Είχα παντρευτεί κάποτε και είχα κάνει μια κόρη με τον άντρα μου.
Ζούσαμε 6 χρόνια μαζί όπου μεγάλωνα και την κόρη μου και κάποια στιγμή έφυγα από το σπίτι και πήγα να μείνω με τους γονείς μου γιατί δεν ένιωθα καλά και ο σύζυγός μου με χώρισε και μου πήρε και την επιμέλεια του παιδιού.
Λυπάμαι πολύ για αυτή την κατάσταση ειλικρινά όσες προσπαθείες και αν έκανα δεν μπόρεσα να την πάρω εγώ και έκτοτε μου την φέρνει μια φορά την εβδομάδα κατόπιν συνεννοήσεως με τη μάνα μου και μόνο, μεταξύ μας δεν έχουμε καμία επικοινωνία και όσες προσπάθειες και αν έχω κάνει να τον προσεγγίσω αυτός είναι ανένδοτος.
Λυπαμαι πολύ που έφτασα σε αυτή την κατάσταση και είναι κρίμα πραγματικά να φτάνουν στο σημείο ζευγάρια να κάνουν παιδιά και μετά να χωρίζουν γιατί πραγματικά τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτα για την συμπεριφορά και τις επιλογές των γονιών τους
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ευαγγελια
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λείπουν εννοείται πάρα πολλά στοιχεία απ’ την ιστορία.Αν ο πατέρας φέρεται σωστά γιατί να μην μείνει με εκείνον; γιατί θεωρείται αυτονόητο να μεγαλώνει η μάνα το παιδί μετά από χωρισμό;Για να πήρε την επιμέλεια μήπως δεν ήσουν σε θέση να την μεγαλώσεις;Εικάζω δεν έγινε εκδικητικά γιατί στην φέρνει μια φορά την εβδομάδα να την βλέπεις.
Μόνο εικασίες φυσικά μπορεί να κάνει κανείς με τόσα λίγα που γράφεις.
Το παιδί γιατί και καλά πλήρωσε κάτι άσχημο;καλύτερα ήρεμο περιβάλλον με χωρισμένους γονείς παρά μαζί και τοξικό περιβάλλον.
Είναι πολύ λίγες οι πληροφορίες που μας δίνεις, οπότε όλα όσα αναφέρω πηγάζουν από υποθετικά σενάρια με κίνδυνο να σε αδικήσουμε για την επιλογή σου. Έφυγες γιατί λες δεν ήσουν καλά. Πώς το εννοείς αυτό? Υπήρχε κακοποίηση “αόρατης” μορφής (πχ φωνές, προσβολές, συναισθηματική πίεση κλπ)? Σε αυτήν την περίπτωση πολύ καλά έκανες και έφυγες, αλλά μάλλον δεν ήταν δυνατόν να αποδειχθεί για αυτό και έχασες την κηδεμονία τού παιδιού σου με την πρόφαση του συζύγου σου της εγκατάλειψης οικογενειακής στέγης από τη μεριά σου? Ήταν ψυχολογικά τα αίτια που έφυγες? πχ κατάθλιψη ή αγχώδης διαταραχή? Άν έφυγες χωρίς καμία εξήγηση,… Διαβάστε περισσότερα »
Οπως λενε κι ολα τα υπολοιπα σχολια, λειπουν πολλες λεπτομέρειες. Ο τροπος που γραφεις μου βγαζει μια παραιτηση και μια αποστασιοποιηση, πονας πολυ και το καταλαβαινω. Αν ομως υπάρχει καποια ψυχικη νοσος, οπως υποψιαζομαι, κι αναλογα με την σοβαροτητα της νοσου, ειναι απολυτως κατανοητο ( για να μην πω επιβάλλεται) την επιμέλεια του παιδιου να την εχει ο αλλος γονεας. Αν συμβαινει αυτο και θελεις να βοηθησεις τον εαυτο σου και την κορη σου, και να εχεις μια καλη γονεικη σχεση μαζι της, εστιασε στον εαυτο σου, προσπαθησε να φροντισεις την ψυχη σου.
Γιατί σου φέρνει το παιδί μόνο κατόπιν συνεννόησης με τη μαμά σου; Γιατί είναι τόσο ανένδοτος να σου μιλήσει; Γράφεις ότι κάποια στιγμή έφυγες και πήγες να μείνεις στους γονείς σου επειδή δεν ένιωθες καλά και ο σύζυγος πήρε το παιδί, πως ακριβώς πήρε την επιμέλεια; Επικαλέστηκε την ψυχολογική σου κατάσταση και σε έβγαλε ακατάλληλη να μεγαλώσεις την κόρη σας;
Θα ήταν καλό πάντως να συμβουλευτείς ένα δικηγόρο για να σε βοηθήσει
Εικάζω ότι δεν πήγε μόνη της στην εκδίκαση της επιμέλειας, είχε και δικηγόρο μαζί. Φίλος δικός μου, πήρε την επιμέλεια της κόρης του, όταν αποφάσισε η τότε γυναίκα του, να φύγει σε άλλη χώρα για 6 μήνες χωρίς κάποια ενημέρωση και χωρίς καμία επικοινωνία με την κόρη τους. Είναι δύσκολο να χάσει την επιμέλεια η μητέρα, συνήθως είναι για τους λόγους που αναφέρετε και εσείς, ακαταλληλότητα λόγω ψυχιατρικών προβλημάτων ή εγκατάλειψη και έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο.