Γειά αγαπητή α, Μπα. Σε διαβάζω από τότε που πήγαινα λύκειο και θα ήθελα τη γνώμη σου για κάτι μιας και εκτιμώ άπειρα τη ματιά σου στα διάφορα θέματα. Ή αδερφή μου ζει και δουλεύει τα τελευταία χρόνια στην Ισπανία και την περίοδο που γινόταν ο χαμός λόγω κορονοϊού στην Ιταλία και είχαμε καραντίνα στην Ελλάδα, συνέχιζε να είναι στην Ισπανία και ενώ τις πρώτες 2-3 εβδομάδες τηρούσε κάποια μέτρα προφυλάξεις, μετά συνέχισε κανονικά την (κοινωνική) ζωή της σαν να μην συμβαίνει τίποτα . Στο τώρα, θέλει να έρθει για διακοπές Ελλάδα, που για αυτήν και τους γονείς μας (που και οι δύο ανήκουν σε ευπαθής ομάδα και τηρούνε κατά γράμμα οι ίδιοι όλα τα μέτρα πρόληψης) είναι να έρθει και να μείνει στο πατρικό μαζί μας και να συνεχίσει την κοινωνική ζωή της και εδώ απερίσπαστη. Αυτήν την στιγμή είμαι πάρα πολύ εκνευρισμένη για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι ότι δεν την ενδιαφέρει καν ό,τι μπορεί να βάλει σε σοβαρό κίνδυνο του γονείς μας, μιας και συναντάει καθημερινά την παρέα της και άλλα άτομα στην Ισπανία και δεν παίρνει πλέον κανένα μέτρο προφύλαξης πουθενά και ότι αν και εγώ είμαι ενήλικη και μόλις τελείωσα το δεύτερο έτος μου, έχουμε άλλα δύο ανηλικα μικρά αδέρφια τα οποία εξαρτιόνται οικονομικά από τον πατέρα μου (μόνο εκείνος εργάζεται) και αν πάθει κάτι και πεθάνει ποιος θα τα συντηρεί, θα πληρώνει τα δάνεια, τους λογαριασμούς, αυτά που χρειάζονται για το σχολείο, τα φροντιστήρια; Η μητέρα μου τελείωσε τοοοότε παλιά μόνο το γυμνάσιο, είναι μεγάλη σε ηλικία χωρίς καμία προϋπηρεσία και βεβαρημένη κατάσταση υγείας (δηλαδή η πιθανότητα να την προσλάβει κάποιος είναι κοντά στο μηδέν) . Οι γονείς μου και η αδερφή μου κάνουν λες και δεν συμβαίνει τίποτα, τα μικρά μου αδέρφια φυσικά και θέλουν τα δουν την αδερφή τους και δεν καταλαβαίνουν περί κοροναϊού και έχω μείνει μόνη μου να είμαι “η υστερική και η υπερβολική” της οικογένειας. Και το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι γνωρίζοντας τη δυναμική της οικογένειας, αν κολλήσει ο πατέρας μου από την αδερφή μου, η οποία σκοπεύει να ζήσει ζωάρα επιπέδου Μυκονοοοοοός όταν γυρίσει, και ας πούμε, πεθάνει αυτή θα γυρίσει πίσω στην Ισπανία και θα αφήσει τους άλλους (εμένα) να τα βγάλω πέρα όλα μόνη μου γιατί είναι το άτομο που σε όλα τα πράγματα μέχρι τώρα, προτιμά να βρωμίσει ακόμα και το ίδιο της το σπίτι περιμένοντας να το καθαρίσει κάποιος άλλος, παρά να κάνει κάτι εκείνη.
-Εεερε Τσιόδρας που σας χρειάζεται
Ελπίζω να είσαστε όλοι καλά.
Λύση δεν υπάρχει. Εννοώ ότι δεν υπάρχει η λύση που θέλεις: να φέρονται όλοι ώριμα για να μην ανησυχείς για αυτούς. Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να αλλάξεις τους άλλους, όσο παράλογα κι αν φέρονται. Το πιο σημαντικό είναι να καταλάβεις ότι ο ρόλος που έχεις αναλάβει στην οικογένεια δεν είναι δεδομένο από τον Θεό, είναι αυτό που σου ανέθεσαν και εσύ ανέλαβες και τώρα δεν μπορείς να φανταστείς ότι θα μπορούσες να ζεις τη ζωή σου χωρίς να νιώθεις υπεύθυνη για τα λάθη της οικογένειας σου. Γίνεται όμως, και αυτή είναι η μόνο εφικτή, ρεαλιστική λύση.
