Καλημέρα παιδιά ! Είμαι με το αγόρι μου εδώ και κάποιο καιρό (1,5 χρόνο ) και γενικά έχω παρατηρήσει ότι σε στιγμές που έχουν γίνει στραβες η μικρές η μεγάλες αυτός χάνει την γη κάτω από τα πόδια του. Τρελαίνεται και δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα. Του εχω εξηγήσει και ότι δεν γίνεται έτσι το πράγμα κ δεν μπορεί να ελέγχει τα πάντα στην ζωή του υπάρχουν και πραγματα που συμβαίνουν έξω από μας αλλά μας επηρεάζουν. Η φίλη μου μου είπε ότι πρέπει να τον αγαπάω και να τον στηρίζω εγώ που είμαι ψυχραιμη γενικά . Ναι δεν λέω έννοειται ότι θα στηρίξεις τον άνθρωπο σου αλλά εμένα αυτό το χαρακτηριστικό που βλέπω δεν μου αρέσει καθόλουυυυυ με κάνει να μην μπορώ να στηριχθω πάνω του . Είμαι λάθος ; Το βλέπω εγωιστικά;
-Με το παραμικρό χάνεται η γη
Έχεις δικαίωμα να σου αρέσει ή να μην σου αρέσει όποιο χαρακτηριστικό θέλεις. Αν η φίλη σου γνωρίσει έναν τέτοιον και θέλει να τον στηρίζει, γούστο της και καπέλο της, αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι ψύχραιμες γυναίκες που συναντούν έναν τέτοιο άντρα οφείλουν να στηρίζουν, πόσο μάλλον να «πρέπει να αγαπούν». Θα στηρίξεις αυτόν που μπορείς και θέλεις να στηρίξεις και θα αγαπήσεις όποιον θέλεις να αγαπήσεις, για τους δικούς σου λόγους και μόνο αυτούς. Δεν είσαι νοσοκόμα, ούτε μαμά του, ούτε φιλανθρωπικό ίδρυμα, ούτε ο Άγιος Παντελεήμονας, να έρχονται όλοι σε σένα κι εσύ να προσαρμόζεσαι αναλόγως, αγαπώντας και στηρίζοντας. Όχι. Θα είσαι με αυτούς που θέλεις να είσαι.
Ο φίλος σου δεν θα αλλάξει με τις εξηγήσεις σου. Ο φίλος σου δεν θα αλλάξει ούτε με την αγάπη σου. Τσάμπα χάνεις το σάλιο σου, αν νομίζεις ότι αυτό που φταίει είναι ότι δεν του έχει πει ποτέ κανένας αυτά που του λες. Ή θα δεχτείς ότι είναι όπως είναι και θα κάνεις τα κουμάντα σου, ή όχι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Παθούσα εδώ, αλλά από την πλευρά του συντρόφου σου.. Ο φίλος σου μπορεί να πάσχει από αγχώδη διαταραχή, και αν δεν κάνει κάτι για αυτό, το πιθανότερο είναι ότι το πρόβλημα θα χειροτερεύει και θα δυσκολεύεται ακόμα και στην διαχείρηση απλών καθημερινών προβλήματων.. Το καλύτερο ίσως θα ήταν να τον παρότρυνες να το συζητήσει με έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Το γεγονός αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εσύ έχεις υποχρέωση να μείνεις μαζί του ή να είσαι εκεί να τον στηρίζεις.
Έχω σύντροφο με αγχώδη διαταραχή. Είναι όντως δύσκολο. Ευτυχώς, το ότι ο ίδιος το αντιλαμβάνεται και κάνει ψυχοθεραπεία είναι κάτι πολύ ενθαρρυντικό. Αλλά δεν μένω μαζί του γιατί θα κερδίσω κανένα μετάλλιο ή γιατί θα είμαι καλύτερη σύντροφος έτσι. Ούτε καν γιατί ελπίζω ότι “η αγάπη θα τον αλλάξει”. Ναι είναι πολύ καλό κάποιος με ψυχικές δυσκολίες να έχει εν; υποστηρικτικο δίκτυο, αλλά να το έχει επειδή το τροφοδοτεί η ίδια η αγάπη για αυτόν τον άνθρωπο και όχι επειδή “πρέπει να γιατρευτει”. Δεν έχω κανέναν τέτοιο σκοπό, αυτός δουλεύει με τον εαυτό του για το δικό του καλό, και… Διαβάστε περισσότερα »
Ούτε εμένα μου άρεσε, αλλά σκέφτηκα ότι με την στήριξη και την αγάπη μου θα άλλαζε! Νόμιζα ότι αν αναλάβω τον ρόλο της μαμάς, της νοσοκόμας, της ψυχαναλύτριας και της προπονήτριας, με τον καιρό θα τον φέρω σε ισορροπία…Μπουχαχαχα! Κατέληξα να γίνω Βούδας (από υπομονή) , και να ψάχνω να βρω τρόπους για να μένω αποστασιοποιημένη τις ώρες τις κρίσης ,αλλά και γενικότερα… Πέρασαν χρόνια για να καταλάβω ότι η αγάπη καθόλου δεν αρκεί..!
