Είμαι ένα κορίτσι (από τα εκατομμύρια σε αυτό τον πλανήτη), που μεγαλώνοντας έβλεπε τα μοντέλα και γενικότερα τα πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονταν από τα media και πίστευε ότι πρέπει να ανταποκρίνεται σε αυτό. Όσο δεν μπορούσα να ανταποκριθώ σε αυτό, ένιωθα φυσικά ανεπαρκής και έκοβα σε ακόμα περισσότερα κομματάκια την ήδη πετσοκομμένη αυτοπεποίθηση μου. Τον τελευταίο καιρό έχω συνειδητοποιήσει τη λούμπα στην οποία είχα πέσει και προσπαθώ να ενώσω τα κομμάτια μου. Ωστόσο παρακολουθώ τη συζήτηση σχετικά με τη μόδα, τα πρότυπα και αυτό που σε άπταιστα ελληνικά ονομάζουμε inclusivity και θυμώνω πάρα πολύ. Θυμώνω γιατί κάπου μέσα στα ιλουστρασιόν άρθρα και τις καινοτόμες καμπάνιες, νομίζω ότι χάνεται όλο το νόημα της εκπροσώπησης. Αυτό που εννοώ είναι ότι όπως δεν είναι όλες οι γυναίκες σαν την Kate Moss ή την Gigi Hadid, έτσι δεν είναι και όλες οι γυναίκες σαν την Ashley Graham. Οι περισσότερες είμαστε στη μέση και παρά το γεγονός ότι είμαστε η πλειοψηφία δεν βλέπουμε τον εαυτό μας πουθενά. Βλέπω τα άκρα, κοπέλες με πολύ λίγα ή με πολλά κιλά, κοπέλες πάρα πολύ κοντές ή πάρα πολύ ψηλές αλλά δεν έχω δει πουθενά μία γυναίκα με ύψος 1,65 και 65-70 κιλά, που είναι και η πιο συνηθισμένη εικόνα που βλέπεις στον δρόμο. Βλέπω να λένε σε κοπέλες με πολύ υγιή κορμιά, ότι δεν είναι ούτε αρκετά αδύνατες για να γίνουν “κανονικό” μοντέλο, ούτε αρκετά γεμάτες για να γίνουν “plus size” μοντέλο. Φυσικά δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να υπάρχει και η Ashley Graham, αλλά θεωρώ ότι πάλι περνάμε το λάθος μήνυμα. Ότι ή δεν είσαι αρκετά αδύνατη, οπότε κάνε δίαιτα ή δεν είσαι αρκετά juicy οπότε πήγαινε να φουσκώσεις χείλη/στήθη/οπίσθια ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Ακόμα και στην περίπτωση της Ashley Graham, πόσες από εμάς έχουμε φίλες με το δικό της βάρος, που όμως έχουν μέση δαχτυλίδι και ισοκατανεμημένα τα κιλά στο σώμα τους? Δηλαδή δείξε το διαφορετικό, αλλά στρογγυλεμένο. Σίγουρα επειδή έχω περάσει θέματα και με την εικόνα μου και με διατροφικές διαταραχές, βλέπω το θέμα πιο προσωπικά, αλλά ειλικρινά αισθάνομαι ότι πρέπει να ξεκινήσουμε μία σταυροφορία ακριβώς για να μην αισθανθούν και άλλα κορίτσια έτσι. Δεν είμαι σίγουρη ότι περιμένω κάποια πολύ συγκεκριμένη απάντηση από εσένα, αλλά με απασχολεί έντονα αυτό το θέμα κι ένιωσα ότι εδώ είναι το κατάλληλο περιβάλλον για να το μοιραστώ.
-Μαρία της γειτονιάς
Ελπίζω να είναι.
Έχεις δίκιο. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Το plus size είναι μόνο η εισαγωγή της αρχής.
Όταν πρόκειται για πολιτική (γιατί πολιτική είναι) υπάρχουν δυο μεγάλες λεωφόροι για το πώς μπορείς να τοποθετηθείς. Η μια είναι να είσαι τόσο προσκολλημένη στον στόχο, που να σου φαίνονται όλα τα ενδιάμεσα στάδια αποτυχία, και είναι πολλές που αντιλαμβάνονται έτσι την πορεία της ιστορίας. Αυτές που το βλέπουν έτσι όμως, δεν προτείνουν λύσεις: παραμένουν στην κριτική.