Μπορείς να τους βοηθάς και να συμπαραστέκεσαι προστατεύοντας τον εαυτό σου, χωρίς να νιώθεις ότι πρέπει να παρατήσεις τα πάντα για να τους σώσεις. Υπάρχει αυτή η ισορροπία και πρέπει να τη βρεις. Αν όχι μόνη σου, τότε με θεραπεία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είσαι θυμωμένη με την αδελφή σου, φαίνεται από όλο το κείμενο. Οι λόγοι υποθέτω είναι πολλοί, σύνθετοι και σίγουρα δεν αφορούν μόνο τον κορονοϊο και το πώς το αντιμετωπίζει. Θυμώνεις που θέλουν να την δουν, που στην ζυγαριά υγεία- ερχομός αδελφής/κόρης, ο ζυγός γέρνει προς την επιθυμία να την δουν. Λες ότι θα φύγει, θα συνεχίσει την ζωή της στην Ισπανία αν πεθάνει ο πατέρας σας που θα τον έχει κολλήσει και εσύ θα μείνεις πίσω να αναπληρώσεις το κενό και να αναλάβεις τα οικογενειακά βάρη. Δεν ξέρω ποιός και γιατί σε έκανε να πιστεύεις ότι είσαι υπεύθυνη για την… Διαβάστε περισσότερα »
Παρατηρώ ότι τα βάζεις κυρίως με την αδερφή σου, όμως δεν είναι μόνο αυτή στον κόσμο της, αλλά και οι γονείς σου, και τα ανήλικα, που όλοι μαζί κάνουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Οι γονείς σου, που είναι ευπαθείς, τής επιτρέπουν να πάει να μείνει σε αυτούς. Δεν ακούγονται και τόσο προσεκτικοί όσο νομίζεις λοιπόν. Αυτό που θέλω να πω είναι πως όλοι στην οικογένειά σου αντιμετωπίζουν με ελαφρότητα μια πολύ σοβαρή κατάσταση. Κανέναν δε μπορείς να συνετίσεις. Πρόσεχε τον εαυτό σου και απομακρύνσου από όσους θέτουν σε κίνδυνο τη δική σου υγεία. Μακάρι να ήταν όλοι τόσο “υστερικοί… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή το χω δει το έργο θα σου δώσω μία συμβουλή. Αν μπορείς ξεκίνα να μαζεύεις χρήματα, είτε μέσω μίας εργασίας part time παράλληλα με τις σπουδές σου ή κάνοντας οικονομία ώστε να σου μένουν χρήματα που ενδεχομένως σου δίνουν οι γονείς σου για τα έξοδα σου, και βάλε πλάνο να φύγεις από το πατρικό σου. Αν μείνεις σε βλέπω φορτωμένη με όλα τα οικογενειακά βάρη, και υγείας και δάνεια και ότι άλλο αντιμετωπίζετε ως οικογένεια τέλος πάντων. Είναι πολύ μεγάλη η ανηφόρα για αυτόν που παίρνει το ρόλο του σωτήρα, ιδίως αν δεν τον έχει επιλέξει και του τον… Διαβάστε περισσότερα »
Καταλαβαίνω απόλυτα πώς είναι να νιώθεις υπεύθυνη για την οικογένειά σου, να φοβάσαι για την υγεία και το well being τους, να τους βλέπεις να φέρονται παράλογα και να μη μπορείς να κάνεις κάτι. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια: δεν μπορείς να κάνεις κάτι, είναι ενήλικες και θα κάνουν αυτό που νομίζουν, δεν είναι στο χέρι σου να τους προστατέψεις. Η δική μου τακτική, μετά από χρόνια θεραπείας βέβαια, είναι να τους κάνω μια ήρεμη κουβέντα για αυτό που με απασχολεί, μαζί με τις επιπτώσεις που η δική τους συμπεριφορά μπορεί να έχει στη δική μου ζωή. Και από κει… Διαβάστε περισσότερα »
αχ αυτό το κάνω και εγώ…αλλά τίποτα.Σαν να μιλάω σε τοίχο.’Ακουνε’ συνεχίζουν τα ίδια..Τα ακούει ξανα ο θεραπευτής.
Χαχα, πάλι καλά που υπάρχουν κι αυτοί 🙂
Κι εγώ πιο πολύ για μένα και τη δική μου ηρεμία τα λέω, δεν έχω και φοβερές προσδοκίες. Αλλά έτσι τουλάχιστον έχεις ήσυχη τη συνείδηση ότι, ό,τι μπορούσες να κάνεις, το έκανες.
Ρε παιδιά, η κοπέλα μιλάει για δυο ανήλικα αδέρφια και τον δικαιολογημένο της φόβο ότι θα μείνουν χωρίς γονείς (δεδεμένου ότι αυτοί ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου). Κι επειδή έχει τη στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης, νιώθει το βάρος που θα πέσει πάνω της αν συμβεί το χειρότερο. Δεν είναι τόσο απλό να διαχωρίσει τη θέση της, νομικά ίσως στέκει (;), ηθικά και ανθρώπινα όμως, όχι.
