Vagina Dentata, περιπλανώμενες μήτρες και δηλητηριώδης περίοδος

Τα αιδοία έχουν εσωτερικά δόντια

Αλλιώς το γνωστό και ως “vagina dentata” ή οδοντωτός κόλπος, ένας μύθος που εντοπίζεται από την αρχαία ελληνική μυθολογία και είναι παρών σε πολλές λαογραφίες του κόσμου. Περιγράφει γυναικείους κόλπους κυριολεκτικά με δόντια, έτοιμους να δαγκώσουν ότιδήποτε επιχειρήσει να εισέλθει στην περιοχή τους. Ο μύθος συνδέεται με το «άγχος ευνουχισμού» και τον αντρικό φόβο για τη δύναμη της σεξουαλικότητας των γυναικών και πολλοί από τους φολκλόρ μύθους με γυναίκες με αυτή την ιδιαιτερότητα στον κόλπο τελειώνουν με τον ήρωα να θριαμβεύει, σπάζοντας τα κολπικά δόντια της συντρόφου του και πετυχαίνοντας διείσδυση. 

Ο γυναικείος αυνανισμός οδηγεί σε μείωση του στήθους

To 1800, ο αυνανισμός κρινόταν πολιτισμικά, τόσο για άντρες όσο και για γυναίκες, με τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε σήμερα το κάπνισμα: μια επικίνδυνη, νοσηρή συνήθεια που προκαλεί τελικά μια ευρεία γκάμα προβλημάτων υγείας. Στη Βικτοριανή εποχή, οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο αυνανισμός ήταν ο κύριος ένοχος πίσω από προβλήματα υγείας που συνδέονταν με σοβαρές ψυχικές ασθένειες και πρόωρο θάνατο. Ορισμένοι ιατρικοί εμπειρογνώμονες στα μέσα του 1800 ισχυρίστηκαν ότι όχι μόνο ο αυνανισμός στη νεολαία οδηγούσε στην εμμηνόπαυση αργότερα, αλλά ότι ο αυνανισμός πριν από την εφηβεία έκανε το στήθος των γυναικών να μη μεγαλώνει. Σύμφωνα με ένα εγχειρίδιο υγείας της εποχής, “τα κορίτσια που έχουν ακολουθήσει συνήθειες αυνανισμού … είναι εκείνα τα οποία δεν ανέπτυξαν ποτέ αρκετά μεγάλο στήθος”

Οι μήτρες κόβουν βόλτες μέσα στο σώμα

Στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι πίστευαν ότι όταν μια γυναίκα ένιωθε άσχημα, έφταιγε η μήτρα της – πιο συγκεκριμένα, ότι είχε ξεφύγει από το κάτω μέρος της κοιλιά της και τώρα πήγαινε να προκαλέσει πρόβλημα σε κάποια άλλη περιοχή του σώματός. Γενικά η μήτρα ισούται με κακό και κίνδυνο. Οι γιατροί και οι φιλόσοφοι της εποχής ανέφεραν το “σύνδρομο” ως “η περιπλανώμενη μήτρα”.

Οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί πίστευαν ότι ανάλογα με τις κινήσεις της μήτρας μέσα στο σώμα, οι γυναίκες υπέφεραν από διάφορα συμπτώματα. Αν ανέβαινε,  η μήτρα θα προκαλούσε νωθρότητα, αδυναμία και ίλιγγο, εάν η μήτρα κατέβαινε, θα υπήρχε μια «έντονη αίσθηση πνιγμού, απώλεια λόγου και ευαισθησίας» και, το καλύτερο, «ένας πολύ ξαφνικός απίστευτος θάνατος».