Από’μένα είναι ΟΧΙ…
Άμα σε εξαντλεί η αγάπη δεν είναι να κάθεσαι. Αλλά νομίζω υποτιμούμε το να ζούμε καλά. Προέχει να αγαπάς και ας είσαι σαν μπαταρία για το άλλο άτομο.
Μα αν αγαπάς είναι αυτονόητο ότι θα είσαι και μπαταρία, δεν σημαίνει όμως ότι θα γίνει και ο άλλος για σένα όταν το χρειαστείς…Όσο κι αν το θες. Όπως και να έχει, πρέπει να το καράβι να μη γέρνει προς την μια πλευρά..Όταν κάποια στιγμή δεν μπορεί να τραβήξει κουπί ο ένας, τότε πρέπει να το κάνει ο άλλος. Το θέμα είναι να μπορούν και να θέλουν.
Αν ένας άντρας πει….
Αν μια γυναίκα πει…
Τότε η κοινωνία θα πει.. και ξανά η κοινωνία θα πει …
Μα πού -και σε ποια δεκαετία- ζεις πια βρε Φωτεινή
και έχεις τόσο φλύαρη-και-παντελώς-χωρίς-φαντασία κοινωνία γύρω σου; Και έχεις τόσο καλή ακοή που “ακούς” τι στα κομμάτια λέει η ρημάδα η κοινωνία;
Σαν την κόκα κόλα το σχόλιό σου, πάντα ίδιο, πάει με όλα.
Εν πάσει περιπτώσει:)
Αν το έλεγε “ο κόσμος/ οι γονείς και οι συγγενείς/ οι άσχετοι μπαρμπάδες στο καφενείο/ οι κουτσομπόληδες συνάδελφοι στη δουλειά/ οι μιούτσουαλ στο φέισμπουκ” θα ήταν προτιμότερο; Μπορεί η κοινωνία να είναι κάπως ξενερουά σα λέξη, αλλά βοηθάει πολύ για λόγους συντομίας. Και σίγουρα, τα double standards που περιγράφει η Φωτεινή εδώ ζουν και βασιλεύουν στην ελληνική κοινωνία (χα). Θα έστελνε άραγε ποτέ άντρας αυτήν εδώ την ερώτηση;
Αγαπητή γραφούσα έχω υπάρξει στη θέση σου, σε μια σχέση με μια κοπέλα η οποία έφερνε την απόλυτη καταστροφή με το παραμικρό. Και ενώ μου άρεσε και τα βρίσκαμε, από ένα σημείο και μετά έγινε ανυπόφορο. Δε μπορείς να είσαι αιώνιο στήριγμα πόσο μάλλον για μικροσκοπικά προβλήματα . Πήραμε τους δρόμους μας, μείναμε φίλοι και είμαστε και οι δυο καλύτερα.
Επειδή τέτοιες σχέσεις (με ανθρώπους που έχουν τέτοια προβλήματα, ψυχραιμίας και ηρεμίας) μπορεί και να μην είναι κακοποιητικες σχέσεις αλλά απλώς κουραστικές και ανισοτιμες, κάποιοι σκέφτονται ότι δεν αξίζει ο χωρισμός. Όμως τα σημεία κλειδιά εδώ νμζ είναι 1. Ότι δεν αρκεί να μην είναι γτπ μια σχέση αλλά να είναι ωραία και 2. Ότι μπορεί και ο “προβληματικός” της υπόθεσης να μην περνάει καλά εφόσον είναι σε σχέση ενώ δε μπορει να λειτουργήσει σ’αυτην, δεν είναι δλδ ότι μόνο ο άλλος θα υποφέρει κι αν δεν έχει θέμα μ’αυτο το βάρος οκ……αν έχεις άλυτα θέματα και προσπαθείς να κάνεις… Διαβάστε περισσότερα »
Μόνο με ψυχοθεραπεία μπορεί να αλλάξει ο σύντροφός σου. Αφού είναι βασικό στοιχείο του χαρακτήρα του, είναι take it or leave it.
