Είναι σωστό ή λάθος να βάζεις όρια και απαγορεύσεις στη γιαγιά και τον παππού σχετικά με το πώς θα φέρονται στο παιδί σου; Από τη συχνότητα που του αγοράζουν δώρα μέχρι τι του δίνουν να φάει. Ή όντας κι εκείνοι συγγενείς του παιδιού πρέπει να είναι ελεύθεροι να του φέρονται σύμφωνα με το χαρακτήρα τους, και πρέπει ως γονιός να συμβιβαστείς τελικά με την ιδέα ότι το παιδί σε όλη του τη ζωή θα δέχεται επιρροές από παντού, θες δε θες, έτσι κι αλλιώς;
(δεδομένο ότι οι γονείς του παιδιού συμφωνούν σε όλα μεταξύ τους).
– ανατροφή
Δεν είναι μια η απάντηση. Έχεις περιθώρια να το κάνεις αναλόγως με το τι ζητάς από τον καθένα. Αν περιμένεις καθημερινή φύλαξη για δύο χρόνια και οικονομική ενίσχυση εφ’ όρου ζωής του παιδιού, είναι διαφορετικά από το να πηγαίνεις επίσκεψη σε συγκεκριμένο πλαίσιο και προκαθορισμένο χρόνο, χωρίς να εμπλέκονται στις αποφάσεις για τη ζωή του παιδιού με άλλο τρόπο. Αναλόγως, άλλο περιθώριο έχεις με τους φίλους του, άλλο με τους δασκάλους του, άλλο με τους περαστικούς που κάνουν σχόλια.
Όχι επειδή είναι ανταποδοτικό το σύστημα. Αλλά επειδή δεν μπορείς να επιβάλεις στη γιαγιά να μην είναι αυτή που είναι. Όχι ηθικά. Κυριολεκτικά, δεν γίνεται. Ή δεν θα καταλάβει αυτά που λες, ή θα τα καταλάβει αλλά θα τα θεωρήσει λάθος, ή θα νομίσει ότι τα έκανε όπως τα είπες αλλά καμία σχέση. Γι’αυτό, αν η γιαγιά είναι ακατάλληλη, να μην αφήνεις το παιδί στη γιαγιά, να το φυλάξει άλλος. Αν όμως δεν έχεις λεφτά για να το φυλάξει άλλος, ή αν τελικά δεν είναι και τόσο κακή η γιαγιά γιατί την εμπιστεύεσαι πιο πολύ από μια νταντά, τότε πρέπει να δεχτείς αυτό που είναι, όπως είναι.
Ναι, το παιδί θα δεχτεί επιρροές από παντού, αλλά είναι δική σου ευθύνη να τις περιορίσεις ή να τις ενθαρρύνεις, όσο είναι σε ηλικία που δεν ξέρει να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος. Θα αποκτήσει δική του ζωή χωρίς να το καταλάβεις, έτσι κι αλλιώς, και τότε δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα, οπότε όσο μπορείς, φυσικά πρέπει να έχεις το νου σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το χατήρι όμως δεν είανι για κάθε μέρα! Είναι τελείως διαφορετικό να βλέπουν οι παππούδες κάποιες φορές μέσα στο μήνα τα παιδιά και να τους κάνουν μια τηγανιτή πατάτα ή να τους πάρουν ένα παγωτο και διαφορετικό να τα βλέπουν κάθε μέρα μαζί με πατατάκια, τηγανιτά, παγωτά και δεν ξέρω ποιό άλλο χατήρι. Δεν νομίζω οτι είναι ο χαρακτήρας κανενός να παίρνει δώρα κάθε μέρα ή να δίνει παγωτό κάθε μέρα. Χαρακτήρας είανι να μάλώνεις-δείρεις-τιμωρήσεις για να δείξεις το σωστό, να αφήσεις το παιδί στην τηλεόραση όλη μέρα, να του μιλάς σαν σε χαζό και πάει λέγοντας, κι αυτά είανι… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ καίριο σχόλιο. Η επιρροή είναι ανάλογης της συχνότητας της επαφής. Τα χατήρια το ίδιο.
Η επιρροή όμως μεγεθύνεται ή περιορίζεται και ανάλογα της δικής μας συμπεριφοράς, των γονιών, και με τι τρόπο ασχολούμαστε με το παιδί και πόσο του μιλάμε.
Λουκρητί@ απαντάω εδώ γιατί δεν μπορώ κάτω από το δικό σου. Εννοείται ότι έχεις δικιο σε ότι έγραψες.
