Αγαπητή Α,μπα ή Φαίνια! Προσπάθησα να βρω άρθρα στο διαδίκτυο για να ενημερωθώ, αλλά δεν τα κατάφερα. Η απορία μου αφορά τις φαντασιώσεις, όχι όμως αποκλειστικά τις σεξουαλικές. Για να σας εξηγήσω, από παιδί φαντασιωνόμουν πως γίνομαι διάσημη (ροκ σταρ ή ηθοποιός) και έκανα εικόνες στο μυαλό μου πριν κοιμηθώ (στην εφηβεία μου πολλές σεξουαλικές) που με ηρεμούσαν. Με τα χρόνια το σταμάτησα και πλέον είμαι 29 χρονών. Μου κάνει εντύπωση που τον τελευταίο καιρό επαναφέρω κάποιες φαντασιώσεις. Με φαντάζομαι να δουλεύω στην άπιαστη δουλειά που θα ήθελα, να έχω τον άντρα που θα ήθελα (παρότι βρίσκομαι σε σχέση). Έχω περάσει άσχημη κατάθλιψη και η αλήθεια είναι πως δεν είμαι ικανοποιημένη από τον εαυτό μου. Πιστεύετε πως είναι κακό σημάδι που αποζητώ κάποια λεπτά φαντασίωσης για να ξεφύγω από το άγχος της καθημερινότητας; Το κάνω για να νανουριστώ, στεναχωριέμαι όμως όταν σκέφτομαι πως παραμυθιάζομαι και τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα γίνουν.
Υπάρχουν άπειρα άρθρα στο διαδίκτυο για τις φαντασιώσεις, απλά θα πρέπει να ψάξεις “daydreaming psychology” και “maladaptive daydreaming”, και θα βρεις πάρα πολλές πληροφορίες για το πως οι φαντασιώσεις λειτουργούν υπέρ και κατά μας. Οι φαντασιώσεις είναι κάτι τρομερά κοινότυπο, κάτι που συμβαίνει σε πάρα πολλούς ανθρώπους. Έχουν γίνει έρευνες γύρω από αυτές, με αποτελέσματα θετικά και αρνητικά.
Η ψυχαναλυτική θεωρία λαμβάνει τις φαντασιώσεις ως μία μέθοδο ερμηνείας του εαυτού μας και των επιθυμιών μας, ακριβώς δηλαδή όπως και τα όνειρα, μόνο που στην περίπτωση των φαντασιώσεων οι επιθυμίες μας μας αποκαλύπτονται σε συνειδητό επίπεδο.
Όσον αφορά τον προβληματισμό σου, πολλές έρευνες καταλήγουν στο όχι και τόσο παράδοξο, πως όσο περισσότερο σκέφτεσαι για το μέλλον και για πράγματα που δεν έχεις στη ζωή σου, τόσο λιγότερο ικανοποιημένος είσαι από αυτή. Από τη μία οι φαντασιώσεις είναι μια μέθοδος διαφυγής, που όπως λες σε νανουρίζει και σε ηρεμεί, από την άλλη όμως το να αγνοείς συνεχώς τις επιθυμίες σου μπορεί να σου δημιουργεί ένα δυσάρεστο συναίσθημα, όπως πολύ σωστά λες και μόνη.
Δύο λύσεις υπάρχουν, σύμφωνα με τους ψυχολόγους. Είτε να επιβληθείς στις φαντασιώσεις σου, και να προσπαθήσεις να τις μετατρέψεις σε κάτι εφικτό, σε κάτι που σχετίζεται με την τωρινή σου εργασία, τον τωρινό σου σύντροφο, κ.ο.κ. είτε να ακούσεις αυτά που επιθυμείς και να προσπαθήσεις να τα καταφέρεις στα αλήθεια.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως αν καταφέρεις να απενοχοποιηθείς από τα λίγα λεπτά φαντασίωσης, που μπορεί να λειτουργούν αγχολυτικά και να αυξάνουν τη δημιουργικότητα σου (σύμφωνα με άλλες έρευνες), δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα. Από την άλλη, η επαναφορά των φαντασιώσεων μπορεί να είναι απλά ένα καμπανάκι που σε ειδοποιεί ότι κάποια πράγματα θέλεις να αλλάξουν, αλλά μπορεί να μην έχεις τη διάθεση ή την ενέργεια για αυτό. Ε, αν καταλήγεις πως θέλεις να αλλάξεις, και πως δεν μπορείς, τότε η επίσκεψη σε κάποιον ψυχοθεραπευτή είναι νομίζω αναπόφευκτη επιλογή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ το χόμπι μου για χρόνια. Μεγαλώνοντας χωρίς συνομήλικες παρέες σε χωριό ήταν μια όαση. Κάθε βράδυ μου ξεκινούσε με ένα καθυστερημένο γράμμα από το Hogwarts και κατέληγε εξίσου σουρεαλιστικά. Μέχρι να γεμίσει η ζωή μου με τα πράγματα που ήθελα οι φαντασιώσεις ήταν εκεί, μετά ξεθώριασαν. Δεν ξέρω αν μου έκανε καλό ή κακό, ξέρω μόνο ότι ήταν καταφύγιο, που ενδεχομένως μου έδωσε κατεύθυνση και έμπνευση.
