“Α,να το αφήσω εκεί; Σ’αρέσει;” και άλλες φράσεις που δεν πρέπει να λέει ο γυναικολόγος σας

Μία ιστορία σεξουαλικής παρενόχλησης – ή μάλλον, όταν τα χρόνια πέρασαν και κατάλαβα τι σημαίνει παρενόχληση.

Γυρνάμε αρκετά χρόνια πίσω, και μιλάω για την περίοδο 2013-2017. Εκείνες τις χρονιές επισκέφθηκα για πρώτη φορά τον γυναικολόγο, γιατρό που παρακολουθούσε νωρίτερα την μαμά μου και εμπιστεύτηκα και εγώ. Ήταν πολύ σημαντική αυτή η εμπιστοσύνη που είχα ήδη για αυτόν, με έκανε να νιώσω πιο οικεία και άνετα σε μία τόσο άβολη συνθήκη στα 19 μου.

Εμπιστευόμουν τόσο τον γιατρό, έναν οικογενειάρχη, που του έλεγα για τις σχέσεις μου, τους προβληματισμούς μου, κάναμε αστεία και ένιωθα ωραία που είχε δημιουργηθεί αυτή η σχέση.

Κάποια περίοδο, περίπου στα 21-22 μου, είχα μεγάλη καθυστέρηση σε αρκετούς κύκλους μου, πέρναγα μία πολύ δύσκολη φάση ψυχολογικά και ορμονικά όπως φάνηκε εκ των υστέρων και με άγχωνε και το γεγονός πως δεν αδιαθετούσα.

Έτσι, για το διάστημα αυτό είχα αυξήσει την συχνότητα που πήγαινα στον γυναικολόγο μου, μπορεί και κάθε μήνα ή ανά δύο μήνες και κάπως έτσι όλες οι περίεργες συμπεριφορές του μου γινόντουσαν πιο καθαρές. Κι ας άργησε.

Ο γιατρός αυτός δεν φόρεσε ποτέ γάντια, χρησιμοποιούσε ελεύθερα τα δάχτυλα του για να εξετάσει στον κόλπο μου, επέλεγε να κάνει άβολα αστεία όσο πραγματοποιούσε τον υπέρηχο “Α, να το αφήσω εκεί; Σου αρέσει;”, ‘‘Έλα, αφού δεν πονάς στο σεξ, σιγά τι είναι αυτό”, μου έκανε σε κάθε επίσκεψη (ναι, κάθε μήνα ή δίμηνο όταν είχα αυξήσει τις επισκέψεις) εξέταση μαστών κι ας ήμουν μόνο 22 κι ας τα είχε εξετάσει πριν λίγο καιρό κοιτάζοντας τα επίμονα, πιάνοντας τα άγαρμπα, μετά από κάθε εξέταση με προέτρεπε να ντυθώ χτυπώντας με στα οπίσθια μου “άντε, άντε ντύσου” σαν να με μάλωνε για πλάκα, μου έπιανε για ώρα την κουβέντα για τις σχέσεις και το σεξ και τη ζωή.

Αρκετά πράγματα δεν είναι πλέον καθαρά στην μνήμη μου, δυστυχώς. Υπήρχε κάτι που με ταρακούνησε περισσότερο από όλα αυτά, γιατί αυτά συνέβαιναν για χρόνια, αλλά δεν καταλάβαινα, δεν είχα πάει σε άλλο γιατρό, ούτε συζητούσα με την μαμά μου για αυτά. Την τελευταία φορά, λοιπόν, ήδη φοβόμουν, ένιωθα φόβο πλέον στην εξέταση.

Εκείνος είχε μπει πάλι χωρίς γάντια και κρατώντας το κινητό του, το οποίο βρισκόταν στην τσέπη του πουκαμίσου του με την κάμερα στραμμένη προς τα πάνω. Στην τυπική του εξέταση, το κινητό ήταν εκεί, μέχρι που για 2η φορά μέσα στα 4 χρόνια που πήγαινα εκεί μου ζήτησε να κάτσω στο πιο ψηλό κρεβάτι που ανοίγει τα πόδια.

Σε αυτή την άβολη θέση, όσο με εξέταζε χρησιμοποιώντας οθόνη σηκώθηκε όρθιος γιατί κάτι έπρεπε να κάνει και επιστρέφοντας όσο ήταν απέναντι μου σε κοντινή απόσταση, με εμένα ακόμα να βρίσκομαι με ανοιχτά τα πόδια μπροστά του, έπιασε το κινητό από την τσέπη του χωρίς να το βγάλει από εκεί και ασχολήθηκε για λίγο με αυτό, τάχα ότι απαντούσε σε μήνυμα ή δεν ξέρω τι.

Αυτός ο φόβος που ένιωσα εκείνη την στιγμή με έκαψε από πάνω ως κάτω, ήθελα να αρχίσω επί τόπου να κλαίω, να φωνάξω, να ρωτήσω τι γίνεται, αλλά δεν έκανα τίποτα.

Έμεινα εκεί τρέμοντας, αμφισβητώντας το τι συμβαίνει, νιώθοντας ξένη στο σώμα μου, παγωμένη. Το σώμα μου με προστάτευσε κι ας άργησε, δεν άντεξα ποτέ ξανά να πάω σε αυτόν. Ιστορίες φίλων μου περιλαμβάνουν παρόμοιες συμπεριφορές, και τώρα, μετά από τόσο καιρό σκεφτόμαστε αν και πώς θα κάνουμε κάτι.

Αλλά αυτό που τώρα πονάει περισσότερο είναι που όταν προσπάθησα να περιγράψω ή να αποτυπώσω μία ιδέα για όλα αυτά σε κοντινά μου πρόσωπα άκουσα ότι είμαι τρελή, ότι δεν κατάλαβα, ότι είμαι υπερβολική.

Και αυτό στα αλήθεια δεν ξεπερνιέται. Γιατί ακόμα αμφισβητώ τον ίδιο μου τον εαυτό. Αυτή είναι μία από τις ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης που έχω δεχθεί (είναι άραγε στα αλήθεια;..). Έχω πολλές ακόμα. Αν δεν είσαι σίγουρη, είναι σεξουαλική παρενόχληση.

Είμαστε όλες μαζί, καμία μόνη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News