Αγαπητή «Α, μπα»: Με παρενοχλεί ο υπάλληλος

Αγαπητή α μπα Θα ήθελα να μοιραστώ δύο σκέψεις μου , η μία σχετικά με τη θέση μιας γυναικας επαγγελματία σε (δυστυχώς ακόμα) ανδροκρατούμενο περιβάλλον κ η άλλη σχετικά με την παρενόχληση, για την συρρίκνωση της οποίας πιστεύω έχουν πολλά βήματα να γίνουν στο μέλλον. Είμαι δικηγόρος και για το διάστημα που ήμουν ασκούμενη είχα κάνει κάποιες γνωριμίες στο χώρο μου αλλά είχα την εντύπωση πως με έβλεπαν σαν ένα χαριτωμένο κοριτσάκι γλυκό ντροπαλό και ευγενικό χωρίς να με βλέπουν επαγγελματικά. Σκέφτομαι πως το φταίξιμο ήταν δικό μου, πως δεν ήμουν αρκετά σοβαρή και εν τέλει έχω αλλάξω στάση. Πλέον είμαι πιο απόμακρη και τυπική με όλους. Αλλά θεωρώ πως είναι δύσκολο για μια νεαρή δικηγόρο να πείσει ότι δεν είναι ένα χαριτωμένο κοριτσάκι στο οποίο κάνουν κοπλιμεντα και καμιά φορά η δουλειά της γίνεται λόγω φρέσκιας εμφάνισης ή χαμόγελου. Θα ήθελα η δουλειά μου να γίνεται γιατί έτσι επιβάλλει ο νόμος και χωρίς να νιώθω ότι χρωστάω χαμόγελα και τσαχπινιες σε κανένα. Το δεύτερο κομμάτι αφορά μια συμπεριφορά στα όρια της παρενόχλησης. Ένας υπάλληλος σε υπηρεσία με εξυπηρετούσε συχνά και είχε ακριβώς αυτή τη στάση. Σε εξυπηρετώ αλλά θα μου χαμογελάς και θα λέμε και κανένα αστείο. Μια μερα, καθόταν σε μια καφετέρια , εγώ πέρνουσα και μου πρότεινε να κάτσω μαζί του . Εγώ έκατσα και δεν πίστευα ότι ηθελε κάτι παραπάνω ώσπου στη συζήτηση μου πρότεινε να βγούμε οι δυο μας εξω. Έχουμε διάφορα ηλικίας , ενώ είναι παντρεμένος. Την ώρα που το έκανε ειμασταν καθισμενοι και πήρε το χέρι μου και το κρατούσε στο δικό του πάνω από το παντελόνι του κ πάνω στο επίμαχο σημείο. Εγώ πάγωσα και σηκώθηκα κ έφυγα ευγενικά. Από τότε Τον έχω ξαναδεί έξω τυχαία και πλέον είμαι πολύ τυπική αλλά αυτός επιμένει να μου λέει να βγούμε παρά τις αρνήσεις μου. Νομίζω πως δεν χρειάζεται ευγένια σε τέτοιες περιπτώσεις αλλά δεν μπορώ και να έρθω σε ρίξη. Αλλωστε είναι υπάλληλος. Το θέμα της παρενόχλησης πιστεύω είναι κατά κύριο λόγο θέμα παιδείας και μόνο αν γίνει συνείδηση θα αρχίσει να περιορίζεται. Γι αυτό θεωρώ πως η δουλειά που κάνει η σελίδα βάζει τα θεμέλια ακριβώς για αυτή τη συνείδηση. Ευχαριστούμε.
-Ναντίν

Αναφέρεις δυο φορές ότι είναι υπάλληλος, λες και είναι καμία φοβερή εξουσία. Ακριβώς αυτό, υπάλληλος σε υπηρεσία είναι, άρα έχει ανώτερους, κι εσύ είσαι δικηγόρος. Αν ερχόταν μια γυναίκα και ζητούσε την επαγγελματική σου συμβουλή για παρενόχληση σε υπηρεσία, τι θα της έλεγες; Μην έρχεσαι σε ρήξη γιατί είναι υπάλληλος;

Οι ευγενικές σου αρνήσεις δεν γίνονται αντιληπτές ως ευγένεια. Ένας άντρας που παρενοχλεί και βιάζει, την ευγένεια την βλέπει ως συναίνεση. Μιλάτε άλλη γλώσσα. Αυτό που έκανε είναι αρκετά πάνω από παρενόχληση, δικηγόρος είσαι, μπορείς να βρεις τον ορισμό, και να σκεφτείς τι εργαλεία σου δίνει ο νόμος για να αντιδράσεις.

Το θέμα της παρενόχλησης δεν είναι κυρίως θέμα παιδείας όπως τίποτα δεν είναι γενικώς θέμα παιδείας, ας μην επαναλαμβάνουμε τσιτάτα με μηδενικό περιεχόμενο. Τι θα πει «παιδεία;» Αυτός έβαλε το χέρι σου εκεί που το έβαλε επειδή δεν του έμαθαν στο σχολείο και στην οικογένεια να μην το κάνει; Προφανώς ΞΕΡΕΙ ότι δεν πρέπει να το κάνει, δεν του λείπει η πληροφορία, ούτε η καλλιέργεια. Το χέρι του το οπλίζει η κουλτούρα του βιασμού, η πατριαρχία και η ανοχή της κοινωνίας, η ντροπή που νιώθεις και ο φόβος σου επειδή «είναι υπάλληλος». Αντί να φοβάται αυτός, φοβάσαι εσύ. Η ελπίδα του σάιτ δεν είναι να αναφωνήσει ένας κακοποιητής «αχ δεν μου είχαν πει να μην παρενοχλώ σεξουαλικά τις γυναίκες» αλλά να δώσει δύναμη και κουράγιο στις γυναίκες να νιώσουν την απόλυτη φρίκη που είναι να κανονικοποιείται μια πράξη ωμής βίας αντί να σφίγγουν τα δόντια για να αποχωρούν ευγενικά, μην ταράξουν κανέναν.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News