Πολύ σωστά συμφωνώ απόλυτα! Και να ξεκαθαρίσουμε και κάτι παιδιά. Χστήρι δεν είναι να δώσω στο παιδί σοκολάτα και γαριδάκια. Αυτό είναι εύκολη λύση για να μας αγαπάει το παιδί ενώ βασικά αδιαφορούμε για την υγεία του. Χατήρι είναι να το παε στις κούνιες να παίξει, η σε όποιο άλλο μέρος του αρέσει αλλλα χρειάζεται να θυσιάσει κανείς χρόνο κ κόπο για να το πάει. Χατήρι είναι να του πάρεις ένα ακριβό σπιτάκι ή σκηνούλα για να παόζει παιχνίδια φαντασίας ή ένα καλό ποδήλατο ή πατίνια ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι χατήρι να το αφήσεις να δει όλη μέρα τηλεόραση… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι κακό να ξέρουν ότι καποιος τους κάνει όλα τα χατηρια. Κάθε άνθρωπος στην παιδική του ηλικία πρεπει να έχει κάποιον τέτοιον στη ζωή του. Θα τους κάνει πιο πολύ καλό παρά κακό in the long run.
Πολύ γλυκό και πολύ αληθινό σχόλιο.
Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων που βοηθάνε. Αυτοί που σε βοηθάνε με τον τρόπο που θέλουν, και αυτοί που προσπαθούν να σε βοηθήσουν με τον τρόπο που θες εσύ. Όσο και να κοπανιέσαι, αν πρόκειται για την πρώτη περίπτωση, πιο πιθανό είναι να σταματήσουν να σε βοηθάνε, παρά να το κάνουν με τον δικό σου τρόπο.
Και πάνω στο ίδιο θέμα, μόλις τώρα τσακώθηκα με τη μάνα μου γιατί έδειξε έντρομη με το δάχτυλο τη δίχρονη κόρη μου φωνάζοντας μου “να, να να, δες δες χάλια δες θεόστραβα που είναι τα πόδια της να το πας σε γιατρό το παιδί” και αντέδρασα έντονα ότι διαφωνό κάθετα με το να στοχοποιεί έτσι το παιδί, να του δημιουργεί αίσθημα κατωτερότητας και να το μυεί με το ζόρι στη λογική της ανασφάλειας λόγω εμφάνισης. Άκουσα διάφορα για αποστείρωση, γυάλα και κατηγορήθηκα ότι λέω αμερικανιές αλλά για μένα το σωστό είναι να μη φορτώνουμε τα παιδιά με τέτοια κόμπλεξ. Ας… Διαβάστε περισσότερα »
Ε όχι, δεν είναι αμερικανιά να μην ακούει από την γιαγιά της ότι έχει θεόστραβα πόδια!!!!
Βάζω τρία θαυμαστικά γιατί σοκαρίστηκα. Κάτι τέτοια μένουν και μετά παιδεύονται γυναίκες χρόνια με θέματα στο σώμα τους που άλλοι δεν προσέχουν καν.
Τί ακραίο αυτό που είπε μπροστά στο παιδί!γιατί το έκανε αυτό;
Γιατί το βλέπει αλλιώς, ότι με το “πως είσαι έτσι” θα τη βοηθήσει να βελτιωθεί, ότι το λέει για το καλο της, ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τις λέξεις η να δούμε την πραγματικότητσ. Εγώ απλά το θεωρώ τραγικό για ένα παιδί να μεγαλώνει με τέτοιες ταμπέλες κ να του δημιουργείται αίσθημα ανεπάρκειας σε σχέση με τους άλλους. Εννοείται πως θελω το καλό της κ θα την πάω σε γιατρο να βάλει μποτάκια ή ό,τι μας πουν ώστε να κάνει πόδια μοντέλου γιατί όχι. Αλλά όχι ως αυτοσκοπό κ σίγουρα όχι χτυπώντας το με τέτοιο τρόπο στο παιδί. Κ μιλάμε… Διαβάστε περισσότερα »
Mia idea
Λυπάμαι που σου το λέω, ψυχολόγος δεν είμαι, αλλά επειδή έχω ζήσει τα ίδια σκηνικά (τα δόντια του μικρού είναι στραβά, ο μεγάλος πώς πάχυνε έτσι, κτλ) πιστεύω ότι εσένα στοχεύουν όλα αυτά (νομίζεις ότι είσαι καλή μάνα; Ότι έχεις μεγαλώσει, ότι έχεις άποψη; Όχι αγάπη μου, με έχεις ακόμη ανάγκη, να σου λέω τι να κάνεις) και όχι το παιδί.
@μια ιδεα
παρ ολα αυτα που ακους απο την μανα σου, εχεις ακομα την εντυπωση οτι ο σκοπος της ειναι να διορθωθει….
δλδ εν μερει, σε εχει παραπλανησει ακομα κι εσενα, που ενοχλεισαι!
σε τι να διορθωθει δλδ ενα παιδι που του λεει οτι εχει στραβα ποδια;;;; να κανει εγχειριση?
