Γεια σε όλες! Στέλνω για να καλμάρω λίγο μια ανησυχία που δεν είναι μόνιμη, αλλά υπάρχει και λίγο δεν ξέρω πώς να την αντιμετωπίσω. Είμαι 25, δουλεύω ως πωλήτρια, πέρσι τέλειωσα τις σπουδές μου και στο μεταξύ ψάχνω και δουλειά στο αντικείμενό μου.
Τα τελευταία δύο χρόνια συγκατοικώ με το αγόρι μου, είμαστε και οι δύο από νησί, δουλεύει και εκείνος και παράλληλα κυνηγάει να στήσει μια δική του επιχείρηση. Μέχρι φέτος το καλοκαίρι οπότε και είχαμε κάποιες αναποδιές, κάπως αρχίσαμε να τσακωνόμαστε για μικροπράγματα, αλλά ΟΚ.
Εκείνο που παρατήρησα είναι ότι όταν εκνευρίζεται ή θυμώνει με κάτι, χτυπάει τους τοίχους… Την πρώτη φορά που το έκανε, τρόμαξα πολύ, άρχισα να φωνάζω, τρόμαξε και εκείνος με την αντίδρασή μου και σταμάτησε. Συζητήσαμε, του είπα ότι όλο αυτό είναι πολύ ξένο για ‘μένα και με φοβίζει αφάνταστα.
Μου είπε ότι ποτέ δεν θα έκανε κάτι κακό σε εμένα, ότι ποτέ δεν θα άγγιζε εμένα, ότι λυπάται που με έκανε να νιώσω έτσι και ότι ποτέ δεν θα σήκωνε χέρι, όχι απλώς σε εμένα, αλλά σε κανέναν άνθρωπο. Από τότε αυτό έχει ξαναγίνει άλλες δύο φορές. Τη μία χτυπούσε το χέρι του στο τραπέζι γιατί είχαμε εμείς λογοφέρει και την άλλη μετά από έναν καβγά με συνεργάτη του.
Να πω εδώ ότι ποτέ δεν είχαμε προβλήματα, ότι θεωρώ είναι τρυφερός άνθρωπος, αγαπάει τα ζώα, τη γάτα και τον σκύλο μας, νοιάζεται για τους άλλους, τους γονείς μου, τους φίλους μας, αλλά κάθε φορά που το κάνει αυτό, εμένα πάει η ψυχή μου στην Κούλουρη.
Δεν έχει συμβεί κάτι άλλο, όμως, αυτό με απασχολεί και κάθε φορά που το συζητάμε μου λέει να μην τρομάζω και ότι έτσι αντιδρά από παιδί, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι άλλο. Και όντως δεν συμβαίνει. Δεν θυμάμαι δηλαδή ποτέ να έχει μπλέξει σε κάποιο καβγά ή να κάνει κάτι κακό σε εμένα. Αλλά αυτό εξακολουθεί να το κάνει και με απασχολεί.
Τι κάνω; Του ζητάω να δούμε ψυχολόγο; Το θέτω ως προϋπόθεση για να μείνουμε μαζί; Τον αγαπάω και τον θέλω αλλά αυτή η κίνηση με χαλάει πολύ σε σημείο να μη μπορώ να λειτουργήσω γενικά μαζί του μέρες μετά…
Σας ευχαριστώ
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ρόη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αν, τον αγαπάς όπως λες, και αν είναι όντως τρυφερός και καλό παιδί κάνε σε αυτόν και σε σένα μια μεγάλη χάρη. Πες του ότι τρομάζεις με αυτή τη συμπεριφορά του, και ότι για εσένα αυτό είναι αξεπέραστο όριο. Να σταματήσει τις δικαιολογίες γιατί δεν είναι πια παιδάκι, να χτυπάει τοίχους , πόρτες, και τραπέζια. Κι αν φύγει κανένα ποτήρι και σε πάρουν τα γυαλιά? Τι θα πει μετά? Να πάει σε έναν ειδικό να μάθει να διαχειρίζεται το θυμό του. Έλεος με τις δικαιολογίες που λένε τα πεντάχρονα. Τα πεντάχρονα δεν έχουν σχέσεις, έχουν τη μαμά να τα μαλώνει… Διαβάστε περισσότερα »
Επίσης , έχω απορία. Τι θα έκανε αυτός αν εσύ πάνω στα νεύρα σου εκσφενδονιζες τσόκαρα στον αέρα ακόμα και αν δε στόχευες αυτόν? Δε θα έλεγε” ποπό μάνα μου , τι τρελογκα είναι αυτή, οπου φύγει, φύγει” ?Έχουμε κανονικοποιησει τα νεύρα των αντρών και τα δικαιολογούμε. Κακώς.
