρέφω σε αυτά τα δύο περιστατικά επειδή δεν περιλαμβάνουν ξεκάθαρη λεκτική ή σωματική παρενόχληση, υπό την έννοια ότι στο πρώτο περιστατικό ένιωσα το βλέμμα του να παρεμβαίνει πάνω στο σώμα μου, με έναν τρόπο που με έκανε να νιώσω εκτεθειμένη και αδύναμη, ενώ στο δεύτερο, παρότι δεν με άγγιξε με τα χέρια του, ένιωσα πως πάλι ήθελε να μου ασκήσει εξουσία ελέγχοντας πώς θα βάλω αντηλιακό και πότε. Όταν εγώ απομακρύνθηκα απ’ την παρέα αυτός άρχισε να διαδίδει αριστερά και δεξιά πως του την έπεφτα, πως είμαι λυσσάρα και κομπλεξική και πως έχω πρόβλημα. Σε όποιο άτομο είπα πως με παρενόχλησε δύο φορές, μού απάντησε πως αυτά τα περιστατικά δεν λογίζονται ως παρενόχληση. Οπότε, πήρα κι εγώ τις αποστάσεις μου απ’ αυτά τα άτομα. Αυτό που με προβληματίζει, όμως, είναι το τι προσλαμβάνουμε ως παρενόχληση και τι όχι. Πρέπει να υπάρξει ξεκάθαρη λεκτική ή σωματική παραβίαση για να πούμε ότι πρόκειται για παρενόχληση; Εγώ ένιωσα πως αυτός ο άνθρωπος και τις δύο φορές με έκανε να νιώσω φόβο και έκθεση. Είναι αμελητέο αυτό;
-είναι παρενόχληση;

Η σωματική και λεκτική παραβίαση στα περιστατικά που αναφέρεις, ήταν εντελώς ξεκάθαρη. Στο πρώτο περιστατικό εισέβαλε σε έναν χώρο που βρισκόσουν μόνη σου και άλλαζες ρούχα. Στο δεύτερο περιστατικό παραβίασε ξεκάθαρα τα σωματικά σου όρια. Δεν τον απασχόλησε αν θα καούν οι ώμοι σου, παραδόξως (όχι ότι αυτό θα ήταν ΟΚ).

Οι «άνετοι» που δεν δέχονται αυτά τα περιστατικά ως παρενόχληση (και ενδεχομένως τα βρίσκουν αστεία, ή χαριτωμένα, ή τα εξηγούν με το «έτσι είναι αυτός» παραβλέπουν αυτό που παραβλέπεται συστηματικά στην κουλτούρα του βιασμού: ότι δεν υπήρχε συναίνεση. Όχι μόνο δεν φλέρταρες μαζί του, αλλά πλέον τον απέφευγες, ήσασταν σε κανονική κόντρα. Όχι μόνο δεν είχες δείξει σημάδια ότι θέλεις να σε πλησιάζει, αλλά βασικά, σε είχε αηδιάσει – και το ήξερε. ΑΥΤΟ το κάνει παρενόχληση. Ότι δεν δέχεται την απόρριψη με τίποτα και επιμένει να επιβάλλεται γιατί όλοι γύρω του το επιτρέπουν ως «αστείο». Δεν φταίει αυτός που είναι ένας του σωρού και δεν του περνάει από το μυαλό ότι είναι απωθητικός, φταις εσύ που είσαι ταυτόχρονα ΚΑΙ λυσσάρα, ΚΑΙ κομπλεξική.

Τα έχουμε ακούσει υπερβολικά πολλές φορές για να προβληματιζόμαστε. Οπότε, μην προβληματίζεσαι άλλο. Σουτ και γκολ.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News