Αγαπητή Αμπα, σε διαβάζω χρόνια τώρα και πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, νιώθω οτι δίνεις σε όλες τις ερωτήσεις την καταλληλότερη απάντηση. Ήρθε λοιπόν η σειρά μου να σου πω κι εγώ την ιστορία μου. Σπούδασα κι έγω, όπως κι εσύ, αρχιτεκτονική και μάλιστα πήρα το πτυχίο πρόσφατα. Στα 18 μου, ενιωθα οτι δεν με εξέφραζε καμία αλλη σχολή και ήμουν σιγουρη ότι θέλω να κάνω αυτό. Κάπου μέσα στα φοιτητικά χρόνια συνηδειτοποίησα ότι η δουλειά ενός αρχιτέκτονα που είναι υπάλληλος είναι μίζερη, πράγμα που συνειδητοποίησα κάνοντας πρακτική (άνευ αποδοχών, κάτι που είναι εντελώς συνηθισμένο στον κλάδο και απολύτως αποραίτητο για να βρεις δουλεία…εεεεε δουλειά). Η αμισθί πρακτική λοιπόν, όχι μόνο δεν μου προσέφερε γνώση, αλλά το μόνο που μου προσφέρει είναι το συναίσθημα οτι βγάζω τζάμπα δουλειά η οποία έπρπε να πληρώνεται κανονικότατα. Και θα μου πεις πως κάνεις έτσι έξι μήνες θα δουλέψεις τζάμπα και μετά θα βρεις δουλειά. Ναι αλλά ξέρεις πόσο παίρνει ένας αρχιτεκτονας όταν βρισκει δουλειά στην Ελλάδα Α,μπα μου; Έναν βασικο μισθό, 600 ευρώ. Και απλήρωτες υπερωρίες. Και ανασφάλιστος. Και εξωτερικό; Τα ιδια σκατα, λίγο καλύτερα αλλά και πάλι δεν βγαίνεις ρε γαμώτομου έτσι, κι αν βγαίνεις, δεν ζεις, απλά επιβιώνεις. Με τα πολλά συνειδητοποιώ ότι δεν μου αρεσει αυτό που κάνω αλλά δεν ξέρω και τι να κάνω. Νιωθω απελπισμένη καθώς κάπως πρέπει να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά και παραλληλα να τα βγάλω πέρα με την κριτική των γονιών. Όλη αυτή η φάση μου προκαλεί έντονη στεναχώρια και νεύρα τα οποία εκφράζω δυστυχώς συχνά. Πως θα αποφασίσω τι είναι αυτό που μου αρέσει, ενώ ξέρω ότι δεν μου αρεσει αυτό που σπουδασα τελικά; Και πως θα ζω μέχρι τότε;
– Αρχιτεκτόνισα
Δεν συνειδητοποίησες ότι δεν σου αρέσει αυτό που κάνεις, αυτό που συνειδητοποίησες είναι ότι η ζωή είναι δύσκολη σε μια χρεωκοπημένη χώρα, και ότι είναι ακόμη πιο δύσκολο να επιβιώσεις εκτός της χώρας σου. Αν σου προκαλεί έντονη στενοχώρια η κριτική των γονιών σου, καλύτερα να μην διαβάσεις παρακάτω.
Με ρωτάς αν ξέρω πόσα παίρνει ένας αρχιτέκτονας ως πρώτο μισθό, σα να είναι κάτι που μπορεί να μην ξέρω. Αυτό που καταλαβαίνω από την ερώτηση, αν και καταλαβαίνω ότι είναι ρητορική, είναι ότι για να μάθεις ποια είναι η πραγματικότητα στην επαγγελματική ζωή ενός αρχιτέκτονα, περίμενες να περάσουν τουλάχιστον πέντε χρόνια, όσα ήσουν στη σχολή και από 18 έγινες 23, και μετά έπρεπε να ψάξεις δουλειά, για να αρχίσεις πρακτική, για να καταλάβεις ότι δεν γίνονται όλοι οι αρχιτέκτονες Ζάχα Χαντίντ, και μάλλον δεν είναι δουλειά που βγάζει τα πολλά λεφτά. Τι να σου πω; Άργησες πάρα πολύ να το καταλάβεις. Είσαι περίπου τρία με τέσσερα χρόνια πίσω στην εγρήγορση που χρειάζεται για να επιβιώσεις μόνη σου, ευτυχώς που έχεις τους γονείς σου. Αλλά αν δεν τους είχες, θα είχες και την εγρήγορση.