Δε χρειάζεται να σε χτυπήσει για να είναι πρόβλημα. Δημιουργεί άσχημη ατμόσφαιρα, δεν ξέρει να διαχειριστεί τον εαυτό του και αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα από μόνο του. Και μόνο που χρειάστηκε να συζητάς τόσες φορές για τη βία που υπάρχει στο σπίτι σας, για μένα είναι κόκκινος συναγερμός. Αν ήσουν με έναν ήρεμο και σωστό σύντροφο δεν θα είχες συζητήσει ποτέ για το αν θα σηκώσει χέρι πάνω σου, δε θα χρειαζόσουν διαβεβαιώσεις, δε θα σε απασχολούσε καν το θέμα γιατί θα ήταν ανύπαρκτο. Είναι πολύ άσχημο να βάζεις τη ζωή σου σε τέτοιο πλαίσιο. Δεν θα έπρεπε καν να… Διαβάστε περισσότερα »
Πρώτα οι τοίχοι και τα τραπέζια και μετά εσύ. Να μην αμφιβάλεις καθόλου ότι μια μέρα θα έρθει και η σειρά σου οσο και αν σε διαβεβαιώνει οτι σε εσένα ποτε δεν θα έκανε κακο(πόσο κλισέ, μα όλοι οι κακοποιητικοι το ίδιο ποιημα?) Μάζεψε τα πράγματα σου και φυγε τώρα-πριν χειροτερεψει το πραγμα. Αυτός ο τύπος ήδη σε κακοποιει ψυχολογικά,τρομαζοντας σε και κάνοντας σε να μην νιώθεις ασφαλής ακόμα και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Έτσι σιγά σιγά σε κάνει να συνηθίζεις την ιδέα της κακοποίησης και ότι όλο αυτό που κάνει,σου αξίζει. Πρώτα σε τρομάζει,μετά σε υποτιμα και… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό τώρα που το βασιζεις? Φαίνεται μια τελείως μη-εποικοδομητικη αντιμετώπιση που δεν ασχολείται με το πραγματικό πρόβλημα αλλά με ένα άλλο μελλοντικο που αυτή την στιγμή δεν υπάρχει
Στην αρχή ξεκίνησε με τον τοίχο, μετά πήγε στο τραπέζι και τρέμω στην ιδέα ότι η τρίτη και φαρμακερή θα είναι πάνω σου. Πες του την επόμενη φορά που θα θυμώσει αντί να χτυπήσει το χέρι του, να δοκιμάσει να χτυπήσει το κεφάλι του. Δεν θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει αν είναι γλυκός και τρυφερός όταν είναι ήρεμος, το θέμα είναι (και εκεί μαθαίνουμε τι πραγματικά είναι ο άλλος!) πώς διαχειρίζεται το θυμό του. Ο πατέρας μου με δίδαξε ένα πράγμα και θα το μεταφέρω και σε σένα με πολύ αγάπη: Άπαξ και σηκωθεί το χέρι (έστω και σε κάτι… Διαβάστε περισσότερα »
Η επόμενη ιστορία θα είναι ¨”Με αγαπάει πολύ, γι’ αυτό μου προκαλεί πόνο”. Ευτυχώς δεν έχετε οικογένεια να βλέπουν τον πατέρα τους να είναι βίαιος και να φωνάζει συνεχώς.
Δεν έχω δει πιο τρανταχτό παράδειγμα άγνοιας κινδύνου στην ζωή μου, ίσως η ηλικία σου να δικαιολογεί ότι δεν ξέρεις σε τι κίνδυνο βρίσκεσαι. Απλά τρέχα τώρα που είναι νωρίς, σήμερα ο τοίχος αύριο εσύ.
Τα εχουμε πει ειμαστε μαλακες. Αν σε αγαπαει πες του να μην το ξανακανει γιατι θα χωρισετε. Τρομαξε τον λιγο, ειναι προβλημα που πρεπει να κοπει.
Εχω κανει παρομοιες μαλακιες αλλα ειτε με χωρισαν ειτε μου τις ξεκοψαν. Τωρα καθομαι υπακουος.
Επισης βοηθαει πολυ το να κανει καποιο σπορ,πυγμαχια για παραδειγμα ή απλως γυμναστικη.
Ετσι εγινα τερμα ήρεμος και αυξηθηκε παραλληλα η διαθεση για σεξ!
Μπράβο σου. Θεωρώ πολύ μεγάλο προσόν να παραδέχεσαι τα λάθη σου. Και ακόμα μεγαλύτερο το να δίνεις ιδέες για το πώς να διαχειριστεί τα ίδια λάθη κάποιος άλλος έχοντας βρεθεί στη θέση του.
