Λίγες μέρες μετά τον άγιο Βαλεντίνο αποφάσισα να γράψω για εμάς, για εκείνα τα ζευγάρια που γιορτάζουν κρυφά τον άγιο Βαλεντίνο, μακριά από τα βλέμματα της κοινωνίας, κλεφτά από τους γονείς.
Την ημέρα του Άγιου Βαλεντίνου την περίμενα με το δώρο να εμφανιστεί και ταυτόχρονα προσπαθούσα να μην χαλάσω το κραγιόν πίνοντας νερό. Όταν έφτασε αγκαλιάσαμε η μία την άλλη και της έδωσα ένα διακριτό φιλί στο μάγουλο για να μην καταλάβει κανείς, για να μην μάθει κανείς για την σχέση μας γιατί η ασφάλεια μας είναι σημαντική.
Μες στο κατάστημα τα χάδια ελάχιστα και διακριτά, ενώ ταυτόχρονα θες να την γεμίσεις με φιλιά αλλά δεν μπορείς…
Στους δρόμους πάλι κλεφτά δείχνουμε την αγάπη μας, μην τυχόν μας δει κανείς και αρχίσουν τα σχόλια στην δουλειά, οι καυγάδες στην οικογένεια, η βία από τον άγνωστο ο οποίος πριν λίγα λεπτά έδειχνε την αγάπη του στη σχέση του.
Στον χαιρετισμό, στους άδειους δρόμους την νύχτα δίνουμε κρυφά μερικά φιλιά, μα δεν αρκούν …
Στο σπίτι μου η μητέρα μου, γνωρίζει την αλήθεια, χαζή δεν είναι αλλά προτιμά να δείχνει την χαζή παρά να ρωτήσει αν υπάρχει άνθρωπος που με αγαπάει και γιορτάζουμε την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου, ενώ πριν λίγες ώρες γκρίνιαζε στον πατέρα μου που δεν της πήρε δώρο, γιατί αυτοί αξίζουν την αγάπη αλλά εμείς όχι…
Μην τυχόν μάθει ο γονιός πως η έφηβη κόρη έχει αγόρι, μην τυχόν μάθει πως το παιδί του έχει σχέση με το ίδιο φύλο, μην τυχόν μάθει πως το παιδί του τα έχει με ένα ξένο, μην τυχόν μάθει η κοινωνία πως υπάρχουν ζευγάρια μη ραμμένα στα μέτρα της γιατί ο άγιος Βαλεντίνος αξίζει μόνο για εκείνους και όχι και για εμάς…
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
