Αγαπητή α,μπα, με τον άντρα μου είμαστε μαζί πολλά χρόνια και συζούμε τα τελευταία 7 σε ένα μικρό σπίτι που το νοικιάζουμε, δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση αλλά τόσο που έχουν αυξηθεί τα νοίκια είναι δυσκολο να βρούμε κάτι καλύτερο σε αυτή την τιμή. Οι γονείς του ανακοίνωσαν ότι θα γράψουν στον σύντροφό μου το σπίτι που μένουν και ένα εξοχικό (ίσης αξίας θεωρητικά) στην κουνιάδα μου, η οποία μένει σε μια γκαρσονιέρα που έχουν. Γενικά έχουν συμφωνήσει όλοι να τα χωρίσουν έτσι. Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε κοντά σε συγγενείς και ξέροντάς το αυτό η κουνιάδα μου ζήτησε τώρα που παντρέυεται να πάει με τον άντρα της στο σπίτι των γονιών του που σε λίγο θα είναι στο όνομα του άντρα μου και να πάνε οι γονείς τους στην γκαρσονιέρα. Από τη μια νιώθω ότι υπάρχει μια αδικία εδώ γιατί εμείς αποταμιεύουμε ελάχιστα και δυσκολευόμαστε με αυτό το σπίτι που μένουμε, απο την άλλη ξέρω ότι αν μπλέξεις με συγγενείς δεν θα βγει σε καλό. Επισης κάτι που με εκνευρίζει είναι που η κουνιάδα λέει σε γνωστούς και συγγενείς ότι της είναι βάρος που κάνει όλη αυτή τη μετακόμιση και βαψίματα και μικροεπισκευές στο σπίτι αλλά ότι είναι η μόνη που ενδιαφέρεται για αυτό το σπίτι (ενώ η ίδια το ζήτησε και ξεβολεύει τους γονείς της). Τι να κάνω; Δεν ξέρω τι θέλω. Ξέρω ότι δε θέλω να πάω εκει αλλά η κουνιάδα μου θα τα έχει όλα και ένα μεγάλο σπίτι χωρίς προβλήματα και λεφτά σητν άκρη για να αγοράσουν κάτι καλύτερο και θα της μείνει και το εξοχικό. Και με εκνευρίζει και η συμπεριφορά της. Να πω ότι οι γονει΄ς δεν είχαν σκοπό να πάνε στην γκαρσονιέρα οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να το νοικιάσουμε. Ο άντρας μου γενικά δεν ενδιαφέρεται για όλα αυτά. πως θα βρω ηρεμια;
– διχασμένη προσωπικότητα
Το πώς θα βρεις ηρεμία είναι μια διαδικασία που παίρνει χρόνια, και αν τα καταφέρεις κι όλας. Αν πραγματικά είναι αυτό το ερώτημα σου, κάνε θεραπεία, γιατί δεν θα την βρεις με άλλο τρόπο, ό,τι και να γίνει με τα σπίτια.
Με τα σπίτια τώρα, το πρόβλημα το έχεις με τον άντρα σου και όχι με την κουνιάδα, και τώρα ακόμη πιο έντονα, διότι είναι η δική του περιουσία και όχι η δική σου. Δεν μπορείς να τον κάνεις να ενδιαφερθεί, και αν έχετε τέτοια προβλήματα για το τι είναι σημαντικό στη ζωή και τι όχι, είναι αρκετά δύσκολο να βρεις την ηρεμία σου, αν δεν μπορείς να το αποδεχτείς. Ο άντρας σου δεν ενδιαφέρεται γιατί η αδερφή του πάντα κάνει ό,τι θέλει; Επειδή δεν του αρέσουν οι αντιπαραθέσεις; την άδεια από τον ίδιο έπρεπε να τη ζητήσει, όχι μόνο από τους γονείς. Αλλά ξαναλέω, δεν αναρωτιόμαστε γιατί άλλοι άνθρωποι δεν κάνουν το σωστό, αλλά ποιους έχουμε στη ζωή μας ως συμμάχους και γιατί.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λοιπόν, θα τα γράψω στα γρήγορα και θα πάω να χωθώ κάτω απο την τσίγκινη σκάφη για να γλυτωσω απο τις πέτρες που θα πέσουν βροχή! Τουτεστιν, δικό μας φράγκο ειναι αυτό που βγάλαμε απο τη δουλειά μας κι ειναι ήδη στην τσέπη μας. Σπίτια, εξοχικά, γκαρσονιέρες και τα λοιπά «κληρονομικώ δικαιώματι» δεν ειναι «δικά» μας και καλό θα ήταν να μην κανονίζουμε τη ζωή μας βασιζόμενοι σ’αυτα γιατί πολύ μα πολύ συχνά οδηγούν σε μαλλιοτράβηγμα με κουνιάδες, μπατζανάκηδες και λοιπούς συγγενείς και μια ασχήμια ειναι όλο αυτό. Αν η τσέπη μας ειναι λειψή, κοιτάμε πώς θα τη γεμίσουμε απο… Διαβάστε περισσότερα »
Μην κρύβεσαι Νίνα, μια χαρά τα λες.
