Στέλνω με αφορμή μια κοπέλα που δεν οδηγεί και για αυτό επωμίζεται τις δουλειές του σπιτιού.
Η δική μου ιστορία έχει ως εξής:
Παίρνω δίπλωμα πριν 2 χρόνια (35 ετών) και ανακαλύπτω ότι είμαι έγκυος. Προφανώς, λόγω απειρίας (και φόβου θα προσθέσω) δεν οδηγάω όσο είμαι έγκυος και περιμένω να γεννήσω. Δεν οδηγούσα γιατί φοβόμουν μην γίνει κάτι Απλά φοβόμουν πάνω από το λογικό. Το είχε δεχτεί και άντρας μου όλα καλά. Πήγαινα, σχεδόν παντού, με τα πόδια, οπότε ακόμα και έγκυος δεν επιβάρυνα κανέναν.
6 μηνών πια το μωρό αποφασίζω πως πρέπει να οδηγήσω. Μπαίνω στο αμάξι, δίπλα ο σύζυγος και πίσω το μωρό. Κρύος ιδρώτας, να τρέμω. Λέω όχι θα πάμε το τετράγωνο. Να σβήνει το αμάξι, να με κράζουν στο παρκάρισμα (μένω κέντρο ΑΘήνας).
Μην πλατιάσω. 2 μήνες προσπάθησα και ποτέ δεν μπόρεσα να το πάρω μόνη. Έτρεμα μην σκοτώσω το παιδί. Έφαγα τόσο βρίσιμο στο παρκάρισμα που γύρναγα σπίτι και έκλαιγα. Ειλικρινά, ένιωσα ότι δεν μου αξίζει να τραβάω τα νεύρα των άλλων. Στην γειτονιά, επίσης, μάλλον, μένουν οι απόγονοι του σουμάχερ. Κόρνα στο δευτερόλεπτο. Και όσο και να έλεγα δεν πειράζει. Με πείραζε! Με πείραζε το κράξιμο.
Ένα βράδυ ο σύζυγος κουρασμένος (λέει) μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο και πρέπει να οδηγήσω. Με έντονο ύφος. Ένιωσα 5 χρονών. Το καταλάβαινα από την μια από την άλλη ο φόβος δεν είναι λογικός.
Τελικά, μετά από 2-3 καυγάδες και πολλά αποτυχημένα παρκαρίσματα έφτασα σε τέτοιο σημείο που μισώ το αμάξι. Μισώ να είμαι ακόμα και επιβάτης. Δεν ζητάω καν να πάω μια θάλασσα για να μην οδηγήσει άλλος και φορτωθώ. Φοβόμουν και πρόσθεσα και πίκρα. Και άγχος παραπάνω. Πολύ άγχος. Και που δεν ξεπέρασα το φόβο. Και τι θα κάνω αν γίνει κάτι έκτακτο. Και γιατί το ζω αυτό με τις φωνές.
Ξεκίνησα ψυχολόγο, πριν λίγο καιρό. Για το αμάξι! Θέλω πολύ να οδηγήσω (για μένα) γιατί νιώθω ότι με παιδί στην Αθήνα δεν μπορώ αλλιώς και γιατί το οφείλω στον εαυτό μου που κάποτε φανταζόταν την Ζωή να πηγαίνει ταξίδια σε βουνά.
Αποτέλεσμα; Κάθε βράδυ βλέπω τροχαία στον ύπνο μου. Κάθε μέρα ξυπνάω χάλια που πάω το παιδί κάθε μέρα παντού με τα πόδια και μόνο. Αποτυχία!
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να το λύσω ποτέ. Το ελπίζω! Το ποθώ! Είμαι στο τσακ να πάρω τώρα τα κλειδιά και να πω, Μπορείς! Αλλά μετά με πιάνει τρέμουλο. Ζηλεύω όσους και όσες το κάνετε και σας θαυμάζω. Ελπίζω μια μέρα να το κάνω και εγώ.
Αν κάποιος ή κάποια κατάφερε να το ξεπεράσει, θα εκτιμούσα κάθε συμβουλή. Και τεχνικής φύσεως και ψυχικής.
