Καλησπέρα α μπα και αμποπαρεα. Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Είμαι 25 και ζω με τους γονείς μου και την αδερφή μου στο γονεϊκό μου σπίτι. Το πρόβλημα μου είναι το εξής. Ενώ οι δουλειές του σπιτιού είναι μοιρασμένες (ο πατέρας τις εξωτερικές και η μητέρα τις εσωτερικές), τις δουλειές που έχει αναλάβει η μητέρα μου, τις μοιραζόμαστε δια τρία εγώ, εκείνη και η αδερφή μου, ανάλογα με τα ημερησια προγράμματα. Όλα καλά ως εδώ. Το πρόβλημα ξεκινάει στο γεγονός ότι εγω θέλω να αφήνω τα πράγματα μου ακαταστατα στο σπίτι, δηλαδή τα ρούχα μου στον καναπέ, τα κοσμήματα μου στο μπάνιο κτλ. Η μαμά μου πάει από πίσω και τα μαζεύει στο δωμάτιο μου η όπου αλλού την βολεύει και στο τέλος ξεχναει και που τα βάζει. Ως εκ τούτου, έχω χάσει ουκ ολίγες φορές πράγματα και έχουμε τσακωθεί άλλες τόσες για αυτό το θέμα. Η ερώτηση μου είναι αν είμαι υπερβολική στην όλη υπόθεση. Αλλα αλήθεια σας λεω, δεν μπορω να λειτουργησω διαφορετικά, δεν αντεχω την ταξη στον χωρο, προϋποθέτει να είμαι στην τσίτα και είναι το τελευταίο που θέλω μέσα στο σπίτι μου. Πληροφορίες που ίσως βοηθησουν, λεφτά για ενοίκιο δεν υπάρχουν, και οι γονείς μου θα μου παραχωρησουν το σπίτι μετά τον αρραβώνα για να μείνω με το σύντροφό μου, πράγμα που θα γίνει όμως σε ένα χρόνο.
– Ανοικοκυρευτη
Α, πρώτη φορά ακούω την άλλη πλευρά. Πολύ ενδιαφέρον. Η εξήγηση είναι «δεν αντέχω την τάξη στον χώρο γιατί προϋποθέτει να είμαι στην τσίτα». Αλλά αν αυτό σημαίνει ότι θα είναι οι άλλοι στην τσίτα όλη μέρα επειδή θα βλέπουν τα ρούχα σου στον καναπέ και τα κοσμήματα σου στο μπάνιο (και τις κάλτσες και τα βρακιά και τις βρεμένες πετσέτες δεν θέλω να υποθέσω που), τι να κάνουμε. Ας καταπιεστούν αυτοί, γιατί το να καταπιεστείς εσύ είναι το τελευταίο πράγμα που θέλεις στο σπίτι σου ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ!
Είναι τόσο εξοργιστική η στάση σου, που δεν ξέρω τι να γράψω. Φαντάζομαι ότι οι γονείς σου θα κάνουν υπομονή ένα χρόνο για να γλιτώσουν από τον τρόπο που φέρεσαι μέσα στους κοινόχρηστους χώρους. Να δούμε τώρα πώς θα το πάρει ο αρραβωνιαστικός.
Δεν είσαι υπερβολική, ανάλγητη είσαι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Βάλε μια σακούλα σκουπιδιών πίσω από την πόρτα και ζήτα από τους δικούς σου, αν βρίσκουν κάτι δικό σου εκτός δωματίου να το βάζουν εκεί. Μόλις γεμίσει η σακούλα βάλε την προσωρινά κάτω από το κρεβάτι σου και βάλε άλλη άδεια. Σε έναν χρόνο θα είσαι έτοιμη για μετακόμιση με όλα τα πράγματά σου σε σακούλες. Από εκεί βλέπω δύο πιθανά σενάρια ή σε έναν ακόμα χρόνο θα μαζέψεις τις μισοάδειες σακούλες σου και τα υπόλοιπο πράγματά σου και θα επιστρέψεις στο γονεϊκό σπίτι, όπου «δεν θα σε έχουν στην τσίτα» ή θα βρεθείς να παραπονιέσαι ότι το σπίτι δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Επικό, υπέροχο σχόλιο!!!
