Γεια σου Αμποπαρεάκι.
Σας διαβάζω πολύ καιρό τώρα και με έχετε βοηθήσει να προσεγγίζω τα πράγματα κι από άλλες οπτικές. Ένιωσα λοιπόν την ανάγκη να σας πω και εγώ ένα δικό μου προβληματισμό. Είμαι 27, μένω με τον σύντροφό μου και έχω απο μικρή με τη μαμά μου μια σχέση τρυφερή. Κάνουμε παρέα, συζητάμε, σκάμε στα γέλια και γενικά νιώθω τυχερή και περηφανη (για διάφορους λόγους) που είναι η μαμά μου.
Εχουμε διαφωνίες εννοειται αλλά τις λύνουμε πραγματικά πολιτισμένα και με συζήτηση. Το πρόβλημα είναι ότι σε περιπτώσεις που έτυχε να τσακωθούμε έντονα για χαζά θέματα (κυρίως παρεξηγήσεις), είναι από τους ανθρώπους που δε θα φωνάξει αλλά θα μου δείξει την ενόχληση της με πολύ βαρύ τρόπο. Με ηρεμία και σοβαρότητα αλλά έντονο ύφος σε βαθμό που θα προτιμούσα να μου φωνάξει.
Νιώθω λες και αλλάζει ολόκληρη και δείχνει μια βαθιά απογοήτευση. Και μιλάμε για απλές παρεξηγήσεις. Μετά μιλάει ψυχρά έως τυπικά και με κάνει να νιώθω απόμακρα. Δεν το κάνει μόνο σε μένα. Είναι ο τρόπος της να “τσακώνεται” (κ με την αδερφή μου ή τον μπαμπά μας).
Όλες τις φορές έχω ζητήσει συγγνώμη μετά από λίγο ή μετά από μια μέρα, για να σπάσει ο πάγος μεταξύ μας, ακόμα κι αν νιώθω ότι είχε ένα μερίδιο ευθύνης στον τσακωμό. Εκείνη δεν συνηθίζει να ζητά συγγνώμη αλλά δεν της έχω πει το παράπονο μου αυτο. Μετα είναι όλα καλά μεταξύ μας και ζεστά όπως πριν.
Δε θέλω να φανεί ότι είμαι αχάριστη για την κατά τ άλλα ωραία σχέση και συννενόηση που έχουμε, απλά ήθελα να πω τη σκέψη μου. Αν έχετε κάτι να σχολιάσετε ώστε να μου δώσετε και μια παραπάνω οπτική στον προβληματισμό μου καλοδεχούμενο. Σας ευχαριστώ πολύ.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μέριντα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μεριντα θα σχολιάσω την ιστορία σου με το πως διαχειρίζομαι εγώ την δική μου μαμά που έχει το ίδιο πρόβλημα με την ελπίδα να σε βοηθήσω έστω κ λιγο. Θυμάμαι να είμαι 5-6 ετών κ να έχει τσακωθεί η μάνα μου με τον πατέρα μου για κάποια χαζομάρα κ να του κρατάει μούτρα. Τα μούτρα κράτησαν αρκετά κ ενω μπορεί να αφορούσαν τον μπαμπά μου, η έκφραση της κ η διάθεση της δεν άλλαζε όταν πχ της μιλούσα εγώ, άρα ήταν σαν να κρατάει μούτρα σε όλους μας.Σαν μωρό που του χαλάσανε το χατήρι.Σαν να μην μπορεί να διαχωρίσει ως… Διαβάστε περισσότερα »
Άργησα λίγο αλλά πιστεύω θα το δεις. Το πρόβλημα δεν είναι η αντίδραση της μαμάς σου, αλλά η δική σου. Την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο, μη ζητήσεις συγγνώμη. Συνήθισε να μη ζητάς συγγνώμη χωρίς να φταις, να μην υποχωρείς όταν δεν πρέπει. Επίσης, το ότι δεν της έχει επικοινωνήσει κανείς το αντίκτυπο της συμπεριφοράς της, είναι μεγάλο πρόβλημα και αποτελεί αγκάθι για όλες τις ανθρώπινες σχέσεις, αφού δημιουργούνται απωθημένα για τα οποία ευθυνόμαστε, κυρίως, εμείς που δεν τα εκφράζουμε
Θα απαντήσω ως μαμά.. Όλοι έχουμε ελαττώματα (προφανώς) και δυστυχώς τα παιδιά μας είναι πολύ ευάλωτα απεναντί μας. Δεν το θέλουμε αλλά ετσι είναι. Οπότε τα ελαττώματα μας (των μαμάδων) είναι τρομακτικό το πόσο επηρεάζουν τα παιδιά μας, χωρίς να το θέλουμε φυσικά. Επίσης οι μαμάδες λατρεύουμε τα παιδιά μας. Οπότε μας νοιάζει πολύ. Και για αυτό πρέπει να της το πεις, γιατί για εσένα και μόνο θα προσπαθήσει να αλλάξει. Αν καταλάβει ότι σε πληγώνει θα προσπαθήσει να αλλάξει. Να της το δείξεις έμπρακτα και σταθερά. Δυστυχώς όταν πια μπορούμε να πούμε στους γονείς μας τι κάνουν λάθος μαζί… Διαβάστε περισσότερα »
Κάνε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο με τον όρο “σιωπηλή τιμωρία”. Το αντίστοιχο στα αγγλικά νομίζω πως είναι silent treatment. Θα εκπλαγείς δυσάρεστα…
Θα σου πρότεινα να της το αναφέρεις.. πάνω σε κάποια χαλαρή συζήτηση σας, μπορείς να της το πεις χαριτολογώντας.. αυτό που λέμε, μεταξύ αστείου κ σοβαρού.. ότι έχει ενα περίεργο τρόπο να τσακώνεται.. ακριβώς όπως το είπες εδώ 🙂
περισσότερο για να δεις την αντίδραση της, αν θα το σχολιάσει γενικά κτλ.
πόσο όμορφο όταν ακούς για ωραίες σχέσεις μεταξύ γονιών κ παιδιών 🙂
Αυτό το κάνει κυρίως ο πατέρας μου. Θυμάμαι να μου λέει η μάνα μου πάνε ζήτα συγγνώμη, εσύ του προκάλεσες αυτή τη την αντίδραση και τον πατέρα μου να μου λέει φύγε τώρα δεν θέλω να σου μιλήσω. Μιλάμε τώρα για παιδάκι, που συνήθως δεν έφταιγε, και για ανούσια ζητήματα με αντίδραση εντελώς δυσανάλογη του γεγονότος. Γενικά επικρατούσε κι επικρατεί μια κατάσταση δημιουργίας άπειρων ενοχών. Νόμιζα ότι και για την κλιματική αλλαγή φταίω εγώ παιδιά🫠 Πάντως όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ το ανώφελο όλης αυτής της φάσης, δεν λύνει τίποτα, μόνο απομακρύνει τους ανθρώπους όπως αναφέρεται σε ένα σχόλιο παραπάνω. Πλέον τους… Διαβάστε περισσότερα »
Να το συζητήσεις μαζί της ανοικτά και αν δεις ότι δεν είναι διατεθειμένη να σε ακούσει πραγματικά πάρ’το απόφαση ότι έχει αυτό το χαρακτηριστικό. Ε δεν έγινε και τίποτα. Σε κάθε περίπτωση θα έχετε γνωριστεί καλύτερα.