Γεια σε όλ@!
Κατ’ αρχας θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την κοινότητα που έχετε δημιουργήσει, η οποία μου έχει μάθει πολλά και πραγματικά σε θέματα φεμινισμού μου άνοιξε τα μάτια.
Στέλνω γιατί δεν ξέρω που να μιλήσω. Οι φίλες μου δε με παίρνουν στα σοβαρά και δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν περισσεύουν πολλά χρήματα για ψυχολόγο. Το πρόβλημα μου είναι ότι είμαι 28 χρονών κι εδώ και περίπου δύο χρόνια άρχισα να φοβάμαι πολύ τον έξω κόσμο και κυρίως τους άντρες.
Γυναικοκτονιες, βιασμοί, βία… Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Είμαι μόνη μου εδώ και έναν χρόνο σχεδόν, απ’οταν η υπερατλαντική απόσταση με χώρισε από τον πρώην μου, και σκέφτομαι ότι όταν έρθει η ώρα να γνωρίσω κάποιον, δε θα μπορώ με τίποτα να τον εμπιστευτώ. Κι αν στην αρχή είναι καλός και αργότερα αποδεχθεί τέρας; Αν με βγάλει βίντεο ενώ κάνουμε σεξ; Και βέβαια δεν είναι μόνο οι σχέσεις το πρόβλημα. Φοβάμαι το να είμαι μόνη μου στον δρόμο, φοβάμαι να κυκλοφορώ νύχτα, και να σκεφτείτε κάποτε τριγυρνούσα σε κάτι άθλια σοκάκια τα μεσάνυχτα για να πάω στο φοιτητικό μου σπιτάκι.
Κάποτε φορούσα του κόσμου τις ωραίες φουστιτσες, τώρα δε νιώθω ασφαλής με αυτες. Θέλω να πω, δεν ήμουν πάντα έτσι. Κι είναι άδικο, γιατί δε θέλω να ζω έτσι. Δε θέλω να φοβάμαι να βάλω τα αγαπημένα μου ρούχα ή να πρέπει να κοιτάω συνέχεια πίσω μου επειδή θα με κοιτάνε αηδιαστικοι ληγουρηδες που νομίζουν πως έχουν δικαιώματα πάνω μου. Δε θέλω να γίνω πρωτοσέλιδο ρε παιδιά, δε θέλω να είμαι ένα ακόμα θύμα της πατριαρχίας.
Ζηλεύω τις κοπέλες που μου λένε ότι είμαι υπερβολική και λέω μακάρι να ήμουν σαν αυτές. Μερικές φορές νιώθω ότι βουλιάζω σε έναν βούρκο τρόμου και αυτολυπησης, ότι έχω κάνει εγώ η ίδια θυμα τον εαυτό μου. Το μόνο καπως καλό που προέκυψε από αυτή την ιστορία είναι ότι ξεκίνησα μαθήματα καράτε. Δεν τρελαινομουν ποτέ για πολεμικές τεχνες αλλα δεν πειράζει. Εύχομαι να μη μου χρειαστούν.
Συγγνώμη αν σας κούρασα. Δεν ήξερα που να τα πω. Να είστε ολ@ καλά, και αν είστε γυναίκες, εύχομαι να μη φοβάστε όπως εγώ!
Υ.Γ. επειδή αναφέρθηκα στο ζήτημα των ρούχων: ξέρω ότι δε φταίει ο τρόπος που ντυνόμαστε για τη συμπεριφορά άθλιων αντρών. Απλώς ήθελα να τονίσω το πόσο μακριά φτάνει η… παράνοια μου.
ΑΠΟ ΤΟΝ – Paranoia
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όλες φοβόμαστε και αυτό είναι απολύτως φυσικό: οι άνδρες έχουν αποδείξει πόσο κακοί και επικίνδυνοι γίνονται με τις γυναίκες!
Δεν φοβάσαι το τέρας του Λοχ Νες. Φοβάσαι κάτι πολύ πραγματικό και ρεαλιστικό.
Πιστεύω όμως απο τα λεγόμενα σου ότι αυτός ο (συλλογικός των γυναικών) φόβος εχει μετατραπεί σε φ ο β ι α .
Αυτό λύνεται όντως με ψυχολόγο.