Έχει προκύψει πρόσφατα παρόμοια ερώτηση με κάποια που έκανε μεταπτυχιακό και ανακάλυψε ότι δεν της αρέσει το «αντικείμενο» – αυτό έγραψε, ποιος ξέρει τι ακριβώς εννοούσε. Κάποιος έγραψε στα σχόλια ότι η απάντηση μου ήταν απότομη γιατί δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την γονεϊκή επιρροή στα νέα παιδιά στην Ελλάδα και το κακό που τους κάνει ο ασφυκτικός έλεγχος σχετικά με την ψυχολογική τους ανεξαρτητοποίηση. Η απάντηση είναι ότι δεν είμαι εγώ αυστηρή, η ζωή είναι που είναι αμείλικτη, τα 600 ευρώ είναι αμείλικτα (που είναι και πολλά για μεγάλη μερίδα Ελλήνων), η έλλειψη προοπτικής για τους νέους είναι αμείλικτη. Η ερμηνεία δεν βοηθάει στο πρόβλημα, ειδικά όταν συνοδεύεται από την τρομερά αφελή στάση, όπως της φίλης εδώ, που αγανακτεί που τα πράγματα είναι τόσο απελπιστικά. Τι περίμενε; Γιατί περίμενε κάτι άλλο; Πώς επέτρεψε στον εαυτό της να μην ξέρει τι να περιμένει; Ως πότε θα κατηγορούμε τους γονείς για αυτό το θέμα; Ήταν φοιτήτρια σε πανεπιστήμιο. Αν δεν καταφέρεις εκεί να ξυπνήσεις και να καταλάβεις τον κόσμο, που σε πληρώνουν για να το κάνεις, πότε θα το κάνεις;
Η αμισθί πρακτική ΦΥΣΙΚΑ και είναι κανονική δουλειά. Τα μαθήματα τελείωσαν όταν πήρες πτυχίο. Αν δεν ήταν κανονική δουλειά, δεν θα σε είχαν μέσα στο γραφείο. Είναι κρίμα που δεν καταλαβαίνεις τι μαθαίνεις όσο είσαι εκεί, που ακόμα δεν καταλαβαίνεις τι περιλαμβάνει η λέξη «γνώση». Δεν είναι μόνο αυτά που είναι μέσα στα βιβλία.
Αν ήθελες σίγουρη δουλειά που πληρώνεται πολύ καλά, έπρεπε να γίνεις τοπ καρδιοχειρουργός. Λες ότι σπουδάζοντας κατάλαβες ότι «η δουλειά του υπάλληλου αρχιτέκτονα είναι μίζερη», αλλά το άφησες εκεί. Έχασες χρόνο, λοιπόν. Αν το πιστεύεις αυτό, να μην γίνεις υπάλληλος αρχιτέκτονας, γίνε κάτι άλλο, αλλά μην ρωτάς εμένα, τον δίπλα, αγνώστους «τι να γίνω». Αυτό δεν θα σου έρθει ουρανοκατέβατα, μέσα από ερωτηματολόγιο, ή ως όραμα. Θα δουλέψεις πολύ για να το βρεις, και θα σου πάρει χρόνια. Ακόμα δεν ξέρεις τι ξέρεις να κάνεις, γιατί τώρα άρχισες. Θα δουλέψεις και χωρίς λεφτά, και σε δουλειές που δεν σου αρέσουν. Αν μείνεις στη γκρίνια, θα συνεχίσεις σε τέτοιες δουλειές, αν με κάθε δουλειά που δεν σου αρέσει, καταλάβεις λίγο καλύτερα τι κάνεις καλά ώστε να βρεις σε τι είσαι καλή, ίσως σε δεκαπέντε χρόνια έχεις δικό σου σάιτ που μιλάει για γυναίκες 😊
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καταλαβαίνω τη γενιά σου.Δεν απέχει άλλωστε και πάρα πολύ από τη δική μου.Πάνω κάτω με τις ίδιες προσδοκίες μεγαλώσαμε και περίπου τα ίδια μας είχαν τάξει.Να διαβάζεις,να πάρεις ένα χαρτί,για να γίνεις άνθρωπος και να μπορείς να ζεις σαν άνθρωπος.Δεν είναι και ψέματα.Χρειάζονται τα εφόδια.Κάπου όμως χάσαμε την μπάλα.Αυτό το πολυπόθητο πτυχίο (ή πτυχία) δεν είναι το εισιτήριο για τον παράδεισο.Δε σε περιμένουν μετά 2 χιλιαρικάκια ζεστά ζεστά,οικονομική ανεξαρτησία,ιδανικές εργασιακές συνθήκες,ταξιδάρες,άνεση.Στο βωμό αυτού του οράματος πτυχίο-ζωάρα χάθηκαν παιδικές ηλικίες,κάηκαν μυαλά στο διάβασμα,στα φροντιστήρια,σε διάφορες δραστηριότητες για επιπλέον προσόντα.Χάθηκε χρόνος πολύτιμος,που δεν ήταν διαθέσιμος,δεν έφτανε,για να σκεφτεί κάποιος,να τριφτεί περισσότερο με… Διαβάστε περισσότερα »
Θέλω να κάνω ένα standing ovation στην ακανθολιμον για αυτό το σχόλιο,
“Αν ήθελες σίγουρη δουλειά που πληρώνεται πολύ καλά, έπρεπε να γίνεις τοπ καρδιοχειρουργός”.
