Το 24ωρο μιας γυναίκας: Αρχιτεκτόνισσα

07.00: Χτυπάει το ξυπνητήρι (το 1ο φυσικά). Ψάχνω το snooze για 5 λεπτά ακόμα.

07.05: Δεύτερο ξυπνητήρι… καμία τύχη! Ξανά snooze.

07.10: Το παίρνω απόφαση,πρέπει να σηκωθώ! Έχω τα παιδιά που πρέπει να φάνε και να βγουν βόλτα! (Όπου παιδιά, το σκυλί και τα γατιά). Η σκυλίτσα μου έχει ήδη καταλάβει ότι η μαμά θα σηκωθεί όπου να ‘ναι και κάθεται με ανυπομονησία στο κρεβατάκι της απέναντι μου και με περιμένει.

07.20: Γυρνάμε από την πρωινή βόλτα και της βάζω φαγητό. Ταυτόχρονα βάζω φαγητό στα αδέσποτα γατάκια της γειτονιάς. Σειρά παίρνει το δεύτερο παιδί.

07.25: Πάω στον γάτο μου. Τον παίρνω αγκαλιά, μου γουργουρίζει για λίγο και μετά φεύγει τρέχοντας να πάει να ξυπνήσει τον άντρα μου, πηδάει πάνω του, του ρίχνει μια γλειψιά και έρχεται σε εμένα, καθώς ξέρει ότι το φαγητό της ημέρας σερβίρεται.

07.35: Τα σκυλόγατα όλα έχουν φροντιστεί, πάω στον άντρα μου του δίνω ένα φιλί για καλημέρα, και επιστρέφω στην κουζίνα να φτιάξω το πρωινό μου καφεδάκι και το τοστάκι που θα πάρω μαζί .

07.45: Τρέχω να ντυθώ και να ετοιμαστώ για να φύγω επιτέλους για δουλειά.

08.30: Φθάνω στο γραφείο. Έχει μια ωραία ησυχία το πρωί, πραγματικά ανεκτίμητη. Θα κάτσω για μισή ώρα να φάω το τοστ μου,να χαζέψω λίγο social media και ειδήσεις της επικαιρότητας.

09.10: Η τρέλα ξεκινά. Τσεκάρω τα διάφορα online συστήματα (aka πολεοδομία συνήθως) μπας και εγκρίθηκαν υποθέσεις που τρέχουν, αρχαιολογία (μιας και οι υπάλληλοι αν δεν τους πιάσεις μέχρι τις 09.30 συνήθως μετά δεν τους βρίσκεις).

10.00: Έχω ήδη ξεκινήσει τρέχοντας να προχωρήσω τις δουλειές, σχέδια,  αιτήσεις, νόμοι, προθεσμίες.. Ταυτόχρονα τα τηλέφωνα χτυπούν ασταμάτητα. Πελάτες που θέλουν πληροφορίες για τις δουλειές τους, πελάτες που πρέπει να τους ψυχαναλύσεις, πελάτες που βαριούνται και σε παίρνουν να ρωτήσουν το μακρύ τους και το κοντό τους. Πολλοί από αυτούς έρχονται και απροειδοποίητα από το γραφείο, αδιαφορώντας αν προλαβαίνεις να τους δεις, αν έχεις πράγματα να παραδώσεις, αν έχεις άλλο ραντεβού εκείνη την ώρα. Οι γλυκούληδές μου! Τι ωραία να μιλάς σε δυο γραμμές ταυτόχρονα, να παρουσιάζεις σε έναν τρίτο το σπίτι του και να σε περιμένουν άλλοι δύο στο χωλ χασκογελώντας σαν να’χουν πάει για καφέ! Ας μην γίνομαι άδικη, δεν είναι όλοι έτσι βέβαια, ούτε έχουν κακή πρόθεση.