Δεν νομίζω ότι οι αναγνώστες του σάιτ είναι του επιπέδου λιθοβολισμού. Μήπως διαβάζω Α,μπα ενός παράλληλου σύμπαντος?
Βγες καλε απο τη σκαφη, εγω χειροκροτω ορθια.
Έτσι είναι. Σκληρά λογιά, το ξέρω αλλα γλυτώνεις πολυ πονο, δάκρυα και ιδρώτα.
Καλέ βγες από το τσίγκο, θα σε φάει το λιοπύρι. Καλά τα λες.
Συμφωνώ αλλά όχι πλήρως. Και εξηγούμαι. Πιστεύω πως ό,τι έχουν φτιάξει οι γονείς με τη δουλειά τους κλπ πράγματι είναι δικό τους και πρεπει αποφασίζουν οι ίδιοι πώς το διαχειρίζονται. Ωστόσο θεωρώ πως ό,τι έχουν λάβει από τους δικούς τους γονείς παππούδες κλπ είναι οικογενειακή περιουσία και οφείλουν να τη διαχειριστούν προς όφελος της οικογένειας των παιδιών τους κλπ.
Μου φάνηκε πολύ εύστοχο το σχόλιό σου μέχρι που το ξαναδιάβασα. Πρώτον, δεν είναι ανήλικος όποιος έχει λειψή τσέπη, ούτε ενηλικιώνεται μόλις γεμίσει η τσέπη του. Στις μέρες μας ακούγεται λίγο υπεροπτική η παρότρυνση για ενηλικίωση, σε ενήλικους ανθρώπους που δεν έχουμε ιδέα πώς τα φέρνουν βόλτα. Μπορεί να δουλεύει ο καθένας σε 3 δουλειές και πάλι να μη βγαίνουν τα κουκιά, μπορεί κάποιος να έχει πρόβλημα υγείας και να μην είναι σε θέση να δουλεύει 20 ώρες το 24ωρο, μπορεί να έμεινε ξαφνικά άνεργος. Κλπ κλπ. Ακούγεται σαν να λες εκ του ασφαλούς “Ε, φάτε παντεσπάνι”! Ελπίζω ειλικρινά να… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε κοπέλα μου ποιον παντρεύτηκες, το Βούδα της Ραφήνας; Πείτε στα πεθερικά να σας τα γράψουν αντίστροφα, να κάνουν τράμπα το σπίτι με το εξοχικό. Γιατί όπως φαίνεται, αν και τα συμφωνήσατε χωρίς πρόβλημα, τελικά υπάρχει πρόβλημα, αφού η κουνιάδα πονάει περισσότερο το σπίτι των πεθερικών σου. Ε, λοιπόν καλύτερα να πάρει ο καθένας το σπίτι που πονάει περισσότερο. Κι αν η κουνιάδα πονάει και το εξοχικό, δυστυχώς πρέπει να αποφασίσει ποιο από τα δυο πονάει περισσότερο. Εσείς ίσως να μην πονάτε τόσο το σπίτι των πεθερικών, αλλά σίγουρα μπορείτε να βρείτε ενοικιαστές που να το πονάνε, τόσο, όσο να… Διαβάστε περισσότερα »
Αφού το σπίτι είναι δικό σας και εσείς πληρώνετε ενοίκιο γιατί δεν της λέτε ναι Ρούλα να μείνετε φυσικά 400€ απλά για το ενοίκιο για να μπορούμε και εμείς να πληρώνουμε τα δικά μας έξοδα.
