Γνώρισα έναν άνθρωπο 36 χρονών και μου άρεσε. Βγήκαμε 4 φορές και μου μίλησε αρκετά για την δύσκολη παιδική του ηλικία και για αρκετά προβλήματα που πέρασε στην ενήλικη ζωή. Όλα αυτά με προβλημάτισαν όμως και ενώ μου αρέσει ακόμα, δεν θα ήθελα να συνεχίσω γιατί με βάρυνε και γιατί η οπτική του ήταν πιο πολύ να μου επισημάνει ότι ήταν και είναι θύμα πάρα μια εξιστόρηση γεγονότων. Νομίζεις ότι είμαι υπερβολική και τον αντιμετωπίζω με αυστηροτητά; Ως πότε δικαιολογούμαστε να κατηγορούμε την μαμά που δούλευε πολλές ώρες η τον μπαμπά που ήταν αυταρχικός;
-Παπαλάμπρος
Έχει παρέλθει προ πολλού αυτή η δυνατότητα όταν είσαι 36 χρονών. Οι άνθρωποι που παρουσιάζονται ως θύματα και το αναλύουν αυτό διεξοδικά, αυτό που σου λένε είναι ότι δεν είναι υπεύθυνοι για τον εαυτό τους και σκοπεύουν να αναθέσουν αυτή την ευθύνη σε σένα, για να σε κατηγορήσουν μετά ότι τα έκανες όλα λάθος και τους εκμεταλλεύτηκες. Ορθά δεν θέλεις να συνεχίσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μωρέ, πολύ σωστά απάντησε η Αμπα, δεν λέω – μια σημείωση μόνο: το μοναδικό που προσάπτω σε τέτοια άτομα είναι που δεν πήγαν σε έναν ψυχολόγο να λύσουν τα τεράστια θέματα τους, γιατί για να μιλά κάποιος στα 36 γι’αυτά σημαίνει ότι όντως τον έχουν σημαδέψει και δεν την παλεύει καθόλου… Προσωπικά μου πήρε ένα χρόνο θεραπείας για να σταματήσω να θέλω να μιλάω για ό,τι πέρασα και να βάλω τα περ/ρα στο χρονοντούλαπο… Ωστόσο δεν με σταμάτησε ποτέ σε τίποτα, μόνο μου’ βγαινε ένα παράπονο και μια υπερευαισθησία – και είναι πολλοί σαν και μένα, που μεγάλωσαν χάλια αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ με τη Λένα. Σίγουρα είναι ένδειξη ανωριμότητας, να πετάς το φταίξιμο στους γονείς σε τέτοια ηλικία, αλλά έχω ένα ερώτημα. Που τελειώνει το ωραίο άνοιγμα της ζωής μας, ενόψει μιας καινούριας γνωριμίας και αρχίζει η ψυχοπαθολογία.; Εφ όσον η κοπέλα το είδε έτσι, είναι σεβαστό, γιατί τα όρια του καθένα είναι προσωπικά, αλλά υπάρχουν άνθρωποι, που ζορίζονται να ακούσουν την οποιαδήποτε πληροφορία για την οικογενειακή ζωή του άλλου, με συνέπεια να φιμώνουν το συνομιλητή. Μου έχει τύχει κάποιες φορές, άτομα, όχι μόνο ερωτικά αλλά και φιλικά, που στην παραμικρή αναφορά σε γονείς ή οικογένεια, να δείχνουν δυσανάλογη ενόχληση. Σα… Διαβάστε περισσότερα »
Το να ρίχνει ο άλλος στο τραπέζι τα ψυχολογικά του, στην αρχή κιόλας μιας γνωριμίας, θέτει στ αλήθεια βάσεις πιθανής μελλοντικής σχέσης? Είναι σαν να έχει προαποφασίσει να συσχετστεί με τον άλλο, μόνο σ ένα ψυχοθεραπευτικό πλαίσιο.
Ποτέ δεν έχω ακούσει ή δει μία τέτοια περίπτωση να καταλήξει σε σχέση. Δεν συμπεριφέρεσαι έτσι όταν είσαι με έναν άνθρωπο που σ εξιτάρει ερωτικά. Σε ενδιαφέρει να μάθεις για εκείν@, να περάσει όμορφα και όχι να βρεθεί στην άβολη θέση να κάνει τον εξομολογητή στο νεοαφιχθέν μέλος της ενορίας..