Το κείμενο είναι της Jade Patton
Γεια σου, όλο αυτό είναι λίγο ευαίσθητο και τρομακτικό αλλά θα ήθελα να μιλήσω για τη χοντροφοβία και τον ρατσισμό των κιλών. Συγκεκριμένα για τον κόσμο του Burlesque, για τις εμπειρίες που βίωσα και για το τι ελπίζω να καταφέρω στο μέλλον.
Μερικές φορές το να είσαι χορευτής στην Νέα Ορλεάνη είναι κομμάτι δύσκολο. Όταν βρίσκομαι πάνω στη σκηνή αισθάνομαι αγαπητή, σαν να είμαι σπίτι μου, ότι ανήκω. Συνδέομαι με το κοινό και ξέρω ακριβώς για ποιο λόγο βρίσκομαι εκεί. Όταν η παράσταση τελειώσει και κατέβω, βρίσκομαι εκτεθειμένη να βαδίζω ανάμεσα σε τοξικές συζητήσεις σχετικά με τα σώματα και την εμφάνιση. Στη συνέχεια παίρνω μέρος σε μαθήματα χορού, όπου οι δάσκαλοι δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν ή να καθοδηγήσουν σώματα που δεν είναι σαν τα δικά τους. Ύστερα μου στέλνουν φωτογραφίες από την παράσταση όπου σχεδόν όλες απεικονίζουν πανέμορφους μικροκαμωμένους ερμηνευτές ενώ μερικές από αυτές τραβηγμένες πρόχειρα και τσαπατσούλικα, τυχαίνει να δείχνουν κι’ εμένα.
Σε αυτή τη συζήτηση θα μπορούσα να θίξω εκατομμύρια πράγματα αλλά θέλω απλώς να επικοινωνήσω συγκεκριμένα θέματα.
– Φωτογράφοι: Όταν έρχεστε σε μια επίδειξη (ειδικά δωρεάν), να ξέρετε πως κάθε καλλιτέχνης πρέπει να λαμβάνει ίσο αριθμό (3-5) καλοστημένων, δουλεμένων φωτογραφιών. Συμπεριλαμβανομένου του οικοδεσπότη. Αν δεν έχετε εμπειρία για το πως να τραβάτε επαγγελματικές φωτογραφίες σε κίνηση, είναι μια δεξιότητα που θα πρέπει να μάθετε. Συνεργαστείτε μαζί μας και δώστε μας εικόνες σύγχρονες, της εποχής μας. Μάθετε να φωτογραφίζετε διαφορετικά σώματα. Μισές φωτογραφίες μόνο με τον κώλο μου, χωρίς το κεφάλι ή με το σώμα μου θολό τραβηγμένο από άκυρες γωνίες λόγω βαρεμάρας, κρίνω πως δεν αξίζουν να βλέπετε τις παραστάσεις δωρεάν.
-Καλλιτέχνες: Ξέρω πως η σωματική δυσμορφική διαταραχή συμβαίνει σε όλους μας και όλοι έχουμε βιώσει αρνητικές κριτικές για το σώμα μας. Τα καμαρίνια ωστόσο, δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για να προβάλετε αυτά τα πράγματα. Πάνω από όλα, όταν μιλάς για το πως συνήθιζε να δείχνει το σώμα σου ή για το πόσο ανησυχείς ότι θα καταλήξει να δείχνει στο μέλλον, σκέψου ότι υπάρχει ένας χορευτής που ετοιμάζεται να ανέβει στη σκηνή και ακούει αυτά που λες «δεν θα μπορούσα να χορέψω αν έμοιαζα με σας». Είναι ότι χειρότερο μπορείτε να κάνετε στον συνάδερφο σας.