Άνθρωπος που διώχνει τους γονείς του από το σπίτι τους (!) μην περιμένεις να μην σου δημιουργήσει αλλά προβλήματα στο μέλλον. Οπότε κάντε ένα συμβόλαιο, βάλτε και ένα ενοίκιο να είστε ήρεμοι.
Υ. Γ. Γονείς και αδερφός πως το δέχτηκαν όλο αυτό έτσι δεν θα το καταλάβω
Αυτό ακριβώς!
Είναι απλό. Όταν παντρεύεται το κορίτσι πολλοί γονείς στην Ελλάδα ξεδιπλώνονται. Καλύτερα να χάσουν το σπίτι παρά το γαμπρό.
Συμφωνώ με το σχόλιο σου! Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα, μόνο την φαντάστηκα Φωφώ😊
Δεν έδιωξε κανεναν, μόνοι τους οι γονείς το αποφάσισαν. Οι γονείς προφανώς μένουν σε κάποιο μεγάλο σπίτι, έχουν πει στην γράφουσα κ στον άντρα της να πάνε κ αυτοί δεν θέλουν για να μην τους έχουν κοντά. Όλοι οι υπόλοιποι τι πρέπει να κάνουν; Να ζούν στις γκαρσονιέρες επειδή η γράφουσα θέλει το σπίτι να κλειδωθεί κ να μείνει παρθένο μέχρι να πεθάνουν οι γονείς του σύζυγου; Αν θέλει να αποταμιεύει σαν τη κουνιάδα, ας πάει να μείνει εκεί. Αν θέλει την ησυχία της, ας μείνει άλλου.
Το δέχτηκαν γιατί για το γαμπρό τα κάνουμε όλα στην Ελλάδα, δίνουμε γη και ύδωρ. Μη μας μείνει το κορίτσι και δεν ξέρουμε τι να το κάνουμε. Τις νύφες χ#€&@ς τις έχουμε, ας νοιαστούν οι μανάδες τους. Φτάνει που την πήραμε ξεβρακωτη θα μας πει και τι θα κάνουμε την περιουσία μας.
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα γιατί δεν αφήνουν σε εσάς το εξοχικό και στην κουνιαδα το σπίτι; Γιατί δεν το κόβω να δεχτεί η κουνιάδα να πληρώσει ενοίκιο, όταν το σπίτι γίνει δικό σας στο μέλλον και τότε να δεις καυγάδες.
Το ‘χω ξαναγράψει πάντως το γεγονός ότι, γέροι άνθρωποι που μένουν χρόνια ολόκληρα σε ένα σπίτι, στο τέλος ξεσπιτώνονται για να μείνει κάποιο από τα παιδιά με ξεπερνάει.
Να σου πω ένα παράδειγμα: Το πατρικό μου είναι 120τμ. Η γιαγιά μου ήταν χήρα όταν παντρέυτηκαν οι γονείς μου και γεννήθηκα εγώ. ΕΝΑΣ άνθρωπος σε 120τμ. Πήγε στο διαμέρισμα από κάτω και οι γονείς μου έμειναν στο πατρικό (που όμως είχε ήδη γραφτεί στον πατέρα μου). Αυτό δημιούργησε άλλα προβλήματα αλλά στην προκειμένη δεν είναι το θέμα μας.
Και βασικά διαφωνώ με το γέροι. Οι γονείς μου ήταν στη δεκαετία των 50 τους όταν παντρεύτηκα, θεωρούνται γέροι;;;;; (Btw δεν ξεσπιτώθηκαν για χάρη μου, σε ενοίκιο μένω). Να μου πεις για τη γιαγια μου που είναι 80φεύγα να το καταλάβω.