Η κριτική είναι εύκολη, αλλά δεν αρκεί. Ένας άλλος τρόπος είναι να μην θεωρείς κανένα ενδιάμεσο βήμα αυτονόητο. Όλα με μάχη κερδίζονται. Κανείς δεν μας εξασφαλίζει ότι η πορεία θα είναι πάντα προς τα μπροστά, οπότε η ύπαρξη της Ashley Graham είναι ένα καλό βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Το μήνυμα εξακολουθεί να είναι λάθος, οπότε πρέπει να βρούμε ποιο είναι το βήμα μετά τo plus size.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καλησπέρα και από εδώ. Ευχαριστώ πολύ για τη δημοσίευση της ερώτησης μου και τις απαντήσεις της Λένας και της παρέας. Έστειλα την ερώτηση, μετά την παρακολούθηση ενός αποσπάσματος του gntm, στο οποίο οι “κριτές” έλεγαν σε μία κοπέλα με απολύτως υγιές σώμα (γυμνασμένο, χωρίς ίχνος λίπους) ότι ανήκει στην κατηγορία plus size, γεγονός που με εξόργισε. Ευτυχώς ή δυστυχώς η βιομηχανία της μόδας και της ομορφιάς έχει οικοδομηθεί πάνω στην ανασφάλεια μας. Στο πρώτο σαλόνι του περιοδικού, θα δούμε το θεόστεγνο μοντέλο και στο επόμενο θα δούμε διαφήμιση συσφικτικής κρέμας ή πλαστικού χειρούργου. Μακάρι να έμενα ανεπηρέαστη, αλλά σε εμένα… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά θεωρώ ότι η κουβέντα για τα πρότυπα που δίνουν τα μοντέλα ξεφεύγει λίγο από το στόχο. Σίγουρα πρέπει να ξεφύγουν από το επικίνδυνο ανορεκτικό πλαίσιο για λόγους υγείας απλά, αλλά πάντα το γενικότερο πλαίσιο θα είναι η διαφήμιση και το να εμφανίζεται μία εικόνα όσο το δυνατόν πιο όμορφη. Δε θα δεις πότε θεωρώ έναν μέσο άνθρωπο, υπάρχει εγγενής η αναζήτηση της ομορφιάς που ξεχωρίζει σε αυτόν τον τομέα και δεν είμαστε όλοι το ίδιο όμορφοι όπως και να το κάνεις. Νομίζω ότι σε αυτό το θέμα θα βοηθούσε τις γυναίκες να σκεφτούν λίγο πως είναι για τους άντρες… Διαβάστε περισσότερα »
Η δική μου πρόσληψη είναι πως η υπερπροβολή των μοντέλων είναι που τα καθιστά πρότυπα. Η δουλειά του μοντέλου είναι να προβάλλει, όχι να προβάλλεται. Αν θέλει ή συμφωνεί στο να προβάλλεται και να πουλάει έναν τρόπο ζωής, τότε είναι μοντέλο ενός τρόπου ζωής. Δεν είναι ότι μεταξύ άλλων πετυχημένων επαγγελματιών βλέπουμε και μοντέλα που έχουν επιτύχει και πώς. Όλοι θέλουμε να αρέσουμε στους άλλους, θέλουμε την αποδοχή γιατί είναι ένα συναίσθημα απαραίτητο για την αυτοπεποίθηση μας. Προβάλλοντας ένα μοντέλο ως μια προσωπικότητα που η ζωή της είναι άξια προβολής, θαυμασμού και χειροκροτήματος, προβάλλεται αυτό το πρότυπο. Οπότε νομίζω πως… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστώ βρε Γατί!