Ακόμα και αυτοί από Χαμαλίκι ξεκινάνε, από ειδικευόμενοι με 800 ευρώ, με βάρδιες και εφημερίες, με απλήρωτα χειρουργεία για να μαθητεύσουν δίπλα σε άλλους τοπ χειρουργούς και φθάνουν να γίνουν τοπ καρδιοχειρουργοί στα 40+ κανένας δεν εγινε Γιακούμπ, Μπαρναρντ ή Σπύρου με το που αποφοίτησε.
Ε ΟΧΙ ΚΑΙ 800 ΟΙ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΙ.
1000 ευρώ το μήνα και άλλα 500 οι εφημερίες κάθε δίμηνο.
αχ βρε λένα τι μου θύμισες??? πρωτοεργαζόμενη λοιπόν είχα αργήσει για δουλειά και έβαλα τον πατέρα μου να με πετάξει στο μετρό. κατσούφα αγγουροξυπνημένη τον ρωτάω – πότε θα πηγαίνω δουλειά χαρούμενη ρε μπαμπά? – σε 15 με 20 χρόνια μου λέει Αν είσαι τυχερή. ΣΟΚ. χωρίς πλάκα όμως, τα νέα παιδιά έχουν την εντύπωση ότι η δουλειά των ονείρων τους δεν υπάρχει λόγω κρίσης. Ποτε και για κανέναν δεν υπήρξε κάτι τέτοιο χωρίς κόπο και υπομονή, ή ίσως να μην υπάρχει γενικότερα
Aγαπω τρελά την πικάντικη λεπτομέρεια όπου μας εξηγεί ότι η πρακτική είναι αμισθί και ότι είναι κανονική δουλειά. Είναι σαν καραμελιτσα αυτή η λεπτομέρεια. Λες και υπάρχει έστω και ένα άτομο που δεν το ξέρει. Δεν είναι ότι δεν σου αρέσει αυτό που σπουδασες αλλά oτι πίστευες ότι είναι ένα επάγγελμα που έχει κύρος στην κοινωνία και μπόλικο μαρουλόφυλλο και τώρα προσγειώθηκες στο να είσαι η τελευταία τρύπα του ζουρνά με λίγα λεφτά. Κοίταξε λίγο γύρω σου.Βλεπεις πολύ κόσμο να παίρνει στην πρώτη του δουλειά καλά λεφτά? (απαντήσεις όπως “ναι τον Καρανικα, δεν θα τις λάβω υπ όψιν”) Σχεδον τους… Διαβάστε περισσότερα »
Επίσης να συμπληρώσω πως ακόμα και όσοι κάνουν τη δουλειά των ονείρων τους (Εξαίρεση ο Καρανικας) δεν δουλεύουν τρεις ώρες τη μέρα και πληρώνονται 6000 ευρώ το μήνα και τους κυνηγάνε παπαράτσι για δηλώσεις σχετικά με το νέο τους πόνημα. Ο Λάνθιμος έχει γυρίσει πολλά “Πουτ δε κοτ ντάουν” πριν πάει στα όσκαρ. Ο Τζάκσον πόλοκ ειχε ζωγραφίσει εκατοντάδες κοριτσάκια και σπουδες σε νεκρές φύσεις πριν εκθέσει τα άχρονα τοπία, ο Στίβεν Κινγκ δούλευε σε πλυντήριο και πουλουσε διηγηματάκια στο penthouse για να ζήσει. Ο Κράϊτον έγραφε επ αμοιβή ένα βιβλίο κάθε καλοκαίρι για να χρηματοδοτεί τις σπουδές του στην… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει αυτό είναι δεδομένο, αλλά ξέχασα ότι στη συγκεκριμένη ερώτηση τίποτα δεν είναι δεδομένο!Ειδικά όσον αφορά τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα μπορεί να κάνεις λεφτά και όνομα στα πίσω πισω, αλλά βασικά μπορεί να μην κάνεις και πότε.Οχι, βασικά είναι πιο πιθανό το να μην κάνεις ποτέ. Πέραν της δουλειάς και του ταλέντου χρειάζεσαι τύχη και υπομονή. Ισόποσα με δουλειά και ταλέντο, μην πω και πιο πολύ.