Όλα στο μυαλό είναι. Απλά το δικό μου μυαλό με ζόρισε.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ζωή
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Άσε μια μέρα το μωράκι σου σε καλά χέρια και πήγαινε με τον άντρα σου σε μέρος που να μην κυκλοφορούν άλλοι. Υπάρχουν τετοιες περιοχές. Εγώ πήγαινα στο παλιό αεροδρόμιο στην Αθήνα. Ή στα Σπάτα – Λούτσα σε κάτι δρόμους που δεν υπήρχε ψυχή. Με ηρεμία κάνε όσες προσπάθειες χρειάζεσαι μέχρι να νιώσεις έτοιμη. Μπορείς να ζητήσεις από σχολή οδηγών έξτρα μαθήματα κι εφόσον έχεις πάρει το δίπλωμα. Πες τους για τη φοβία σου, ώστε ο δάσκαλος να τη λάβει υπόψιν του και να σε ξεμπλοκαρει. Δες μήπως ένα αυτόματο αυτοκίνητο σου ταιριάζει καλύτερα. Εγώ που έχω μια δυσκολία να… Διαβάστε περισσότερα »
*Κραταει σημειωσεις*
Ποια κρατάει σημειώσεις? Η γραφουσα ή η επαγγελματίας ψυχικής υγείας μου? 😁
Εγω σημειωνω αυτο “Έχω κατέβει με άνεση και ύφος 60 καρδιναλίων. Έχω δώσει τα κλειδιά μου στον κακομοίρη που περίμενε υπομονετικά να παρκάρω.”
Ήταν τόσο ντροπιαστικό ,…. ευτυχώς το ύφος το έσωσε.
Θεά 🙂
Αν με είχε τράβηξει βιντεάκι η τροχαία.. θα γινομουν μάθημα στους νέους οδηγούς για να τους πείσουν ότι υπάρχουν και χειρότερα.
Θα προσπαθήσω να πω πρακτικά πράγματα από προσωπική εμπειρία και τι με βοήθησε: 1. Πήρα αμάξι δικό μου για να μην έχω άγχος ότι αν το χτυπήσω, γρατζουνισω κλπ θα έχω να απολογηθω 2. Πήρα αυτόματο για να έχω ένα λιγότερο πράγμα να σκεφτώ 3. Έκανα μεικτή ασφάλεια για να μην έχω άγχος αν γίνει ζημια 4. Άρχισα για ένα έτος περίπου να το παίρνω σε απλές μικρές διαδρομές αλλά το έκανα σταθερά ΚΑΘΕ βδομάδα τουλάχιστον 2 φορές (πήγαινα σούπερ μάρκετ, γυμανστηριο και στους δικούς μου που είναι κοντά) 5. Ζήτησα βοήθεια από φίλους να κάνουμε παρέα πιο μεγάλες διαδρομές… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν βρίσκω και τόσο παράλογη τη φοβία σου και δεν συμφωνώ με τα περισσότερα από τα σχόλια. Παραλογη βρίσκω αυτήν την καταπίεση να την ξεπεράσεις. Μου κάνει εντύπωση που όλοι προσπέρασαν τη συμπεριφορά του συζύγου σου. Δεν δείχνει καθολου κατανόηση. Κάποιοι άνθρωποι δεν οδηγούν. Για πολλούς λόγους. Αλλοι φοβούνται άλλοι ειναι επικινδυνοι. Κι όταν κάτι μας προκαλεί τόση απέχθεια και σωματικες αντιδράσεις, πρέπει να το σταματάμε, όχι να πιέζουμε τον εαυτό μας με αυτόν τον τρόπο. Η λύση για τις φοβίες δεν είναι αυτή. Επισης, το να οδηγείς με τόση ένταση και άγχος, δεν είναι ασφαλές. Αν το ξεπεράσεις με… Διαβάστε περισσότερα »
Ρε σεις. Τι τι θα γίνει άμα προκύψει μια ανάγκη; θα καλέσετε ταξί. Τώρα πια έρχονται στο δευτερόλεπτο. Οπότε καταρχάς ηρεμία. Λύσεις υπάρχουν. Από εκεί κ πέρα, άσε το μωρό κ πηγαίνετε σε μια αλάνα. Στο ΟΑΚΑ για παράδειγμα και ξεκίνα από το 0. Κάνε μαθήματα οδήγησης από την αρχή. Πάρε απόφαση ότι το μωρό, μέχρι να νιώσεις άνετα να οδηγείς δεν χρειάζεται να το παίρνεις κ να σου προσθέτει κ άλλο άγχος ότι θα το σκοτώσεις. Για όσο χρόνο χρειαστείς. 1-2-5-100 χρόνια; όσο χρειάζεται. Κ επιπλέον αποδεχτείτε ότι ίσως εσύ ποτέ να μην οδηγήσεις άνετα κ κουλ όπως ο… Διαβάστε περισσότερα »