Οι γιατροί της εποχής πίστευαν επίσης ότι οι περιπλανώμενες μήτρες θα μπορούσαν να “εξαπατηθούν” για να επιστρέψουν εκεί που ανήκαν, σαν να ήταν μικρά κακά ζωάκια. Φυσώντας διάφορες δελεαστικές μυρωδιές κοντά στον κόλπο για να την ξαναφέρουν στη θέση της ή εκτοξεύοντας πολύ δυσάρεστες μυρωδιές στο πρόσωπο των γυναικών για να υποχωρήσει πίσω στην περιοχή της, προσπαθούσαν κυριολεκτικά να την “παγιδεύσουν”.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι θεραπείες για την πρόληψη των περιπλανώμενων μήτρων σχεδιάστηκαν για να αποτρέψουν τις γυναίκες από την υπερβολική αυτονομία. Μια δημοφιλής θεραπεία όριζε ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι έγκυες όσο το δυνατόν συχνότερα για να κρατήσουν τη μήτρα στη θέση της. 

Υστερία

Ευτυχώς, μέχρι τον 16ο αιώνα, οι περισσότεροι γιατροί είχαν συμφωνήσει ότι οι μήτρες δεν περιπλανιούνται – ωστόσο, πολλοί από αυτούς συνέχισαν να αποδίδουν όλα τα αρνητικά συναισθήματα που βίωσαν οι γυναίκες στις ιδιοτροπίες της μήτρας τους. Αυτό συνέβαινε γιατί, γύρω στο 200 μ.Χ., σχηματίστηκε μια πολύ σταθερή πεποίθηση ότι η σεξουαλική αποχή των γυναικών στο γάμο ήταν η αιτία της “υστερίας”,  με συμπτώματα αϋπνίας, ευερεθιστότητας, άγχους, ερωτικών φαντασιώσεων και “υπερβολική κολπικής λίπανσης”. Ο Ρωμαίος γιατρός Γαληνός συνταγογραφούσε μια από τις δύο θεραπείες: σεξ εντός γάμου ή μασάζ της πυέλου που πραγματοποιούνταν από γιατρούς ή, ακόμα καλύτερα, μαίες (όπως αποδείχθηκε, οι γιατροί ήταν απρόθυμοι να προχωρήσουν σε αυτό το είδος θεραπείας).

Καθώς περνούσαν οι αιώνες, παρουσιάστηκαν πολλές διαφορετικές αιτίες και λύσεις για την υστερία, κάποιες εκ των οποίων ήταν η έλλειψη ικανοποίησης της μήτρας μέσω σεξουαλικής επαφής ή τεκνοποίησης, και η πεποίθηση της κατοχής των γυναικών από δαίμονες. Τον 16ο αιώνα, ο Άγγλος χειρουργός Nathaniel Highmore υποστήριξε δημοσίως ότι ο «υστερικός παροξυσμός» (το αποτέλεσμα της διέγερσης των γεννητικών οργάνων των γυναικών) θα μπορούσε επίσης να ονομαστεί οργασμός. 

Ο πρώτος δονητής φτιάχτηκε επίσημα από τον γιατρό J. Mortimer Granville, ως τρόπος να φέρει τις γυναίκες σε οργασμό – και άρα να τις απαλλάξει από την υστερία τους – πιο γρήγορα.

Ο ίδιος ο όρος, ωστόσο, δεν εξαφανίστηκε από τα λεξικά των γιατρών μέχρι τη δεκαετία του 1950, όταν η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία τον αφαίρεσε από το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών.

Η εκπαίδευση των γυναικών οδηγεί στη στειρότητα

Καθώς η έννοια της εκπαίδευσης εκλαϊκεύτηκε στον απόηχο της Βιομηχανικής Επανάστασης, ξέσπασαν έντονες συζητήσεις για το αν πρέπει να επιτρέπεται στις γυναίκες να μαθαίνουν τα ίδια πράγματα με τους άνδρες. Οι ανησυχίες για τις συνέπειες στη ζωή των γυναικών που έχουν μια σταθερή εκπαίδευση προέρχονταν από την πεποίθηση ότι οι μελλοντικοί σύζυγοί τους μπορεί να μην τις έβρισκαν το ίδιο ελκυστικες όταν είχαν ανησυχίες, επειδή το άγχος της μάθησης θα τους προκαλούσε κατά κάποιο τρόπο νευρικές κρίσεις.