Πόσο εκνευριστική ερώτηση και πόσο λυτρωτική απάντηση!
Ναι και εγώ ένιωσα μια ικανοποίηση.
Δωμάτιο έχεις, παράτα τα πράγματά σου εκεί.
Εγώ πάντως, αν κάθε φορά που γυρνούσα σπίτι και πήγαινα να κάτσω στο καναπέ έπρεπε να μαζέψω πρώτα τα ρούχα σου, ή αν για να καθαρίσω το νεροχύτη έπρεπε να μαζεύω κοσμήματα και τσιμπιδάκια και μικροπραγματάκια ένα 20λεπτο (για να κάνω μια δουλειά που παίρνει 10), δε θα τα έβαζα “κάπου”. Θα τα έβαζα σε μια μαύρη σακούλα που θα πετούσα στο δωμάτιο σου.
ή στα σκουπίδια
ή στα σκουπίδια την 30η φορά που θα συνέβαινε!
Α είσαι πολύ καλή! Εγώ θα τα πετούσα κατευθείαν στα σκουπίδια!
Με τίποτα, η χειρότερη τιμωρία είναι να αναγκαστείς να τα μαζέψεις.
Να δει τη γλύκα μετά από 10 ώρες δουλειάς, ΜΜΜ, γυμναστήριο και κανα ποτάκι, ψόφια, να μην ανοίγει η πόρτα να μπει στο δωμάτιο. Ή 6 το πρωί να προσπαθείς να ετοιμαστείς για τη δουλειά και να μη βρίσκεις τα πράγματά σου.
Γιατί δεν είναι ότι της αρέσει η ακαταστασία, δεν έχει ζήσει ποτέ σε ακαταστασία, αναγκάζονται άλλοι να τα κάνουν και βολεύεται.
Ακριβώς Άννα. Δεν θέλει απλά να τακτοποιεί η ίδια, έχει την μαμά της να την παίρνει στο κατόπι σαν σκουπάκι και να σημαδεύει το ατσαλιό.
Από το παράθυρο στο δρόμο/αυλή
Κι εγώ νόμιζα ότι απλά έχεις ακατάστατο το δωμάτιό σου! Όχι χώρους που μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους. Δεν είσαι υπερβολική, είσαι μια γαϊδούρα και μισή, τέτοια αναισθησία! Και με συγχωρείς αλλά εξοργίζομαι! Τα δικαιώματά σου τελειώνουν εκεί που αρχίζουν οι υποχρεώσεις σου, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό.
Και εσύ τώρα με αυτά τα μυαλά θα ανοίξεις σπίτι σε ένα χρόνο – ανυπομονώ πραγματικά για το update της συγκατοίκησης. Μακάρι να είναι κι ο άντρας σου στο ίδιο μήκος κύματος και να μην τον πειράζει όταν θα βγουν τα σκουλήκια στο σεργιάνι.
Κι εγω θα ήθελα update. Εκτός αν χάσει και τη συσκευή στο χαμό!!
