Η Charu είναι εικοσιοκτώ χρόνων και μας αφηγείται ένα 24ωρο της. Μπορείτε να δείτε εδώ το 24ωρο που μας είχε αφηγηθεί πριν από περίπου τρία χρόνια, προτού ξεσπάσει η πανδημία του κορωνοϊού.
Μια μικρή εισαγωγή:
“Δεν είμαι περήφανη για το γεγονός ότι η Ινδία αυτή τη στιγμή υφίσταται μεγάλη υγειονομική κρίση. Το ποσοστό θνησιμότητας είναι συγκλονιστικό, πολύ περισσότερο από όσο μπορεί να φανταστεί κανείς. Υπάρχει ένας διαρκής φόβος για για την υγεία μας, ενώ παράλληλα τα βγάζουμε πέρα με τον ελάχιστο κατώτατο μισθό. Είναι απίστευτα δύσκολο να διατηρήσεις την ψυχική σου υγεία με όλα αυτά που συμβαίνουν.
Κατάγομαι από την βόρεια Ινδία και τα τελευταία τρία χρόνια εργάζομαι στην νότια περιοχή (Hyderabad). Ζω πολύ μακριά από τους γονείς μου κι αυτό με κάνει ευάλωτη σε αυτή την πρωτόγνωρη κρίση που διανύουμε. Κατά την πρώτη καραντίνα κατάφερα να επιστρέψω στο πατρικό μου και εργάστηκα από το σπίτι για τουλάχιστον εννιά μήνες. Επέστρεψα κατόπιν στον τόπο εργασίας μου, όταν έληξε η καραντίνα.
Μου προσέφερε εργασία η Cambridge University Press κι άλλαξα δουλειά. Όταν ολοκληρώθηκαν κάποιες διαδικασίες στην νέα μου δουλειά, μπορούσα επιτέλους να φύγω ξανά για το πατρικό μου και να εργάζομαι και πάλι από το σπίτι. Δυστυχώς ξεκίνησε το τρίτο κύμα του κορωνοϊού.
Πανικοβλήθηκα, η πτήση μου ακυρώθηκε και δεν μπορούσα να επιστρέψω στο σπίτι! Έκανα ό,τι μπορούσα για να φύγω και τελικά έκλεισα μια πτήση από το Hyderabad στο Delhi. Από τo Delhi στο πατρικό μου πήγα με ταξί. Η πτήση διήρκεσε δύο ώρες και η διαδρομή με το ταξί εφτά! Τουλάχιστον, είμαι σπίτι!
Η μέρα μου πάει κάπως έτσι:
07.00 Ξυπνάω, λέω τις πρωινές μου προσευχές ψάλλοντας το “Hanuman Chalisa”, είναι ένας ύμνος που απευθύνεται στον θεό Hanuman. Με αυτό τον τρόπο θεραπεύω την ψυχή και το μυαλό μου.
08.00 Πίνω καφέ και διαβάζω τα νέα στο κινητό μου για να πάρω μια ιδέα του τί συμβαίνει στον κόσμο, κυρίως από το YouTube.
08.30 Τρώω το πρωινό μου
09.00 Ξεκινάω τη δουλειά. Ως νέα στην εταιρεία έχω πολλές εκπαιδεύσεις καθημερινά. Το πρόγραμμά μου είναι κλεισμένο για όλη την ημέρα σχεδόν κι είμαι αρκετά απασχολημένη. Έχω ένα τέταρτο διαλείμματος για πρωινό, ένα μισάωρο διάλειμμα για γεύμα κι άλλο ένα τέταρτο για τσάι το απόγευμα. Συνήθως ξεχνάω τα διαλείμματα μόλις κάτσω στο γραφείο κι απλώς δουλεύω σαν να μην υπάρχει αύριο.
13.30 Σταματάω λίγο για να φάω κι ύστερα ξεκινάει πάλι η εκπαίδευση.
18.30 Ύστερα από εννιά ώρες πυρετώδους εργασίας επιτέλους αποσυνδέομαι από τον υπολογιστή και βγαίνω λίγο έξω να πάρω αέρα.
19.00 Επιτέλους θα περάσω λίγο χρόνο με την υπέροχη οικογένειά μου. Συνήθως βοηθάω τη μητέρα μου με το μαγείρεμα και με άλλες δουλειές στην κουζίνα ή κάθομαι με τον πατέρα μου και μιλάμε για ό,τι συμβαίνει στην Ινδία. Άλλες φορές παίζω Call of Duty (σ.σ. βιντεοπαιχνίδι) με τον αδερφό μου και την αδερφή μου.
21.00 Τρώμε όλοι μαζί το βραδινό μας.
23.00 Προσπαθώ να κοιμάμαι περίπου οχτώ ώρες και πλέον έχω συνηθίσει να πέφτω για ύπνο νωρίς. Κάπως έτσι τελειώνει η μέρα μου.
Επίλογος:
Αυτή είναι η ομορφιά του να μένεις σπίτι. Ξέρω πως άνθρωποι σε όλη την υφήλιο πεθαίνουν και παρότι νομίζουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, το να μένουμε σπίτι με την οικογένειά μας και να τηρούμε την κοινωνική αποστασιοποίηση μπορεί πραγματικά να βοηθήσει. Δεν κοστίζει κάτι και παράλληλα περνάμε χρόνο με την όμορφη οικογένειά μας.”
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
