Μπορεί ο ψυχολόγος να κάνει διάγωνση για τη σεξουαλικότητα ενός ατόμου; Μια φίλη μου, bi, κάνει ψυχανάλυση και ο ψυχαναλητής της της είπε ότι δεν είναι bi, αλλά straight κι ότι όλα αυτά είναι στο μυαλό της. Επίσης, κάθε φορά που η κουβέντα πάει στη σεξουαλικότητά της, αυτός θεωρεί απαραίτητο να της διευκρινίζει ότι δεν έχει πρόβλημα που είναι bi και “Με βλέπεις είμαι πολύ κουλ”. Να αναφέρω ότι ο ίδιος άνθρωπος παρακολουθεί και τη μαμά της και το μπαμπά της, ενώ από προσωπική μου εμπειρία στην οικογένεια, ξέρω ότι ο επαγγελματίας που παρακολουθούσε τον αδελφό μου, αρνήθηκε να παρακολουθήσει και τη μητέρα μου. Είναι σωστός άραγε; Θέλω να τη συμβουλέψω να αλλάξει ψυχολόγο, αλλά δεν ξέρω αν έχω δίκιο.
Η άποψη μου είναι πως έχεις δίκιο. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως αντικειμενικός λόγος να πηγαίνεις κόντρα στη σεξουαλικότητα ενός ατόμου. Ξέρει καλύτερα ο ψυχαναλυτής (εν προκειμένω), πως βιώνει η φίλη σου τη σεξουαλικότητα της; Πως προκύπτει ότι δεν είναι bi, αλλά straight; Αυτά φυσικά τα λέω με την επιφύλαξη ότι ειπώθηκαν τα πράγματα έτσι, και όχι κάπως αλλιώς και μεταφέρθηκαν έτσι.
Τώρα όσον αφορά την οικογενειακή υπόθεση, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις συνηθίζεται (και δεν απαγορεύεται ρητά από τον ΣΕΨ, στον κώδικα δεοντολογίας, ούτε από τον APA) και σε κάποιες περιπτώσεις είναι έως και αναμενόμενο, εγώ προσωπικά το βρίσκω από αχρείαστο έως επικίνδυνο (εκτός από τη θεραπεία ζεύγους ή την οικογενειακή συστημική θεραπεία). Αυτή είναι η προσωπική μου θέση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δυστυχώς ξέρω τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις (η μία εγώ ο ίδιος) που οι ψυχολόγοι αμφισβήτησαν τη σεξουαλικότητα του θεραπευόμενου και μάλιστα και οι τρεις θεώρησαν ότι ο θεραπευόμενος είναι straight και όχι gay. Τυχαίο; Δε νομίζω… Εμένα προσωπικά μου πήρε καιρό να συνειδητοποιήσω την ομοφοβία και για κάποιο διάστημα έφτασα να αμφισβητώ τη σεξουαλική μου ταυτότητα. Και γιατί αυτό; Γιατί κάποιοι θέλουν να βλέπουν τα πράγματα ασπρόμαυρα, φυσιολογικά και μή φυσιολογικά. Παθολογοποιούν κάτι που δεν αποτελεί καν πρόβλημα για τον θεραπευόμενο. Εγώ δεν είχα αναφέρει ποτέ την ομοφυλοφιλία μου ως θέμα, την είχα ήδη ζήσει αρκετά έντονα και ήμουν απόλυτα συμφιλιωμένος… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως εξ ορισμού δεν μπορεί να γίνει διάγνωση. Διάγνωση κάνουν στις ασθένειες 🤷♂️
όταν απελευθερωθούμε με το καλό, θέλω να παω τη μαμά μου στο δικό μου ψυχιάτρο γιατί νομίζω ότι πάσχει κι αυτή από αγχώδη διαταραχή και βασανίζεται. Τον εμπιστεύομαι και δεν ξέρω άλλον. Είναι λάθος;
Αν ήμουν μικρή δεν θα ήθελα να πηγαίνω στον ίδιο ψ-γιατρό με τους γονείς μου για ευνόητους λόγους, αλλά τώρα, που έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι δεν έχω κάποιο πρόβλημα. Συγγνώμη Φαίνια που κάνω ερώτηση στα σχόλια, αλλά τι πιστεύεις;
ΟΧΙ ο ψυχολογος δεν έχει κανένα απολύτως δικαιωμα να αμφισβητεί τη σεξουαλικότητα της θεραπευόμενης. Ο ψυχολογος οφείλει να δρα ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΤΙΚΑ ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ο εν λόγω ψυχολόγος είναι τέρμα ομοφοβικός και η φίλη σου θα ήταν καλύτερο να αλλάξει άμεσα ψυχολόγο. Για το πως πρέπει να αντιμετωπίζει ένας ψυχολόγος τα lgbt ατομα υπάρχει άφθονη ξενόγλωσση βιβλιογραφία. Μπορείς να διαβάσεις τον εξαιρετικό συλλογικό τόμο της Ελ. Όλγα Χρηστιδη και τις Νάνσυ Παπαθανασίου από τις εκδόσεις Gutenberg. Το τι μας καυ*λώνει μόνο εμείς το γνωρίζουμε! Ο ι άλλοι κάνουν απλώς υποθέσεις, μιας και φυσικά τα ξέρουν όλα.
Μάλλον κάτι δεν μεταφέρεις σωστά. Το θέμα είναι να είσαι καλά με τον εαυτό σου και πως διαχειρίζεσαι τις επιλογές σου ή τις ανάγκες σου. Ο ψυχολόγος πρέπει να σε βοηθήσει να αποδεχτείς αυτό που είσαι όχι να αλλάξεις προσδιορισμό, αυτό ούτε αλλάζει ούτε έχει καμμία σημασία. Ανεξάρτητα από αυτά η γνώμη μου είναι ότι η ψυχολογία στηρίζεται σε πατριαρχικές δομές, τουλάχιστον η προσωπική μου εμπειρία αυτό μου έχει δώσει να καταλάβω.
Αν ο ψυχαναλυτής έλεγε σε κάποιον που δηλώνει straight και ζορίζεται στα σεξουαλικά του και δυσλειτουργεί και έχουν κάνει καιρό μαζί συνεδρίες, να σκεφτεί την πιθανότητα να είναι γκέι ή μπάι θα αντιδρούσατε παιδιά το ίδιο?
Μήπως ο ψυχολόγος είναι ομοφοβικός;