Ακριβώς! Πόσο γελοίο θα μας φαινόταν αν το 99,5% των ανθρώπων που δεν είμαστε τραγουδιστές διεθνούς καριέρας ντρεπόμασταν που δεν τραγουδάμε σαν αυτούς, νιώθαμε απαίσια κάθε φορά που έπρεπε να πούμε το “Happy Birthday” σε γενέθλια φίλων, λιώναμε και σκάγαμε; Θα είχε καμιά σημασία αν γινόμασταν πιο inclusive και εκτός από τη Μαρία Κάλλας προσθέταμε στη λίστα των προτύπων και την Έλλα Φιτζέραλντ; Έτσι κι αλλιώς είναι απλησίαστες κι οι δυο! Γι’ αυτό τις λέμε “πρότυπα”. Δεν μας υποχρεώνει όμως κανείς να θέλουμε να τους μοιάσουμε, ούτε καν είμαστε υποχρεωμένες να μας αρέσουν! Γιατί, όταν πρόκειται για μοντέλα και για… Διαβάστε περισσότερα »
Αιλουροειδεστατο, θεωρω ότι υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά σε αυτά τα δύο που συγκρίνεις: Όσον αφορά την ομορφιά του μοντέλου, την αντιλαμβανόμαστε εγγενώς σαν κάτι που Είναι κάποιος, ενώ για τα ταλέντα, πρόκειται για κάτι που Κάνει. Αυτά που Κάνει κάποιος είναι επιλογή, δουλειά, κόπος, διαδικασία, οπότε έχουμε την αίσθηση πως επιλέγουμε να μην τα κάνουμε. Αυτά που Είναι όμως κάποιος οφείλονται στην τύχη και τη φύση, οπότε μας γεμίζουν ντροπή, ζήλια και αίσθημα αδικίας που δεν τα έχουμε. Γι’ αυτό στα θέματα εμφάνισης παίζει ρατσισμός. Γι αυτό είναι τόσο σημαντική η εκπροσώπηση. Γιατί παταει πάνω στο στερεότυπο “πρέπει να είμαι… Διαβάστε περισσότερα »
Ως plus size γυναίκα κοντά στα 40, μπορώ να πω ότι βλέπω τεράστια (τεράστια!) πρόοδο. Δεν είναι μόνο η Αshley. Ναι είναι η πιο γνωστή ίσως, αλλά δεν είναι μόνο αυτή. Το μεγάλο καλό (σε αυτό το θέμα) των social media είναι ότι σου επιτρέπουν σε μεγάλο βαθμό να επιλέξεις ποιόν και τι βλέπεις – δεν είσαι πια δέσμια μόνο των περιοδικών και της τηλεόρασης, μπορείς να επιλέξεις να ακολουθήσεις γυναίκες κάθε μεγέθους, χρώματος, γυναίκες με αναπηρίες, άτομα lgbtq+ κι αυτή η πολύχρωμη παλέτα της έκθεσης στο διαφορετικό νομίζω βοηθά πάρα πολύ. Προσωπικά κάνω προσπάθεια να ελέγχω πολύ το περιεχόμενο… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω με Demolition kiwi. Όταν μετακόμισα στην Αγγλία θυμάμαι Γαλλίδες, Ελληνίδες, Ιταλίδες, έπαιρναν 2 κιλά και σήκωναν τον τόπο στον αέρα , οι Αγγλίδες ΘΕΕΣ, τις έβλεπα, όσα κιλά και να ήταν, έβγαιναν Σάββατο βράδυ φτιαγμένες και βαμμένες, με τα στενά τους, τα κολλητά τους, τις τακουνάρες τους (στα μάτια μου ήταν σαν ένα είδος αστικής μπαλαρίνας έτσι όπως ισορροπούσαν και δεν έπεφταν με τα τακούνια στους πλακόστρωτους δρόμους) τελείως κι εντελώς ακομπλεξάριστες. Κι εγώ που μέχρι τότε δε μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό να ασχοληθώ με τα πρότυπα που προβάλλουν τα media ήταν ίσως και η… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ και ήταν από τα πράγματα που με σόκαραν στο Λονδίνο. Να μην πω για την πρώτη φορά που πήγαμε με την αδελφή μου σε αγγλική παραλία λίγο έξω από το Λονδίνο. Δεν έχω λόγια να περιγράψω πόσο απελευθερωτική εμπειρία είναι να είσαι στην παραλία και να μην σε κρίνει ο κάθε Μήτσακλας γιατί το σώμα σου δεν είναι του γούστου του (spoiler alert: ποτέ δεν είναι, ή θα έχει κυτταρίτιδα ή μικρό στήθος ή μεγάλο στήθος αλλά πεσμένο ή μεγάλη περιφέρεια, the sky is the limit για τον τυχάρπαστο ούγκανο που βλέπει την παραλία ως την προσωπική του πασαρέλα… Διαβάστε περισσότερα »
Εξωγήινη, τέλεια περιγραφή! Εγώ φεύγοντας από την Ελλάδα διαπίστωσα πόσος ηλικιακός σεξισμός ΕΦΥΓΕ από πάνω μου, απλώς έφυγε, απελευθερώνοντάς με απίστευτα, σε βαθμό που ακόμα αναρωτιέμαι “γιατί Θεέ μου έπρεπε να ζω όλα αυτά τα χρόνια με αυτό το ηλίθιο, άχρηστο βαρίδι, γιατί;” (μία ακόμα όψη του σεξιστικού νομίσματος – κορώνα κερδίζω, γράμματα χάνεις).
