Η Δ. είναι υπάλληλος σε δημόσιο νοσοκομείο. Ζει στην Αθήνα και μας περιγράφει μια μέρα από την καθημερινότητά της.
05:20 Το ξυπνητήρι του κινητού μου γουργουρίζει δίπλα από το κεφάλι μου. Ίδια ώρα εδώ και 37 και πλέον χρόνια. Μόνο ο τρόπος έχει αλλάξει. Αρχικά με ξυπνούσε ένα ηλεκτρονικό ραδιόφωνο-ξυπνητήρι. Κάποιες φορές τα παιδιά, όταν ήταν μωρά. Τα τελευταία δύο χρόνια εκσυγχρονίστηκα κι εγώ. Με ξυπνάει το κινητό με κάποια βοήθεια. Το τέρας της Αποκαλύψεως από δίπλα μου -και μην βιαστεί να πάει το μυαλό σας αλλού- γένους θηλυκού, ράτσας Γιόρκυ, τριχωτό με φουντωτή ουρίτσα, νυσταγμένο τεντώνεται και αρχίζει να με σπρώχνει να σηκωθώ.
06:10 Έχω ήδη πάρει την άγουσα προς την δουλειά, αφού έχω κανακέψει αρκούντως το τερατάκι της ζωής μου. Έχει βέβαια προηγηθεί ο καθημερινός προβληματισμός αν έχω πάρει τα κλειδιά, το πορτοφόλι, με τα χρόνια προστέθηκαν γυαλιά και φάρμακα, το κινητό και εσχάτως η βεβαίωση εργασίας για πιθανό έλεγχο, αντισηπτικά και μάσκες. Μόνο σφυρίχτρα για τους σεισμούς δεν έχω πάρει ακόμα.
06:20 Έχω πάρει το πρώτο λεωφορείο για την δουλειά μου και σε λίγα λεπτά μπαίνω στο δεύτερο . Βουλιάζω στη θέση μου, αφού επιβιβάστηκα στην αφετηρία, φοράω τα γυαλιά της πρεσβυωπίας, μεσόκοπη γαρ, ανοίγω την καθημερινή μου παρέα, το βιβλίο μου και για μισή ώρα μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου, μπαίνω στον φανταστικό κόσμο των ηρώων του. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το μετρό, όμως επιλέγω το λεωφορείο για να μην χάσω αυτήν την πολυτέλεια της ανάγνωσης.
07:00 Έχω φτάσει στη δουλειά μου. Παραγγέλνω το πρωινό μου, σοκολάτα ζεστή και κουλουράκι. Πόσο δύσκολα διατηρείται αυτή η σιλουέτα! Το πληκτρολόγιο παίρνει φωτιά. Αρχίζουν τα τηλέφωνα να χτυπούν , τα e–mail και τα fax να έρχονται το ένα μετά το άλλο. Έρχονται και αυτοί που πρέπει να εξυπηρετηθούν από την υπηρεσία μας. Ευτυχώς που η δουλειά μου είναι κάτι που με κάνει ευτυχισμένη.
10:00 Έχω διεκπεραιώσει ήδη ικανό αριθμό εγγράφων και απαντήσεων σε αιτήματα πολιτών. Σπεύδω κι εγώ να ικανοποιήσω διαδικαστικά το αδηφάγο τέρας της γραφειοκρατίας με υπογραφές από την ιεραρχία, πρωτόκολλα κ.λ.π.
11:00- 15:00 O χρόνος αυτός αφιερώνεται σε τιμολογήσεις που είναι ένας τεράστιος όγκος δουλειάς, αφού η δουλειά μου δεν έχει κεσάτια. Ο χώρος της υγείας δυστυχώς ποτέ δεν είχε. Πόσω μάλλον τώρα, με αυτή την κατάρα που μας βρήκε και μας έχει φέρει όλους στα όριά μας από κάθε άποψη.
15:00 Το ωράριο υποθετικά τελειώνει. Στην πραγματικότητα σχεδόν ποτέ. Εξαρτάται πάντα από τις εκκρεμότητες που δεν θέλω να αφήσω για την επομένη. Στην συνέχεια παίρνω τον δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι ακολουθώντας την ίδια διαδικασία. Κατά την είσοδο στο σπίτι εκτυλίσσονται σκηνές απείρου κάλλους. Εγώ να προσπαθώ να απαλλαγώ επιτέλους από τη μάσκα, από τα ψώνια που ενδεχομένως έχω κάνει καθ΄ οδόν, να απολυμανθώ και να έχω και το μασκωτάκι του σπιτιού να χοροπηδά γύρω-γύρω και να απαιτεί αγκαλίτσες και παιχνίδια. Σερβίρω το φαγητό μας και τρώμε ιεροτελεστιακά. Εγώ στο τραπέζι και αυτή στο μπολ της, όπου πρέπει η μία να μετράει της μπουκιές της άλλης. Τέτοια μεγαλεία!!