Θα σου πρότεινα μέχρι να φτιάξουν τα οικονομικά σου, να αγορασεις κάποια βιβλία φεμινιστικης ψυχολογίας / αυτοβελτιωσης και να κλείσεις ραντεβού με κάποιον ειδικό στο δήμο σου (δωρεάν).
Το καταλαβαίνεις πως χρειάζεται να πας σε ψυχολόγο?
Δεν ξέρω αν πηγάζει απο συγκεκριμένο τραυματικό γεγονός ή είναι το σύμπτωμα άλλων διεργασιών αλλά δεν βλέπω ποιά άλλη διαδικασία θα μπορούσε να σε βοηθήσει
Ναι, κι εγώ τα ίδια.
Και ξέρω κι άλλες που φοβούνται περισσότερο. Δεν είναι παράνοια, ειναι δικαιολογημενο και βασισμενο σε βιώματά σου.
Κράτα μικρό καλάθι σε αυτές που σε λένε υπερβολική. Ή αδαείς είναι γιατί δεν έχουν γνωρίσει κακοποίηση, ή αδαείς είναι γιατί δε ξέρουν να την αναγνωρίζουν.
Ειχα ακριβως το ιδιο θεμα, λεξη προς λεξη οπως το περιγραφεις. 28 κι εγω! Κρατησε 2 χρονια. Δεν αναφερεις στο ποστ σου αν ειχες τραυματικες εμπειριες, εγω εχω απειρες, μεταξυ τους δυο αποπειρες βιασμου, κακοποιησεις απο συντροφους, και παρενοχλησεις στα μεσα μαζικης μεταφορας. Με βοηθησε το οτι εκανα αλλαγη καριερας και αυτο με οδηγησε σε ενα πολυ δυσκολο εκπαιδευτικο προγραμμα. Καταφερνοντας να το τελειωσω μετα απο πολυ κοπο ειδα μια αλλαγη μεσα μου σταδιακα. Αρχισα να πιστευω στον εαυτο μου, να αποβαλλω τον θυμο μου και να νιωθω γενικα πιο δυνατη. Συνειδητοποιησα οτι αυτο που με εκανε να τρεμω τοσο… Διαβάστε περισσότερα »
Καταρχάς σ’ευχαριστούμε για το κείμενο που έστειλες και μας εξέθεσες τους προβληματισμούς σου. Το πρόβλημα της έμφυλης βίας υπήρχε πάντα, απλά κορυφώθηκε τα 2 τελευταία χρόνια γιατί ευτυχώς οι γυναίκες αρχίσαμε να αποκτάμε φωνή και να μιλάμε. Όπως είπε και η Κιμ, σε σένα ο φόβος έχει μετατραπεί σε φοβία και αυτό λύνεται μόνο με την βοήθεια ενός ειδικού. Αν και υποψιάζομαι ότι αυτή η φοβία σου δημιουργήθηκε από κάτι βαθύτερο. Ίσως το άδοξο τέλος της προηγούμενης σχέσης σου σε τραυμάτισε τόσο πολύ (μας γράφεις ότι σας χώρισε η απόσταση κι όχι επειδή η σχέση έκλεισε τον κύκλο της) που… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι φυσιολογικό να νιώθεις έτσι. Μην απογοητεύεσαι από τον εαυτό σου. Το σύστημα είναι σάπιο και πολλοί άνθρωποι το ίδιο δυστυχώς. Προσπάθησε να ενεργήσεις πρακτικά. Όσον αφορά την ασφάλεια στους δρόμους, να βάζεις πάντα τη λογική μπροστά και να προβλέπεις πιθανές καταστάσεις. Δυστυχώς πλέον η σωματική μας ακεραιότητα απαιτεί να κάνουμε κάποιες προσαρμογές. Ναι δεν θα πηγαίνεις από τα στενά σκοτεινά σοκάκια που πήγαινες παλιά όπως κι εγώ και χιλιάδες άλλες από εμάς δεν το κάνουν πλέον. Το ντύσιμο δεν πιστεύω ότι παίζει κάποιο ρόλο. Αν θέλει ο άλλος να σου επιτεθεί, και μπούργκα να φοράς θα το κάνει. Σχετικά… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ ένιωθα έτσι για πολύ καιρό, έπειτα από μια περίεργη “σχέσ稔 που είχα. Μαζί και με αυτά που ακούς στη τηλεόραση κτλπ, μετατρέπετε ο φόβος σε φοβία. Πλέον νομίζω είμαι λίγο καλύτερα, αλλά συνεχίζω να φοβάμαι να εμπιστευτώ. Προσπαθώ ολόκληρη γυναίκα να μην γυρνάω πολύ αργά στο σπίτι, να προσέχω που θα βγω και με ποιόν και τι φοράω.. Ναι ναι.. δυστυχώς σκέφτομαι διπλά και τριπλά τι θα φορέσω, ασχέτως που δεν έχει κάποια σημασία. Επίσης δεν ξέρω αν θα ένιωθα άνετα να πάω στο σπίτι κάποιου, για το οτιδήποτε ,γιατί υπάρχει ένας άλφα φόβος, στο τι θα μπορούσε… Διαβάστε περισσότερα »