Όταν ήμουν εγώ νέο κορίτσι, δεκαετία 80 και αρχές 90, δεν υπήρχε ούτε καν ο σεβασμός στις λέξεις. Οι λέξεις χοντρή, τάπα και τα συναφή ακούγονταν νορμάλ. Θεωρείτο αυτονόητο ότι αν δεν είσαι λεπτή , δεν είσαι ωραία…. Υπήρχε μια γενικότερη αγριάδα που ήταν αποδεκτή όμως. Βγήκαν και τα γνωστά περιοδικά και αποτρελαθήκαμε . Εγώ μονίμως με δίαιτες και μονίμως ανεπαρκής ένοιωθα. Παρ όλο που ήμουν κουκλάρα, παρ όλο που άρεσα στο άλλο φύλο, όλη αυτή η ποπ κουλτούρα με είχε επηρεάσει πολύ βαθιά (βάλε και γονείς ωραιοπαθείς)/ Σκέτη δυστυχία. Όλα τα μετέφραζα σε σχέση με την εξωτερική μου εμφάνιση.… Διαβάστε περισσότερα »
Ρε παιδιά, ειλικρινής απορία, μην πέσετε να με φάτε. Τα μοντέλα δεν υποτίθεται ότι ενσαρκώνουν την ιδανική ομορφιά? Η οποία είναι αψεγάδιαστο σώμα, πρόσωπο συμμετρικό με ιδιαίτερα ωραία χαρακτηριστικά κλπ κλπ? Αν γίνουν μοντέλα καθημερινές γυναίκες με την κυτταρίτιδά τους, την ακμή κλπ, τότε όλες είμαστε εν δυνάμει μοντέλα.. Οπότε ο στόχος ποιος είναι? Να καταργήσουμε την έννοια της “αντικειμενικής ομορφιά”; Να τη θεωρήσουμε κοινωνικό κατασκεύασμα? Και τότε πώς εξηγείται το ότι μωρά μηνών αντιδρούν θετικά σε όμορφα πρόσωπα?? Γενικά ειλικρινά αυτό το κίνημα “Ας γίνουν μοντέλα όλες οι γυναίκες” δεν το καταλαβαίνω…
Τοτε γιατι στην καλων τεχνων χρησιμοποιουν μοντελα με ολα τα σωματα? Αν το μοντελο δεν ειναι τελειο σημαινει οτι το πορτρετο θα βγει ασχημο? Καλη η ομορφια και ο ιδανικος κοσμος, αλλα και λιγος ρεαλισμος θα εκανε τα πραγματα πιο ευκολα για ολους μας. Για παραδειγμα κατι τοσο απλο οσο το να μπορουμε να παμε στα μαγαζια και να βγουμε χωρις να εχουμε κλαψει που δε μας κανει τιποτα.
Dune και είναι και θέμα υγείας, όχι μόνο γούστου! Έχω BMI 21, γυμνάζομαι καθημερινά και τα τελευταία χρόνια, δηλαδή από τότε που γέννησα, δε βρίσκω καλσόν να μου κάνει! Καλσόν, ρε φίλε… Κι αυτό γιατί με στενεύουν στην απειροελάχιστη κοιλίτσα που μου έμεινε από την εγκυμοσύνη (και μου αρέσει τρελά). Αναγκάζομαι να αγοράζω καλσόν εγκυμοσύνης που είναι πανάκριβα. Έλεος! Για να μη μιλήσω για το βατερλώ όλων των γυναικών που λέγεται “αγορά σουτιέν”. Ε, δε θα ρισκάρω ούτε να μου κόβεται η αναπνοή ούτε να πάθω θρόμβωση από στενά εσώρουχα και κάλτσες.
@Αιλουροειδεστατο Ναι!!!! Τα παλιοκαλτσον! Εγω ειμαι νουμερο 40 κατω, με μπουτια και με το ζορι μου μπαινουν. Ασε με τις μποτες ως το γονατο ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΟΥΝ στη γαμπα. Θα τρελαθουμε τελειως.
@Dune, η Ταμάρις έχει βγάλει μπότες με νούμερα γάμπας κι από όσο ξέρω έχουν ακολουθήσει και άλλες εταιρείες. Είναι πολύ θετική πρωτοβουλία. Έχω καταχαρεί, γιατί επιτέλους μπορώ να φοράω μπότες πάνω από τζιν! (Ίσως οι εταιρείες αρχίζουν σιγά σιγά να καταλαβαίνουν ότι το bullying και η ταλαιπωρία των πελατών δεν είναι κι η καλύτερη τακτική προώθησης).