Πέρα από την ακαταστασία, πόσο νορμάλ είναι που ξεσπιτώνονται οι γονείς για να μείνουν τα παιδιά; Το έχω διαβάσει εδώ κάποιες φορές και πάντα με ξενίζει
Γέλασα με την ψυχή μου διαβάζοντας την ερώτηση.Με πήγε πολλά χρόνια πίσω.Έτσι παραπονιόμουν κι εγώ,ότι μου μαζεύουν τα πράγματα μου και δεν τα βρίσκω.Ή ότι το χάος ήταν η δική μου τάξη και το τακτοποιημένο εμένα με αποσυντονίζει,όπως τους άλλους η ακαταστασία.Δεν ήταν έτσι ακριβώς η πραγματικότητα.Η αλήθεια ήταν,ότι βαριόμουν,να κάνω άχαρα πράγματα.Πελαγοδρομούσε και το μυαλό μου.Αυτό το απλό τελειώνω με κάτι,το μαζεύω,πριν ξεκινήσω κάτι άλλο,δεν υπήρχε.Ήμουν ήδη στο άλλο,στο παράλλο,στο παραπέρα.Μια ασυμβίβαστη φαινομενικά τελειομανία,με έκανε αναβλητική.Αφού δεν προλάβαινα,να κάνω κάτι στην εντέλεια,δεν το ξεκινούσα και καθόλου.Αλλά πιο πολύ μου την έσπαγε η μάνα μου.Πάλευε η καημένη με τρεις απροσάρμοστους… Διαβάστε περισσότερα »
αυτό με την “ασυμβίβαστη τελειομανία που σε έκανε αναβλητική” μου χτύπησε ευαίσθητη χορδή. Υποφέρω από παρόμοια συμπεριφορά του παιδιού μου, ενήλικα πλέον. Αυτό που περιέγραψες μου δίνει κάποια ελπίδα, αν και είχα παραιτηθεί εδώ και πολύ καιρό.
Δεν είσαι η μόνη κι έχω και μια φίλη που περνάει τα ίδια.
Αυτό που μερικοί ζείτε στο σπίτι των γονιών σας all included και παραπονιέστε κι από πάνω να το προσέξετε. Όταν φύγεις από την οικογενειακή εστία και γίνεις ανεξάρτητη θα εκτιμήσεις αυτό που κάνουν οι γονείς σου. Το σπίτι είναι των γονιών σου, μόνο αν μείνεις μόνη μπορείς να κάνεις ο,τι θέλεις. Όταν μένεις με άλλους πρέπει να τους σέβεσαι. Θεωρείς λογικό να αφήνεις τα ρούχα σου στον καναπέ και να μην μπορεί να κάτσει κανένας; Υπομονή στους γονείς σου, μένει ένας χρόνος για να ηρεμήσουν λίγο.
Προφανώς η απώλεια των ρούχων σου είναι μια δίκαιη συνέπεια της αταξίας και της αδιαφορίας σου.
Μάλλον τρολ είσαι αλλά αν ο αρραβωνιαστικός είναι σαν κι εσένα θα κυλιστείτε σαν γουρούνια στη λάσπη και θα το καταχαρείτε. Αν όχι…
Πόσο ταλαντούχος ο David Schwimmer
Όταν θέλεις και τον σκύλο χορτατο και την πίτα ολόκληρη, είσαι ή εξαιρετικά αφελής ή κακομαθημένη. Το κείμενο σου παραπέμπει, με μάλλον εντυπωσιακό τρόπο, και στα δύο. Οι περισσότεροι υπήρξαμε αρκετά τυχεροί να ζήσουμε με βοηθητικές ρόδες κάποια χρόνια, άλλοι λίγο άλλοι πολλοί, αλλά όσοι τις κράτησαν παραπάνω απ’οσο έπρεπε κατέληξαν να μην μπορούν να περπατησουν όσο οι άλλοι γύρω τους έτρεχαν και πηδουσαν πάνω από τα εμπόδια της ζωής, εύκολα ή με πόνο και ματωμένα γόνατα. Είσαι σε τροχιά σύγκρουσης με τα μελλοντικά, πιο ώριμα θέλω σου με ακρίβεια διαστημικού δορυφόρου. Ταρακουνησου και ξεβολεψου για να δεις τη ζωή… Διαβάστε περισσότερα »
Εντωμεταξύ εμένα μου χτύπησε λίγο άσχημα και αυτό που λέει για τις δουλειές: ο πατέρας μου τις εξωτερικές, η μητέρα μου του σπιτιού, αλλά του σπιτιού τις έχουμε μοιράσει στα 3. Μου βγάζει ένα ‘δε φτάνει που βοηθάω ενώ έπρεπε να τα κανείς εσύ, θες και παραπάνω’.