Ίσως όμως η πιο συναρπαστική ήταν η πεποίθηση ότι το σχολείο θα εμπόδιζε τις γυναίκες από το να αναπτύξουν υγιή αναπαραγωγικά όργανα. Ο καθηγητής του Χάρβαρντ, Δρ. Έντουαρντ Κλαρκ, έγραψε ένα δημοφιλές βιβλίο το 1873, το οποίο ισχυριζόταν ότι «το σώμα μιας γυναίκας μπορούσε να διαχειριστεί μόνο έναν περιορισμένο αριθμό εργασιών ταυτόχρονα – ότι τα κορίτσια που ξόδεψαν πολύ ενέργεια για να αναπτύξουν το μυαλό τους κατά την εφηβεία θα καταλήξουν με υποανάπτυκτα ή άρρωστα αναπαραγωγικά συστήματα».

Το αίμα της περιόδου είναι δηλητηριώδες

Η σύνδεση μεταξύ περιόδου και δηλητηρίου ή ακαθαρσίας είναι μια πολιτισμική παραδοχή που συναντάται από τα γραπτά της Παλαιάς Διαθήκης μέχρι και τις σύγχρονες πρακτικές των καλυβων κάθαρσης σε χωριά της Ασίας. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος πίστευε ότι οι γυναίκες με περίοδο μπορούσαν να δηλητηριάσουν καλλιέργειες και να ξινίσουν το κρασί. Ένα ιατρικό εγχειρίδιο του 13ου αιώνα ισχυριζόταν ότι οι αναθυμιάσεις που εκπέμπουν τα σώματα των γυναικών που έχουν περίδοδο «δηλητηριάζουν τα μάτια των παιδιών».

Πειράματα που υποστήριζαν ότι αποδεικνύουν ότι τα γυναικεία έμμηνα κύτταρα εξέπεμπαν κυριολεκτικά δηλητήριο ήταν δημοφιλή ακόμα στη δεκαετία του 1940. Οι γιατροί που πραγματοποίησαν αυτά τα πειράματα πίστευαν στην ύπαρξη μιας ουσίας που ονομάζεται «μενοτοξίνη» – μια χημική ουσία που υποτίθεται ότι εκκρίνεται από γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία και ευθύνεται τόσο για μια ευρεία ποικιλία ασθενειών στις ίδιες τις γυναίκες όσο και για τους απογόνους τους. Πίστευαν ότι η “μενοτοξίνη” ήταν τόσο ισχυρή που οι γυναίκες που είχαν περίοδο μπορούσαν να κάνουν τα λουλούδια να μαραθούν αγγίζοντάς τα, και ότι το αίμα του ςήταν γεμάτο δηλητήριο που έκανε τα ποντίκια να πεθαίνουν.

Οι γυναίκες που κάνουν ποδήλατο βρίσκονται σε σεξουαλικό οίστρο

Το ποδήλατο είναι μια από τις κρυφές φεμινιστικές κατακτήσεις των Σουφραζετών. Με την ευρύτητα της χρήσης του τον 19ο αι., οι άντρες χρησιμοποίησαν πολλά επιχειρήματα για τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζε μια γυναίκα που θα καβαλούσε ποδήλατο, αφού πίστευαν ότι αναγκαστικά μιας και τα καβαλάνε δεν θα μπορούν να συγκρατήσουν τους δημόσιους οργασμούς τους από την ένταση των κραδασμών των χωμάτινων δρόμων. Επίσης πίστευαν ότι το ποδήλατο θα κάνει τα αυτιά τους να κουδουνίζουν και θα τις κάνει ευάλωτες σε αρρώστιες της εποχής, από ουρική αρθρίτιδα και φυματίωση. Τέλος, ότι η τεταμένη έκφραση συγκέντρωσης που πρέπει να έχει το πρόσωπό τους για να μην πέσουν πάνω σε κανένα εμπόδιο θα καταστρέψει την ομορφιά και την αγνότητα των εκφράσεων τους και μετά κανένας δεν θα τις θέλει.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News