Γιατί οχι; Η μόδα πουλάει ρούχα,ρούχα φοράμε όλοι,άρα θα μπορούσαμε όλοι να είμαστε εν δυνάμει μοντέλα. Και θα μπορουσε η βιομηχανια να κατασκευαζει ποκιλια ρούχων που αντιστοιχούν σε όλους του σωματοτυπους.
Ειλικρινά, γιατί οχι; Ρούχα ειναι. Αν ο μοντέρνος Ντα Βίντσι θέλει να παράγει τέχνη ας ζωγραφισει/φωτογραφίσει την τελειότητα. Αλλά τα περιοδικά δεν πουλανε τέχνη, ρούχα πουλάνε το κερ@τ@κι μου.
@bella ciao συμφωνώ μαζί σου. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι ξεχωριστά όμορφοι. Για μένα έχει σημασία να φανεί οτι οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν σε όλα τα μεγέθη και σε όλους τους τύπους. Πρέπει δηλαδή να περικλείεται η διαφορετικότητα. Γιατί η διαφορετικότητα είναι όμορφη. Ξεχωριστά όμορφη.
Κατά τα λοιπά, αυτό που επίσης πρέπει να συμπεριληρθεί σε όλο αυτό είναι το political correctness. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ντροπιάζει κανέναν, και όλοι οφείλουμε να είμαστε 1000 φορές προσεκτικοί όταν στην «συζήτηση» περιλαμβάνονται ανήλικα άτομα.
Λογικά τα μωρά αντιδρούν θετικά μόνο στα συμμετρικά πρόσωπα, όχι απαραίτητα στα όμορφα, αλλά αν ένα πρόσωπο είναι συμμετρικό θα είναι κατά πάσα πιθανότητα και όμορφο. Αν ήταν όμως να βάλουμε διαφημιστικές πινακίδες με το τι αρέσει στα μωρά, μάλλον ένα τεράστιο στήθος θα βλέπαμε.
Ακομα και το σωμα των πλας συχνα εχει ”τελειες” αναλογιες με μικρη μεση, πλουσιο στηθος και γοφους, κλπ. Αναρωτιεμαι γιατι δεν υπαρχει περισσοτερος ρεαλισμος στη μοδα, να δειχνουν και γυναικες με πιο πλουσια κοιλιτσα και λεπτα ποδια ή με μεγαλα μπουτακια και πετιτ στηθος κλπ. Και φυσικα να σχεδιαζουν ρουχα για τετοια σωματα. Μου φαινεται τοσο χαζο που δεν το κανει κανεις, ολοι θελουν να σχεδιασουν για την αερινη σιλουετα την οποια τελικα εχουν λιγες και το μεγαλυτερο ποσοστο των γυναικων μενει παραπονεμενο. Ειναι σα να μη θελουν φανατικες πελατισσες!
Καλά κάνεις και το βλέπεις το θέμα προσωπικά, είναι. Για όλες μας. Είναι γιατί ούτε η Gigi Hadid γλίτωσε την κριτική και τη συζήτηση για τα κιλά της (που λιγόστευαν ένα φεγγάρι). Η ίδια ύπαρξη της Ashley Graham είναι νίκη, αλλά ας μην κοροιδευόμαστε, ούτε το plus size έχει κερδίσει το χώρο του. Δεν έχεις δει συζητήσεις για την δήθεν προβολή μη υγιούς εικόνας; Απλά εσένα σε απασχολεί περισσότερο η κατηγορία στην οποία εμπίπτεις εσύ και καλά κάνει δηλαδή. Στην εποχή της εικόνας είναι ίσως πιο εύκολο να έρθει μπροστά κάτι διαφορετικό, παρά αυτό που όλοι βλέπουμε γύρω μας. Αν… Διαβάστε περισσότερα »
Η Yolanda ευθύνεται εν μέρη που λιγόστευαν τα κιλά της Gigi γιατί της έλεγε συνέχεια να μην τρώει και μια φορά την πήρε τηλέφωνο η Gigi και της έλεγε “δεν είμαι καλά,θα λυποθυμίσω” και της απαντάει η Yolanda “φάε ένα αμύγδαλο”. ΕΝΑ αμύγδαλο μόνο
Kαλά έκανα λοιπόν που διάβαζα Κόμιξ, Βαβούρα και Κάντυ Κάντυ λοιπόν 🙂
