in

Προσωπική ιστορία: Νιώθω ξεχασμένη απ’ όλους

Είμαι 22 ετών χωρίς κανένα φίλο..

Είμαι 22 ετών χωρίς κανένα φίλο.. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

αμπα1

Άραγε έχουμε σκεφτεί πως είναι να ζεις μια ζωή χωρίς ανθρώπους γύρω σου; Για αρχή καλησπέρα σας, είμαι 22 ετών χωρίς κανένα φίλο.. Μπορώ να πω ότι πριν ένα 1,5 χρόνο αν με ρωτούσες αν μπορώ χωρίς κάποιον δίπλα μου θα σου έλεγα ναι μια χαρά θα είμαι τι θα γίνει δηλαδή; Αλλά όταν το βιώνεις τελικά έχει μεγάλη διαφορά. Προσπαθείς να γεμίσεις αυτό το κενό με πράγματα που κάνεις μόνη σου αλλά ποτέ δε γεμίζει. Έχω την τάση να απομακρύνομαι από τους γύρω μου άθελά μου τις περισσότερες φορές με αποτέλεσμα μετά να μην μπορώ να έρθω κοντά τους. Αυτή πρέπει να είναι η κυριότερη αιτία του θέματος. Πριν δύο χρόνια είχα φίλους, γνωστούς βγαίναμε κάναμε πλάκες τα πάντα, μετά όμως ήρθε η καραντίνα λόγο COVID και άλλαξαν όλα. Δεν βλεπομασταν σχεδόν καθόλου, ύστερα μετακόμισα από αυτήν την πόλη σε άλλη λίγα χιλιόμετρα μακριά και χάσαμε επαφές, μετά από λίγο καιρό όμως βρέθηκαμε και είπαμε να ξανασυναντηθούμε όποτε μπορούμε λόγο δουλειάς και απόστασης αλλά δεν έγινε ποτέ. Ούτε από την μεριά μου είτε από την μεριά τους. Νιώθω ξεχασμένη απ’ όλους. Νιώθω ένα τεράστιο κενό μέσα μου και όσες φορές το σκέφτομαι είμαι στο τσακ να πάρω ένα τηλέφωνο αλλά έχουμε περάσει 2 χρόνια. Νιώθω ότι θα είμαι βάρος πια. Τελικά είναι δύσκολες όλες αυτές οι σχέσεις. Είχα φίλη που ειμασταν μαζί στα πάντα από το δημοτικό μέχρι το 2019 που τελείωσαν όλα και απάντηση δεν έχω να δώσω για τον λόγο απλά αλλάξαμε παρέες και καταστάσεις.. Επισημαίνω πάλι ότι όλο αυτό έχει να κάνει με φίλους και όχι συντρόφους. Νομίζω ότι αυτά τα δύο θέματα έχουν ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα τους. Δεν μπορώ να πω ότι επειδή είμαι σε μια σχέση εδώ και αρκετά χρόνια δεν θέλω φίλους ή ακόμα καλύτερα δεν τους χρειάζομαι επειδή έχω τον ΕΝΑΝ. Είναι μεγάλο λάθος να νομίζουμε κάτι τέτοιο. Ο φίλος είναι κάτι το οποίο δεν συγκρίνεται με τον δεσμό. Άλλο το ένα άλλο το άλλο…

ΑΠΟ ΤΗΝ – Άρτεμις

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

4 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
WonderWoman
WonderWoman
2 χρόνια πριν

Αγαπητή γράφουσα, με άγγιξε πολύ το κείμενό σου γιατί μου θύμισε σε μεγάλο βαθμό εμένα. Κι εγώ στα 22 μου, δύο χρόνια πίσω, σε ακριβώς αυτή τη φάση βρισκόμουν και δεν είχα και κάποιον σύντροφο. Έχεις απόλυτο δίκιο ότι είναι εντελώς άλλες ανάγκες και εύχομαι σύντομα να βρεις παρέες που θα σε γεμίζουν. Βλέποντας από τον εαυτό μου και από άλλα άτομα της ηλικίας, είναι συχνότατο φαινόμενο. Απλά δεν έχεις βρει ακόμη τη φυλή σου, αλλά φαίνεται από το κείμενο ότι δεν προτίθεσαι να συμβιβαστείς για να έχεις απλά μια παρέα – όταν τους βρεις, θα το καταλάβεις και θα… Διαβάστε περισσότερα »

PanosB
PanosB
2 χρόνια πριν

Αγαπημένη φίλη, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν δυσκολέψει πάρα πολύ. Ήταν ήδη υπονομευμένες από την υπερβολική προσκόλληση των ανθρώπων στα κινητά και στο internet, ήρθε και ο κορωνοϊός και τις αποτέλειωσε. Θα προσθέσω την υπογεννητικότητα και τη μετανάστευση νέων στο εξωτερικό ως μια ακόμα αιτία για το γενικότερο πρόβλημα – λιγότεροι νέοι στην Ελλάδα, μαθηματικά ! Ωστόσο, μην το βάζεις κάτω. Μια καλή ιδέα να ξεπεράσεις το πρόβλημα είναι να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις για να αυξηθούν οι πιθανότητες να σου χτυπήσει την πόρτα μια νέα φιλία. Αυτό μπορεί να γίνει ευκολότερα, αν εμπλακείς σε μια δραστηριότητα μαζί… Διαβάστε περισσότερα »

Samantha
Samantha
2 χρόνια πριν

Πρέπει να αποδεχτείς πως όσο μεγαλώνουμε αλλάζουν τα θέλω μας τα γούστα μας και η όρεξη μας. Να ξέρεις πως τις περισσότερες φορές οι συνθήκες ει αι αυτές που κρατάνε μια φιλία.. Όταν οι συνθήκες αλλάξουν οι άνθρωποι παίρνουν τον δρόμο τους.. Κι εγώ είμαι 28 χωρίς παρεα η φίλες. Μόνο κάποιες γνωστές.. Γτ πολύ απλά έτσι είναι η ζωή. Επίσης μην δένεις κόμπο κάθε φορά που γνωρίζεις άτομα και κάνεις παρέα πως θα κρατήσει χρόνια.. Μην ξεχνάς… Οι φίλοι έρχονται και φεύγουν

Ντέζι Μακρή
Ντέζι Μακρή
2 χρόνια πριν

Αχ, καταλαβαίνω πόσο άσχημο μπορεί να είναι. Αλλά, πραγματικά, δεν υπάρχει λόγος να απογοητεύεσαι έτσι. Γνώρισα τον πιο καλό μου φίλο, τελείως τυχαία σε μια παραλία. Διάβαζα κάτι που του κέντρισε το ενδιαφερον έκανε ένα σχόλιο, πιάσαμε μια μίνι συζήτηση, γνωριστήκαμε, μετά βλεπόμασταν εκεί κάποιες μέρες, μιλούσαμε, είδαμε ότι ταιριάζουν τα χνώτα μας, ξαναβρεθήκαμε, κι έτσι, απλά κι ήσυχα έγινε η αρχή. Γνώρισα άλλη πολύ αγαπημένη φίλη, σε μαθήματα, είδαμε ότι είχαμε πράγματα να πούμε ότι ταιριάξαμε και συναισθηματικά,και πάλι κάπως έτσι μπήκε το νερό στο αυλάκι. Εννοώ ότι αν αφεθείς στη ζωή, αν είσαι απλά εσύ, σίγουρα, κάποιοι άνθρωποι… Διαβάστε περισσότερα »