12.00: Λες συνήθως “τα κατάφερα να βγάλω την πρώτη εκκρεμότητα για σήμερα”. Αμ δε! Επί το πλείστον, σε αυτήν την δουλειά, όταν πεις τώρα τελείωσα,για παράδειγμα, το σχέδιο,είναι ολοκληρωμένο, τοοοότε ο πελάτης θα σε πάρει και θα σου πει : “να μωρέ.. μια αλλαγούλα θέλω…” Και φτου κι απ’ την αρχή!

12.30: Ας τρέξω στις δημόσιες υπηρεσίες που δεν λειτουργούν ηλεκτρονικά. Ή τις καλές μέρες, ας πάω στην οικοδομή. Εκεί είναι ωραία, η αλήθεια είναι. Παρόλο το στρες της δουλειάς, να συντονίσεις συνεργεία κλπ, βγαίνεις απ τους τέσσερις τοίχους του γραφείου και παίρνεις καθαρό αέρα.

14.00: Επιστροφή στο γραφείο. Συμμάζεμα των πρωινών υποθέσεων και προετοιμασία των αυριανών.

14.45: Αναχώρηση από το γραφείο. Στάση σε σούπερ μάρκετ, pet shop κλπ.

15.15: Μπαίνω στο σπίτι.  Ένα χαρούμενο σκυλί που κοιμόταν όλο το πρωί, με περιμένει όλο χαρά! Πάμε ξανά απ την αρχή λοιπόν,ο σκύλος τη βόλτα του,τα γατάκια της γειτονιάς τάισμα, και αγκαλιές στον δικό μου γάτο, ο οποίος προφανώς κ έχει χορτάσει ύπνο και είναι ορεξάτος.

15.30: Προετοιμασία του μεσημεριανού, μεταξύ ενός σκυλιού και ενός γατιού, που μια παίζουν και μια τσακώνονται, χωρίς να ξέρεις αν θες να γελάσεις ή να κλάψεις!

16.30: Έρχεται κι ο άντρας μου σπίτι, οπότε ώρα για φαγητό! Καθόμαστε λιγάκι, λέμε τα βασικά της ημέρας μας και συνοδεύουμε το φαγητό μας με κάποια από τις αγαπημένες μας σειρές.

18.00: Ώρα για την απογευματινή εργασία (ευτυχώς από το σπίτι). Και εγώ και ο σύζυγος, δίπλα δίπλα στον υπολογιστή του ο καθένας, συνεχίζουμε τις μελέτες και τα σχέδια μας (και ο σύζυγος μηχανικός). Ο γάτος και ο σκύλος ξεκινάνε την απογευματινή τους σιέστα.

20.00:  Τα παιδιά ξυπνάνε και περιμένουν προσοχή και παιχνίδι. Παλεύουμε καμιά ώρα μεταξύ δουλειάς και παιχνιδιού.

21.00: Γατια, σκυλιά,πάλι βόλτα, τάισμα.

21.30: Ώρα για βραδινό.  Ετοιμάζουμε κάτι γρήγορο με τον άντρα μου,και βρίσκουμε ταινιούλα (προ κόβιντ όλο και καμιά βόλτα θα πηγαίναμε, κανά τσιπουράκι, αλλά έχε χάρη!)

11.30: O Μορφέας αρχίζει και με χαιρετά. Προσπαθώ να κρατηθώ λιγάκι για να περάσω λίγο χρόνο, (όχι μπροστά στην τηλεόραση) με τον σύζυγο και να κάνω το μπανάκι της ημέρας.

12.30: Πλέον χαιρετώ και εγώ τον Μορφέα, μπαίνω στην αγκαλιά του άντρα μου και νάνι!

Υ.Γ. Δεν ξέρω πως σας ακούγεται η μέρα μου,εγώ πάντως νιώθω να εξαντλούμαι! Δεν έχω ιδέα πως θα λειτουργήσει όλο αυτό όταν με το καλό έρθει ένα παιδάκι!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News