Σίγουρα το να πιστεύετε ότι τέτοιες συζητήσεις βοηθούν ως συμπαράσταση, παρακαλώ ξανασκεφτείτε ότι η δική σας εμπειρία με τη σωματική δυσμορφία, αν και σεβαστή, ίσως να μην εξισώνεται με το ζήτημα ενός «παχύσαρκου χορευτή». Όλοι έχουμε ιστορίες όπου ο παραγωγός της παράστασης μας απέρριψε επειδή σωματικά δεν ταιριάζουμε στο καλούπι του «ιδανικού» χορευτή burlesque. Τούτο λεχθέντος, είμαι μία από τις μεγαλύτερες επαγγελματίες χορεύτριες Burlesque στη Νέα Ορλεάνη και κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζω εξαιτίας των κιλών μου είναι- ακριβότερη και λιγότερη πρόσβαση σε κουστούμια, μειωμένη ασφάλεια υγείας στις παραστάσεις λόγω του ότι οι γιατροί δεν μπορούν να διαχωρίσουν το βάρος από τους τραυματισμούς, ανθρώπους να με κατηγορούν ότι προωθώ την παχυσαρκία- και πολλά άλλα. Υπάρχουν πολλοί χορευτές στη Νέα Ορλεάνη, οι οποίοι δεν είναι «λεπτοί», αλλά είναι οδυνηρό να αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει χώρος για τις εμπειρίες μου στο κλάδο.
-Body Positivity: Τώρα έχει μεγάλη απήχηση αλλά είναι επίσης ένα κίνημα που έχει σφετεριστεί η βιομηχανία της μόδας και της διατροφής. Δεν είναι απλώς να μάθεις να αγαπάς ειλικρινά τον εαυτό σου. Δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται να «εργάζεσαι» συνεχώς ώστε να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι το σώμα σας είναι το όχημα σας για τον έξω κόσμο, ότι δεν χρειάζεται να ταιριάζει σε κάποιο πρότυπο και ότι δεν αξίζει να προσπαθήσετε. Αυτό που επικοινωνεί πραγματικά είναι πως δεν χρειάζεται να ζεις με μόνο όνειρο «όταν αδυνατίσω», περνώντας από δάκρυα, διατροφικές διαταραχές, τσακωμούς με φίλους, οικογένεια, εραστές, αγαπημένους. Είναι απογοητευτικό όταν οι συζητήσεις για το πως αισθάνονται οι άνθρωποι δεν δίνουν χώρο και σε άλλους να εκφραστούν.
Μιλάω για αυτά τα πράγματα, επειδή πιστεύω πως έχουν σημασία και θέλω να μπορώ να χρησιμοποιήσω τις συζητήσεις αυτές για να πετύχει μια αλλαγή. Αγαπώ τον χορό. Αισθάνομαι ισχυρή, σέξι και επιδραστική στη σκηνή. Θέλω να συνεχίσω να το κάνω για εκείνες τις γυναίκες που μου είπαν πως δεν ήξεραν ότι είχαν την δυνατότητα να αισθάνονται σέξι. Υπάρχουν πόλεις με θιάσους που αποτελούνται εξ’ολοκλήρου από plus size καλλιτέχνες και η Νέα Ορλεάνη έχει το ταλέντο να βάζει συνεχώς ποικιλόμορφα σώματα στη σκηνή. Εδώ είναι αυτά που σας υποσχέθηκα:’
-Θα συνεχίσω να χρησιμοποιώ προσεκτική γλώσσα στα καμαρίνια.
-Θα συνεχίσω να απαιτώ από τους δημοσιογράφους που χρησιμοποιούν τη μηχανή τους και βλέπουν δωρεάν παραστάσεις, να σέβονται το χρόνο και την προσπάθεια ΟΛΩΝ των καλλιτεχνών.
-Θα συνεχίσω να «άβολες» συζητήσεις με παραγωγούς και εκπαιδευτές.
-Και τέλος θα εργαστώ φέτος ώστε να αποκτήσω την απαραίτητα εμπειρία που χρειάζεται για να προσφέρω προσιτά σε όλους μαθήματα και σόου
Υποσημείωση: Προσπάθησα σκληρά για να γράψω το παραπάνω κείμενο έτσι ώστε να μην υποβιβάζω τις εμπειρίες των άλλων. Μιλάω ως λευκή, γυναίκα περφορμερ. Δεν μιλάω για τρανς ή έγχρωμους καλλιτέχνες γιατί δεν είναι η θέση μου, αλλά κατανοώ ότι τα εμπόδια μου είναι εξοπλισμένα με αρκετά προνόμια. Δεν αισθάνομαι περιφρονημένη, αισθάνομαι υποτιμημένη, πληγωμένη και υποβιβασμένη. Δεν υπάρχει το σωστό μέγεθος σώματος για να βιώσετε τα πράγματα που θέλετε στη ζωή. Η ομορφιά και η σεξουαλικότητα σας δεν εξαρτώνται από τη ζυγαριά. Αξίζουμε καλύτερα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