Στη φύση, όποιο είδος δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί, είναι καταδικασμένο στην εξαφάνιση. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Αυτοί δεν εξαφανίζονται, απλώς ζουν μες στη μίρλα και τη μιζέρια. Επειδή λοιπόν η ζωή έχει πολλές στροφές και πολλούς γκρεμούς, τίποτα καλό δεν θα σου συμβεί, αν πορευτείς με ένα τέτοιο άτομο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα γνωστό μου άτομο, που με την οικονομική κρίση είχε μηδενίσει τον τζίρο του. Δεν πήγαινε όμως να δουλέψει και αλλού, έστω και σεζόν (μένει σε δημοφιλές νησί) γιατί όπως έλεγε “εγώ θέλω πίσω τη δουλειά μου”. Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη αν δεν έχεις χαρακτήρα ηγετικό που σου αρέσει να είσαι problem solver έρχονται δύσκολα χρόνια με αυτόν τον τον άνθρωπο.
Εννοείτε πως μπορεί η κοπέλα να στηρίζει όποιον και αν το θέλει.. Αυτό που δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να στηριχθείς πάνω του από την στιγμή που είσαι τόσο ψύχραιμη και αντιμετωπίζεις καταστάσεις με ευκολία;
Θα μιλήσω ως παθούσα…Γιατί κάποια πράγματα θα πρέπει να είναι δικές του (πιο πολύ) ευθύνες..Ας πούμε π.χ τα πρακτικά σε απώλεια των γονιών του. Γιατί δεν θα μπορείς να είσαι πάντα εκεί, και πολλές φορές θα έχεις ασχολίες, εργασία, και δικά σου οικογενειακά τα οποία θα πρέπει να μπουν σε προτεραιότητα. Επίσης είναι και πολλά άλλα…Τι θα γίνει αν κάποια στιγμή ασθενήσεις, η αν χάσεις ξαφνικά την δουλειά σου; Επειδή τα έχω ζήσει είναι δυσβάσταχτο να σου συμβαίνει κάτι που πλήττει πρώτα εσένα, αλλά να μην θέλεις να το πεις στον σύντροφο σου γιατί ξέρεις ότι όχι απλά δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό και γω το βρήκα αλλόκοτο. Κι αυτός που όλο χάνει την ψυχραιμία του κι αυτή που θέλει να στηρίζεται πάνω του κι η φίλη της που της λέει να τον στηρίζει και να τον υπομένει αυτή έχουν όλοι θέμα, μου φαίνεται
Σε ενοχλεί πιο πολύ ότι όπως είναι επόμενο δε μπορείτε να χαρείτε τόσο τη σχέση σας κι ανησυχείς και για το τι αλλα θα βγάλει στην πορεία; Η αυτό ακριβώς που έγραψες ότι νιώθεις πως δε μπορείς να στηριχθείς πάνω του;;; Αν είναι πιο πολύ το 2ο μήπως πιστεύεις υπερβολικά ότι πρέπει να στηρίζεσαι πάνω στον άλλον και να περιμένεις ότι θα βρίσκει πάντα αυτός αμέσως τη λύση για όλα, ε και δε γίνεται αυτό πάντα κι απογοητεύεσαι;
Εμένα αυτό που σου είπε η φίλη σου με ενόχλησε διαβάζοντας το. Μου θύμισε τις χιλιάδες ιστορίες που ο άντρας έχει το τάδε ελάττωμα και φέρεται με το Χ τρόπο αλλά η γυναικούλα η καλή διπλα.του πρέπει να τον στηρίξει και να τον αγαπάει γιατί έτσι κάνουν οι γυναίκες , αγαπάνε παθητικά ακόμα και αν δεν τους αρέσει να είναι δέκτες της τάδε άσχημης συμπεριφοράς . Όχι δεν “πρέπει” να τον αγαπάς και να τον στηρίζεις λες και είναι ανήλικο με αντίτιμο το να πέφτει στα μάτια σου , διότι αυτό γίνεται. Άλλωστε δεν μπορείς να τον βοηθήσεις , οι… Διαβάστε περισσότερα »