Οδήγηση… αυτή η μάστιγα! Πήρα δίπλωμα στα 30 μου. Έμπαινα στο αυτοκίνητο και ίδρωνα ολόκληρος. Ενώ μου άρεσε η αίσθηση της οδήγησης, το άγχος με έκανε να μην ασχοληθώ. 7 χρόνια μετά ξεκίνησα αναγκαστικά να οδηγώ λόγω της γέννησης του παιδιού. 6 χρόνια μετά και ακόμα δεν ξέρω να παρκάρω. Ο λόγος; Δεν μπαίνω στη διαδικασία να αγχωθώ. Έχω γκαράζ στο σπίτι και τεράστιο parking στη δουλειά, οπότε δεν έμαθα να παρκάρω! Αν φίλοι μας πουν να βρεθούμε σε τίποτα μέρη με δύσκολο παρκάρισμα, το παίρνει η σύζυγός μου ή δεν πάω καθόλου. Εκείνη παρκάρει λες και έχει εικονικό αλφάδι.… Διαβάστε περισσότερα »
Ζωή απ’ότι φαίνεται δεν είναι απλά φόβος, με όλα αυτά τα έντονα που περιγράφεις πάει να σου γίνει ή σου έχει ήδη γίνει φοβία. Εγώ θα έλεγα να χαλαρώσεις λίγο. Ούτε εγώ οδηγώ από φόβο, και πόσοι άλλοι, όχι μόνο γυναίκες, αλλά και άντρες. Εγώ επειδή προσπαθώ πάντα να έχω αυτογνωσία, κατάλαβα από νωρίς ότι η οδήγηση δεν είναι κάτι που μου ταιριάζει. Είμαι αφηρημένο άτομο που παρασύρομαι απο τα τοπία η μου αρέσει γενικά να χαζεύω τις εικόνες από το παράθυρο του αυτοκινήτου, δεν νομίζω ότι θα ήμουν ιδιαίτερα προσεκτική. Έπειτα ότι παιχνίδια υπολογιστή έχω δοκιμάσει με πάρκινγκ, οδήγηση… Διαβάστε περισσότερα »
Ειναι πολυ κοινος φοβος! Καλα κανεις και το παλευεις. Εχω και γω τον ιδιο φοβο. Διαβαζα οτι ειναι συχνο να τον αποκταμε ακομα και αφου εχουμε οδηγησει χωρις προβλημα στο παρελθον. Το να το αποφευγουμε φερνει στιγμιαια ανακουφιση αλλα μακροπροθεσμα ενισχυει το φοβο μας σωματικα. Εχουμε και μια αθλια οδηγικη κουλτουρα στην Ελλαδα. Πολυ πιεστικη. Αλλα ξερεις κατι? Θα ειχαμε πολυ λιγοτερα ατυχηματα αν ολοι φοβοντουσαν οπως εμεις. Γιατι θα ημασταν πιο υπομονετικοι και προσεκτικοι. Οποτε δεν ειναι απαραιτητα αρνητικο να εχεις το φοβο. Το οτι δεν καταφερες να κανεις με τη μια ταξιδι στα βουνα δε σημαινει οτι δε… Διαβάστε περισσότερα »
Οδηγώ Λονδίνο (δεν το απολαμβάνω αλλά το κάνω), οδηγώ στην αγγλική εξοχή και στους μεγάλους αγγλικούς αυτοκινητόδρομους (εκεί το απολαμβάνω). Όταν ερχόμαστε Ελλάδα διακοπές κάνω σχεδόν όλη την οδήγηση εγώ γιατί ο σύντροφός μου είναι Άγγλος και ας το παραδεχτούμε είμαστε όλοι πολύ ούγγανοι στην οδήγηση και φοβάται ο άνθρωπος, δίκιο έχει, οπότε οδηγώ στους παλιόδρομους σε νησιά, (τι έχω δει κομμάτι της ασφάλτου να φεύγει μέσα στη θάλασσα δίπλα μου στην Σαμοθράκη, τι έχω ανέβει τον Ταΰγετο με Φίατ πάντα νοικιασμένο και σε κάθε στροφή έπρεπε να κλείνουμε το αιρ κοντιτσιον γιατί θα φεύγαμε πίσω με δευτέρα), ανεβοκατεβαίνω σε… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ δε μπορώ ούτε τους δρόμους να περάσω στο Λονδίνο. Δε ξέρω από πού θα μου έρθει. Μάλλον έχουν γίνει και πολλά ατυχήματα από τουρίστες για αυτό και σχεδόν σε όλους τους δρόμους γράφει κάτω ” look right” , ” look left”.