Αντιλαμβάνεσαι το αντρικό φύλο ως απειλή, θα πρέπει να εξετάσεις τους λόγους που σου συμβαίνει αυτό, προφανως υπάρχουν γεγονότα που σε έχουν επηρεάσει αρνητικά, οι φοβίες προκύπτουν από δικές μας αδυναμίες κυρίως. Πρέπει δηλαδή να σε πείσω τώρα ότι δεν είναι όλοι οι άντρες δολοφόνοι η κακοποιητικοι? Η πλάστιγγα γέρνει προς το αντρικό φύλο ως προς την βία σαφώς, αλλά γέρνει και ως προς την προστασία. Τελικά το ποτήρι είναι μισοάδειο η μισογεματο? Εσύ επιλέγεις.
Tην ποια; Την προστασία;
Μας προστατευετε πώς ακριβώς;
Με την αγκαλιά μας και την τρυφερότητα μας, με το να είμαστε για σας παντα εκεί, κυρίως συναισθηματικά. Να γερναμε μαζι σας απο αγαπη! Να σας λατρεύουμε με καθε πιθανο τροπο. Αυτο δεν ειναι προστασια? Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και προφανώς δεν είμαστε όλοι τέρατα. Τώρα αν εσείς θέλετε να λέτε ότι η πλειοψηφία των αντρών είναι τέρατα δικαίωμα σας.
Αν θες να είσαι, όπως λες, κοντά μας πρέπει να ρίξεις τον εγωισμό σου λίγο,να σταματήσεις το επιχείρημα notallmen και να αγκαλιάσεις το συλλογικό βίωμα των γυναικών στην ανδρική βία και τον φόβο αυτηςυ,που ΕΊΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΎ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΟ.
Δεν είμαι αυτό που λέω αγαπητή μου, είμαι αυτό που πράττω, οι γυναίκες είναι ο λόγος της ύπαρξης μας και όποιος άνδρας δεν το δέχεται αυτό ναι είναι εν δυνάμει τέρας. Δηλαδή αν παραδεχτώ εδώ σε σένα ότι είμαστε όλοι τέρατα θα σημαίνει ότι έτσι είναι? Δεν είναι έτσι πως να το κάνουμε. Το 80% των ανδρών που εγώ γνωρίζω λατρεύουν τις γυναίκες τους. Το τσουβάλιασμα του φύλου είναι μορφή βίας, όταν θα καταλάβετε ότι οι περισσότεροι άνδρες βιώνουμε ουσιαστικό ρατσισμό από εσάς εξαιτίας μερικών ηλιθιων, τότε θα ηρεμήσετε και σεις λιγο.
Μόλις σταματήσουν οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί, η κακοποίηση, ο μισογυνισμός, ο σεξισμός και γενικότερα η αδικία που βιώνουμε, ίσως μπορέσουμε να δούμε και τον υποτιθέμενο ρατσισμό που βιώνετε κάποιοι, εξαιτίας των περισσότερων ανδρών. Το έγραψες ανάποδα. Το 80% των ανδρών που γνωρίζεις εσύ, δεν αποτελεί το 80% του ανδρικού πληθυσμού. Επίσης, το επιχείρημα περί αδύναμου φύλου που χρειάζεται προστασία, όπως το παρουσιάζεις, μας τοποθετεί σε μειονεκτική θέση. Αν το αναφέρεις προς υπεράσπισή σας, φέρνεις ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Προστασία χρειαζόμαστε μέσω των νόμων, ώστε να μην κινδυνεύει η ζωή και η σωματική μας ακεραιότητα. Όπως χρειάζεται άλλωστε κάθε ανθρώπινο ον.… Διαβάστε περισσότερα »
Δηλαδή θέλεις να πεις ότι μπορείς να καταλάβεις πως αισθάνεται μια γυναίκα που τυχαίνει να περπατάει μόνη της το βράδυ;
Όχι δεν λέω αυτό, λέω ότι δεν είναι όλοι οι άντρες τέρατα. Κατανοώντας ταυτόχρονα την ανάγκη για πολλές αλλαγές που πρέπει να συμβούν. Κυρίως για την προστασία των γυναικών, την προστασία των θυμάτων καθώς και την στήριξη τους. Κάτι που δεν συζητούν πολλοί είναι η παιδεια-ενημέρωση ως μέσο πρόληψης και αποτροπής. Ήδη από το σχολείο θα έπρεπε να υπάρχουν μονιμα επιμορφωτικά προγράμματα για τα νέα αγόρια.