Εμένα η πεθερά μου 82 ετών μένει ΜΟΝΗ σε σπίτι μεζονέτα 160 τετραγωνικών και ο κουνιάδος μου 4 άτομα σε 80.Θα ήταν τόσο παράλογο Nissa Nissa να άλλαζαν σπίτια μεταξύ τους;;Και αυτοί θα βολεύονται καλύτερα και η πεθερά θα είχε μικρότερο σπιτι να καθαρίζει.Αλλα όπως κατσλαβες δε θελει …
Εγώ κι αυτό το δέχομαι. Δικό της είναι και δε θέλει να ξεσπιτωθεί. Δικαίωμα της. Η αντίρρησή μου βασικά είναι στην ευκολία που παρατηρώ να κράξουμε ανθρώπους στους οποίους οι γονείς τους παραχώρησαν κάτι. Το είχαν και θέλησαν να το παραχωρήσουν. Πρέπει δηλαδή να έχουν και τύψεις; Δεν έχουν όλοι στο μυαλό τους μόνο πώς να βγάλουν. Κι αν υπάρχει μεγάλο σπίτι, κατάλληλο για οικογένεια, γιατί να μη μείνει εκεί η νέα οικογένεια με τα παιδιά; Πάντα όμως με συμφωνία όλων, κι όχι με εκβιασμούς (συναισθηματικούς και μη).
Απαντώ και στους δύο demonoula και Imploding voice: Το πρακτικό κομμάτι σε σχέση με τα τετραγωνικά δεν είναι δύσκολο να το φανταστώ και από μόνη μου. Αλλά δεν πιστεύω πως ειναι αυτός ο λόγος. Ένα σπίτι δεν είναι μόνο τα τετραγωνικά του(παρεμπιπτόντως κι εγώ και πολλοί άνθρωποι του κύκλου μου μεγαλώσαμε 4-5 άτομα σε σπίτια κάτω των 80 τετραγωνικών) είναι η πορεία ζωής ενός ανθρώπου, οι εικόνες από τους ανθρώπους του, οι αναμνήσεις του, οι γνώριμοι ήχοι του. Πολύ αμφιβάλω αν ακόμα και αυτοί που το προσφέρουν από μόνοι στα παιδιά τους δεν το κάνουν λόγω των ενοχών που διακατέχουν… Διαβάστε περισσότερα »
Κοίτα να δεις για το κράξιμο ήταν γενική παρατήρηση, δεν είχα μόνο το δικό σου σχόλιο στο μυαλό μου όταν το έγραφα. Αλλά ναι θεωρώ ότι η πρόταση “Το ‘χω ξαναγράψει πάντως το γεγονός ότι, γέροι άνθρωποι που μένουν χρόνια ολόκληρα σε ένα σπίτι, στο τέλος ξεσπιτώνονται για να μείνει κάποιο από τα παιδιά με ξεπερνάει.” είναι κράξιμο, και δε χρειάζεται να σε ξέρω κι από χθες. Δεν ξέρω πως σου ακούγεται εσένα, αλλά ναι κράξιμο είναι. Μομφή προς όσους δέχτηκαν κάτι από τους γονείς τους, αν δεν σου αρέσει η λέξη κράξιμο.
ΘΑ γράψουν. Κάποια στιγμή στο μέλλον. Εφόσον δεν αλλάξουν γνώμη, ή δεν διαβούν πριν το “γράψιμο”. Δεν είναι καν περιουσία του άντρα σου. Δυνητικά είναι, αλλά ουσιαστικά όχι ακόμα. Εσύ το θέμα το έχεις με τον άντρα σου και εκείνος με τους γονείς του που αφήνουν μία κατάσταση (συνταγή της επιτυχίας για καταστροφή) να διαιωνίζεται. Μιας και δεν είναι δικό σας δεν μπορείς να μιλήσεις για ενοίκιο, μιας και η κουνιάδα θα ρίξει λεφτά για να το σουλουπώσει μπορεί να μιλήσει για χρησικτησία αν δεν ξεκαθαρίσει το τοπίο πριν αποδημήσουν τα πεθερικά σου. Δύσκολη κατάσταση και αδέρφια έχουν σκοτωθεί (κυριολεκτικά… Διαβάστε περισσότερα »
Και γω τη χρησικτησια σκέφτηκα.