Καλά όταν είχα πρώτο πάει Λονδίνο, κι εγώ κοιτούσα παντού. Σε μερικά σταυροδρόμια ακόμα κοιτάω. Αλλά και στην Ελλάδα κοιτάζω παντού. Όταν πρώτο ήρθα Ελλάδα για διακοπές με τον δικό μου, εκτός από τις οδηγίες για τους σεισμούς και τα χαρτιά τουαλέτας του είπα να μην εμπιστεύεται ποτέ τους μονόδρομους και ότι έχει προτεραιότητα στις διαβάσεις. Τον έχω κάνει ξεφτέρη.
Τα χαρτιά τουαλετααααας. Χαχα. Έχω πάει με τη μικρή και ήταν στο μπάνιο μισή ώρα. Τη ρωτάω είσαι καλά αγάπη μου? Ναι μαμά αλλά δε βρίσκω το καλαθάκι. Πέθανα στα γέλια. Δεν την είχα προειδοποιήσει.
Έχουμε “αγγλικό” αυτοκίνητο στην Αγγλία και Ελλάδα νοικιάζουμε “ευρωπαϊκό”. Η θέση του τιμονιού κατ’εμε είναι αυτή που σε βοηθάει να μένεις στη σωστή λωρίδα. Τώρα μην το παίζω και πρώτη μούρη. Όταν οδηγάω Ελλάδα και μετά πάω Αγγλία το πρώτο μισάωρο, ίσως παραπάνω, έχω μια νευρικότητα. Μετά συνηθίζω. Ελλάδα έχω νευρικότητα μέσα σε πόλεις πάντα. Προκαλείται από τους υπόλοιπους οδηγούς και δεν φεύγει!
Εφόσον έχεις φτάσει σε σημείο να τρέμεις και να βλέπεις εφιάλτες, σημαίνει ότι πλέον έχει δημιουργηθεί μια φοβία μέσα σου, την οποία πολύ καλά κάνεις και την αντιμετωπίζεις με τη βοήθεια ειδικού. Η οδηγική κουλτούρα στην Ελλάδα είναι πραγματικά ΧΕΙΡΙΣΤΗ. Από πού να το πιάσεις και από πού να το αφήσεις. Ουσιαστικά αποκτάμε δίπλωμα χωρίς να είμαστε πρακτικά σε θέση να βγούμε στον δρόμο. Για να πάρω το δίπλωμα χρειάστηκα περίπου τα διπλάσια μαθήματα από αυτά που κάνουν συνήθως. Ο εκπαιδευτής μου ήταν απαράδεκτος. Χρειάστηκα 2 χρόνια περίπου να οδηγώ περιστασιακά, πάντα με συνοδηγό, για να φτάσω στο σημείο να… Διαβάστε περισσότερα »
Η οδήγηση είναι κάτι που θέλει εξάσκηση και δυστυχώς όλοι απαιτούν από τον εαυτό τους και τους άλλους να είναι τέλειοι με το που θα τελειώσουν τα μαθήματα. Αυτό δε γίνεται. Ξέρεις ότι ο νόμος λέει να έχεις 2 χρονια το Ν του νέου οδηγου; Άρα τόσο θέλει περίπου για να γίνεις καλουτσικος. Αυτό βέβαια οι περισσότεροι άντρες κυρίως το ξεχνάνε και είναι απαράδεκτοι βοηθοί συνοδηγοι. Πάμε στα πρακτικά τώρα. Δεν ξεκινάς με παιδί στο πίσω κάθισμα στα παλιοστενα της γειτονιάς σου. Πάτε σε σημείο με φαρδυς και σχετικά ερήμους δρόμους και κάνε εξάσκηση χωρίς παιδί εννοείται. Το πάρκινγκ είναι… Διαβάστε περισσότερα »