Σας ευχαριστώ! Ειμαι εντελως αχρηστος με τις γυναικες, δεν εχω ιδεα πως να τις προσεγγισω κτλ. Διαβαζω χρονια την σελιδα, και μαλιστα εκανα και λογαριασμό! Με ενδιαφερει να μαθαινω το πως βλεπει τα πραγματα η αλλη πλευρα. Βεβαια πολλες φορες νιωθω τοσο ασχημα που ειμαι αντρας,ακομα χειροτερα οταν διαβαζω για καταστασεις παρομοιες με καποιες που εχω ζησει κι εγω. Ειμαι μεγαλος αντρας πια σαν ηλικια αλλα στο μυαλο μου ειμαι παιδι. Και προχθες πηγαινα στη δουλεια, εκανα την παρακατω διαπιστωση και ειπα στον εαυτο μου. “Μαλακα δεν παλευεσαι, δεν μπορεις ουτε με τον εαυτο σου να τα βρεις, εχεις καλη… Διαβάστε περισσότερα »
Το βρώμικο μυαλό δεν είναι απαραίτητα κακό , βεβαιωσου όμως ότι έχει αντίστοιχο και η γυναίκα που σε ενδιαφέρει πριν το δείξεις. Η ειλικρίνεια, το χιούμορ και η καλή διάθεση συνήθως βοηθούν. Τα μεγάλα λόγια, ο πολύς ενθουσιασμός, οι ατάκες, τα πολλά κομπλιμέντα δημιουργούν καχυποψία. Να είσαι φυσικός και όχι προσχεδιασμένος. Η δική μου γνώμη και πολλών φιλενάδων.😉
Η γυναικα που με ενδιαφερει εδω και 15 χρονια, ευτυχως εχει παρομοιο μυαλο και ακολουθει το δικο μου γενικα, οπως κι εγω το δικο της.
Σας ευχαριστω για την απαντηση και τις συμβουλες, οι οποιες ταιριαζουν σε ολες τις σχεσεις που υπαρχουν στη ζωη μας, οικογενεια, συγγενεις, φιλοι, συνεργατες κτλ.
Να ειστε καλα!
Δεν είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές άλλων αντρών παρά μόνο για τις δικές σου. Εσένα σου γύρισε ενα γρανάζι στο κεφάλι κι άλλαξες δρόμο. Δεν είναι μικρό πράγμα να ξέρεις.
Τώρα να τα έχεις βρεί με τον εαυτό σου, ναι αυτό είναι μεγάλο πράγμα, τι να σου πω, ούτε για μένα δεν μπορώ να σου πω μετα βεβαιότητας πως τα έχω καταφέρει.
Εσεις τι ειστε ψυχολογος; Ναι ετσι ειναι Μαρια! Σε διαφορες φασεις τις ζωης μου, μετρημενες στα δαχτυλα αλλα πολυ σημαντικές, θυμαμαι να κοιταζω στο καθρεφτη και να λεω: τι κανεις ρε μαλακα, εσυ δεν εισαι αυτος! Και απο την επομενη μερα ημουν ο πραγματικος μου εαυτος. Ημουν για χρονια σε ασχημο λουκι και μια μερα ειπα “δεν θελω αλλο”. Και μια αλλη μερα, οταν γνωρισα την συζυγο ειπα, κοιτα πως ειναι να ζεις σαν ανθρωπος. Επισης μια αλλη μερα ειπα: μαλακα την γυναικα σου και το παιδι σου, κοιτα να τους χασεις παπαρα. Και μετα ειπα να το παιξω και… Διαβάστε περισσότερα »
😉
Eμπιστεύσου το πως νιώθεις. Ο φόβος σε προειδοποιεί για κάτι-έναν επικείμενο κίνδυνο. Χρειάζεται θεραπεία για διαχείριση θυμού. Μπορεί να πετύχει, μπορεί και όχι. Αν δεν πετύχει, πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις. Μπορείς να ζεις με έναν άνθρωπο που σου προκαλεί τρόμο κάθε φορά που θυμώνει;
Ρόη, την ανησυχία μας δεν προσπαθούμε να την καλμάρουμε όσο υφίσταται η αιτία που την προκαλεί. Αλλιώς εθελοτυφλούμε. Αντιλαμβάνεστε και οι δύο το “κακό που θα σου έκανε” μόνο αν χτυπούσε κι εσένα. Και η ψυχολογική, βία είναι.
Ξεκίνα με το να έχει συνέπειες της πράξης του. Το ξέρει πως τρομάζεις αλλαααααα… εχε πίστη σου λέει.
Ενημέρωσε τον πως πχ την επόμενη φορά θα φύγεις εως ηρεμήσει. Κι αν ξαναγίνει πήγαινε στο δίπλα δωμάτιο, μια βόλτα, οτι θές, αστον μόνο του.
Τότε θα δείς κατα πόσον ο τρυφερούλης θα παραμείνει τρυφερός. Αν οχι μην χτυπήσεις την πόρτα φεύγοντας, μόνο κλείσε την οριστικά.