Μα από ότι κατάλαβα εκεί πρέπει να πατάνε όλοι τους… δεν είναι τυχαίο ότι πιστεύει ότι η αδελφή της θα φύγει για Ισπανία εάν πάθουν κάτι οι δικοί της… της το έχουν πετάξει ή μαμα-μπαμπας ή η αδελφή της μεταξύ αστείου και σοβαρού (τις κάνουμε αυτές τις γουρουνιές στην αθάνατη ελληνική οικογένεια). Ναι ισχύει δεν μπορείς να “γυρίσεις έτσι απλά την πλάτη σου στην οικογένεια σου” ειδικά όταν αυτό ήταν σερβιρισμένο μαζί με το γάλα κάθε πρωί. Είναι άδικο όμως για την κοπέλα να ζει μέσα στο άγχος επειδή οι υπόλοιποι στην οικογένεια πετάνε χαρταετό εν μέσω covid. Για να… Διαβάστε περισσότερα »
Δύσκολη κατάσταση. Εγώ θα μιλούσα στην αδερφή μου προσωπικά και θα της έλεγα ότι εφόσον οι γονείς σας είναι σε ευπαθείς ομάδες να κάτσει να σκεφτεί πως θα νιώσει αν μετά τις διακοπές της ένας από αυτούς αρωστήσει σοβαρά. Αξίζει να περάσει καλά το καλοκαίρι αν υπάρχει ακόμα και 0.01% κίνδυνος να σκοτώσει τους γονείς σας? Αν η απάντηση είναι ναι… τέλεια. Τουλάχιστον θα ξέρεις με τι άνθρωπο έχεις να κάνεις. (Εγώ μετά απο αυτό θα ήμουν μακριά και σίγουρα όχι και τόσο αγαπημένοι)
Το πρόβλημα με αυτό ειναι οτι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν οτι η πιθανότητα αυτή τους αφορά.
Εγώ βλέπω ότι παραπονιέσαι διαρκώς για πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά των άλλων. Μόνο τη δική σου συμπεριφορά, και τη στάση σου απέναντι στους υπόλοιπους. Σε συγχαίρω για την υπευθυνότητα σου, νοιάζεσαι για όλους και θέλεις να τους προστατέψεις. Αυτό όμως είναι ανέφικτο, αν οι ίδιοι δεν προσέχουν και δεν τηρούν τα μέτρα προστασίας. Νιώθω ότι όλος αυτός ο θυμός σου πηγάζει από το αίσθημα της ευθύνης που έχεις, ασυνείδητα έχεις αναλάβει τον ρόλο του στυλοβάτη της οικογένειας. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά με δύο γονείς με προβλήματα υγείας, δύο ανήλικα αδέρφια… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη γράφουσα, λυπάμαι πολύ που το περνάς αυτό. Κι εγω δεν ξερω τι να σου πω, παρά μόνο να θέσεις εσύ σταθερά και αμετακίνητα όρια στην οικογένειά σου. Θα πεις στους δικούς σου ότι για οτιδήποτε συμβεί σχετικό με την αδερφή σου και τον ιό, εσύ δε θα έχεις καμία ευθύνη και δε θα αλλάξεις τη ζωή σου στο παραμικρό. Για πάτα πόδι, να δούμε τι θα γίνει. Βλέπεις ότι το κολπάκι που κάνει η αδερφή σου πιάνει, οπότε δοκίμασε να κάνεις το ίδιο. Η αδερφή σου μπορεί να έρθει και να περάσει Μύυκονοςςς μένοντας αλλού, δεν είναι ανάγκη σε… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ και επαυξάνω. Ξεκαθάρισε ότι σε περίπτωση που αρρωστήσει καποι@ στο σπίτι εσύ δε θα αλλάξεις τη ζωή σου.
Είχα το ίδιο δίλημμα το καλοκαίρι. Μένω κι εγώ Ισπανία και όταν ήθελα το καλοκαίρι να πάω Ελλάδα το συζήτησα με τους γονείς μου (ο πατέρας μου ανήκει σε ευπαθή ομάδα), και επέμειναν να πάω οπότε πήγα. Βέβαια πήρα τα μέτρα μου δεν πήγα έτσι. Πρόσεχα πολύ όσο ήμουν εδώ και έκανα τεστ οταν πήγα Ελλάδα προσέχοντας τις 24 πρώτες ώρες να μην έρχομαι πολύ σε επαφή με τους γονείς μου. Γενικά στην Ισπανία τα μέτρα που υπήρχαν και υπάρχουν είναι πολυ πιο αυστηρά από της Ελλάδας (τρεις μήνες βγαίναμε μόνο για σουπερμάρκετ και ακόμα και τώρα με το που… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που με εκνευρίζει σε αυτό το κείμενο είναι που απλά αναφέρεται στον θάνατο του πατέρα της και το μόνο της πρόβλημα είναι ποιος θα του συντηρεί. Αλήθεια τώρα;
Όσον αφορά την αδελφή σου δε καταλαβαίνω τον εκνευρισμό σου από τη στιγμή που υπάρχουν τεστ. Το συμπέρασμα που βγάζεις ότι θα έρθει εδώ και θα κάνει ζωαρα δε ξέρω πως προκύπτει αλλά κάτι θα ξέρεις. Έχεις σκεφτεί ότι οι γονείς σου θέλουν να δουν το παιδί τους ίσως. Γιατί δε συζητάς ήρεμα τι ενδεχόμενο να κάνει τεστ και όλοι θα είναι χαρούμενοι.