18:00 Ακολουθεί βολτίτσα με κωδικό 6 στο 13033. Επιστροφή στο σπίτι και πολύτιμη δίωρη επίσκεψη στη μανούλα που δυστυχώς επιστρέφει ολοταχώς στην νηπιακή ηλικία. Αναρωτιέμαι που πήγε εκείνο το κοφτερό μυαλό, εκείνη η αρχοντογυναίκα . Τουλάχιστον είναι πολύ γλυκιά, ακόμα κι ας έχει αρχίσει να μας μπερδεύει ώρες -ώρες.
20:00 Μου έρχεται στην επιφάνεια ο masterchef. Άντε να διατηρήσεις γραμμή όταν σε βομβαρδίζουν τόσα πράγματα και έχουν ανεβάσει και τον πήχη τόσο ψηλά, για να χρησιμοποιήσω κι εγώ την φράση της εποχής. Πρέπει να καλύψω τις δικές μου γευστικές ανάγκες που δεν συμπίπτουν απαραίτητα με του απογόνου ο οποίος είναι της λεγομένης υγιεινής. Εγώ από την άλλη, της εντελώς ανθυγιεινής. Κάποιες φορές τα βρίσκουμε κάπου στη μέση.
21:30 Επιτέλους χαλαρωτικό μπανάκι και πυζαμούλες. Χαζοκούτι και ενημέρωση μέχρι να κλείνουν τα βλέφαρα από τη νύστα. Συνήθως σπάνια προλαβαίνω να δω κάτι ολόκληρο. Το τίμημα του πρωϊνού ξυπνήματος.
23:00 Τις πιο πολλές φορές ροχαλίζω ήδη. Ονειρεύομαι ότι είμαστε πάλι επιτέλους μαζί με τον καλό μου στο χωριό. Να σκεφτείς ότι κάποτε δεν δέχτηκα να παντρευτώ ναυτικό για να μην είναι μακριά μου. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Δεν φεύγει στα καράβια,αλλά στα τρακτέρ. Ίδιο το αποτέλεσμα.
Καλό ξημέρωμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Να είστε πάντα καλά, υγιής και να τιμολογείτε! Εργαζόμενη σε ιατρική εταιρεία εδώ, από τα δάχτυλα σας πληρωνόμαστε…
(Σόρρυ για το εκτός θέματος. Και δεν το γράφω για να διορθώσω κανέναν.)
Ένα από τα στοιχεία πατριαρχίας που διατηρεί η γλώσσα μας είναι ότι σε πολλά ουσιαστικά δεν υπάρχει θηλυκό γένος, με το αρσενικό να χρησιμοποιείται και για τις γυναίκες. Στις περιπτώσεις αυτές ας προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε τουλάχιστον το θηλυκό γένος του επιθέτου που κοτσάρουμε δίπλα: Πολιτική μηχανικός. Γενική γιατρός. Δημόσια υπάλληλος. Αυτό είναι και το συντακτικά σωστό, έτσι κι αλλιώς.
Και γω μεσόκοπη είμαι αλλά το 1200ρι καθαρό το μήνα δεν το βγάζω. Καταλαβαίνω ότι η ζωή σου, σου προκαλεί μιζέρια, αυτό είναι δικαίωμα. Αλλά σκέφτηκες ποτέ να κάνεις κάτι πιο ενδιαφέρον; Μήπως το πιο ενδιαφέρον δεν έχει κουλουράκι και μετράκι και έχει δράκους και φίδια και φέσια και δεν έχω να ζήσω;
Δεν ξέρω που καταφέρατε να δείτε τη μιζέρια , πουθενά δε λέει κάτι τέτοιο, αντιθέτως λέει πως της αρέσει η δουλειά της. Τώρα αν εσάς αυτή η ζωή σας έβγαλε μιζέρια τότε έχετε επιλέξει σωστά να μην είστε δημόσιος υπάλληλος. Αυτή όμως την πιο ενδιαφέρουσα επιλογή να την θυμάστε και όταν έρχονται οι δράκοι και τα φίδια και να στρέφετε τα βέλη σας σε αυτούς και όχι σε ανθρώπους που επέλεξαν κάτι άλλο.
Το μόνο πράγμα που μου λείπει από όταν δεν έπαιρνα το αμάξι στη δουλειά, είναι το διάβασμα στα λεωφορεία. Τώρα βέβαια έχω το audible.