Χειροκροτώ!!!
Rebecca η ωρίμανση δεν είναι το ζητούμενο για παμπολους γονείς. Ας έβγαζε μπόλικα λεφτά, ας έκανε παιδιά και ας ήταν και το πιο καλομαθημενο παιδαρελι του σύμπαντος.Οι σημερινοί γονείς που δυσανασχετουν που το παιδί τους δεν τα πάει καλά το κάνουν για να μην στραφούν τα βέλη στους ίδιους, το να μην τα πάει καλά το παιδί σου ίσως σημαίνει ότι και εσύ κατι δεν έκανες σωστά. Αυτό διψουν να ξορκισουν και κλείνουν τα μάτια σε ότιδηποτε δεν τους βολεύει.
Το ξέρω πως αλλού θες να εστιάσεις, αλλά εμένα ο Καρανίκας με έχει σερβίρει πάνω από τους μισούς φοιτητικούς μου καφέδες την περίοδο 2005-12 και δεν ήταν η πρώτη του δουλειά, ούτε η μόνη.
Θα ‘θελα να πω και γω 2 λόγια στην κοπέλα. Πέρασα και γω τέτοια φάση. Δε θεωρώ ότι ήμουν καλομαθημένη, αντίθετα μεγάλωσα με υλικές στερήσεις, με μαμά αποφοιτη δημοτικού και μπαμπά τεχνίτη. Θεωρώ όμως ότι από καλούς καθηγητές ακούγαμε τη φράση “να κάνουμε μια δουλειά που θα μας αρέσει” και ότι αυτό ήταν το αντίτιμο που περιμέναμε για την εφηβεία και νεότητα που περάσαμε κλεισμένοι στο γραφείο μας, χωρίς οικονομικές απολαβές. Σπούδασα και γω στο πολυτεχνείο και σε καταλαιβαίνω. Είμαι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Ασκώ το επάγγελμα 8 χρόνια. Είχα αμφιβολίες και στη σχολή για το αν μου αρέσει. Έχω περάσει πιο… Διαβάστε περισσότερα »
Σπούδασα κι εγώ αρχιτεκτονική και δεν μου άρεσαν τα ίδια πράγματα, το κατάλαβα, βέβαια, πολύ νωρίς αλλά μου άρεσαν οι σπουδές μου έτσι κι αλλιώς και τις συνέχισα. Εκανα, λοιπόν, άσχετη δουλειά αντί για απλήρωτη πρακτική στα τελευταία έτη (δεν είχαμε πρακτική στο πρόγραμμα σπουδών) γιατί χρειαζόμουν χρήματα και μετά έκανα μεταπτυχιακό και άλλαξα κλάδο ουσιαστικά, χωρίς όμως να μου είναι άχρηστες οι βάσεις που πήρα από την αρχιτεκτονική. Τώρα δουλεύω στον (νέο) τομέα μου στο εξωτερικό. Ναι, πρώτη δουλειά και καλόπληρωμενη. Τι θέλω να πω με όλα αυτά; ότι από την πλευρά μου βλέπω κάτι θετικό στο σοκ και… Διαβάστε περισσότερα »
Δε μας είπες τι μεταπτυχιακό έκανες όμως…
Δεν κατάλαβα τι υποννοείται με αυτό το σχόλιο για να πω την αλήθεια, πάντως ήταν δωρεάν το μεταπτυχιακό και το έκανα με το σκεπτικό ότι μου αρέσουν περισσότερο οι δουλειές που μπορείς να κάνεις από αυτό (στο εξωτερικό). Λίγα στοιχεία από εδώ, λίγα από εκεί, στα σχόλια, και κάποιος γνωστός μπορεί να καταλάβει ποια είμαι, και οκ δέχομαι να με πείτε παρανοϊκή. 🙂
Καμία φορά εμείς οι γονείς θέλοντας να προστατεύσουμε τα παιδιά μας τους παρέχουμε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον με αποτέλεσμα να μην έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Το βλέπω και εγω παρότι έχω ακόμα μια μικρή κόρη και με προβληματίζει. Δεν ξέρω αν πραγματικά φταίει το κορίτσι αυτό που ξύπνησε απότομα ή οι γονείς της που προσπαθώντας να την προστατεύσουν δεν την είχαν εκθέσει στην oπραγματικότητα. Food for thought…
Και εγώ αυτό το συμπέρασμα έβγαλα. Και δυστυχώς εκτός από τους γονείς και το ίδιο το σχολείο δεν προετοιμάζει τα παιδιά για την πραγματική αγορά εργασίας
Spot on που λένε και στο χωριό. Ειδικά μετά από την σχεδόν δεκαετή οικονομική κρίση μου κάνει αίσθηση η άγνοια της κοπέλας για το τι παίζει στην αγορά εργασίας. Ίσως είναι από αρκετά ευκατάστατη οικογένεια και προστατευτικό περιβάλλον. Όταν είχα πρωτοπιάσει “κανονική” δουλειά το 2003 νομίζω έπαιρνα περίπου 750 ευρώ και μάλλον ήμουν και αρκετά ευχαριστημένος. Και μιλάμε για τις “καλές” εποχές, εποχές ευμάρειας (έστω και με δανεικά). Βέβαια το έβλεπα σαν εφαλτήριο για να αποκτήσω προϋπηρεσία και να βρω κάτι καλύτερο στο μέλλον. Στους νεότερους αυτή η προοπτική ίσως λείπει σήμερα λόγω της κατάστασης.