Πραγματικα τι κανεις εδω; Δεν εχεις καταλαβει τι ζουμε οι γυναικες; Λες και δεν το ξερουμε οτι υπαρχουν και καλοι αντρες εκει εξω, απλα δυστυχως δεν το γραφει στο κουτελο τους. Απο τη στιγμη που εισαι εδω καλο ειναι να ακους και να στηριζεις, αλλιως μονο κακο κανεις.
Είμαστε μαζί σας, αυτό δεν καταλαβαίνετε, το νομικό πλαίσιο πρέπει να αλλάξει και σαφώς οι ποινές, οι καταγγελίες να έχουν άμεση ανταπόκριση.
Επισης η πλαστιγγα παραγερνει προς το ανδρικο φυλο, 80% των βιαιων εγκληματων γινονται απο αντρες, το ποσοστο στους βιασμους ειναι ακομα ψηλοτερο.
+ η 1η αιτία θανάτου στις γυναικες ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ (δλδ όπως στην φεμινιστική Σουηδία,ετσι και στη βλαχοΕλλαδα) είναι η γυναικοκτονια… προφανώς δεν είναι 2-3 που το κάνουν σε ολες. Ουτε καν 500. Ουτε καν 100.000
Δες εδώ τι έχει γίνει φίλη μου, είμαι μόλις ο δεύτερος άντρας που σας γράφει εδώ με τις καλύτερες προθέσεις και με έχετε πιάσει από τα μούτρα.
Χαίρομαι που καταλαβαίνεις ότι χρειάζεσαι τη βοήθεια ειδικού και ελπίζω, όποτε αποκτήσεις την οικονομική δυνατότητα, να σπεύσεις. Μέχρι τότε θα σου έλεγα να κοιτάξεις γύρω σου και να δεις άντρες που εκτιμάς και δεν θεωρείς επικίνδυνους. Μπορεί να είναι συγγενείς, φίλοι, πρώην γκόμενοι, συνάδελφοι, ο ψιλικατζής της γειτονιάς σου, δεν έχει σημασία. Σκέψου γιατί οι συγκεκριμένοι δεν σε φοβίζουν, γιατί τους εκτιμάς, γιατί τους θεωρείς καλούς ανθρώπους. Και ίσως τότε μπορέσεις να ψάξεις για τα ίδια σημάδια σε αγνώστους και, με τους δικούς σου ρυθμούς, να τους ανοιχτείς και να τους εμπιστευθείς.
Χαιρετώ τις κυρίες και τους κύριους που περιστασιακά η μόνιμα έρχονται στη σελίδα. Δεν διεκδικώ γλαυκας και μακράν από μένα το όνομα του ειδικού. Προς “παράνοια”: Αν μου επιτρέπεις καταλαβαίνω λίγο την φοβία σου. Δεν κρίνω, κάθε άλλο. Πιστεύω ότι μονη σου, μπορείς να βγεις από αυτό τον κύκλο. Αν το θες. Το κατέβασμα σε αυτή την φυλακή, έγινε βαθμιαία. Βήμα το βήμα. Αργά, σίγουρα και (αν το θες) αδυσώπητα. Έγινε για κάποιο λόγο. Εσύ τον ξέρεις. Η με ότι δυνάμεις έχεις κοιτάς αυτόν τον εφιάλτη στα μάτια (τουλάχιστον εγώ, πάντα τέτοιο δρόμο ακολουθώ κι ας πονώ) η παίρνεις την… Διαβάστε περισσότερα »