Ανακουφίστηκα από την απάντηση κι ας μην έστειλα εγώ την ερώτηση.Φαίνια ευχαριστώ 🙂
Αχ ρε, θυμήθηκα που νανουριζόμουν κι εγώ με μια φαντασίωση που εξελισσόταν κάθε βράδυ, όπου ήμουν η απίστευτη χαμένη κόρη του Βόλντεμορτ (πριν το καταραμένο παιδί και λοιπές αηδιες), το μόνο άτομο που αγάπησε ποτέ, με έβλεπε η Μπελατριξ κι έβγαζε φλύκταινες, και ήμουν στο Χόγκουαρτς και έκανα παρέα με τον Χάρι και την τριάδα αλλά με γουσταρε ο Μαλφόι, όμως εγώ είχα κρυφά σχέση φυσικά με τον Σνέιπ. Επίσης φυσικά μπορούσα να εξαϋλωθώ μέσα στο Χόγκουαρτς, όπως και να γίνω αόρατη με ένα πολύ δυνατό ξόρκι καμουφλάζ. Γιατί ημανε ταλέντο από τα λίγα, μη σας πω ότι μιλούσα και… Διαβάστε περισσότερα »
Καταπληκτικό χαχαχα.
Εσύ είσαι φίλος μου 🙂
Εγώ προσπαθώ να μου βάλω αυτήν την “εργασία” μες τον μήνα κάποιες φορές προκειμένου να αφουγκραστώ μέσα σε ποια φαντασίωση αισθάνομαι καλά. Αν εσύ για παράδειγμα αισθάνεσαι καλά όταν σε χειροκροτούν για κάποιο ταλέντο σου (βλ. ροκ σταρ ή ηθοποιός) ίσως να είναι ένα σημάδι ότι έχεις ανάγκη την αποδοχή των ξένων ή το να έχεις το θάρρος να εκτεθείς δημόσια ή να εξερευνήσεις κάποιο ταλέντο σου. Γιατί να μην δεις πώς μπορείς να το κάνεις αυτό πραγματικότητα; Δεν χρειάζεται να γίνεις η Μέριλ Στριπ αλλά μπορείς να παρακολουθήσεις σεμινάρια φωνητικής ή υποκριτικής για αρχή και να “εκτεθείς” μέσα σε… Διαβάστε περισσότερα »
Λες και το έγραψα εγώ μερικά χρόνια πριν, κι γω από παιδί το έκανα,ακριβώς τα ίδια αποθέωση μιας ροκ σταρ να δίνω συνεντεύξεις και τι και πως θα τα λέω και άπειρα σεξουαλικά με υπηρκτά ή μη πρόσωπα, μόνο μια φαντασίωση έχει επιμείνει όλα αυτά τα χρόνια κ μερικά βράδυα με νανουρίζει κ εμένα που αφορά έναν αμοιβαίο πλατωνικό έρωτα απο τα 15 μου, δεν είναι σεξουαλικό είναι ερωτικό και αφορά την εφηβική μου ηλικία κ νιώθω καλά και ήρεμη γιατί μπαίνω στην φάση που ήμουν τότε τόσο αθώα,τόσο ανέμελη τόσο ατρόμητη λες κ θα κατακτήσω ότιδηποτε σκεφτώ, κ μπαίνω… Διαβάστε περισσότερα »
Το κάνω πάρα πολλά χρόνια και μου φαινόταν απολύτως φυσιολογικό. Δεν είχα μπει ποτέ στην διαδικασία να σκεφτώ ότι ίσως είναι πρόβλημα και τώρα μπήκα σε πολλές σκέψεις….
Διάβαζα και χαμογελούσα! Κάνω το ίδιο πράγμα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πλέον, και έχοντας ξεπεράσει την ιδέα ότι αυτά που φαντασιώνομαι πρέπει να είναι ρεαλιστικά και να μη παραμυθιάζομαι, το απολαμβάνω όσο ποτέ. Με αφήνω να φτιάχνω ιστορίες ανεξέλεγκτα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι να τα μπλέκω με την πραγματικότητα σε σημείο να μου δημιουργούν πρόβλημα. Ενοχές ένιωθα, μόνο, νομίζοντας ότι μου δημιουργώ ένα πλαίσιο μη ρεαλιστικά.
Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου έχω φαντασιώσεις. Μικρή για να με πάρει ο υπνος έφτιαχνα ιστορίες σαν σειρές και ανυπομονούσα να έρθει το βράδυ για να δω τη συνέχεια. Αχ τι μου θύμισες τώρα!
Πάντως στην ενήλικη πλέον ζωή μου όταν φαντασιωνομαι πιο έντονα, το βλέπω ως ένα σημάδι ότι θέλω να αλλάξω κάτι ή να χαλαρώσω από έντονο στρες.
Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι κρατάει στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει. θα περάσουν ξανά απ’ της μνήμης τα σπίτια από θάλασσες άδειες, απ’ του φόβου τα δίχτυα. Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε σαν καράβια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες. Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο για να κρύβομαι εκεί απ’ τη ζωή όταν λείπω όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο να `χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου… Διαβάστε περισσότερα »
Dreamers
They never learn
They never learn
Beyond, beyond the point
Of no return
Of no return
And it’s too late
The damage is done
The damage is done
This goes
Beyond me
Beyond you
The white room
By a window
Where the sun comes
Through
We are
Just happy to serve
Just happy to serve
You
Radiohead – Daydreaming