Το πόσο ζηλεύω αυτούς που κάνουν κάτι δημιουργικό ως επάγγελμα δε λέγεται. Πέρασα πολλά χρόνια σε ένα γραφείο, κάνοντας κάθε μέρα τα ίδια πάνω-κάτω πράγματα για τους ίδιους πάνω-κάτω ανθρώπους. Ένιωθα σαν τις ταινίες, όπου ο ασθενής σε κώμα βλέπει τον εαυτό του να αιωρείται πάνω από το σώμα του.. Λογικά αφού ολοκλήρωσες μια τέτοια σχολή, έχεις καλές βάσεις για διάφορα πράγματα. Πήγαινε κάπου για να κάνεις έναν σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό και κάνε τα απαραίτητα βήματα για να βρεθείς σε κάτι καλύτερο. Καλό θα ήταν να μην κινηθείς μόνο με βάσει τις μεγαλύτερες απολαβές. Αλλά από το τι θα αντλείς… Διαβάστε περισσότερα »
Αν σου αρέσει η επαφή με τα παιδιά. Μπορείς να βρεις ένα κέντρο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά και να παρέχεις τη δραστηριότητα της αρχιτεκτονικής
Πχ http://www.arkki.gr
Αν κατάλαβα καλά το πρόβλημά σου είναι ότι τελείωσες μια σχολή που ίσως δεν σου άρεσε και τόσο γιατί σκέφτηκες ότι θα είχες μια καλή επαγγελματική αποκατάσταση; Γιατί παραπονιέσαι ότι βγάζεις λίγα λεφτά, ούτε καν ότι δεν βρίσκεις δουλειά. Δυστυχώς οι “δημοφιλείς” σχολές των πολλών μορίων (γιατροί, δικηγόροι, αρχιτέκτονες κλπ) πλέον δεν εγγυώνται μια καλή ζωή. Νομίζω επέλεξες με λάθος κριτήρια το επάγγελμά σου και γι αυτό απογοητεύεσαι γιατί βάζω στοίχημα ότι αν έβγαζες 2-3 χιλιάδες δεν θα σε πείραζε το γραφείο και το επάγγελμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι στα περισσότερα επαγγέλματα χαμηλά ξεκινάνε. Περίμενες να σου δώσουν ένα δικό σου… Διαβάστε περισσότερα »
Καλωσήρθες στην αγορά εργασίας. Ο κλάδος των μηχανικών η αλήθεια είναι ότι έχει πληγεί ίσως λίγο περισσότερο από κάποιους άλλους μέσα στην οικονομική κρίση, αλλά αυτό που θα πρέπει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου είναι τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει: Το ίδιο το αντικείμενο ή οι συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα. Για την Ελλάδα πάντως αν δε θέλεις να είσαι υπάλληλος μπορείς να γίνεις ελεύθερος επαγγελματίας (και να είσαι ελεύθερος να διαλέξεις πόσες 24 ώρες το 24ωρο θα δουλέψεις 😆). Επίσης όσον αφορά στο εξωτερικό δεν είναι καθόλου τα ίδια σκατά. Ψάξε σοβαρά και χωρίς γκρίνια και θα δεις ότι… Διαβάστε περισσότερα »