μην αυταπατασαι.
η μητερα σου θελει να ψεξει και μονο!
και κυριως, οπως ευστοχα επεσημανε η μανακουραγιο, να σου δειξει οτι εκεινη ειναι το κριτηριο και ο κριτης σου για το τι θα κανεις στην ζωη σου…
Θα συμφωνήσω με Μάνα Κουράγιο – έχει μάλλον κάτι τέτοιο μέσα του ένα τέτοιο σχόλιο.
Δεν πρόκειται για το καλό του παιδιού(χωρίς να εννοώ ότι δεν νοιάζεται γενικότερα) αλλά για επιβολή εξουσίας πάνω σου, μέσα από το παιδί. Μετά το σχόλιο της μάνας κουράγιο κατάλαβα τον μηχανισμό. Είναι όμως τόσο κρίμα που ενώ θα μπορούσε να το πει μόνο σε σένα(και επειδή το έχεις ζήσει και απορρίψει να το ακυρώνες)- αντ’ αυτού το είπε μπροστά στο παιδί. Λάθος μεγάλο.
Τα ποζαρακια της ευτυχουμπας μου μικρης ητο σαν ωμεγα. Χωρις ποτε να της πω τιποτε την πηγα σε γιατρο ορθοπαιδικο, δντη στο παιδων, και, ω τι καλα, μεδιωξε με τις κλωτσες. Τωρα φυσικα ειναι ολοισα. Βαλε τη γιαγια στη γυαλα με νερο ως απανω να βγαζει μπουρμπουληθρες κ να μην ακουγεται. Τελος, βαλτη στην εξης θεση: του χρυσοψαρου, τη διακοσμητικη.
“Βαλε τη γιαγια στη γυαλα με νερο ως απανω να βγαζει μπουρμπουληθρες κ να μην ακουγεται.” Καλά έλιωσα στο γέλιο, ξέρεις αυτό θα είναι και τέλεια απειλή για τη γιαγιά – ειπωμένη ανάλαφρα βεβαίως! Δεν θα καταφέρεις να βάλεις πολλά όρια αγαπητή ερωτώσα. Καλό θα είναι να κάνεις μια γενική κουβέντα για τις δικές σας αρχές και τι θέλετε να περάσετε στο παιδί. Διάλεξε τις μάχες σου προσεκτικά, εν σχέσει με τις αληθινά κόκκινες γραμμές = επιβλαβή χατήρια. Συμφωνώ με τους υπόλοιπους σχολιαστές ότι έχει σημασία πόσο συχνά πάνε τα παιδιά στους παππούδες, και τι επιμένουν εκείνοι να κάνουν. Πάντως… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν καταλαβαινω τα κουμπιά «τελειο» και «αμπα» τι διαφορά έχουν; Για μένα ταυτίζονται πάντως
Στο σκεπτικό μας είναι τοποθετημένα έτσι ως διαμετρικά αντίθετα!
Α,μπα όπως χρησιμοποιείται για να δηλώσει αδιαφορία, άρνηση ή αντίθεση..
το ‘πα! να πεις οτι δεν το ‘πα;
Αν το παιδί το κρατάει η γιαγιά της μάνας, συνήθως τα πράγματα, είναι πιο εύκολα, εκτός και αν ο άντρα σου μπορεί να “επιβληθεί” στους γονείς του. Αν και όταν, ο καημένος, το κάνει, κατά τη μάνα του δεν είναι δική του γνώμη αλλά τον έχει βάλει η γυναίκα του να το κάνει, οπότε πάλι κάνει του κεφαλιού της. Προσωπικά, πάντως, γρήγορα κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα. Αυτό που στην ουσία γινόταν ήταν να τα κάνουν κρυφά και να συμβουλεύουν την κόρη μου να μη μου το λέει. Ξεκίνησα, λοιπόν, σιγά σιγά να τη ρωτάω για… Διαβάστε περισσότερα »
Χαχα εσύ είσαι τυχερή, εμένα ο πατέρας μου έδινε στον ανηψιό μου σοκολάτες και του έλεγε “Έλα να σου δώσω λίγο τίποτα” και όταν τον ρώταγε η αδερφή μου αν του έδινε γλυκά ο παππούς, της έλεγε ότι “Ο παππούς μου έδωσε τίποτα”. Δυο μήνες της πήρε να το καταλάβει.