Ό,τι και να γίνει,να γίνει νομότυπα.Όχι στο μιλητό και μια οικογένεια είμαστε είμαστε και δεν υπάρχουν παρεξηγήσεις.Ακριβώς έτσι ξεκινάνε οι παρεξηγήσεις.Όταν μπαίνουν στο τραπέζι διάφορα πράγματα,χωρίς να έχουν συμφωνηθεί όροι,όταν παρακάμπτεται τάχα μου αχρείαστη γραφειοκρατία κι όταν καταλαβαίνει ο καθένας ό,τι του συμφέρει.Το θαααα γράψουν τα πεθερικά σου τα σπίτια,δε λέει απολύτως τίποτα.Θα πάει τώρα η κουνιάδα σου στο σπίτι,που υποθετικά θα γίνει δικό σας.Μπορεί να μείνει 10-20 χρόνια,πριν υποθετικά πάλι φτάσει στα χέρια σας.Με τη συντήρηση του,με τους φόρους του ποιος θα επιβαρύνεται;Στο εξοχικό μέχρι να περάσει στο όνομα της,εσείς θα έχετε πρόσβαση;Κι αυτουνού πάλι τα έξοδα ποιος θα… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς Acantholimon! Έχει αρχίσει η φαγωμάρα για την μελλοντική κληρονομιά που ΘΑ πάρουν.
Βλέπω την κουνιάδα να παίρνει τελικά και το σπίτι με την δικαιολογία ότι “η νύφη έτσι κι αλλιώς δεν καταδέχεται τα πεθερικά και δεν θα τους κοιτάξει”.
Μα η δική σας κατάσταση δεν θα επηρεαστεί από την αλλαγή.
Αντιπαθείς την κουνιάδα, και έχεις κάθε δικαίωμα, αλλά δεν βλέπεις καθαρά. Δε θα τα έχει όλα, θα έχει δίπλα της συγγενείς με αντάλλαγμα να ζει σε πιο ωραίο σπίτι, κάνει ένα συμβιβασμό που έχετε ήδη αποφασίσει ότι δεν θέλετε να κάνετε. Είναι σαν να μην σου αρέσει και να θέλεις το φαί και να θες να το πετάξεις για να μην το φάει κάποιος άλλος. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχετε συζητήσει (ή δεν μας λες;) με τον άντρα σου για να δεις αν συμφωνεί αυτός με την όλη κατάσταση.
Ως τώρα λέγαμε ότι φταίνε οι γονείς που δεν χωρίζουν τις περιουσίες και μαλώνουν οι κληρονόμοι, αλλά εσείς πέσατε στην παρτάκια κουνιάδα. Έξαλλη γίνομαι με τις οικογένειες που μεροληπτούν υπέρ του ενός παιδιού. Η λύση είναι μία. Μίλα με τον άντρα σου και πες του ότι το σωστό είναι η κουνιάδα να σας πληρώνει ενοίκιο για το σπίτι. Γιατί τα χρειάζεστε τα χρήματα και γιατί αν μείνει χρόνια εκεί θα μπορούσε να χάσει το σπίτι λόγω χρησικτησίας. Αν δεν συμφωνεί, δεν υπάρχει κάτι να κάνεις.
Έτσι πως το κατάλαβα το θέμα, πιο πολυ σε ενοχλεί το γεγονος οτι η κουνιάδα θα έχει τη δυνατότητα να αποταμιευσει, ενω εσεις όχι, αν παει στο σπίτι του άντρα σου. Θα ενιωθες καλύτερα αν κάνεις δεν βολευονταν, οσο εσείς κάπως ζορίζεστε.
Σορυ που στο λέω, αλλά είναι του άντρα σου το σπίτι και άμα θέλει βάζει μέσα και άστεγους να μείνουν (πολύ καλη ιδεα με τοσα κλειστα διαμερισματα στην Ελλάδα). Αν δε συμφωνείς, δε συμφωνείτε σε ένα πολύ βασικό πραγμα: στο τι κάνει ότι κάθε ένας με τα πράγματα που του ανήκουν και δε θα βρεις ηρεμία πότε γιατί έχετε άλλη οπτική. Δε φταίει η κουνιαδα σου. Εσύ δε θέλεις καλά καλά να μείνεις εκεί, άρα τι πρόβλημα έχεις με τη συνεννόηση που έκανε με τον αδελφό της και τους γονείς της;