[πες μου ότι μπήκε η εικόνα, πες μου ότι μπήκε η εικόνα] Συμφωνώ τόσο πολύ, ειδικά όταν βλέπω plus size μοντέλα με τις σούπερ τέλειες αναλογίες. Δεν είναι έτσι μια πραγματική γυναίκα, δεν έχει τόσο γυμνασμένο σώμα με τα κιλά να είναι μόνο στα σωστά σημεία. Ναι μεν βλέπω το βήμα προς τη θετική κατεύθυνση, αλλά ταυτόχρονα φοβάμαι ότι απλώς προστέθηκε ένα ακόμα πρότυπο στη λίστα για να μας κάνει τη ζωή πιο δύσκολη. Είχα δει αποσπάσματα από το περσινό GNTM (οντισιόν) και ειλικρινά υπήρχαν κοπελίτσες αδύνατες (απλώς όχι skinny) στις οποίες έλεγαν ότι είναι plus size. Αυτό δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Ε μα ναι! Προβάλλουν το plus και το diverse και το στεγνό, αλλά όλα να έχουν “γεωμετρία”. Όλα να είναι σωστά, όλα όμορφα μοιρασμένα. Και η μέση γυναίκα να είναι κάπου στη μέση! Και να σκέφτεσαι, τι καλά που θα ήταν να έπαιρνα ίσα τα κιλά στο πάνω και το κάτω μέρος του σώματός μου τότε μια χαρά θα ένιωθα και με την ελάχιστη κοιλίτσα και με τα λίγο πιο φουσκωτά μπουτάκια μου. Αλλά ναι αν δεν υπάρχει γεωμετρία δεν είσαι juicy, είσαι απλά χοντροκ@λα! ουπσι! 😂😂😂
Μια χαρά τα λες απλώς πάλι ετεροκαθορίζεσαι, όπως και πριν που έβλεπες μόνο τις αδύνατες. Το θέμα για μένα πλέον περνάει στο εγώ έτσι είμαι και δεν απολογουμαι σε κανέναν γι’αυτό. Είναι πρόοδος ότι βλέπουμε την Ashley ενώ πριν βλέπαμε μόνο τη Gigi και το λέω μέσα από την καρδιά μου γιατί είμαι 36 και στα 90s θυμάμαι να λέμε, όπως συζητιόταν εδώ τις προάλλες, ότι έπρεπε να είμαστε 20 κιλά κάτω από το ύψος μας, αν θέλαμε σώμα Kate Moss. Για μένα, που όταν βρέθηκα 4 κιλά κάτω από το ύψος μου ήμουν ΜΌΝΙΜΑ πεινασμένη, είναι τεράστια ανακούφιση να… Διαβάστε περισσότερα »
20 κιλά κάτω; Δηλαδή η μάνα μου που είναι 1.54 έπρεπε να ζυγίζει 34 κιλά; Θα κουρλαθώ μα τον Άι Γεράσιμο, και δεν είμαι καν Κεφαλονίτισσα.
Το δικό σου βίωμα αν πρέπει να το αναφέρεις σε αυτή τη συζήτηση, πιστεύω πως δίνει ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα σ’αυτά που λες, τα οποία είναι μια σοβαρή κριτική, λογική και βάσιμη. Αν έχεις την αίσθηση ότι το προσωπικό βίωμα είναι μια αδυναμία που σε κάνει να εξοργίζεσαι, ένα πρίσμα που παραμορφώνει, μεγαλοποιεί και διαστρεβλώνει τα γεγονότα, έχε υπόψη ότι κι αυτό, μέρος της υποκρισίας που περιγράφεις είναι. Για να μη μιλάς, για να μη σε κακοχαρακτηρίσουν. Είμαι 42 και μπορώ να σου πω με απόλυτη σιγουριά αδιαφορώντας εντελώς για το αν και ποιοι θα διαφωνούσαν από την άλλη πλευρά, ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Εμ, το θέμα κούκλα μου είναι να τα διαβάζεις πριν τα στείλεις, όχι μετά.
κοπέλες σαν εμένα φώναξαν αλληλούια μόλις πρόσφατα, όταν τα h&m είχαν και λίγα όχι βαρετά σουτιέν σε cup C, αν ήταν τυχερές και τα έβρισκαν, και υπήρχαν και large που ήταν ενήλικο, όχι παιδικό.
Και λέω, μα γιατί φώναξαν αλληλούια…