Θεϊκός ο παππούς!!! Όλα τα λεφτά λέμε. Ε, ναι ήμουν τυχερή γιατί και οι δυο γιαγιάδες θεωρούσαν ότι δε μου κόβει και πολύ λόγω του ήσυχου του χαρακτήρα μου. Εδώ δεν το κατάλαβε αυτή που με γέννησε, φαντάσου τη μπορεί να λέει η πεθερά. Η “θεία δίκη” όμως ήρθε και είναι απολαυστική. Τώρα, στα 13της η κόρη μου, συνεχίζει να έχει τις ίδιες απαιτήσεις από της γιαγιάδες. Αυτές όμως δεν το θεωρούν αποδεκτό και τη μαλώνουν για το χαρακτήρα της. Εγώ γελάω εξηγώντας τους ότι θερίζουν ό,τι έσπειραν΄, ότι εγώ δεν έχω πρόβλημα μαζί της και ότι ο χαρακτήρας της… Διαβάστε περισσότερα »
Μηπως ο παππος ειν απο την τριπολη;
@frabala όχι, έχεις παρόμοια εμπειρία; Είναι πολλοί;
@parisios οχι απλως μου θυμησε αυτο: “Το 1949 ο Νίκος Μπίρης, ένας έξυπνος έμπορος από τις Κολλίνες, ο οποίος διατηρούσε –τότε- ποτοποιείο στην οδό Γεωργίου Α’ στην Τρίπολη, αποφάσισε να δημιουργήσει το ηδύποτο «Τίποτα».
Η ιδέα προήλθε από το γεγονός ότι την ώρα της παραγγελίας, κυρίως οι γυναίκες, για λόγους σεμνότητας, αλλά και κάποιοι άνδρες που πήγαιναν στο μαγαζί, συνήθιζαν στην ερώτηση «τι θα πιείτε παιδιά;», να απαντούν «Τίποτα» .
Έτσι, τού ήρθε η ιδέα να φτιάξει ένα άχρωμο λικέρ και να το ονομάσει «Τίποτα».”
Εξαλλου, ο δικος σας παππος θα ειναι εκ παρισιων ορμωμενος, dah
Το να δίνεις πατατάκια και κοκακόλες σε μικρά παιδιά δεν είναι ελαστικότητα, είναι ανευθυνότητα! Ιδίως από μια μάνα που προφύλαξε τα δικά της παιδιά από αυτά τα σκευάσματα, άρα δεν έχει άγνοια. Το να μην την ενδιαγρρει να προφυλάξει τα εγγόνια της αντίστοιχα μου φαίνεται τουλάχιστον αδιαφορία απρναντί τους. Προτιμά να τα θυσιάσει προκειμένου να την αγαπάνε; περισσότερο όσως από την άλλη γιαγιά; όχι ρε παιδιά είναι απαράδεκτο όπως και να το δεις. Σόρυ που κριτικάρω αλλά αν το έκανα στο δικό μου παιδί δεν θα τους ξαναεμπιστευόμουν.
παιδια ηρεμια ολα με μετρο δεν θα τους κατστρεψει την ζωη να φανε μια φορα πατατακια και μια κοκα κολα.. δεν λεω πως ειναι οτι το καλυτερο αλλα οκ δεν νομιζω οτι του ταιριαζει ο χαρακτηρισμός ανευθυνότητα και όλο αυτό το μένος
Μίτσι τώρα κατάλαβα οκ δεν μου ήταν ξεκάθαρο με την 1η ανάγνωση. Δεν πρόκειται για μένος αλλά για αγανάκτηση, γιατί και τα ντοματίνια πχ έτοιμα να τα φας είναι, γιατί τόσος πολύς κόσμος δίνει πατατάκια, σοκολάτες, τυρόπιτες κλπ σκευάσματα, όταν υπάρχουν τόσο καλές κ εύκολες τροφές διαθέσιμες στην Ελλάδα; Εφόσον μιλάμε για τη γιαγιά ή τον παπού δεν πρόκειται για την ατασθαλία της μιας φοράς, αλλά για τη νόρμα όποτε τους βλέπουν (κάθσ βδομάδα; κάποιους κάθε μέρα). Επομένωε το “τι θα πάθει με 1 φορά” δεν στέκει σαν επιχείρημα…
Αχ κορίτσια (και αγόρια – μην γίνει πάλι χαμός για την ταυτότητα του site), διαβάζω τα σχόλια σας και σκέφτομαι ποσο λείπουν στο παιδί μου οι παππούδες του. Τους βλέπει κάθε μέρα στο Skype και περίπου έναν μήνα τον χρόνο. Τώρα όσο για τα όρια. Είναι πολύπλοκο το θέμα και εξαρτάται και για το που θες τα όρια. Ας πούμε εγώ που έχω θέσει όρια στην διατροφή. Είναι κάτω από 2 και έχω ζητήσει όποτε έρχονται να μας δουν η όποτε ερχόμαστε εμείς να μην του δίνουν ζαχαρη. Το χω πει γιατί ξέρω ότι θα του δώσουν. Απλά για να… Διαβάστε περισσότερα »